ความรัก ความเป็นใหญ่ ที่หลายคนหมายปอง ยอมก้าวข้ามความเป็นมนุษย์เพื่อยกระดับสายพันธ์ของชีวิต สายพันธ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแผ่นดินนี้ คือ สายพันธ์มังกร สายเลือดที่ร้อนแรง สุขุม ดุดัน ส่วนคนที่จะเคียงข้างมังกรได้ นั่นคือ วิหคเพลิง แต่ความร้อนกับความร้อนอยู่ด้วยกัน มันก็จะเป็นความแข็งแกร่ง หรือ หายนะ
"เป็นผู้ชายเกิดมามีเมียได้ตั้งหลายคน แต่ผู้หญิงอย่างเรากลับมีได้คนเดียว เหอะ!"เสียงบ่น ของหญิงสาวที่มีใบหน้าคมดุ บ่นกระปอดกระแปด
"ฮองเฮาท่านอย่าเสียงดังไปคนอื่นได้ยินเข้าจะไม่ดีนะเพคะ"สาวใช้รีบบอกอย่างกล้าๆกลัว มีที่ไหนตั้งแต่นางเข้าวังมา เหมือนวังจะลุกเป็นไฟเพราะฮองเฮาของตัวเอง
"เจ้าอยู่กับข้าจะกลัวใครไปทำไม ใครมีปัญหาข้าจะเผาให้วอด"ปากบางสีแดงสด เอ่ยอย่างไม่กลัวเกรง
"เหอะ ช่างเก่งเสียจริง"เสียงดุปนเข้มเอ่ยขึ้น เหล่าคนรับใช้ก้มหน้าผากแตะพื้น ไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมาแม้แต่คนเดียว นอกจาก
"ถวายบังคมเพคะฝ่าบาท สงสัยเสียจริงว่าท่านว่างขนาดนั้นเลยหรือเพคะ ถึงได้มีเวลามาว่าหม่อมฉันได้"ริมฝีปากแดงแย้มยิ้ม
"ข้าก็ไม่ได้ว่าง แต่เสียงนกเสียงกามันดันเข้ามาในหูเสียได้ ข้าแค่แวะมากะให้ทหาร ยิงมันทิ้งเสีย"
"ใบหน้าท่านช่างหล่อเหลาแต่เหตุใดเล่า ถึงใจร้ายขนาดนี้ เฮ้อ"
"ข้าล่ะสงสัยว่าเจ้าใช่เผ่าวิหคแน่หรือ มิใช่ว่าเป็นจิ้งจอกชายป่า"มุมปากเข้มกระตุกขึ้นหลังกล่าวจบ
"หลงชื่อฟ่าน!!"
"หลี่ม่านชิง!!"
สองสายตาฟาดฟันกันอย่างโกรธเคือง
"ฝ่าบาทเพคะ ข้าขอถวายพระพร"ก่อนจะเกิดศึกใหญ่ กุ้ยเฟยแห่งวังซ้าย เดินมาห้ามศึกทันพอดี
"มีอะไรเหรอหวงเฉียน"
"หม่อมฉันเห็นพระองค์เลยจะเข้ามาถวายพระพรในวันดีๆเพคะ"
"สงสัยแม่นางหวงจะบอดถึงไม่เห็นข้าจึงไม่ได้ทำความเคารพ สงสัยต้องส่งไปให้เหล่ากงกง ฝึกมารยาทเสียแล้ว"รอยยิ้มเย็นผุดขึ้นที่มุมปากของม่านชิง
"หม่อมฉันขอประทานอภัยเพคะฮองเฮาหม่อมฉันมิทันได้มอง"
"ถ้าฝ่าบาทเห็นแก่เผ่าวิหค ก็ทรงเห็นใจหม่อมฉันด้วย ช่วยส่งนางไปฝึกใหม่7วัน7คืน ด้วยเพคะ หม่อมฉันทูลลา"สิ้นเสียง ม่านชิงก็เดินผ่านออกไป ปล่อยให้หวงเฉียน แห่งเผ่ามัจฉา ได้แต่เคียดแค้นในใจ แต่ไม่นานจึงรีบมาประจบ
"ฝ่าบาทหม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจ"
"เฮ้อ ทำตามที่ฮองเฮาบอก แต่ลดเหลือ4วัน3คืน"
"ฝ่าบาทเพคะ!!!"พูดจบฮองเต้ก็รีบเดินไปเพราะรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นตามหลัง
"แกนังม่านชิง!!!กรี๊ดดดดดดดดด"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments