กุหลาบที่เคยบานสะพรั่งทำไมมันถึงเหี่ยวกันนะ ??
ในวันที่ฝนสาด
ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะเศร้าขนาดนี้นะ
เวลาเลิกงาน ของนัมรา 21.00
นัมรา
แล้วมินฮาละ เป็นห่วงจัง โทรไปถามดีกว่า
ตื้๊ดด ตื้ดดด เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้
นัมรา
ทำไมไม่รับนะ ยังไม่กลับบ้านหรอ
นัมรา
ชั่งเถอะ เรารีบกลับดีกว่า
นัมรา ออกมากจากบริษัท อยู่หน้าบริษัท
นัมรา
นี่ นาย !! มายืนตากฝนทำไมม
มินฮา
ฉันมีเรื่องจะบอกเธอให้ได้
นัมรา
นี่ อย่าพึ่งพูด มาหลบฝนก่อนเร็ววว
นัมรา รีบเดินลงไปรับมินฮา กอดแขนและไปหลบที่หน้าบริษัท มาหลบฝนด้านใน
นัมรา
ทำไมมานี่ แล้วไม่โทรมาละ
นัมรา
ฉันโทรหานายแล้วไม่รับ รู้ไหมฉันเป็นห่วง
นัมรา
พูดอะไรของนาย ขอโทษอะไรของนาย
นัมรา
นี่อย่ามาล้อเล่นสิ! นายอาจจะป่วย นายตากฝนมานี่
นัมรา
นี่ อย่ามาตลกสี้ ไม่เอาน่า
มินฮา
ฉันต้องไปแล้ว ละ ดูแลตัวเองด้วยนะ
มินฮา ให้ร่มกับนัมรา พร้อมหันหลังเดินจากเธอไป
นัมรายืนงง พร้อมถามคำถามกับตัวเอง ทำไมกันนะ
พร้อมน้ำตาคลอเบ้า ก้มหน้าก้มตาหน้าบริษัท
นัมรา เดินกลับบ้าน พร้อมทิ้งร่มเอาไว้ เดินตากฝน พร้อมความเศร้ากลับบ้าน
ก็มีชายคนนึงถือเสื้อมาบังให้
นัมรา
ว่าแต่นายมานี่ได้ไงอะ
จุนโฮ
เหอะ ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่
นัมรา
นาย ก็น่าจะปล่อยฉันไปแบบนั้นสิ
นัมรา
จะเปียกไปด้วยกันทำไมม
จุนโฮ
มีเรื่องอะไรแย่ๆใช่มั้ย
นัมรา
ไม่รู้สิ บอกเลิกแล้วก็ทิ้งฉันไป
จุนโฮ
ไอ้เลวนั้น ฉันจะไปหักคอมัน
นัมรา
555555 นี่นายจะโกรธทำไม
จุนโฮ
ยิ้มได้สักทีนะ : พูดเบา
นัมรา
ขอบคุณนายมากนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ
Comments