ย้อนความทรงจำ

เฮ้ย! ตื่นได้เเล้วยัยขี้เซา ออกมาเล่นกันฉันได้เเล้ว!.

[ ใช่ค่ะ นั้นคือ เพื่อนข้างบ้านฉัน พวกเราโตมาด้วยกัน ]

" นี่!! ไปเล่นกัน"

"โอเค เเปปเดียว"

[ คำว่าเเปปเดียวของมันคือ 1 ชั่วโทงครับ นี่!!ไม่ใช่เเล้วย่ะ/// ฮ่าๆขอโทษ(เสียงการทะเลาะกันของวิลเลียมเเละ

มินวอน) ]

"สุดท้ายเราไปเล่นเกมกันเดิม "

"วันนี้เล่นเกมอะไรอ่ะ?"

"ต่อสู้"

"เเต่งตัว"

"ไม่ๆๆๆ"

"เอาสิ สนุกจะตาย"

"ฉันไม่เล่นเกมเเบบนั้นหรอก"

"งั้น~ เป่ายิงฉุบ"

"โอเค ถ้าเธอเเพ้ต้องเล่นเกมต่อสู้ "

"ถ้าฉันชนะนายต้องเล่นเเต่งตัว"

"โอเค"

"เป่ายิงฉุบ"

"เย้!"

[ ใช่ครับ ผมเเพ้เธอ(เสียงบรรยายของวิลเลียม) ]

"ฉันชนะ! นายต้องไปเเต่งตัวเป็นเจ้าหญิง."

__________________________________________

[พึมพำ ]

โชคร้ายชะมัด

__________________________________________

"สกิลการเป่ายิงฉุบของฉันเสื่อมเเล้ว"

"ฮ่าๆค่อยฝึกใหม่ โอเค๊ "

'โอเค"

[ สุดท้ายต้องไปเเต่งเป็นเจ้าหญิงเเล้วสินะ (เสียงบรรยายของวิลเลียม) ]

"มินวอน~ มาทานข้าวเช้าได้เเล้วลูก~"

"ค่า~"

[ โชคดีไปที่น้ายองฮีเรียกก่อน มันถือเป็นโชคของผมครับ เเต่ผมจะเเกล้งเธอหลังจากกินข้าวเสร็จ เเผนมีอยู่ว่า หลังจากทานเข้าเสร็จผมจะไปเล่มเกมต่อสู้เเล้วให้เธอมาเล่นโดยที่อย่าให้จำได้ (เสียงบรรยายของวิลเลียม) ]

[ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด~(เสียงกดปุ่มเกม)]

[เเกร่ก!(เสีงเปิดประตูดังขึ้น)]

"ทำอะไรอยู่?"

"เล่นเกม"

[เริ่มเเล้วครับ!(เสียงบรรยายของวิลเลียม) ]

ติ๊ด ~

"เเพ้"

"ชนะ สิ"

"โอเค"

"เล่นด้วยคนนึงๆ"

"อืม~"

"เอ้า ไปเชื่อมต่อสะ"