ฉันหลุดไปคว้าหัวใจตัวละครโปรด[หัวใจนี้ข้าขอฝากเจ้า+รามเกียรติ์]
ตอนที่4
พชร
เป็นวันที่วุ่นวายจัง//พิงต้นไม้
พชร
ตอนนี้ทุกๆคนจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้
พชร
ที่นี่มีแต่อะไรเข้าใจยากเต็มไปหมด
พชร
เรายังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วจริงๆเราเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ//น้ำตาไหล
พชร
บ้าจริงถ้าเสียสติตอนนี้ละก็
พชร
ผมตกใจนะอย่าทำแบบนี้สิ//หัวเราะเบาๆ
พชร
(ในตอนนี้ที่นี่ไม่ใช่ที่ๆเรารู้จัก)
พชร
(อย่างน้อยก็ต้องรู้ข้อมูลเกี่ยวกับที่นี่ซะก่อน)
พชร
ดอกไม้น่ารักพวกนั้นหายไปไหนแล้วล่ะ//ขนลุก
พชร
อยู่คนเดียวชักจะไม่ปลอดภัยแล้วแฮะ
พชร
ถ้าเดินกลับไป//เหงื่อตก
พระจตุรอาญา
//แผ่รังสีอันตราย
พชร
(หรือกลับไปจะอันตรายยิ่งกว่ากัน)
สรตราตรี(น.อ.)
ใช่ทางเข้าใช่ไหม//ชี้
ผนิณทร์
ใช่ นี่แหละทางเข้า
สรตราตรี(น.อ.)
เราไปกัน//เดิน+เข้าไม่ได้
สรตราตรี(น.อ.)
อะไรกัน!?//แปลกใจ
สรตราตรี(น.อ.)
ทำไมฉันเข้าไม่ได้ล่ะ
ผนิณทร์
ประตูนี้สำหรับเผ่านาคกับเผ่าวารี
สรตราตรี(น.อ.)
แล้วจะเข้าไปยังไงดีล่ะ//พยายามหาวิธี
ผนิณทร์
ข้าก็เป็นนาคเหมือนกันนะท่านสรตราตรี
สรตราตรี(น.อ.)
เรียกว่าสรตราก็พอ
ผนิณทร์
งั้นข้าจอเสียมารยาทนิดนึงนะขอรับ//เดินเข้าไปหา น.อ.
สรตราตรี(น.อ.)
ท่านจะทำอะไรอ่ะ//ทำตัวไม่ถูก
ผนิณทร์
เกาะแน่นๆล่ะขอรับ//พาเดินเข้าประตู
สรตราตรี(น.อ.)
//หน้าแดงเป็นมะเขือเทศ
ผนิณทร์
ท่านหน้าแดงนะขอรับไม่สบายหรือเปล่าขอรับ//เอาหน้าเข้าใกล้
สรตราตรี(น.อ.)
//หน้าแดงหนักกว่าเดิม
สรตราตรี(น.อ.)
พอเถอะฉันไม่เป็นไร//กระโดดออก
ผนิณทร์
ระวังขอรับ เดี๋ยวขาท่านจะแหลงเอาได้
สรตราตรี(น.อ.)
//ไม่เป็นไร
สรตราตรี(น.อ.)
ไม่ทันแล้วจ่ะฉันลงมาแบบปลอดภัยแล้วจ่ะคุณท่าน
สรตราตรี(น.อ.)
พาฉันไปศาลาในป่าหิมพารหน่อยสิ
ผนิณทร์
นั่นข้าไม่รู้ขอรับ
ผนิณทร์
ว่าที่ๆท่านจะไปอยู่ตรงไหน
สรตราตรี(น.อ.)
งั้นฉันหาเองก็ได้//เดินหา
Comments