2*

ณ คฤหาสน์หลังโต

:หรื่อ...จับผมมาทำไม ผมไปทำอะไรไห้ : เสียงสะอื้นไห้ของเด็กหนุ่มวัยจะ20 ได้ร้องเสียงดัง แต่ในห้องนั้นเงียบสนิท ไม่มีแม้แต่แสงไฟ แต่แล้วก็มีเสียงฝีเท้าคู่หนึ่งเดินมาทางประตู แล้วเสียงประตูนั้นได้เปิดออก พร้อมกับมีเงาร่างใหญ่ปรากฏตัวขึ้น ซึ่งร่างๆนั้นคือชายที่จับเขามา เขาได้วางถาดข้าวไว้ตรงหน้าชายร่างเล็ก แล้วบอกว่า :เจ้าแมวน้อยกินส่ะจะได้มีแรง: เสียงชายร่างหนาดังขึ้น พร้อมเสียงสระอื้นของชายร่างเล็กที่ร้องไห้ไม่หยุด ชายร่างหน้าได้เดินเข้าไปนั่งข้างๆ ชายร่างเล็กแล้วโอบกอดเขาเอาไว้ แล้วพูดว่า :พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้อยากทำแบบนี้ แต่มันจำเป็นจริงๆ: ชายร่างเล็กหยุดชะงัก เพราะเสียงนี้เป็นเสียงที่คุ้นเคย แต่เขานั้นลืมไปแล้วว่าเขาคนนั้นคือใคร แต่ชายร่างเล็กยังถามออกไปว่า :ท่านเป็นใคร ท่านรู้จักผมด้วยหรอ: เสียงชายหนุ่มปริศนาได้พูดขึ้นอีกว่า :เจ้าแมวน้อยจำพี่คนนี้ไม่ได้หรือไง555: ใช่แล้ว พี่ชายคนที่แกล้งเขาไม่ชอบเขา ที่เป็นลูกอีกคนของลูกต่างแม่ของเขานั้นเอง

:ทำไมพี่ถึงจับผมมาที่นี้ ปล่อยผมไปได้มั้ย

:คงไม่ได้หรอก แม่เจ้าสั่ง พี่มาถ้าพี่ไม่ทำเจ้าจะเกิดอันตราย

:แล้วทำไมแม่ข้าต้องทำอย่างนี้ด้วย...

:เจ้าจำไม่ได้รึไงที่เจ้า...หนีไปอยู่กับแม่เลี้ยงเจ้าทำไห้แม่เจ้าต้องเป็นเช่นนี้

:ผมแค่ต้องการความสุข ไม่ได้ต้องการไห้แม่เป็นเช่นนี้

:พี่รู้แต่ แม่เจ้าไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก

:แล้วพี่ฆ่าแม่บุญธรรมผมทำไม...

:แม่บุญธรรมเจ้ายังอยู่.

:หมายความว่ายังไง ผมไม่เข้าใจ

:พี่กับแม่บุญธรรมเจ้าแค่เล่นละครตบตาพวกนี้น

:แสดงว่าแม่บุญธรรมผมยังไม่ตาย

:ใช่ครับ

:เย้..แต่ถ้าแม่ผมรู้เรื่องนี้แล้วพี่จะเป็นยังไง

:พี่คงต้องเจอบทลงโทษ

:แม่ผมใจร้ายขนาดนั้นเลยหรอ

:.....พี่ต้องไปแล้วนะ

:พี่จะไปไหน

พูดจบชายร่างหนาได้ลุกขึ้นพร้อมเดินไปทางประตูแล้วหันกลับมามองชายร่างเล็กผู้นั่งรอคำตอบว่า ตนเองนั้นจะไปไหน แต่แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นว่า เจ้าเข้าไปทำอะไรในนั้นทำไมนานจัง แล้วไอเด็กนั้นมันเป็นยังไงบ้าง

เสียงพูดจากนอกห้องสึ่งขาดว่าจะมีคนหลายคนที่เฝ้าหน้าประตูของชายร่างเล็กอยู่ ก่อนที่ประตูจะปิดลงชายร่างหนาได้โยน เทียนกับไฟเช็ค ไห้ชายร่างเล็กกาอนจะปิดประตู.........

เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้ตอนนี้ขอนอนก่อน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่1 อย่าว่ากันน่ะพึ่งหัดแต่ง555