CHRISTIA Ep3

ต่อ

แล้วรถก็จอดเทียบฟุตบาทกะทันหัน

เขาไม่หันมามองหน้าเธอ ไม่แม้แต่จะจับมือ หรือแตะปลอบใจ เธอเห็นเพียงเสี้ยวหน้าเขาที่เย็นชา...และเสียงในหัวที่ขึ้นมาไม่หยุด

CHRISTIA

คริสขอโทษนะคะ..

เธอเปิดประตูรถอย่างช้าๆ ทั้งที่ขาไม่มีแม้แต่แรงเดินก่อนจะก้าวลงไปท่ามกลางบรรยากาศกลางดึกที่เหน็บหนาวกว่าเดิมมากๆเสียงประตูปิดดังตามหลัง..ดังปั่ง!ตามหลังมา

MUNE LI

คริส!

เสียงเขาตะโกนตามหลังมา

MUNE LI

อย่าดื้อ! ขึ้นรถเดี๋ยวนี้!

เธอไม่แม้แต่จะหันกลับไป ไม่แม้แต่จะเช็ดนํ้าตาเสียงรองเท้ากระทบพื้นถนนสมํ่าเสมอ

MUNE LI

ถ้าเธอเดินต่อไปอีก!

MUNE LI

เธอกับพี่เราไม่เคยรู้จักกันอีก!

คำพูดสุดท้ายของเขา... เหมือนคมดาบที่ตักขาดทุกอย่างในตอนนั้น

เธอชะงัก...นํ้าตาร่วงเงียบๆ แต่สุดท้ายก็ยังก้าวเท้าเดินต่อไป เพราะไม่ว่าจะเดินย้อนกลับไป หรือยืนนิ่งอยู่ตรงนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขา...ก็ไม่มีวันเหมือนเดิมอยู่ดี

เสียงเปิดประตูบ้านดัง ปั่ง! ดังสนั่นกลางความเงียบของเรือนทรงไทยสองชั้น คริสเธียร์วิ่งพรวดเข้ามาโดยไม่มีแม้แต่คำทักทายหรือหันมองใคร น้ำตาไหลอาบแก้มจนมองแทบไม่เห็นทาง เธอปิดประตูห้องตัวเองดังลั่นก่อนเสียงสะอื้นจะระเบิดออกมาอย่างเกินต้าน

CHRISTIA

ฮึก..ฮือ..ฮื่อ//ร้องไห้

เธอล้มลงข้างเตียงเหมือนไม่มีแรงพอจะยืน น้ำตาไหลพรั่งพรูราวกับทลายเขื่อน ทุกเสียง ทุกภาพ ทุกถ้อยคำของเขา ย้อนกลับมาตอกซ้ำในหัว

:ไปเอาออก

:ถ้าเธอเดินต่อไปอีก!

:เธอกับพี่เราไม่เคยรู้จักกันอีก!

เธอเอามือกอดตัวเองแน่น ร้องไห้จนเหมือนจะขาดใจ เสียงสะอื้นดังลอดประตูออกมา

ในเวลาเดียวกัน รัชวินที่เพิ่งกลับจากบริษัท ยืนอยู่ตรงเชิงบันได เขาหันขวับเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูและเสียงร้องไห้ราวกับหัวใจจะแตกสลายของลูกสาว ขาเขาแทบจะก้าวไม่ออก ร่างแข็งค้างไปชั่วขณะ เขารีบทิ้งของทุกอย่างในมือแล้วเดินไปที่หน้าประตูของลูกสาว

เขาเคยได้ยินเสียงร้องไห้ของคริสเธียร์มาหลายครั้งในชีวิต ครั้งแรกตอนที่เธอลืมตาดูโลก

คุณหมอ

อีกนิดเดียวนะคะคุณแม่...สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเบ่งนะคะ

เสียงของคุณหมอดังแทรกท่ามกลางบรรยากาศที่ตึงเครียดในห้องคลอด รัชวินกำมือภรรยาแน่น แนบหน้าผากลงใกล้กับเธียร์ น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายจนพูดไม่ออก

เธียร์เหงื่อชุ่มทั่วใบหน้า แก้มซีด มือสั่น แต่แววตาของเธอยังเต็มไปด้วยความกล้า และความรักที่ไม่มีเงื่อนไข

คุณหมอ

อีกนิดเดียวนะคะคุณแม่..หัวเด็กเริ่มโผล่ออกมาแล้วค่ะ

รัชวินสบตาเธียร์ ใบหน้าทั้งคู่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ความกังวล และ… ความหวัง

RATCHAWIN

คุณเก่งมาก เธียร์ เก่งที่สุดเลย…

เขากระซิบเสียงพร่า จูบหน้าผากเธอแผ่วเบา

เธียร์พยักหน้าเบา ๆ ทั้งที่แทบไม่มีแรง เธอยิ้มทั้งน้ำตา

THEAIRE

เราจะได้เจอเขาแล้วใช่ไหมวิน… ลูกของเรา…

RATCHAWIN

ครับ… ลูกของเรา

แอ! แง๊งงง! แงงง แง๊!

ในเสี้ยววินาทีนั้น เสียงร้องแหลมเล็กของทารกดังก้องไปทั่วห้องคลอด เธียร์สะอื้นออกมา ขณะที่รัชวินเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วครู่

เขากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

คุณหมอ

ขอแสดงความยินดีค่ะ...คุณได้ลูกสาว แข็งแรงดีทุกอย่างค่ะ

พยาบาลอุ้มเด็กทารกตัวน้อย ห่อผ้าอย่างอบอุ่นเข้ามาวางในอ้อมอกของเธียร์ ใบหน้าแดงระเรื่อ ร้องไห้เสียงแผ่ว มือเล็ก ๆ ขยับนิด ๆ อย่างไร้เดียงสา

THEAIRE

สวัสดี… คนเก่งของพ่อกับแม่

เธียร์กระซิบ น้ำตาอาบแก้ม รัชวินโน้มลงมากอดทั้งภรรยาและลูกสาวไว้ในอ้อมแขนเดียวกัน

RATCHAWIN

คริสเธียร์...ดวงใจของพ่อ...แสงของแม่

ทั้งห้องอบอวลด้วยไออุ่นของชีวิตใหม่ ความเหนื่อย ความเจ็บ ความกลัว ทุกอย่างมลายหายไปในพริบตาเดียว เมื่อสิ่งมีค่าที่สุด… ได้ลืมตาดูโลก

ครั้งที่สองตอนเธออายุเพียงห้าขวบแม่ของเธอ—เธียร์จากไปเพราะโรคร้ายเธอร้องไห้จนตัวโยก

เสียงร้องไห้ของเด็กหญิงตัวน้อยดังก้องไปทั่วลานวัด

CHRISTINA

ฮือออ...มะ-แม่จ๋า...ฮึก..แม่จ๋าตื่น...คริสรักแม่จ๋าฮืออ

คริสเธียร์ในชุดนอนลายกระต่ายนั่งคุกเข่าอยู่ข้างโลงศพที่เงียบงัน มือเล็ก ๆ จับข้างโลงของเธียร์แม่ผู้จากไปแน่น ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาไหลไม่หยุด ทั้งร่างสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้นที่ไม่มีใครปลอบได้

รัชวินยืนนิ่งอยู่ตรงประตู พยายามฝืนกลั้นน้ำตาที่ร้อนผ่าว เขาเพิ่งสูญเสียคนที่รักที่สุดในชีวิต แต่ความเจ็บปวดกลับทวีคูณขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวตัวน้อยทรุดลงกับพื้น หัวใจของเขาแทบแหลกสลาย

CHRISTINA

พ่อฮึก… คริสอยากให้แม่ตื่น… พ่อบอกแม่หน่อยได้ไหม…ฮืออ

เสียงเล็ก ๆ สั่นเครือหันมามองเขา น้ำตาเปรอะใบหน้าเล็ก ๆ นั่นจนเขาทนไม่ได้อีกต่อไป

รัชวินเดินเข้ามาคุกเข่าลงตรงหน้าลูกสาว อุ้มร่างเล็กขึ้นจากพื้นเหมือนกลัวว่าเธอจะพังทลายไปต่อหน้าเขา

RATCHAWIN

พ่ออยู่ตรงนี้ คริส… พ่ออยู่นี่… พ่อจะอยู่กับคริสเองนะ…

แต่ถึงเขาจะพูดปลอบแค่ไหน ก็ไม่มีคำไหนลบความจริงที่ว่า เด็กหญิงวัยเพียงห้าขวบ ต้องสูญเสียแม่ไปตลอดกาล

ในคืนนั้น รัชวินไม่ได้หลับแม้แต่นาทีเดียว เขาเฝ้าลูกสาวที่หลับไปทั้งน้ำตา ขณะที่ใจของเขาแตกสลายอย่างไม่มีวันเหมือนเดิมอีกเลย...

ครั้งที่สามเธออายุเพียงหกขวบเธอฝึกปั่นจักรยานครั้งแรก

ยามบ่ายแดดอ่อน ลานหน้าบ้านกว้างพอให้เด็กหญิงตัวน้อยฝึกปั่นจักรยานได้สบาย

RATCHAWIN

ลูกพร้อมหรือยังครับ?

เสียงทุ้มอ่อนโยนของรัชวินเอ่ยถาม ขณะก้มตัวประคองจักรยานคันเล็กของลูกสาว สีชมพูพาสเทลลายเจ้าหญิงดิสนีย์คันโปรดที่เขาเป็นคนซื้อให้วันเกิด

CHRISTINA

พร้อมแล้วค่ะ!

RATCHAWIN

งั้นลูกฟังพ่อนะ..ลูกค่อยๆปั่นไปนะ..

RATCHAWIN

เวลาปั่นลูกต้องหลังตรงตามองไปข้างหน้านะครับ

คริสเธียร์ในวัยหกขวบพยักหน้าหงึกๆ ดวงตากลมใสเปล่งประกาย ทั้งตื่นเต้นและกลัวนิดๆ มือเล็กจับแฮนด์แน่น ขาเล็กๆ เริ่มถีบช้าๆ

รัชวินเดินตามหลัง ประคองเบาะไว้แน่น ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยเมื่อเห็นว่าลูกสาวทรงตัวได้เอง

จักรยานค่อยๆ เคลื่อนไป... ช้าๆ… แล้วเร็วขึ้นเล็กน้อย

CHRISTINA

พ่อ! คริสปั่นได้แล้ว! ดูสิๆ คริสทำได้!

RATCHAWIN

ลูกเก่งมากเลยครับ! เก่งที่สุดในโลกเลย!

รัชวินยิ้มกว้าง ดีใจจนเผลอปรบมือให้ลูกสาว

แต่ในวินาทีนั้นเอง—

กึก!

CHRISTINA

อ้ะ!

โครม!

เสียงล้อหน้ากระแทกหินก้อนใหญ่ที่โผล่มาในเส้นทาง จักรยานเซเสียหลัก ล้มลงอย่างแรง

CHRISTINA

อ๊าาา!!! ฮือออ พ่อ!!!

เสียงร้องไห้ลั่นลานบ้าน รัชวินหน้าถอดสี รีบวิ่งไปหาลูกแทบไม่ทัน

RATCHAWIN

คริส!ลูกเจ็บตรงไหนลูก..ไหนดูสิ...ไหนเจ็บตรงไหน!

เด็กหญิงสะอื้นฮัก หน้าเปื้อนน้ำตา มือเล็กๆ กำแขนพ่อแน่น

CHRISTINA

เข่าเจ็บบฮือออ..

CHRISTINA

มือด้วยฮือออ...

รัชวินเห็นแผลถลอกที่หัวเข่าและฝ่ามือของลูกสาว น้ำตาเล็กๆ ไหลเปื้อนแก้มขาว เขาใจหาย... หัวใจบีบแน่น

RATCHAWIN

โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะลูก พ่อขอโทษ พ่อไม่น่าปล่อยมือเลย

RATCHAWIN

ฮึบ ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวพ่อพากลับไปทำแผลนะ

เขาอุ้มลูกขึ้นมากอดแน่น ลูบหลังเบาๆ เหมือนจะลูบความเจ็บออกไปจากตัวเล็กนั้น อีกมือนึงถือจักรยานลูกเข้าบ้าน

คริสเธียร์ยังสะอื้นไห้อยู่ในอกพ่อ

CHRISTINA

ฮืออ พ่ออย่าปล่อยอีกนะ คริสเจ็บ...

RATCHAWIN

ไม่ปล่อยแล้วครับ พ่อไม่ปล่อยแล้ว...

เสียงของรัชวินสั่นน้อยๆ หัวใจเขาเจ็บยิ่งกว่าแผลของลูกเสียอีก

เพราะน้ำตาของลูกสาว... คือสิ่งที่เขาไม่เคยอยากเห็นเลยในชีวิตนี้

ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ลูกสาวคนเดียวของเขาร้องไห้แต่มันไม่เห็นเหมือนครั้งไหนๆเลย

RATCHAWIN

คริส... คริสลูก... เปิดประตูให้พ่อหน่อยได้ไหมลูก

ไม่มีเสียงตอบกลับ มีเพียงเสียงสะอื้นที่กลั้นไว้ไม่อยู่

เขาทนไม่ไหวแล้ว มือสั่น มือที่เคยยกปกป้องลูกเสมอ วันนี้ทำอะไรไม่ได้เลย

RATCHAWIN

ใคร... ใครทำลูกเป็นแบบนี้ คริส… พ่ออยู่ตรงนี้นะลูก

RATCHAWIN

อ้อมกอดพ่อพร้อมกอดคริสเสมอนะ...

RATCHAWIN

ถ้าเขาทำลูกเสียใจ… ถ้าเขาทำให้หัวใจของลูกพ่อแตกเป็นเสี่ยง ๆ…

เขาเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดด้วยเสียงปวดร้าวที่สุดในชีวิต

RATCHAWIN

พ่อขอเจ็บแทนคริสได้ไหมลูก…

ประโยคสุดท้ายนั้นเหมือนน้ำตาไหลทะลักออกมาโดยไม่มีคำอธิบาย เขาทรุดตัวลงหน้าห้องนั้นในความเงียบที่เจ็บปวดที่สุด

แก๊ะ!

CHRISTIA

พ..พ่อฮือออ...//ทรุดลงกอดพ่อ

RATCHAWIN

//กอดตอบ

CHRISTIA

คริส...ไม่ไหว..ม..มันเจ็บมากเลยฮึกก//เสียงสั่น

CHRISTIA

ค...คริสทำผิดอะไรอ่ะพ่ออฮือออ

RATCHAWIN

คริสไม่ได้ผิดเลยลูก//ลูบหัว

CHRISTIA

ค..คริสเจ็บบฮึก..คริสรักเขามากกฮือออ

RATCHAWIN

คริสไม่ลองรักตัวเองบ้างล่ะลูก...

RATCHAWIN

พ่อก็รักคริสเหมือนกัน...

RATCHAWIN

พ่อมั่นใจว่าพ่อรักคริสมากกว่าผู้ชายคนนั้นแน่นอน...

CHRISTIA

ฮึก...ฮืออออ

เธอร้องไห้จนตัวโยก สะอื้นหนักจนแทบหายใจไม่ทัน ใบหน้าซุกอยู่ในอกอุ่นของพ่อ ผู้ชายคนเดียวในชีวิตที่ไม่เคยปล่อยมือเธอเลย

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ