บทที่ ๐๑ .

วันที่ 27 กันยายน ปี คศ. ???

ที่ตึกเช่าแห่งหนึ่ง ติดกับมหาวิทยาลัย

" Rrrrrrrrr ... Rrrrrrrrr "

เสียงโทรศัพท์มือถือของชายร่างบางดังขึ้นต่อกันเป็นเวลานาน เขากำลังพยายามติดต่อสายหาแฟนหนุ่ม ที่หายออก

ไปจากห้องพักเมื่อช่วงหัวค่ำ

ชายร่างบางมีท่าทีกระวนกระวาย เขาเพิ่งจะผลอยหลับไป

เมื่อช่วงเย็น โดยมีแฟนหนุ่มอยู่ข้างๆ แต่พอตื่นขึ้นมา

ก็กลับไม่พบร่างหนาของแฟนหนุ่มแล้ว

" รับสิ รับสิ หายไปไหนนะ ! "

ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยความกระวนกระวาย

ทำไมเขาชอบหายไปโดยไม่ทิ้งโน้ตอะไรไว้เลยนะ !

หลังจากการพยายามอยู่นาน ร่างบางได้ตัดสินใจ

ทักไปถามกับเพืื่อนของแฟนหนุ่ม แต่ชายคนนั้น

ก็ไม่มีการตอบกลับเช่นกัน

ร่างบางนั่งคิดวิตก พยายามนึกว่าแฟนหนุ่มของเธอ

จะไปอยู่ที่ไหนในเวลานี้กันนะ ?!

" ไปอยู่ไหนนะ ! ไอ่บ้านี่ ไม่คิดจะทิ้งโน้ตอะไรไว้เลยรึไง "

เธอเริ่มหงุดหงิด และเดินไปหยิบกุญแจรถ พร้อมกับเสื้อคลุม

สีน้ำตาลเข้ม เดินออกไปจากห้องพักอย่างรีบร้อน

หลังจากนั้นไม่นาน ที่ใต้หอพัก ก็มีเสียงสตาร์ทรถดังขึ้น

รถจักรยานยนต์ PCX คันสีดำทึบ พร้อมกับไฟรุ้งวิบวับ

ที่ไฟหน้ารถ เคลื่อนตัวออกไปจากหอพักโดยมีชายหนุ่ม

ร่างบางคร่อมอยู่บนนั้น เธอบิดรถอย่างเร่งรีบเพื่อจะไป

ตามหาแฟนหนุ่มตัวดีของเธอ

" มึงเจอดีแน่ เจคอป "

เธอบังคับรถจักรยานต์ยนต์มุ่งหน้าไปยังสวนส่วนกลาง

ของชุมชน สวนที่เหล่าวัยรุ่นและนักกีฬาทั้งหลาย

รวมตัวนั่งพูดคุยหรือเล่นกีฬากัน

เมื่อไปถึง เธอได้พบกับแก๊งค์เด็กช่าง 2 กลุ่ม

กำลังตีรันฟันแทงกันอยู่ที่สนามกีฬา พร้อมกับแฟนหนุ่ม

ของเธอที่เหมือนจะเสียหลักและนอนอยู่บนพื้น

ในตอนนั้นเธอได้เห็นว่ามีชายคนนึงจากฝั่งอริ

กำลังจะใช้มีดแทงเข้าไปที่แฟนหนุ่มของเธอ

" ปึ้ง ! "

เธอได้ปล่อยมือจักรยานต์ยนต์ของเธอทันที ทำให้

จักรยานต์ยนต์คันใหญ่ล้มลงกับพื้นเสียงดังสนั่น

เธอวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว และคว้าแขนของชายคนนั้นไว้

พร้อมกับเตะมีดออกจากมือเขา

" ยูจิน ! ถอยไปมันอันตราย ! "

เสียงของแฟนหนุ่มดังขึ้นร้องห้ามเธอ ระหว่างนั้นเธอก็

ได้เห็นเพื่อนของแฟนหนุ่มอีก 5-6 คน กำลังชุลมุน

อยู่กับอริคนอื่น นี่สินะเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจ

ถึงไม่ตอบข้อความของเธอ

" อีนี่ใครวะ ! อย่ามายุ่ง อยากตายรึไง ! "

ชายร่างสูงที่ถูกเธอรั้งไว้ ตะคอกเสียงดังใส่เธอ

แต่มีเหรอแม่สาวเมียเด็กช่างคนนี้จะเกรงกลัว

" ใครมาแตะต้องผัวกู มันกลับไปไม่ครบ 32 แน่ "

ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ก่อนจะหักไปที่

ข้อมือของร่างสูงอย่างรวดเร็ว ร้าวไปถึงกระดูก

" อ๊ากกกกกกก ! "

ชายร่างสูงร้องครวญขึ้น ชายหนุ่มที่ดูบอบบางร่างเล็ก

แต่แรงมากดั่งหมีควาย จับไปที่ท้ายทอยของร่างสูง

แล้วกดคอของเขาลง ทุ่มเขาลงกับพื้น แล้วเหยียบ

ไปที่ข้อมือของเขาจุดที่เธอพึ่งหักมัน

ร่างสูงร้องเสียงดังลั่น ก่อนจะหมดแรง แล้วนอนกองอยู่ที่พื้น

" เหี้ย ! เมียไอ่เจมา ! "

เพื่อนของแฟนหนุ่มของเธอเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นเธอ

เธอมองไปที่แฟนหนุ่ม แล้ววิ่งไปดึงเขาลุกขึ้น ก่อนจะพาเขา

ไปแอบที่หลังม้านั่งสูง ก่อนจะเห็นว่าชายหนุ่มมีรอยมีด

ขนาดใหญ่ที่แขน เธอรีบถอดเสื้อคลุมของตัวเอง

มาพันที่แขนของเขา พร้อมกำชับว่า

" เธอห้ามออกไปไหนเด็ดขาด นั่งอยู่ตรงนี้ ใช้เสื้อคลุมเค้าห้ามเลือดไว้ เดี๋ยวกูมาคิดบัญชีกับมึงทีหลัง "

เธอเอ่ยจบก็เดินไปหยิบไม้ท่อนใหญ่ที่วางอยู่แถวนั้น

แล้วเดินออกไปเผชิญหน้ากับเหล่าอริ

" จินถอยไป ! พวกพี่จัดการเอง มันอันตราย ! "

เพื่อนของเจคอปเอ่ยเตือนขึ้น เมื่อเห็นร่างบางกำลังเดินเข้ามา

" เหอะ แค่พวกช็อปเทา สบายน่าพี่ๆ "

เธอเอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจ พร้อมท้าทายเหล่าอริ

" เห้ยไหน ! ไอ่เหี้ยไหนมันแตะต้องผัวกู "

" อ้าวคนสวย ปากดีแบบนี้ อยากโดนใช่ป้ะ ! "

เหล่าอริมองมาที่เธอ และมีชายร่างหนาคนนึงเดินเข้ามาหา

พร้อมจับไปที่คางของเธอ แล้วเอ่ยขึ้น

" โหพวก ! สวยชิบหายเลยว่ะ "

เขาเอ่ยขึ้นอย่างติดเล่น โดยไม่ทันตั้งตัว

" ปั้ก ! "

ร่างบางได้ใช้ท่อนไม้ในมือฟาดไปที่ท้ายทอย จุดที่มีเส้น

ประสาทรวมอยู่มากที่สุด ชายร่างหนาล้มลง พร้อมจับไปที่ท้ายทอยของตน ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่ร่างกาย

ทันใดนั้นอริคนอื่นๆก็พุ่งเข้ามาจะมาทำร้ายเธอ

แต่ร่างบางก็จัดการได้อย่างง่ายดาย โดยได้แผล

ถลอกที่ศอกกลับมาเล็กน้อย

" กระจอกชิบหาย "

เธอโยนท่อนไม้ลงไปบนเหล่าอริที่นอนกองกันอยู่กับพื้น

แล้วเดินกลับไปหาแฟนหนุ่มหน้าตาเฉย

" เป็นไง ไหวมั้ย "

เธอเอ่ยถามแฟนหนุ่มด้วยความเป็นห่วง

" พี่ไม่เป็นไร แล้วบี๋มาทำไม มันอันตราย ทำไมไม่อยู่ห้อง "

เจคอปเอ่ยขึ้นถามยูจินผู้เป็นคนรักด้วยแววตาเป็นห่วง

แฟนสาวไม่ตอบคำถาม แต่พยุงเขาไปที่รถ

" อึ้บ ! "

เธอดึงจักรยานต์ยนต์ของเธอขึ้นจากพื้น พร้อมพาแฟนหนุ่ม

ขึ้นซ้อนท้าย แล้วออกรถไปทันทีโดยไม่พูดอะไร

" ( ชิบหายแล้วมั้ยกู ) "

เจคอปเอ่ยขึ้นในใจ แฟนของเขาทำหน้าตึงเครียดขนาดนี้

จะฟรอมช่างขาใหญ่มาจากไหน ก็ต้องแพ้เมียอยู่ดีสินะ

PCX สีดำทึบเคลื่อนตัวด้วยความเร็วเพียงเล็กน้อย

ร่างบางเป็นห่วงแฟนหนุ่มของเธอที่มีแผลฉกรรจ์ที่แขน

จึงไม่กล้าขับเร็วเหมือนปกติ

.

.

.

.

จบ บทที่ ๐๑

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***