ห้องขัง เขตหวงห้าม

2อาทิตย์หลังจากเหตุการนั้น

ณ ห้องอาบน้ำร่วม [ญ]

มิเรย์[204]

//อาบน้ำ

มิเรย์[204]

[พูดในใจ] นี่ชั้น.. ต้องปกปิดเรื่องนี้ไว้อีกนานแค่ไหนกันนะ พลังชั้นมันแทบจะคุมไม่อยู่แล้ว

มาเรีย[372]

วันนี้ว่างทั้งวันเลย เหล่านักวิจัยประชุมกันดีจริงๆชั้นเหนื่อยกับการฝึกมากๆเลย

มาเรีย หมายเลข372 อายุ:22 ส่วนสูง:172 น้ำหนัก:61 พลัง:สร้างภาพลวงตาเสมือนจริง/เปลี่ยนสภาพร่างกายเป็นธาตุต่างๆ ระดับความอัตราย:A+

มิเรย์[204]

ช่วงนี้ชั้นรู้สึกแปลกๆ เหมือนร่างกายมันไม่เหมือนเดิม ตั้งแต่เลิกกินยานั่น

มาเรีย[372]

หมายความว่าไง นี่เธอไม่ได้กินยาหรอกหรอ

มิเรย์[204]

ใช่ ชั้นใช้พลังให้คนอื่นกินแทนมา2อาทิตย์และ ชั้นมั่นใจว่าพลังของชั้นไม่จำเป็นต้องใช้ยาพวกนั้นหรอก

มาเรีย[372]

นี่~ ถ้าพวกผู้คุมรู้เข้าจะแย่เอานะ

มิเรย์[204]

55 พวกนั้นทำอะไรชั้นไม่ได้หรอก จะไปไหนก็ไปไป

พอสิ้นเสียงของมิเรย์ มาเรียก็มุ่งหน้าเดินออกไปจากห้องน้ำ

09:35

มิเรย์เพิ่งอาบน้ำเสร็จ

มิเรย์[204]

อื้มม รู้สึกดีจริงๆที่ได้อาบน้ำนานๆ ว่าแต่ทำไมมาเรียเงียบจังนะ

มิเรย์หันหลังกลับมามาเรียก็หายไปแล้ว

มิเรย์[204]

อ้าว.. หายไปไหนของเธอล่ะเนี่ย

ฝั่งของมาเรีย

มาเรีย[372]

//เดินไปแถวๆเขตหวงห้าม

ทหาร

หืม.. เด็กทดลองหรอ มาที่นี่ได้ไงวะ

ทหาร

[อีกคน] ไม่รู้ดิ มึงไปดูสิ

ทหาร

เออ

มาเรีย[372]

//เดินเข้าไปไกล้เขตหวงห้ามขึ้นเรื่อยๆ

ทหาร

นี่เธอ! ที่นี่มันเขตหวงห้ามไม่ใช่สนามเด็กเล่นนะเว้ยมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นไป

มาเรีย[372]

... //เดินผ่านผู้คุม

ทหาร

นี่เธอ! //ดึงแขนมาเรียไว้

มาเรีย[372]

เฮือก!!?

มาเรียหลุดจากการควบคุม

มาเรีย[372]

ท..ที่นี่ที่ไหน!

ทหาร

อะไรของเธอเดินมาเองแท้ๆ ที่นี่มันเขตหวงห้ามกลับไปซะ

มาเรีย[372]

ด..เดินมา? ชั้นเนี่ยนะ

ทหาร

[อีกคน] ก็เออสิ!

มาเรีย[372]

ต..แต่เมื่อกี้ชั้นอยู่ในห้องน้ำกับมิเรย์นิ จู่ๆภาพก็ตัดมานี่

ทหาร

มิเรย์หรอ..

ทหาร

เอาเถอะ เดี๋ยวชั้นจะพาเธอกลับไปที่ห้องร่วมเด็กเองก็แล้วกัน

12:21

มิเรย์[204]

หมายความว่าไงที่ว่าเธอเดินไปที่เขตหวงห้ามน่ะ!

มาเรีย[372]

จริงๆนะ ก่อนนหน้านั้นชั้นยังคุยกับเธออยู่เลย รู้ตัวอีกทีก็ไปโผล่ที่ไหนก็ไม่รู้ มันแปลกมาก

มิเรย์[204]

... มันก็จริง [พูดในใจ ก่อนที่เธอจะหายไปตอนนั้นชั้นเองก็เผลอไล่เธอไปแกล้งๆ แต่ทำไมเธอถึงได้..]

มิเรย์[204]

เอาเป็นว่าช่างมันล่ะกัน

ห้องพยาบาล

เคท[407]

อาโมอาการเป็นไงบ้างชั้นเอาข้าวเที่ยงมาให้

อาโม[210]

ขอบคุณฮะคุณเคท อาการผมดีขึ้นมากแล้วล่ะนี่สองอาทิตย์แล้วนะไม่ต้องทำแบบนี้ทุกวันก็ได้คับ

อาไมล์[004]

แขนก็เริ่มเจ็บน้อยลงแล้วด้วยนิคับ ยินดีด้วยนะ

อาโม[210]

คับผม ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคับที่ดูแลผมมาตลอดสองอาทิตย์อีกเดี๋ยวก็คงจะได้ใช้ชีวิตแบบปกติ ถึงจะมีตาข้างเดียวก็เถอะ

เคท[407]

//ใช้พลังบีบกระป๋องน้ำเล่นสลับกับปลิ้นส่วนด้านในออกมา

เคท[407]

อาไมล์รับ! //กระป๋องลอยไปตามมือก่อนจะโยนให้อาไมล์

อาไมล์[004]

//ใช้คลื่นกระแทกใส่ประป๋องน้ำจนมันตกลงถังขยะ

เคท[407]

รับได้สวย แปะมือหน่อย //แปะมือ

อาไมล์[004]

//แปะมือ

อาโม[210]

พลังของพวกคุณเจ๋งจังผมก็อยากทำได้บ้าง แต่ให้ทำไงล่ะ ก็ได้พลังนี้มาแล้วนิ

เคท[407]

พระเจ้าเขาคงเลือกพลังให้เหมาะสมกับแต่ละคนแล้วล่ะ ไม่ต้องน้อยใจไปหรอกนะ

อาไมล์[004]

นั้นสิคับ

อาไมล์[004]

ความจริงผมอยากได้พลังจำพวกไฟมากกว่า จะได้โชว์พวกสาวๆได้ แฮะๆ

อาไมล์[004]

แต่ก็ แค่นี้ก็พอใจแล้วล่ะคับ

อาโม[210]

ผมไม่ได้กินยาเสริมพลังมา สองอาทิตย์แล้วจะเป็นอะไรมั้ยนะ ช่วงนี้ผมรู้สึกแปลกๆรู้สึกว่าร่างกายไม่เหมือนเดิม

เคท[407]

นายคงคิดมากไปเองแหละไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก

อาไมล์[004]

นั้นสิคับ ไม่ต้องกังวลไปหรอก

อาโม[210]

ค..คุณเคท ค..คุณอาไมล์

เคท[407]

หืม?

อาโมอาเจียนออกมาเป็นน้ำสีดำเลอะเต็มที่นอนที่จมูกและดวงตาก็มีน้ำสีดำไหลออกมาเช่นกัน

อาโม[210]

ห..!! แหวะ!!

เคท[407]

อาโม!!

อาไมล์[004]

!!?

ตัดมาฝั่งมิเรย์

มิเรย์ที่กำลังกินข้าวเที่ยงอยู่นั้น จู่ๆก็ล้มลงไปดิ้นชักกับพื้นพร้อมกับตาเหลือกพรางอาเจียนน้ำสีดำออกมาเลอะเต็มพื้นคนทั้งโรงอาหารต่างพากันตกใจ

มาเรีย[372]

มิเรย์!!

14:48

ณ ห้องพยาบาล

อาโมและมิเรย์นอนหมดสติกันทั้งคู่

เคท[407]

นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!

มาเรีย[372]

ชั้นเองก็ไม่รู้.. จู่ๆเธอก็มีอาการเป็นแบบนี้

อาไมล์[004]

ว่าแต่คุณเป็นใครหรอคับ หน้าไม่คุ้นเลย

มาเรีย[372]

ชั้นชื่อมาเรียอยู่ห้อง7 เวลาตื่น/ฝึก/พักเที่ยง/นอน เรามันคนล่ะเวลากัน ไม่แปลกที่จะไม่เคยเห็นชั้น

เคท[407]

เดี๋ยวนะคับ นี่มีห้องเยอะขนาดนี้เลยหรอเนี่ย คิดว่าจะมีแค่3-4ห้องซะอีก

เคท[407]

แล้วพลังของคุณมาเรียคืออะไรหรอคับ

มาเรีย[372]

พลังชั้นหรอ.. แบบนี้ไง

มาเรีย[372]

//ดีดนิ้ว

หลังจากเสียงดีดนิ้วของมาเรียเงียบลงทั้งห้องก็เริ่มบิดเบี้ยวและค่อยๆจางลงจนเห็นว่าตอนนี้มันเป็นตอนกลางคืน เวลาจริงคือ 04:26

เคท[407]

!!? //ตกใจจนล้มลงกับพื้น

อาไมล์[004]

ห๊ะ!? //มองรอบๆ

มาเรีย[372]

นี่ไม่เอะใจกันหน่อยรึไงชั้นก็เพิ่งบอกไปเองนิว่าเวลาพักเที่ยงเรามันคนล่ะเวลากัน แล้วห้อง7จะมาเดินด้านนอกแบบนี้ได้ยังไง

มาเรีย[372]

พลังสร้างภาพเสมือนจริง มันยากมากเลยกว่าจะคุมมันอยู่ได้นานขนานนี้

เคท[407]

ล..แล้วทำไมคุณถึงทำแบบนี้ล่ะคับ

มาเรีย[372]

ชั้นแค่อยากใช้เวลากับมิเรย์บ้าง โอกาสที่จะได้ออกมาเจอกันมันไม่ง่ายเลย

ขณะที่ทั้งสามคนกำลังคุยกันมิเรย์ก็ตื่น

มิเรย์[204]

น..น้ำ ขอน้ำหน่อย

เคท[407]

คุณมิเรย์ตื่นแล้ว!

อาไมล์[004]

//เทน้ำให้คุณมิเรย์

เคท[407]

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันน่ะคับ

มิเรย์[204]

ชั้นเองก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้โครตปวดหัวเลย อ่าา.. //ดื่มน้ำพรางจับหัวไปด้วย

มาเรีย[372]

ชั้นว่าเธอควรพักผ่อนนะ นอนต่อเถอะ

อาไมล์[004]

นั้นสิคับ คุณมิเรย์ดูไม่ดีเลย

มิเรย์[204]

ไม่เป็นไรชั้นไหว

มิเรย์[204]

ไม่รู้สึกอะไร.. //จับแขนตัวเองก่อนจะใช้พลัง

มิเรย์[204]

เห้อ.. โล่ง

เคท[407]

คุณมิเรย์ทำแบบนี้ได้ด้วยหรอคับ

มิเรย์[204]

ใช่.. ชั้นทำได้มาตลอด

มิเรย์[204]

จะให้ปลุกอาโมด้วยมั้ย

เคท[407]

ไม่เป็นไรดีกว่าคับ ให้เขาพักเถอะ

ทั้งห้องเริ่มบิดเบี้ยวค่อยๆเปลี่ยนบรรยากาศเป็นตอนเช้า

เคท[407]

เอาอีกแล้วทำอีกแล้ว! :0

มาเรีย[372]

ก็มันมืดนี่

มิเรย์[204]

ชั้นขอตัวก่อนนะ มีธุระที่ต้องทำ

อาไมล์[004]

จะไปไหนหรอคับ

มิเรย์[204]

ห้องน้ำ..

เคท[407]

ไปดีๆล่ะคับ

ห้องพักส่วนตัวของริน

มิเรย์[204]

คุณแม่.. เห้อ //เปิดประตูเข้ามา

คุณริน

นี่เธอไม่เคาะประตูอีกแล้วนะ..

มิเรย์[204]

//ล้มลงกับพื้น

คุณริน

นี่ลูกไม่ได้กินยาใช่มั้ย.. //เดินไปดู

มิเรย์[204]

แม่รู้ได้ไง

คุณริน

เรื่องนั้นไม่ต้องรู้หรอกกินยานี่ซะ //เอายาออกมาจากประเป๋าเสื้อก่อนจะจับมิเรย์มาหนุนตักและจะป้อนยา

มิเรย์[204]

//จับมือแม่ ไม่ หนูไม่กิน และแม่ก็ต้องเชื่อฟังในสิ่งที่หนูสั่งด้วย

คุณริน

ตามนั้นเลยจ๊ะลูกรัก[โดนคุม]

มิเรย์[204]

แม่พาหนูไปที่เขตหวงห้ามทีได้มั้ย หนูอยากรู้ว่ามีอะไรที่นั้น

คุณริน

ได้สิจ๊ะ..

04:58

เขตหวงห้าม

ทหาร

คุณรินมาทำอะไรครับ ปกติจะมาแค่ช่วงกลางเดือนนิครับ

คุณริน

... [โดนคุมอยู่]

ทหาร

คุณรินครับ?..

ทหาร

//เตรียมปืนช็อตไฟฟ้า

มิเรย์[204]

นี่เดี๋ยวชั้-

มิเรย์ยังพูดไม่ทันจบประโยคผู้คุมทั้งสองคนก็ช่วยกันยิงปืนไฟฟ้าใส่มิเรย์

มิเรย์[204]

อร๊าย! //ล้มลงไปนอนกับพื้น

คุณริน

เฮือก!

ทหาร

[คนที่สอง] นั้นไงกูว่าแล้วฝีมือมันจริงๆ!

มิเรย์[204]

อือ!! ย..อย่า หยุดเดี๋ยวนี่!

ผู้คุมทั้งสองกดปุ่มส่งกระแสไฟฟ้าผ่านปืนให้ช็อตแรงขึ้นทำให้มิเรย์ที่กำลังคุมแม่ของตนอยู่นั้นสมาธิหลุด มิเรย์ตื่นตระหนกไปชั่วครู่ก่อนจะเพ่งสมาธิจ้องมองไปที่ผู้คุมทั้งสองก่อนจะร้องขอให้พวกเขาหยุดหลังจากสิ้นเสียงของมิเรย์ผู้คุมทั้งสองคนก็หยุดยิง

มิเรย์[204]

ฮ..! เฮืออ//ตัวกระตุกเล็กน้อย

คุณริน

มิเรย์ทำไมเธอถึง!

มิเรย์[204]

//ค่อยๆหันหน้าไปมองแม่ก่อนจะเพ่งสมาธิ ม..แม่เรื่องพวกนี้ไม่เคยเกิดขึ้น แม่หลับต่อเถอะนะ..

คุณริน

มิเรย์อย่-! //หลับ

มิเรย์ค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นก่อนจะสั่งให้ผู้คุมทั้งสองเปิดประตูทางเข้าขนาดใหญ่

มิเรย์[204]

ท..ทำไมชั้นถึงสั่งพวกเขาได้ ทั้งๆที่ยังไม่ได้แตะตัวด้วยซ้ำ ... คิดไว้อยู่แล้วว่ายานั่นไม่ได้มีไว้ช่วยเสริมพลัง

มิเรย์[204]