บทนำ

ที่ประเทศไทย

ผมเป็นเด็กที่ชิงทุนการศึกษามาเรียนต่อที่ไทยมีนามว่า"ออสก้า" อยู่ในตระกูลที่มีชื่อเสียง แต่ผมออกมาแล้วเพราะฉะนั้นผมก็จะไม่ได้ใช้นามของตระกูลถึงจะไม่ได้ทำตามสนธิสัญฐาที่กล่าวไว้ทั้งหมดก็เถอะตลอด3ปีมาผมทำด้วยตัวเองทั้งหมดไม่พึ่งตระกูลของผมเลยแม้สักนิดเดียวก็ต้องขอบคุณพวกเขานะที่อุตส่าเลี้ยงผมมา15ปีเอาล่ะเรื่องของผมมันชักจะดราม่าและสงสัยกันแล้วผมขอตัดละกัน

ณ เวลา8.20น.

"เสียงนาฬิกาปลุก"

ในตอนเช้ามีร่าง ร่างหนึ่งกำลังคลุกตัวที่อยุ่ในกองผ้าสีขาว ใบหน้าคมมนหลับตาพริมเมื่อมีแสงในยามเช้ารอดสอดส่องเข้ามากระทบกับใบหน้าคมมนทำให้ใบหน้าคมมนปรือตาขึ้น และลุกขึ้นมาจากหมอนที่หนุน บิดขี้เกียจ ท่อนบนนั้นเปล่าเปลือยส่วนท่อนล่างใส่กางเกง ใบหน้าคมมนคนนี้ได้มาถึงไทยเมื่อวานจึงทำให้เหนื่อยและหลับง่ายจนมาถึงวันนี้ภายในห้องของเขานั้นรกมากเพราะยังไม่ได้จัดอะไรเข้าที่เลย เขาพึ่งนึกได้ว่าวันนี้ต้องไปมหาลัยใหม่จึงรีบลุกขึ้นไปเพื่อจัดการกับตัวเอง...เวลาผ่านไปอีก20น.เขาก็ทำธุระของเขาเสร็จ เขารีบลงมาเพื่อหาแท็กซี่ไปมหาลัยใหม่ของเขาทันที

ณ ม.เกษตร

สวัสดีคับผมออสก้าเองมาจากประเทศญี่ปุ่นมีพ่อเป็นคนไทย แม่เป็นคนญี่ปุ่น แต่แม่ผมเสียไปแล้วล่ะอย่าไปใส่ใจมัน มาที่ผมกันดีกว่าตอนนี้ผมย้ายมาอยู่ไทยแล้วพ่อของผมก็รู้จะไม่ให้รู้ได้ก็เขาเป็นมาเฟียนิ จะรู้ก็ไม่แปลกและที่ผมไม่เข้าตระกูลของพ่อผมก็เพราะพ่อปกป้องแม่ไง้ไม่ได้ก็แค่นั้นเอง แล้วตอนนี้คือผมมาสายก็นะคนมันไม่ชินนิเวลาที่ไทยกับญี่ปุ่นแตกต่างกันจะตายจะพลาดก็ไม่แปลก ผมก้าวลงจากรถแท็กซี่และจ่ายเงินตามจำนวนที่มันขึ้นและวิ่งเข้าม.ทันทีตอนนี้8.50น.แล้ว ผมต้องมาที่นี้9.00น.มันเหลืออีก10น.ผมเลยเดินเล่น(เดินสำรวจ)แล้วก็ไปตรงที่เขาให้สมัคร ผมก็ถูกคนทัก "ไงนาย" คนคนนี้อายุก็จะประมาณเท่าผมแหละ ร่างสูงโปร่ง กำยำพอมีแรงที่จะหักคอคนได้ ผมจึงตอบไปว่า"อืม"คนคนนี้จึงยิ้มและแนะนำตัวให้ผมรู้จัก"เราชื่อพีร์ พีรดล อยู่ปี1 พึ่งมาใหม่สินะกรอกใบสมัครตรงนี้แล้วไปยื่นตรงนู้นนะไว้เจอกันใหม่นะ"แล้วเขาก็เดินจากผมไป...คนอะไรวะสูงเชี้ยๆ เลยหัวกูอีก หึ้ย!!!!แต่..ตอนนี้รีบกรอกรีบกลับดีกว่าอยากไปเที่ยวข้างนอกแล้วพึ่งถึงไทยเอง

ที่ผับของครอบครัวฟาร์ซิส

ผมชื่อว่าฟาร์ซิส อยู่ในตระกูลที่มีชื่อเสียงป๊ากับม๊าเป็นมาเฟียทั้งคู่ ผมเลยไม่ค่อยแคร์คนเท่าไหร่เพราะอำนาจของพ่อแม่ผม ผมก็กลายเป็นวัยรุ่นที่เอาแต่ใจและตอนนี้ผมอยู่กับพวกเพื่อนๆของผม4-5คนมันชื่อ ไอ้พล ไอ้เอก ไอ้ริว ไอ้กาย ไอ้พายุ นี่คือไอ้เพื่อนที่มีวีรกรรมที่เหี้ยๆในกลุ่มของผมเอง

ชะนี:คุณฟาร์มซิสขา~~//นัวเนียอยู่ตรงอกของฟาร์ซิส

ฟาร์ซิส:ครับ..//เชยคางชะนีขึ้นมอง+จมูกชนกัน

ชะนี(พลอย):พลอยอยาก....ไปที่ห้องของคุณน่ะคะ..//หว่านเสน่ห์ให้ฟาร์ซิส+เอาเสื้อที่คลุมไหล่ตัวเองแง้มออกมาให้ฟาร์ซิสดอมดม

ฟาร์ซิส:ยังครับ....//ยิ้มมุมปาก

กาย:แหม่...หวานกันขนาดนี้ไม่สงสารพวกกูเลยนะไอ้ฟาร์

ฟาร์ซิส:โทดทีวะ//ยิ้มมุมปาก+จิบไวน์

เอก:เห้ย! พวกมึง...เด็กใหม่เข้าผับวะดูดิ//จ้องตาไม่กระพริบ

ริว:เออ..ใช่ๆสวยเชี้ยๆเลยวะ

พล://ดกเหล้าเข้าปาก+เลียมุมปากเมื่อเห็นคนเดินเข้ามาใหม่ในผับ

ฟาร์ซิส:จะสนใจทำไมวะ..แล้วไอ้ที่บอกว่าสวยเนี่ยมันเป็นผู้ชายนะมันจะสวยได้ไง!หล่อก็ยังไม่เท่ากูเลย!//กำลังก้มจูบกับชะนี

กาย:งั้นกูขอ..//เดินไปหาหน้าใหม่ที่เดินเข้าผับ....

(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)(^^)