ร้องไห้อีกคราเมื่อยามตื่น
_
อลินตา
พิษใช้ไม่ได้ผลงั้นหรอ
อาชาร์
พิษนั้นร้ายแรงถึงขั้นนอนติดเตียงได้เลยนะ
หลังจากการต่อสู้สิ้นสุดลง เซราฟินาแพ้ให้กับล็อตตี้อย่างขาดลอย ส่งผลให้เธอเสียศักดิ์ศรีต่อหน้าทุกคน เมื่อการแข่งขันจบลง ล็อตตี้ได้ก้าวเดินออกจากสนามท่ามกลางเสียงปรบมือ แต่ในขณะเดียวกัน อลินตาและอาชาร์ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเซราฟินา และมีความไม่พอใจอย่างยิ่งที่ล็อตตี้ทำให้เพื่อนของพวกเธอพ่ายแพ้ พวกเธอจึงวางแผนที่จะดักทำร้ายล็อตตี้เมื่อเธอออกจากสนาม
ขณะที่ล็อตตี้กำลังจะเดินผ่านเส้นทางที่อลินตาและอาชาร์วางแผนดักทำร้าย ดาเรียและอัลเทียที่อยู่ในเหตุการณ์พอดีได้สังเกตเห็นความผิดปกติ พวกเธอรู้ดีถึงนิสัยของอลินตาและอาชาร์ จึงรีบเดินเข้าไปทักทายล็อตตี้เพื่อดึงความสนใจของเธอ และพาเธอไปทางอื่นแทน
ดาเรียยิ้มอย่างร่าเริงพลางพูดกับล็อตตี้ว่า
"เก่งมากเลยนะล็อตตี้! การต่อสู้เมื่อกี้น่าทึ่งมาก ฉันกับอัลเทียยังคุยกันอยู่เลยว่านี่คงเป็นการต่อสู้ที่น่าจดจำไปอีกนาน"
อัลเทียก็เข้ามาสมทบพร้อมพูดเสริม
"ใช่แล้ว! เรามีเรื่องอยากคุยกับเธอพอดีเลย ไปนั่งพักที่สนามด้านหลังกันเถอะ"
ล็อตตี้ที่ยังคงอ่อนล้าจากการต่อสู้ ยิ้มอย่างขอบคุณและเดินตามดาเรียและอัลเทียไป โดยไม่ทันสังเกตว่าอลินตาและอาชาร์กำลังซุ่มอยู่และพยายามทำร้ายเธอ
ดาเรีย
ปกติเวทย์ของเธอคืออะไรหรอ
อัลเทีย
ได้ยินมาหมดแล้วล่ะ
ดาเรียหันไปมองอลินตาและอาชาร์ที่กำลังซุ่มอยู่ด้วยสายตาเย็นชาและไม่พอใจ สีหน้าของเธอแสดงถึงความนิ่งสงบที่เต็มไปด้วยความรู้สึกไร้อารมณ์ เหมือนกับว่าเธอกำลังเตรียมตัวรับมือกับอะไรบางอย่าง หากพวกนั้นกล้ากระทำการใด ๆ
ดาเรีย
" เข้ามาแม้แต่ก้าวเดียวฉันไม่ออมมือแน่ "
อลินตา
ครั้งหน้าไม่พลาดแน่
เมื่อดาเรียหันกลับมามองล็อตตี้อีกครั้ง สีหน้าที่แข็งกระด้างของเธอกลับแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอ่อนโยน เธอพยายามไม่ให้ล็อตตี้สังเกตถึงบรรยากาศที่แฝงความตึงเครียดนั้น ดาเรียพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
ดาเรีย
ไปกันเถอะเหมือนจะมีแมลงตามมา
อัลเทียที่ยืนข้าง ๆ ก็มองดาเรียและพยักหน้าอย่างเข้าใจ ทั้งสองเหมือนจะสื่อสารกันโดยไม่ต้องใช้คำพูด ล็อตตี้ยังคงไม่รู้เรื่องราวอะไรนัก แต่การกระทำของดาเรียทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและไม่สงสัยอะไร
ล็อตตี้ที่อ่อนล้าจากการต่อสู้ได้สลบลงอย่างกะทันหัน ดาเรียและอัลเทียพยายามประคองเธอด้วยความตกใจ ทันใดนั้น ลูมิน่าซึ่งบังเอิญเดินผ่านมาพอดีเห็นเหตุการณ์เข้า จึงรีบเร่งฝีเท้าเข้ามาหาทั้งสามคน
ล็อตตี้!” ลูมิน่าร้องเรียกด้วยความกังวล เธอวิ่งมาหาน้องสาวด้วยสีหน้าตื่นตระหนก พลางคุกเข่าลงข้าง ๆ ล็อตตี้เพื่อตรวจสอบอาการ
"เธอเป็นอะไรรึเปล่า?" ลูมิน่าถามดาเรียและอัลเทีย ซึ่งต่างก็รีบอธิบายเหตุการณ์ว่าล็อตตี้เพิ่งจะสลบจากความอ่อนล้าในการต่อสู้
ลูมิน่าถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อยที่ไม่มีอันตรายใด ๆ ร้ายแรง แต่ยังคงเป็นกังวลอยู่
ลูมิน่า
ขอบคุณมากนะที่ช่วยดูน้องฉัน
ลูมิน่า
งั้นก็เหนื่อยหน่อยนะคะช่วงนี้
ดาเรียและอัลเทียต่างตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าคนที่พาล็อตตี้ไปพักนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น **ลูมิน่า** องค์หญิงแห่งอาณาจักรไอซ์คราวน์ ความสง่างามและบารมีของเธอทำให้ทั้งสองเผลอหยุดนิ่งไปชั่วขณะ พวกเธอไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบองค์หญิงผู้ยิ่งใหญ่ในสถานการณ์แบบนี้
ดาเรียหันไปมองอัลเทียก่อนจะกระซิบเบาๆ "องค์หญิงลูมิน่า… น้องสาวอย่าบอกนะล็อตตี้เป็นถึงราชวงศ์เหรอ?"
อัลเทียพยักหน้าเบาๆ ด้วยความตื่นเต้น "ใช่ ฉันก็ไม่เคยคิดมาก่อนเช่นกัน แต่ตอนนี้ทุกอย่างก็ชัดเจนแล้ว ทำไมเธอถึงแข็งแกร่งและมีภูติคอยปกป้องแบบนั้น"
ทั้งสองคนรู้สึกทึ่งและประทับใจในตัวล็อตตี้มากขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็รู้ว่าลูมิน่าคงจะเฝ้าดูน้องสาวของเธออย่างใกล้ชิด การได้พบกับองค์หญิงตัวจริงเป็นสิ่งที่ยากจะลืม.
？？?
คุณพ่อบอกคุณพ่อชอบชมแม่บ่อยๆ
จะบ้าหรอพี่น่ะห่างกับเธอตั้งเยอะนะ
จากนั้นทหารพวกนั้นได้ขี่ม้าออกไป
พวกเขาฆ่าเด็กคนนั้นโดยไม่มีเหตุผลใดๆ
ล็อตตี้
แล้วเด็กคนนั้นก็.....
ล็อตตี้รีบวิ่งตรงไปยังร่างของฟีเรนซ์ที่ล้มลง เธอพยายามร่ายเวทย์ฮีลซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เวทย์มนต์ของเธอไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ ร่างของฟีเรนซ์เต็มไปด้วยบาดแผลและเลือด ล็อตตี้นั่งลงข้างๆ ร่างของเขา น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอกุมมือของเขาไว้แน่นและพูดขอโทษซ้ำไปซ้ำมา
“ขอโทษนะ ขอโทษที่ช่วยไม่ได้...”
？？?
ถ้าผมได้เกิดใหม่อีกครั้ง พี่มาแต่งงานกับผมนะ
และเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินคือคำพูดของเขาที่สะท้อนอยู่ในใจของเธอ
" สัญญากับพี่ก่อนสิว่าจะไม่เป็นอะไร "
ในขณะที่เธอจมอยู่กับความเศร้าและความเจ็บปวด พ่อของฟีเรนซ์ได้เดินเข้ามาหา เขาวางมือเบา ๆ บนไหล่ของเธอ พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน
？？？
มันไม่ใช่ความผิดของเจ้าหรอกนะไม่ต้องโทษตัวเอง
แม้คำพูดของเขาจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่ความรู้สึกผิดและความเศร้าก็ยังคงถาโถมเข้ามาในใจของเธออย่างไม่หยุดยั้ง
ล็อตตี้ร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว น้ำตาไหลลงมาราวกับสายน้ำที่ไม่สามารถหยุดได้ คามาเรียและเฮเลนน่าที่อยู่ใกล้ๆ เห็นภาพนั้นก็พยายามเก็บอาการไม่ให้แสดงความรู้สึกมากเกินไป แต่ในใจของพวกเธอต่างเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่เห็นเพื่อนรักต้องเจอกับสถานการณ์เช่นนี้
"สัญญาแล้วนะ..." ล็อตตี้พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ขณะที่เธอมองลงไปที่ร่างของฟีเรนซ์ "ถ้าได้เกิดใหม่อีกครั้ง เจ้าต้องหาพี่ให้เจอนะ... อย่าผิดสัญญาแล้วกัน..." น้ำตาเธอหยดลงบนเสื้อของฟีเรนซ์ ราวกับเป็นคำสัญญาสุดท้ายที่เธอขอจากเขา
ล็อตตี้
คำสัญญาอะไรกันเนี่ย5555
ล็อตตี้
ไม่ต้องห่วงดีขึ้นแล้วล่ะ!
ล็อตตี้
เด็กที่ชื่อฟีเรนซ์คนนั้น?
หลังจากนั้น ภาพในฝันก็ตัดไป ล็อตตี้ลืมตาตื่นขึ้นมาจากความฝัน น้ำตายังคงเปื้อนบนใบหน้า คามาเรียรีบเข้ามาดูอาการของเธออย่างรวดเร็ว ขณะที่เฮเลนน่าเดินมาข้างๆ ด้วยความเป็นห่วง "เจ้า... ร้องไห้หรือเปล่า?" เฮเลนน่าถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและอ่อนโยน
ล็อตตี้นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยปากถามด้วยความงุนงงและสงสัย "เด็กที่ชื่อฟีเรนซ์... เขาคือใคร?"
ทันทีที่คามาเรียและเฮเลนน่าได้ยินชื่อนั้น สีหน้าของทั้งสองก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด พวกเธอต่างทำสีหน้าเศร้าโศกอย่างไม่อาจปิดบังได้ ราวกับชื่อ "ฟีเรนซ์" นำความทรงจำที่เจ็บปวดกลับมาท่วมท้นในหัวใจ
อุอิ
จะได้เอาไปปรับเปลี่ยนดู
อุอิ
ส่วนภาษาแอดจะลองไปศึกษามาเพิ่ม
Comments