2 อย่ามามั่ว!!

...ปึก!!!...

“โอ้ย!!” เสียงของซาวเพื่อนของคุณหมอร้องดังออกมาด้วยความเจ็บปวดจากการ โดนทีนหรือคุณหมอ เอาหนังสือแฟ้มฟาดลงที่ กลางหัวของตน

“นี่ มันเจ็บนะรู้มั้ย” ซาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่

ดูจะไม่ชอบใจนัก หากแต่ทีนกลับไม่สนใจเพื่อนของตนเลยแม้แต่นิด

“แล้วไง ชั้นต้องสนมั้ย”ทีนพูดเสร็จก็กรอกตามองบน เพราะรำคาญซาวเพื่อนร่วมงานของตน ซาวทำหน้ายู่จนทีนเห็นแล้วอยากจะหยิกแล้วกัดลงไปที่แก้มของซาว แต่ก็ยับยั่งชั่งใจเอาไว้ เพราะเดี๋ยวจะโดนบ่น

ดูความหวานของคุณหมอสิ หลานหรือก็คือหนุ่มคนนั้นที่นอนจมกองเลือดในตอนนั้น เขาคิดในใจว่าทำไมต้องมาเห็นภาพบาดตาบาดใจแบบนี้ด้วย เขาไม่อยากดูคนทอดรักกันหรอกนะ คิดเสร็จหลานก้าวเท้าขวาเดินออกไป หาคุณหมอเพื่อที่จะออกจาก โรงพยาบาลนี้

“เออ... คุณหมอครับ ผมออกไปได้ยังครับ”

หลานเอ่ยออกมาจนคุณหมอสะดุ้งโหยง เกือบใจหาย “ได้แล้วครับ👌” คุณหมอพูดพลางยกมือชูโอเคออกมา มันทำให้หลานค้างไปชั่วขณะ เพราะมันตลกมากยังไงล่ะ “ครับ”หลานเอ่ยคำพูดสั้นๆออกมา ว่าแล้วก็เดินออกไปจากโรงพยาบาล

เขาเดินออกมาได้สักทีนะ เขากลับหอของตัวเอง เขาเดินเข้ามาในห้องแล้วจัดแจงเตียงเพื่อนอนลงเพราะวันนี้เขาเพลียเป็นอย่างมากเนื่องจากเสียเลือดไปมาก จนหนังตาค่อยๆปิดลงไปอย่างช้า

“ลูก!!” เสียงตะโกนของคนบางคนตะโกนอยู่หน้าห้องของหลาน หลานจึงเดินเข้าไปดูว่าใครมาเรียกและสิ่งที่เขาเห็นเป็นคนที่คุ้นเคยมานั้นคือแม่

แม่ของเขาได้ข่าวว่าเขานั้นนอนจมกองเลือด จนตอนนี้มันเป็นข่าวใหญ่ไปแล้ว ช่องอื่นๆก็เอาไปพลาดหัวข่าวกันใหญ่่ แม่เห็นแบบนั้นจึงรีบมาหาคนเป็นลูด้วยความเป็นห่วง หล่นบอกปัดไปว่าไม่มีไรมาก แม่จึงเดินกลับไป แต่เมื่อแม่กลับไปก็มีคนอื่นมาอีก

อะไรว่ะเนี้ย!!!!

“นี่ อาการเป็นไงบ้าง”คนที่พูดอยู่ตรงหน้าของหลานคือถินหรือก็คือเจ้านายของเขา นั้นเอง

“รู้มั้ยว่าฉันน่ะเป็นห่วงแทบแย่น่ะ”

“ตอแหล”

“ห๊ะ อะไรนะ?”

“อ่อผมบอกว่าขอบคุณที่มา ดูแล ผมนะครับ”

“เออ โอเคชั้นคงหูฝาดไปเองแหละ”

หูฝาดก็แย่ล่ะสิ

...----------------...

ก็แหมลูกกกกไปหลอกด่าเจ้านายทำไมละนั้น

วะอ้ากเอิ้กอ้าก

...รอตอนต่อไปนะจุ๊บมั่วะ...