ยิ่งขัดขืน พี่ยิ่งชอบ

\[ ตอนที่ 2 \]

---------------------------------------------------------------------

[ความเดิมจากตอนที่แล้ว..]

.

.

.

.

.

.

“แซม: ก็คนเขาพูดกันไปทั่วว่าพี่เขาทำตัวแปลกๆเวลาอยู่คนเดียว ชอบชวนผู้ชายไปที่เปลี่ยวๆแบบ 2ต่อ2 แต่พอพี่สาวคนนั้นเดินออกมา คนที่เป็นผู้ชายก็ไม่เคยเดินออกมาซักคน แถมเวลาพี่สาวคนนั้นเดินออกมา เขาก็ดูสวยขึ้นตลอด 

//แซมเล่าให้ดรีมฟัง แบบคร่าวๆ”

กลับมา ณ. (ปัจจุบัน)

ดรีม: กว่าจะเสร็จ ไอแซมคงรอนานละ เอื้อออ!

//ดรีมพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจ

อาจารณ์: ยังไงครับ คุณดรีม เสร็จแล้วใช่ไหม

//อาจารณ์หันไปมองที่ดรีมแล้วจึงพูดขึ้น

ดรีม: ใช่ครับอาจารณ์

//ดรีมพูดพร้อมลุกเอารายงานเดินไปส่งที่อาจารณ์

ณ. เวลา (19:40)

ดรีม: แซม เปิดประตูให้หน่อย กูซื้อของกินมาเพียบเลย 

//ดรีมพูดกับแซมและกำลังคือของรอแซมเปิดประตูอยู่

แซม:....

//เปิดประตูให้ดรีมและเดินกลับไปนอนที่เตียง

ดรีม: แซม มึงเป็นอะไรว่ะ เงียบแปลกๆ

//ดรีมถามแซมด้วยความสงสัยเช่นเคย

แซม: ป่าวๆ กูแค่รู้สึกเหมือนเป็นไข้แค่นั้นเอง

//แซมตอบกลับดรีมด้วยเสียงที่ดูเหนื่อยและเพลียมากๆ

ดรีม: เห้ย มึงไหวไหมนั้น กินข้าวกินยาก่อนไหม

//ดรีมพูดพร้อมกับหาข้าวหายาให้แซมกิน

แซม: ไม่รู้ว่ะ กูแค่เสีย-

//แซมพูดยังไม่ทันจบ ก็หน้ามืดและล้มตัวลงนอนที่เตียง

ดรีม: แซม… ไอแซม! กินข้าวกินยาก่อน

//ดรีมพยายามปลุกแซมให้ลุกกินข้าวกับยา แต่ดันเห็นรอยบางอย่างที่คอแซม

แซม: หึ… กูลุกไม่ไหววะ….

//แซมพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบา

ดรีม: รอยอะไรที่คอมึงวะแซม

//ดรีมถามด้วยความสงสัยอีกเซ่นเคย

แซม: ไม่… ไม่มีรอยอะไรทั้งนั้น…

//แซมพูดพร้อมกับเอามือปิดรอยที่คอตัวเอง

ดรีม: เออๆ ลุกขึ้นมากินข้าวกินยาด้วยละ กูอาบน้ำก่อน 

//ดรีมพูดเสร็จก็ลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าห้องน้ำ

ณ. เวลา (22:40)

แซม: ไอดรีม มึงตื่นก่อน มึงว่ามึงเห็นรอยอะไรที่คอกูนะ…

//แซมถามดรีมพร้อมกับเอามือลูบที่คอตัวเอง

ดรีม: ห้ะ.. หมายถึงกูเห็นรอยอะไรที่คอมึงอะหรอ

//ดรีมตื่นและลุกขึ้นมองรอยที่คอแซม

แซม: ใช่ มันเป็นรอยยังไงวะ

//แซมถามและกำลังลูบรอยที่คอตัวเอง

ดรีม: กูก็อธิบายไม่ถูกวะ เดะถ่ายรูปให้

//ดรีมพูดพร้อมกับหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาถ่ายรูปรอยที่คอแซม

แซม: ไหน เป็นไงว่…

//แซมมองรูปรอยแผลแล้วตาค้าง

ดรีม: มึงโดนอะไร เอาตรงๆ

//ดรีมถามแซมด้วยความจริงจัง

แซม: กูว่ากูโดนพี่คนนั้นเล่นแล้วว่ะ

//แซมพูดด้วยความกังวล

ดรีม: พี่ที่มึงว่า นี่อย่าบอกนะว่าคือพี่รินอะ?

//ดรีมตอบกลับสิ่งที่แซมพูด

แซม: เออ… กูว่า.. กูอาจจะโดนอีกก็ได้ว่ะ

//แซมตอบกลับดรีมด้วยความกังวลมากกว่าเดิม

ดรีม: ไม่รู้ว่ะ ยังไงกูจะพยายามกลับพร้อมมึงนะ กูจะได้ช่วยมึงได้

//ดรีมพยายามตอบทำให้แซมสบายใจ

แซม: เออ ขอบใจว่ะ

//พูดเสร็จแซมก็พยายามข่มตานอนให้หลับ

ณ. ช่วงเวลา (04:45)

แซม: อ..อัก ฮึก.. จ..เจ็บแผลจัง

//แซมค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปกินน้ำในตู้เย็น

ดรีม: แซม.. มึงตื่นไวจังวะ

//ดรีมตื่นลืมตามองและเห็นแซมกำลังดื่มน้ำในตู้เย็น

แซม: เออ กูเจ็บแผลที่คอว่ะ

//แซมตอบกลับดรีมและลูบรอยแผลที่คอ

ดรีม: อย่าไปลูบเยอะ ถ้าวันนี้มึงไม่ไหวก็พักอยู่ห้องก็ได้ 

//ดรีมพูดให้แซมพยายามอย่าฝืนตัวเองมาก

แซม: เออ แบบนั้นก็ดีนะ

//แซมตอบกลับดรีมและเดินมานอนต่อที่เตียง 

ณ. เวลา (17:50)

กึก.. แก๊ก.. กึก.. แก๊ก…

แซม: ค..ใครเข้าห้องมาอะ…

//แซมตอบกลับด้วยเสียงที่สั่น

พี่ริน: พี่รินเองไง~ แซมจำพี่ไม่ได้หรอ~

//พี่รินตอบกลับพร้อมกับเดินไปหาแซมที่นอนอยู่บนเตียง

แซม: ฮึก… พ..พี่ พี่รินนี่เอง…

//แซมมองพี่รินด้วยความกลัวแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะตนเองไม่มีแรงสู้

พี่ริน: หืมม… จุ๊ๆๆ… ไหนหันคอสิ

//พี่รินกระซิบข้างหูแซมให้หันคอ

แซม: ท..ทำไม ทำไมพี่ต้อง.. ทำ.. แบบ- ฮึก!

//แซมถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นกลัว แต่ยังไม่ทันพูดจบแซมก็โดนกัดเข้าที่คออย่างจัง

พี่ริน:....

//พี่รินจับคอแซมให้หันและกัดเข้าที่คอของแซม

แซม: พี่ริน… บ..เบาๆที.. ผม.. จ..เจ็บ

//แซมพูดทั้งๆที่ร้องไห้และกำที่เสื้อของพี่รินแน่น

พี่ริน:อึก.. อึก.. อึก…  อาา~ ช่างหวานเสียจริง~

//พี่รินกลืนเลือดเสร็จ จึงพูดขึ้นอย่างมีความสุข

แซม: พี่ริน… ผมไม่ไหวแล้ว… หยุดเถอะนะ…

//แซมพูดทั้งที่ร้องไห้และมองหน้าพี่ริน

พี่ริน: ไหน ร้องให้ดันกว่านี้อีกสิ

//พี่รินพูดเสร็จก็กัดเข้าที่คออีกข้างของแซม

แซม: อ๊ากก! อ..อึก.. ฮ่า.. ฮ่า..

//แซมร้องขึ้นอย่างดังและแซมก็เริ่มหมดแรง

พี่ริน: อึก.. อึก.. อึก.. อึก..

//เสียงพี่รินกลืนเลือดของแซม

แซม: ผม… ไม่… ไหว…แล้-…

//แซมพูดขึ้นก่อนจะสลบลงทั้งที่ยังโดนพี่รินดูดเลือดอยู่

ณ. เวลา (20:30)

ดรีม: กูกลับมาแล้วแซม ทำไมไม่ปิดประตูดีๆว่-

//ดรีมที่พูดอยู่แล้วหันมาเห็นแซมนอนจมกองเลือด

แซม: อย่า.. เอาไป.. บอกใครละ พี่รินเป็นแวมไพร์

//แซมพูดกับดรีมที่พึ่งเข้ามาในห้องด้วยน้ำเสียงที่สั่น

ดรีม: …. จริงหรอวะ…

//ดรีมล้มลงกลับพื้น

แซม: ขอโทษที่ไม่ได้เล่าให้ฟังนะดรีม

//แซมพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นอยู่

ดรีม: กูจะแก้แค้นให้มึงเอง

//ดรีมพูดจบก็เดินออกจากห้องไห้

แซม: ไม่… มึงสู้เขาไม่ได้หรอก…

//แซมพูดตามหลังดรีมไป แต่ดรีมไม่สนใจแล้ว

ณ. เวลา (21:05

ดรีม: พี่ริน… ผมรู้แล้วล่ะ

//ดรีมพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่พี่ริน

พี่ริน: หืมม รู้อะไรงั้นหรอ~

//พี่รินถามดรีมพร้อมกับเดินเข้าไปหาดรีมเรื่อยๆ

ดรีม: รู้ว่า… พี่เป็นแวมไพร์ไงละ แล้วพี่ก็ไปดูดเลือดเพื่อนผม

//ดรีมพูดด้วยความแค้น แต่ก็ยังกลัวๆอยู่

พี่ริน: งั้นดีเลย คนต่อไปก็คือเธอล่ะกัน

//พี่รินพูดพร้อมกับพุ่งเข้าไปหาดรีม

ดรีม: เอาละไง!

//ดรีมหลบแต่พลาดสดุดเท้าตัวเองล้ม

พี่ริน: หึ.. พลาดจนได้สินะ

//พี่รินหันไปพูดกับดรีมแล้วพุ่งลงไปคร่อมดรีมไว้

ดรีม: จบเห่แล้วสินะเรา

//ดรีมพูดขึ้นและยอมจำนนให้กับพี่ริน

พี่ริน: หืมม แบบนี้ค่อยคุยง่ายหน่อยสิ~

//พี่รินพูดขึ้นก่อนที่จะค่อยๆก้มลงไปสูดดมกลิ่นที่คอของดรีม

ดรีม: พี่ริน ผมขออะไรอย่างนึงได้ไหม

//ดรีมพูดด้วยความกลัว

พี่ริน: หืม~ ไหน ว่ามาสิ

//พี่รินมองที่ตาดรีม

ดรีม: พี่อย่าไปดูดเลือดใครอีกเลยนะ ดูดเลือดผมคนเดียวก็พอ

//ดรีมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว

พี่ริน: หืมม~ ไม่กลัวว่าฉันจะดูดเลือดเธอจนหมดตัวเลยอย่างงั้นหรอ..

//พี่รินพูดสลับกับดมกลิ่นที่คอของดรีม

ดรีม: ม..ไม่กลัว… ผมอยากลองให้พี่ดูดเลือดผม

//ดรีมพูดขึ้นด้วยความสั่นกลัว

พี่ริน: กล้าหาญจังเลยนะ... ฮ่า..

//พี่รินพูดขึ้นและหายใจลดต้นคอดรีม

ดรีม: เอ่อะ…

//ดรีมเริ่มตัวสั่นและเผลอจับแขนพี่ริน

พี่ริน: หืมม ที่เธอมือสั่น นี่คือเธอกลัวสินะ

//พี่รินพูดถามดรีม

ดรีม: มันก็ใช่ แต่ตอนนี้ผมอยากให้พี่ลองดูดเลือดผมแล้วล่ะ

//ดรีมพูดขึ้นแล้วก็เริ่มเงยคอให้พี่ริน

พี่ริน: เห็นแก่ความกล้าหาญของเธอ ฉันจะลองชิมดูละกันนะ...

//พี่รินพูดเสร็จก็กัดลงที่คอของดรีมทันที

อ๊ากกก!!

.

.

.

.

.

.

.

กรุณา รอติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ ;)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***