ชึน

แล้วจากนั้นพวกโอตะก็ขอที่จะยอมแล้วกลับไปที่ของพวกเขา แล้วจากนั้นทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ ซึ่งเหตุการณ์นั้นก็ยังมีคนเอามาเล่าแต่เคียวทาโร่ก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก หลังจากเลิกเรียนเคียวทาโร่กับยูเอะก็ได้พากันเดินกลับบ้าน

[ยูเอะ]:นี่เคียวทาโร่ นายไม่คิดว่าคนในโรงเรียนแชวว่านยานะเก่งเรื่องการต่อสู้น่ะ นายไปเรียนมาจากไหนหรอ?

แล้วจากนั้นเคียงวทาโร่ก็ได้ให้คำตอบว่าเขานั้นทำไมถึงได้เกงแบบนั้น ชึ่งแต่ก่อนนั้นเขาได้ใช้ชีวิตอยู่กับ สภาพแวดล้อมที่ไม่ค่อยดี เขานั้นได้เห็นคนมักจะมีเรื่องต่อยตีกันเป็นประจำเขาเลยเรียนรู้จากการดูว่านั่นมันเป็นยังไงแต่เขาก็ได้เรียนรู้จนพอตัวว่าต้องทำยังไงแต่เขาก็ไม่ได้สนใจที่ทำร้ายใครเขานั้นเพียงแค่ต้องการความอบอุ่นจากครอยครัวเท่านั้น

พอยูเอะฟังที่เคียวทาโร่พูดจบก็หายสงสัยแล้วจากนั้นพวกเขาก็ได้พากันเดินมาถึงบ้าน และเตรียมที่จะทำอาหารกัน แล้วเขาก็จำได้ว่าจะสอนยูเอะทำอาหาร

[เคียวทาโร่]:คุณยูเอะค้าบ ผมสัญญาแล้วว่าจะสอนคุยทำอาหารน่ะจำได้ใหม่

แล้วยูเอะก็ได้ไปที่ห้องครัวเพื่อที่จะช่วยเคียวทาโร่ทำอาหารและเรียนรู้การทำอาหารไปด้วยพร้องไปกัน ชึ่งฝีมือการทำอาหารของยูเอะนั่นมันไม่ได้เรื่องเลยสักอย่างจนทำให้อาหารที่ทำมันกินไม่ค่อยได่ จากนั้นเคียวทาโร่ก็ได้ทำอาหารอันใหมเพื่อที่จะกินเพราะอันเก่นั้นไม่สามารถกินได้ และเพื่อที่จะไม่ทำร้ายจิตใจของยูเอะเขานั้นจึงจำเป็นที่จะบอกไปว่า อาหารที่ทำด้วยกันนั้นเอาไว้กินกันพรุ่งนี้

เขาได้เริ่มหั่นมันฝรั่งแล้วเอาไปต้มและจัดการกับแครอทแล้วจากนั้นก็ทุบกระเทียมแล้วเอาลงไปผัดกับน้ำมัน และเตรียมหมูที่หั่นไว้ลงได้คั้ว แล้วก็ปรุงรสตามที่ต้องการแล้วเอามันฝรั่งลงไปผัดด้วยกันแล้วจัดใส่จานพร้อมเสิร์ฟและพวกเขาก็ได้กินเสร็จแล้วก็จะแยกย้ายกันไปนอนเพื่อที่จะตื่นแต่เช้าแต่ก็ทางยูเอะก็ได้คิดได้ว่าเธอเคียวทาโร่ไม่ได้เป็นคนที่ไม่เคยมีเพื่อนเขานั้นเคยมีเพื่อนตอน ม.ต้น ซึ่งเธอก็ได้สังเกตมาสักพักว่าคนนั้นคือเพื่อนเคียวทาโร่จริงหรือเปล่า เขานั้นมองแต่เคียวทาโร่ตลอดเหมือนกับว่าเป็นเพื่อนกันยังไงยังงั้นแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

วันต่อมาพวกเขานั้นได้เดินไปโรงเรียนและได้ยินเสียงคนรอบข้างว่า สองคนนั้นเป็นอะไรกันถึงได้เดินด้วยกันตลอด แต่ก็นะ ทั้งสองคนมีหน้าตาที่ต้องมีคนมอง ตลอดเคียงทาโร่เขานั้นมีคนเข้ามาหาตลอดเพื่อที่จะขอเบอร์ แต่ยูเอะก็บอกเคียงทาโร่ไปว่าห้ามให้ใครเด็ดขาด เคียวทาโร่ก็ได้ทำตามที่บอกไว้ ซึ่งนั่นก็ทำให้มีเสียงชุบชิบนินทาว่าสองคนนั้นเค้าต้องทีอะไรกันแน่ๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้ยูเอจะไม่ค่อยมั่นใจกับตัวเองว่าจะต้องทำยังไง เธอนั่นได้บอกกับทุกคนไปว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นอะไรกับคนคนนี้ แต่มันก็ทำให่ความรู้สึกของเคียวทาโร่นั้นสั่นคลอนแต่เขานั้นทำไมถึงรู้สึกอย่างกับว่าโดนทิ้งทั้งทีเขานั้นเป็นแค่คนใช้เท่านั้น แล้วจากนั้นก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปทั้งการกลับบ้าน ยูเอะนั้นขอที่จะกลับคนเดียวไม่เหมือนแต่ก่อนที่สองคนนั้นได้เดินกลับด้วยกัน เธอนั้นรู้สึกผิดที่ทำไปแบบนั้นเพราะไม่ได้คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ชื่งเคียวทาโร่นั้นเข้าใจความรู้สึกดีว่าเธอนั้นเป็นยังไงแต่เขาก็ได้แค่ทำตามที่เธอบอกเท่านั้น จากเรื่อยมาพวกเขานั้นก็ได้แยกห่างกันมากทั้งเรื่อวที่โรงอาหารและตอนกลับบ้าน ชื่งนั่นก็ทำให้เคียวทาโร่ไม่สบายใจอย่างมากที่จะต้องปล่อยให้ยูเอะกลับบ้านคนเดียว เขานั้นได้เดินไปหายูเอะถึงเธอจะเดินหนีแต่เจาก็เดินตามไปคว้าแขนไว้แล้วพูดออกมาว่า

[เคียวทาโร่]: ผมนั้นไม่เคยนึกเลยว่าคุณจะมีความกลัวแบบนี้ แต่ผมไม่อยากให้คุณอยู่คนเดียวและผมจะอยู่กับคุณแต่คุณเบิกทำตัวแบบนี้สักทีเถอะ

แล้วจากนั้นวูเอะก็ได้ร้องไห้ออกมาพร้อมกับระบายความรู้สึกที่เธอทำลงไปแบบไม่ได้คิด แล้วต่อมาพวกเขาก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันแบบไม่ห่าง ถึงแม้ว่จะมีคนพูดถึงพวกเขาแต่มันก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาแยกจากกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***