ปริศนาพีระมิด(ช่วย)

‘‘พวกเราไปช่วยเขากันเถอะ’’เมย์พูด

‘‘ฉันก็ว่างั้นแหละ’’

ทั้งสองได้ไปเปิดกรงขังออกอย่างง่ายดาย และวิญญาณของฟาโรห์ก็ได้ออกมา จากกรงขังแล้วหยิบเคียวที่อยู่ใกล้ๆกรงขังถือไว้กับตัวเอง

‘‘ขอบใจพวกเธอมากที่ช่วยข้า’’

‘‘เพื่อเป็นการขอบคุณข้าจะนำทางให้พวกเธอ’’

ฟาโรห์เดินนำหน้าทั้งสองคน ทั้งสองคนได้ครุ่นคิดแปปหนึ่งจากนั้นก็เดินตามฟาโรห์ไป

ตึก ตึก ตึกเสียงเดินของ2คนและอีก1ดวงวิญญานก็ได้ค่อยๆมาถึงห้วงลึกของพีระมิด ฟาโรห์ได้หยุดเดิน แล้วพูดออกมาว่า

‘‘พวกเธอมาถึงแล้วล่ะทางออก’’

‘‘ไหนล่ะประตู ทำไมมันถึงเป็นทางตันแบบนี้?’’เมย์พูดด้วยความสงสัย

‘‘พวกเจ้าต้องไปหาลูกแก้วสีเหลืองมาให้ข้า’’

‘‘แล้วลูกแก้วหาจากที่ไหนหรอคะ?’’พลอยถาม

‘‘ก็อยู่ชั้นบนนี่ไง เดี๋ยวข้าจะส่งพวกเจ้าขึ้นไป’’

ทั้งสองยังไม่ได้ตอบอะไร ฟาโรห์ก็ส่งทั้งสองคนขึ้นไปยังบนของพีระมิด พอทั้งสองคนมาถึงก็ได้เห็นกับดักมากมายของพีระมิด แล้วเส้นทางข้างหน้าก็คือลูกแก้วที่พวกเธอต้องการ

‘‘พวกเราไปกันเถอะ’’เมย์พูด

ด่านแรกที่ทั้งสองคนเจอคือ,,ห้ามเหยียบกับดัก,,โดยการเล่นนั้นก็คือจะมีจุดๆหนึ่งถูกฝังกับระเบิดไว้ ถ้าไปเหยียบกับดักระเบิดก็จะทำงานทันที

ทั้งสองคนพอได้อ่านกฎการเล่นที่อยูฝาผนังแล้วก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นมา เพราะถ้าพลาดก็คือตาย พวกเธอยังไม่อยากตายตอนนี้

‘‘พลอยนี่พวกเราควรไปจริงๆหรอ’’

‘‘ก็ใช่น่ะสิ ถ้าไม่ไปพวกเราก็จะตายกันที่นี่’’

‘‘แต่ถ้าเราพลาดก็คือตายเลยนะ’’

‘‘มันจะดีจริงหรอหลอย......’’

ขณะที่เมย์กำลังพูดอยู่ พลอยก็ได้เดินไปยังด่านกับดักระเบิด เธอค่อยๆเดินอย่างระมัดระมังเหงื่อของเธอไหลออกมาอย่างมากเพราะถ้าพลาดก็คือตาย เธอค่อยๆไปไม่รีบจนมาถึงเส้นชัยของด่านแรก

‘‘เมย์เร็วๆเข้าสิ เดี๋ยวฉันจะบอกทาง’’

‘‘เธอต้องเดินตามที่ฉันบอกนะ’’

‘‘ก็ได้ฉันจะลองเชื่อใจเธอก็ได้’’เมย์ตะโกนออกมา

เมย์ค่อยๆเดินไปตามที่พลอยบอก ซ้าย ขวา หน้า เธอเดินจนมาถึงเส้นชัยของด่านแรก

‘‘เอาล่ะเมย์มาต่อด่านที่สองกันเถอะ’’

ด่านที่สองคือ,,การทรงตัว,, จะมีเชือกอันหนึ่งที่ผูกติดกับฝั่งตรงข้าม แล้วข้างล่างนั้นก็คือหนามจำนวนนับไม่ท่วมที่พร้อมจะแทงคนที่ตกลงไปเสมอ

‘‘พลอยเดี๋ยวฉันจะไปคนแรกเอง’’

เมย์เดินออกไป เธอเก่งเรื่องทรงตัวอย่างมากทำให้ด่านนี้เป็นอะไรที่สบายสำหรับเธออย่างมากเธอค่อยๆเดินไปจนมาถึงเส้นชัยของด่านที่สอง

‘‘พลอยตาเธอแล้วล่ะ’’

พลอยเธอนั้นไม่ได้เก่งเรื่องทรงตัวแม้แต่นิด เธอไปอย่างยากลำบาก แต่เธอมีความใจเย็นเธอเลยค่อยๆไปแต่ขณะที่กำลังถึงเส้นชัยนั้น เธอก็ได้พลัดตกจากเชือกไป แต่เมย์ได้ใช้มือของเธอคว้าตัวพลอยไว้ เพื่อไม่ให้เธอตกลงไป

‘‘ฉันไม่ให้เธอตกหรอกพลอย’’

‘‘เมย์ปล่อยฉันไปเถอะ ดีกว่าเราตายทั้งสองคนนะ’’

‘‘ไม่ฉันจะไม่ปล่อยเธอเด็ดขาด!!’’

‘‘เราเป็นเพื่อนกันนะ ฉันไม่มีทางเสียเธอไป’’

เมย์ใช้แรงทั้งหมดของเธอค่อยๆดึงพลอยขึ้นมา พอดึงขึ้นได้ระดับหนึ่งพลอยก็ใช้มือของเธอเกาะไว้แล้วพลอยก็ค่อยๆดันตัวของเธอขึ้นไป

‘‘ขอบคุณนะเมย์ ที่ไม่ทิ้งกัน’’

‘‘เป็นเพื่อนกันทั้งทีจะทิ้งกันได้ยังไงก่อน’’

‘‘พวกเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป’’พลอยพูด

ทั้งสองคนได้เกี่ยวก้อยสัญญากัน ว่าจะไม่ทิ้งกันถ้าฝ่ายใดลำบากก็จะไปช่วยทันที

‘‘พวกเราเหลืออีกแค่ 2ด่านเองทนๆไปหน่อยก็ได้แล้วล่ะ’’เมย์พูดขึ้นมา

‘‘ด่านนี้จะเป็นไรนะ ของ่ายๆหน่อยล่ะกัน’’

ด่านที่สามคือ,,ความเร็ว,,เมื่อสัมผัสพื้น พื้นจะค่อยๆแตกลงไปดังนั้นถ้าไม่อยากตายก็ต้องวิ่งอย่างรวดเร็วและสม่ำเสมอเพื่อไม่ให้ตัวเองตกลงไป

‘‘ด่านนี้พวกเราผ่านได้สบายเลย’’พลอยพูด

‘‘คงไม่รู้แล้วสินะ ว่าพวกเราเป็นนักวิ่งของโรงเรียน’’

‘‘ได้รับเหรียญทองด้วย’’เมย์พูด

‘‘เราจะเอาเส้นประมาณนี้นะ’’

ทั้งสองคนเตรียมตัววิ่งในเส้นที่ทั้งสองคนกำหนดไว้ ปลายเท้าหลังอยู่แนวเดียวกันกับส้นเท้าหน้า ปลายเท้าหน้าห่างจากเส้นเล็กน้อย ปลายเท้าหลังห่างจากเส้นเล็กน้อย

ทั้งสองคนได้วิ่งไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็ว พื้นที่สองคนนั้นเหยียบก็ค่อยๆแตกลงไป ทั้งสองคนวิ่งด้วยความเร็วที่คงจนมาถึงเส้นชัยของด่านที่สาม

‘‘แฮก แฮกหัวใจแทบระเบิด’’เมย์พูด

‘‘นึกว่าจะสบายที่ไหนได้ยากกว่าที่คิดช่ะอีก’’พลอยพูด

‘‘แต่พลอยเธอคิดเหมือนกันไหม’’

‘‘คิดอะไรหรอเมย์?’’

‘‘ฟาโรห์นั่นมันดูแปลกๆ’’

‘‘ตรงลักษณะการพูดน่ะ’’

‘‘ฉันก็คิดเหมือนกัน ฟาโรห์อาจจะเก็บไรไว้ก็ได้’’

‘‘แต่พวกเราก็ต้องเชื่อใจเขาหน่อยก็ดีนะ’’

‘‘เพราะฟาโรห์นั่นเป็นคนที่น่าจะรู้ทางออกของพีระมิดนี้ได้’’

‘‘และพาพวกเรากลับไปยังโลกเดิม’’

‘‘พวกเราไม่มีทางเลือกเลยแหะ’’เมย์พูด

‘‘พวกเราไปด่านสุดท้ายกันเถอะ’’

‘‘ใช่อีกแค่ด่านเดียวเอง สบายมาก’’พลอยพูด

ทั้งสองคนเข้าไปอ่านกฎของด่านสุดท้าย แค่ทั้งสองก็ตกตะลึงเพราะมันเป็นภาษาที่ทั้งสองคนไม่สามารถอ่านได้

พอเมย์รู้แบบนั้นเธอก็ได้วิเคราะห์ด่านที่อยู่ตรงหน้า เธอบอกกับพลอยว่า

‘‘ด่านนี้น่าจะให้เป็นการเรียงลำดับมากกว่านะ’’

‘‘ก็มันมีสิงโต นก หนอน มนุษย์’’

‘‘ของง่ายๆแบบนี้ใครๆก็ทำได้’’พลอยพูด

ทั้งสองคนได้ไปเรียงลำดับสัตว์ป่า โดยลำดับแรกก็คือ หนอน ลำดับต่อไปคือ นก ลำดับต่อไปคือ สิงโต และลำดับสุดท้ายคือ มนุษย์

พอทั้งสองคนเรียงเสร็จก็ได้มีลูกธนูออกมาพุ่งไปหาเมย์แต่พลอยผลักเมย์ออกไปแล้วรับลูกธนูที่พุ่งออกมาแทนเมย์ พลอยไปนอนลงไปเพราะธนูปักที่หัวของเธอ

‘‘พลอยอย่าตายนะ ไหนบอกจะเป็นเพื่อนกัน’’เมย์พูดไปพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา

‘‘พลอยตื่นสิ ตื่น!!’’

‘‘เธอยังไม่ได้บอกลาฉันเลยนะ’’

‘‘ไหนบอกจะไม่ทิ้งกัน’’

เมย์ตะโกนสุดเสียงแต่ไม่มีทีท่าที่พลอยจะตื่นออกมาเลย ฉันเข้าไปสวมกอดร่างที่ไร้วิญญาณของพลอย ด้วยน้ำตาที่ไหลของมา ร่างของเธอเต็มไปด้วยคราบเลือดของพลอยที่ไหลออกมาไม่หยุด

เธอหอบร่างของพลอยแล้วเดินไปหยิบลูกแก้วพร้อมพูดว่า

‘‘เราจะกลับบ้านด้วยกันนะ’’

เมย์ถูกวาร์ปไปหาฟาโรห์ เธอยื่นลูกแก้วให้กับฟาโรห์ ฟาโรห์ยิ้มด้วยความพอใจ

‘‘ชะ ช่วยเพื่อนหนูได้ไหมคะ?’’

‘‘พวกเธอทำงานให้ข้าได้ดีมาก’’

‘‘แต่ข้าไม่ได้บอกว่าจะไว้ชีวิตพวกเธอสักหน่

อย’’

ฟาโรห์หยิบเคียวที่อยู่ในมือ ตัดหัวของเมย์ออกเมย์ได้สิ้นใจตายในที่สุด

END

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***