โผล่มาอีกทีทำไมเจ้าชายคนนี้ดูแปลกๆ
ตอนที่ 3
ออกล่าสัตว์มาสักพักพอถึงจุดที่เป็นลานมีต้นไม้ใหญ่ร่มรื่นก็ชะลอจังหวะควบม้าให้ช้าลง จนหยุดชื่นชมธรรมชาติเหมือนไม่ได้มาล่าสัตว์แต่มาปิ๊กนิก
แสงตะวัน
เราให้พวกองครักษ์ไปเอาขนมมาให้ เจ้าจะไปยิงกระต่ายหน่อยไหม
สายน้ำ
กระหม่อมไม่ปวดพ่ะย่ะค่ะ
แสงตะวัน
งั้นเจ้ารอเราตรงนี้ได้ไหม
พอผมพยักหน้ารับ เจ้าม้าก็ได้รับสัญญานให้หยุดเดิน มันถูกผูกสายจูงไว้กับต้นไม้ห่างๆ แต่ไม่ไกลจากต้นที่ผมนั่งพิงอยู่เท่าไหร่
เสียงอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวหลังกิ่งไม้ พอดีกับที่เจ้าม้าจู่ๆก็ส่งเสียงร้อง ทั้งท่าทีของมันยังตื่นกลัว
พระเอกเกมก็ไม่อยู่ ทหารก็ไม่มี อาวุธยิ่งไม่ต้องพูดถึง ต่อให้มีผมก็ใช้ไม่เป็น
พอเจ้าตัวนั้นมันโผล่มาให้เห็นผมก็ผงะ
พูดได้แค่นั้น เจ้าสัตว์ร่างใหญ่ก็พุ่งตัวเข้ามา กางกรงเล็บทั้งห้าพร้อมตะปบ แต่จังหวะที่แสงแดดยามบ่ายแยงตาจนผมได้แต่เสหน้าหลับตารับชะตากรรมนั่นเอง
จู่ๆ สวรรค์ก็ส่งมือปราบหมีมาให้
สายน้ำ
ขอบพระทัยพระองค์พ่ะย่ะค่ะ
สายน้ำ
เมื่อครู่กระหม่อมนึกว่าจะไม่รอดแล้ว
ม้าสีน้ำตาล ด้านบนมีชายกำยำในชุดอัศวินควบมาใกล้
พอถึงที่ก็มองหน้าผมสลับกับคนข้างๆและศพหมี
ธีม
กระหม่อมละเลย ทำให้เจ้าชายไม่ปลอดภัย
ธีม
กระหม่อมสมควรตาย ขอพระองค์ทรงลงโทษองครักษ์ที่ไม่ได้เรื่องเช่นกระหม่อมเถิดพ่ะย่ะค่ะ
ธีมรีบคุกเข่าก้มหน้ารับผิดทำหน้าสำนึกอย่างกับตัวเองปล่อยหมีมา
แค่ที่ทำผมขมวดคิ้วคือ ผู้ชายตัวโตที่ยืนข้างๆผมทำทีว่าจะเซ
เดี๋ยวนะ เขาไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย เมื่อกี้ก็ยังดีๆ
แสงตะวัน
เรื่องนั้นไว้ก่อน แต่เรารู้สึกเพลียแดดไม่ไหว
แสงตะวัน
ประกาศออกไปว่า เราซาบซึ้งน้ำใจที่สายน้ำช่วยชีวิตเราไว้
ผมขมวดคิ้วอ้าปาหวอทันที นี่ผมไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม ใครช่วยใครนะ
องครักษ์ลุกขึ้นยืนตรงรับคำสั่ง ส่วนไอ้คนสั่งก็เริ่มพูดจาประสาทกลับ
แสงตะวัน
จากนี้ไปห้ามสายน้ำกลับคฤหาสน์ตระกูลดยุก แต่ให้มาอยู่ตำหนักเดียวกับเรา ไม่ให้ห่างกายเราเด็ดขาด
สายน้ำ
ทรงรับสั่งเช่นนี้ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ
แสงตะวัน
เราก็แค่ให้รางวัล
แสงตะวัน
ให้สมกับความดีของเจ้า
ผมเอียงคอมองอย่างไม่เข้าใจ นี่ผมเข้าใจอะไรผิดหรือผมเข้าใจผิด มองทางไหนก็ไม่เข้าใจ รางวัลอะไร
Comments