ความรักของท่านชายและสาวใช้
เข้าใจผิด
เขาก็ได้มาคุยกับหลินเปียว
หลินเปียว(สาวใช้)
มีอะไรหรอคะ
ท่านชายเชียง
เธอใส่ร้ายหวินชิ่วหรอ
หลินเปียว(สาวใช้)
ไม่ใช่นะคะ
ท่านชายเชียง
หวินชิ่วบอกข้าว่าเธอไม่ได้ทำ
หลินเปียว(สาวใช้)
ไม่จริงนะคะ
ท่านชายเชียง
ฉันผิดหวังในตัวเธอมาก
ท่านชายเชียง
ฉันคิดวาเธอเป็นคนดีมาตลอด
ท่านชายเชียง
อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก
หลินเปียววิ่งออกไปทั้งน้ำตา
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
หลินเปียว
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
ร้องไห้ทำไม
หลินเปียว(สาวใช้)
ท่านชายเชียง
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
ท่านชายเชียงทำอะไร
หลินเปียว(สาวใช้)
ท่านต่อว่าข้า
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
ไม่เป็นไรนะหลินเปียว
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
เธอทำอะไรผิดรึเปล่า
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
ท่านชายเป็นคนมีเหตุผลนะ
หลินเปียว(สาวใช้)
นายหญิงหวินชิ่วบอกท่านชายเชียงว่าข้าใส่ร้ายนาง โดยที่ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
ห๊ะ!
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
นายหญิงหวินชิ่วลูกของท่านชายใหญ่หนะหรอ
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
แล้วทำไมไม่บอกท่าชายเชียงละว่าเธอไม่ได้ทำ
หลินเปียว(สาวใช้)
ฉันบอกแล้ว
หลินเปียว(สาวใช้)
แต่ท่านชายก็ไม่ฟังชั้นเลย
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
ทำไมหละ
หลินเปียว(สาวใช้)
ไม่รู้สิ
หลินเปียว(สาวใช้)
คงจะเป็นเพราะว่าหวินชิ่วเป็นว่าที่ภรรยาของท่านเชียง ท่านเลยเชื่อแต่หวินชิ่วหนะ
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
ไมเป็นไรนะหลินเปียว
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
เธอยังมีฉันนะ
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
ฉันเชื่อเธอ
เหมยเพื่อนของหลินเปียง(สาวใช้)
เธอเป็นคนซื่อสัตว์
หลินเปียว(สาวใช้)
ขอบคุณนะที่เชื่อชั้น
ท่านชายเชียงก็ได้ไปหานางหวินชิ่ว
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
คะ~ท่านชาย
ท่านชายเชียง
ข้าขอโทษแทนหลินเปียงด้วยนะหวินชิ่ว
ท่านชายเชียง
ที่นางไปใส่ร้ายเจ้า
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
ไม่เป็นไรค่ะท่านชาย
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
ว่าแต่
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
ท่านชายจัดการนางรึยังคะ
ท่านชายเชียง
จัดการแล้วหละ
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
ดีแล้วหละค่ะ
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
นางจะได้ไม่เหิมเกริม
ท่านชายเชียง
นางน่าจะไม่เหิมเกริมเจ้าแล้วหละ
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
ค่ะ
หวาน(สาวใช้ของหวินชิ่ว)
ขออนุญาตค่ะนายหญิง
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
ว่ายังไง
หวาน(สาวใช้ของหวินชิ่ว)
ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมคะ
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
ได้
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
รอสักครู่นะคะท่านชาย
ท่านชายเชียง
งั้นข้ากลับก่อนนะ
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
ค่ะท่านชาย
ท่านเชียงที่คิดได้ว่าลืมของจึงเดินกลับไปเอา
แต่กลับได้ยินบทสนทนาของหวินชิ่วกับหวานพอดี
หวาน(สาวใช้ของหวินชิ่ว)
นี่นายกหญิงคะ
หวาน(สาวใช้ของหวินชิ่ว)
เป็นไงบ้างคะ
หวาน(สาวใช้ของหวินชิ่ว)
ท่านชายลงโทษนางไหม
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
เรียบร้อย
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
ท่านชายเชื่อข้าสนิทใจ
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
มายุ่งกับคนของข้าต้องเจอแบบนี้
หวาน(สาวใช้ของหวินชิ่ว)
แผนดีมากค่ะ นายหญิง
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
แน่อยู่แล้ว
นายยหญิงหวินชิ่ว(ตัวร้าย)
ข้าลูกท่านชายใหญ่เลยนะ
หวาน(สาวใช้ของหวินชิ่ว)
เยี่ยมไปเลยค่ะ
เขาก็คิดขึ้นได้ว่าต้องกลับไปขอโทษหลินเปียวที่ต่อว่า เขาจึงรีบหยิบของแล้วกลับบ้าน
ท่านชายเชียง
ข้าขอโทษนะที่ต่อว่าเจ้า
หลินเปียว(สาวใช้)
ข้าผิดเอง
ท่านชายเชียง
เจ้าไม่ได้ผิด
ท่านชายเชียง
ไม่ยอมฟังเจ้า
ท่านชายเชียง
ข้ารู้แล้วว่าหวินชิ่วเป็นคนใส่ร้ายเจ้าข้าขอโทษจริงนะ
หลินเปียว(สาวใช้)
ไม่เป็นไรค่ะท่านชาย
หลินเปียว(สาวใช้)
ข้าให้อภัย
Comments
ANDREA SERNA
สามารถนอนดึกเพื่ออ่านได้
2024-09-04
1