คู่หมั้นที่ผมเคยตามจีบ! ตอนที่2

ตอนที่2

ดาเชลล์👑

หมดคาบสั้กที

ดาเชลล์👑

อาจารย์บ่นหูกูทะลุละ

มาริส✨️

จริง

เยลด้า⚡️

เออแม่ง

ดาเชลล์👑

ปี1นี่มันชั่งดีเหี้ยจริงๆเล๊ย

มาริส✨️

ห้ะ

เยลด้า⚡️

ดีแบบใด

ดาเชลล์👑

ไปเห้อะ

ธอร์น👑

//เดินเข้ามา

ฮึ้ยๆดูสิพี่ธอร์นเอาดอกไม้มาให้ใครอะ

ธอร์น👑

//เดินตรงมาที่โต๊ะ คนน้อง

ดาเชลล์👑

(เอามาให้กูป้ะวะ)

ดาเชลล์👑

//ตัวสั่น

ธอร์น👑

อ่ะ

ดาม่อน

ขอบคุณครับ//ยิ้ม

ดาเชลล์👑

🫠

ธอร์น👑

ไปกันเถอะ

ดาม่อน

ปะ..ไปครับผมไม่กล้าอยู่นาน//มอง น.อแบบกลัวๆ

ธอร์น👑

//คิ้วขมวด

ธอร์น👑

(ยัยนั่นทําอะไรดาม่อนรึป่าว)

ดาเชลล์👑

(ทําไมม่อนมองกูงี้)

ดาเชลล์👑

ไปเถอะมึง

มาริส✨️

ปะๆ

เยลด้า⚡️

ควรไปนานล๊าว

*ตั้งใจพิมพ์*

ฟิมล์[มือขวา น.อ]

คุณหนู

ดาเชลล์👑

ขอเงินหน่อย

ฟิมล์[มือขวา น.อ]

เห็นหน้าก็ขอเงินเลยเนาะ

ฟิมล์[มือขวา น.อ]

ไม่อยากมารับก็งี้

ดาเชลล์👑

อ่าวที่เพิ่มเงินเดือนให้เป็นแสนๆก็เพราะผมจะได้ขอพี่ด้วยไง

ฟิมล์[มือขวา น.อ]

ค้าบ

ฟิมล์[มือขวา น.อ]

ดีใจมาก

ฟิมล์[มือขวา น.อ]

เงินเดือน100,000บาทแต่คุณหนูขอไปแล้ว99,999บาท

ดาเชลล์👑

นั่นก็เยอะไป

ดาเชลล์👑

50,000เอง55

มาร์ค[มือซ้าย น.อ]

เลิกเล่นได้ละค้าบ

ดาเชลล์👑

อุ๊ยขอมันเนะมันนี่หน่อย

*ตั้งใจพิมพ์*

มาร์ค[มือซ้าย น.อ]

ใครครับ

มาร์ค[มือซ้าย น.อ]

ผมไม่รู้จัก

มาร์ค[มือซ้าย น.อ]

ไปเถอะมึง

มาร์ค[มือซ้าย น.อ]

อยู่ๆมาขอเงิน

ฟิมล์[มือขวา น.อ]

ดาเชลล์👑

🖕😘🖕

ฟิมล์[มือขวา น.อ]

คุณหนู!

ดาเชลล์👑

ทําไม

ดาเชลล์👑

กลับไปเลยไป๊

ดาเชลล์👑

ผมกลับดึก

ฟิมล์[มือขวา น.อ]

แต่..

ดาเชลล์👑

ไม่มีแต่

ดาเชลล์👑

ผมปกป้องตัวเองได้

ดาเชลล์👑

ลูกมาเฟียจะเสียชื่อได้ไง

มาร์ค[มือซ้าย น.อ]

ครับๆ

มาร์ค[มือซ้าย น.อ]

รอคนเก่งกลับบ้านมาปากแตกนะครับ

ดาเชลล์👑

พี่อะปากหมา!

ฟิมล์[มือขวา น.อ]

ไปเถอะๆ

ทั้ง2คนเดินออกไป

ดาเชลล์👑

จริงๆเล๊ยพวกพี่เหี้ยนี่

ถึงมาร์คและฟิมล์จะเป็นบริการ์ดน.อแต่น.อก็คิดว่าบริการ์ดทั้ง2คนเป็นพี่แท้ๆของน.อเพราะอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กๆเพราะยายของบริการ์ดเป็นแม่ครัวพ่อแม่น.อก็ห่วงมาร์คกับฟิมล์มากๆเลยแถมยังรักเหมือนลูกแท้ๆของตนเอง ใครทําอะไรพี่บริการ์ดของน.อไม่ได้เลยนะน.อทั้งรักทั้งห่วงห่วงแบบสุดๆขนาดพ่อน.อดุพี่บริการ์ดที่พาน.อเล่นพิเรนๆน.อร้องให้ปกป้องพี่บริการ์ดเลยน่าเอ็นดูมาก

บริการ์ดพ.อด้วยเหมือนกันอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กๆเป็นลูกของแม่บ้านพ่อกับแม่พ.อรักเหมือนลูกแท้ๆเช่นพ.อก็คิดว่าเป็นพี่แท้ๆแถมยังรักและห่วงมากใครทําอะไรพี่บริการ์ดไม่ได้เลยทุกคนคือเป็นกันเองไม่ดูถูกกันและกัน

จบ



