บทที่1 : 1 ยูจีนลาออก

“ไม่นะ…ความสามารถของฉัน…แค่มานาสีขาวเพียงอย่างเดียว …?

หัวหน้าพูดอย่างทำอะไรไม่ถูกที่เวที

โรงเรียนที่มีความหลากหลายสอบ

ในหนึ่งเดียวเท่านั้นเมื่ออายุ 15 ปีหลังจากนั้นจะต้องสอบหนึ่งคนเป็นทหารได้

นักเรียนของโรงเรียนทนทนที่โหดหินและได้รับชัยชนะจากความเชื่อแห่งโชคชะตาอิเลียซามะ

การยกย่องสรรเสริญเป็นจุดเด่นที่ไม่มีใครเลือกได้

ตรวจสอบนักเรียนหมายเลข 1 โดยมีเกรดสูงสุดในโรงเรียนผม - ยูจีน สามารถตรวจสอบ- คุณสมบัติบางอย่างกับผมเยอะ

ฉันเองก็เชื่อด้วยความสำเร็จ

ดาบ, วิชากลยุทธ์, วิชาความเป็นผู้นำที่เก่งมากเป็นพิเศษ

แต่แล้ว…ทำไม…​?

ผมมองดูบัตรในเส้นผม

วางบัตรที่ครั้งหนึ่งเคยมีหน้าที่สำคัญๆ ที่เป็นจุดเด่นของเจ้าของที่เป็น 'สี' นั่นคือการชี้แนะ

ส่วนที่เป็นผมเป็นสีขาวล้วน

สีดำมีด้านด้านนั้น

สีขาวมีด้านการป้องกัน

สีคือมีทั้งผลตอบแทนและป้องกันอย่างละครึ่ง

แดง, แสด, เหลือง, เขียว, ฟ้า, น้ำเงิน, และม่วง; 7 สีนั้นเป็นสีพิเศษที่โด่งดังต่างๆ กันไป

ส่วนประกอบหนึ่งนั้นมากเท่าไหร่สียิ่งออกมาเยอะเท่านั้น

คนทั่วไปได้สีเทา

และคนที่เห็นว่า 'เป็นที่' มีสีขาวหรือดำล้วน

มันคือผม

“ยูจีนคุง…ฉันเป็นสมาชิกนายรู้สึกแย่ทนไว้”

อาจารย์พยายามให้กำลังใจผม

แต่ดวงตาเป็นส่วนสำคัญถึงความผิดหวังในความทรงจำ

“เฮ้มีคนต่อแถวอยู่กลับไปนั่งได้แล้ว!”

ระดับที่ 3 ของโรงเรียนมาซิโอหัวเราะเยาะผมแล้วผลักไหล่ผม

ผมค่อยๆ ลาดและเดินออกไปอย่างอ่อนแรง

“สวย! ได้ 3 สี!”

“จึ! 2 สี”

“เฮ้ย บางคนได้ 5 สีเลย!”

“จริงเหรอ?!”

การแสดงเชียร์ดังขึ้นตามๆ กันในนักเรียน

ผมไม่ออกและแค่เหม่อมองเพดาน

เพื่อนในรูปแบบเด็ก ๆ ที่อยู่ข้างผมต่อต้านผม แต่ผมไม่รับรู้

บางคนก็เข้ามาระหว่างผมกับไอริ

“การรับประทานอาหารไอริเสียใจด้วยซ้ำกับสมัยเด็ก ๆ 'ไม่เชื่อ' อย่างที่เธอสามารถรับรู้ได้”

มาซิโอผู้จะได้เสร็จตีไหล่ผมระหว่างยิ้มมุมปากก

สีบัตรโดยมีสีแดง, เขียว, และเทา

3สีคือดีมาก

…ต่างจากผม

“เฮ้อนั้นยังเป็นสาเหตุๆที่มาทำหน้าที่ควบคุมคุณชายหมายเลขหนึ่งจะได้บัตรผู้เป็นสีแดง” (มาซิโอ)

“โคตรจริงมาซิโอแต่ความสามารถที่ป้องกันได้อย่างเดียว…จะยังคงอยู่ในกองทัพได้หรือเปล่า?”

“ไม่จำเป็นต้องรับสีล้วนๆหรอก”

“พวกแก…” (ยูจีน)

ผมกำลังร้องไห้ในคืนนี้

พูดถูก

มานาสีขาวเพียงแค่ป้องกันเท่านั้นเท่านั้น

สีขาวล้วนคือผมไม่มีเสี้ยนของ 'มานาเพื่อติดตาม'

ผมเรียนเทคนิคเป็นนักดาบเวทมนตร์มา

เทคนิคดาบที่หุ้มมานาไปบนดาบ

แต่ด้วยมานาสีขาวเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่ผมฟันศัตตรูด้วยดาบระบบควบคุมผมทำให้เกิดแผลถลอกให้เป็นเวลานานด้วยซ้ำ

ผมจะเป็นนักดาบที่คุณไม่สามารถทำได้

ทำไมพระเจ้าจึงให้กับผมเป็นสีขาวเพียงอย่างเดียว…?

แค่มีความสามารถในการด้านอื่น ๆ เพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่ยังพอไหวถ้าจะเกิดขึ้น...

“ด้วยมานาสีขาวเท่านั้น นักดาบไม่ได้หรอก”

“นักรักษาดิลล์เรียกนายติดตาม”

“อีกทางเลือกหนึ่งคือผู้ใช้บาเรียที่ไปที่นั่นที่นี่ใส่บาเรียตามเมืองไกลๆ ส่วนใหญ่แต่ไม่ได้เอาหรอก!”

“““ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”””

“...บัดซบ” (ยูจีน)

บางครั้งก็ไม่ได้

ผมแค่คร่ำครวญเงียบๆ

◇◇

เป็นผลดีต่อเส้นผมจริงๆ

ผมรู้สึกปวดหัวที่ต้องออกจากโรงเรียนหลังจากโดดเรียนมาเพื่อให้เหมาะกับเด็กถามผมที่บ้าน

ผมเธอมาให้กำลังใจผมเพราะเธอนั่นเอง

มันไม่ใช่แค่ไอริคนเดียว แต่เพื่อนอยู่กับเธอด้วย

ไอริตาแลบกับผม

ผมรู้สึกว่าไม่ดีกับเรื่องนี้

“...ยูจี้รีสตาร์ทเราต้องห่างกันสักพัก” (ไอริ)

ไอริเรียกผมว่ายูจี้

เราจะได้ยินจนชินหูเย็นชามาก

“เอ๋…? ทำไมพูดจาไอริ?” (ยูจีน)

ผมนึกถึงบัตรที่ไอริได้เมื่อมีความสำคัญ

—สีรุ้ง

ความสามารถสูงสุด

คนละเรื่องกับผมผู้มีอำนาจขาวล้วนๆของเธอนั่นเอง

ทำให้ความแตกต่างระหว่างเธอกับผมผู้โตมาและความร้าวฉานระหว่างผมกับเธอด้วยกันมานี้

แต่อยู่ดีๆมาพูดอีกครั้ง…

“ห่างกันสักพักเธอพูด…เธอหมายถึงอะไร…?” (ยูจีน)

ผมถามเธอว่าสั่นไอริปิดหน้าเหมือนเศร้าเสียใจ

ตอบเธอแทนเธอคือเพื่อนข้างเธอ”

“เฮ้ยูจีนคุงคิดว่าเอาเองตามเวลาและเวลาสำคัญสำหรับเทพยากรณ์ไอริข้อสงสัยถ้าข่าวมาเป็นเวลานานกับนายที่ไร้ควมสามารถถูกหรือเปล่าล่ะ?”

“อะไรนะ?!” (ยูจีน)

วิธีพูดยังไงก็เชื่ออย่างนั้นทำให้เลือดขึ้นหัวผม

ไร้ความสามารถกัน?!

ไอริและผมอาจจะไม่ได้หมั้นกันแต่พ่อแม่ของเราเห็นชอบเราแล้ว

เธอยังเป็นเพื่อนร่วมชั้นก็ควรรู้นี่คือความยิ่งใหญ่!

“ เห็นว่าไอริมีเจ้าชายองค์ที่สองของผู้ควบคุมหลักในการขยายขอแต่งงานความสามารถสีรุ้งกับเจ้าชายอิริมีบุญจริงๆ”

“เดี๋ยวสิ! เธอกับเธอจะไม่บอกยูจี้…” (ไอริ)

จากที่รีบปิดปากเพื่อนของเส้นผมได้รู้ว่านั่นคือความจริง

“ไอริ…เกี่ยวกับขอแต่งงานนั่นอะไร…?” (ยูจีน)

“ไม่ใช่เรื่องนั้น! พ่อฉันพูดเองเออเอง…” (ไอริ)

“ใช่พื้นฐานแล้วนี่หมายถึงว่าเป็นฐานของพ่อไอริเป็นหลักยูจีนคุงไม่จำเป็นต้องเป็นไอริไปเสียล่ะ”

-

คุณพ่อของเทพยากรณ์เป็นที่สุด

ยังคงดำเนินต่อไปพระจักรพรรดิ

สำหรับสิ่งที่บริสุทธิ์คือสิ่งที่บริสุทธิ์คือ...

แม้แต่เด็ก3ขวบก็รู้

“ไอริ…ฉัน…จะเป็นดาบหลวงเธอและ…” (ยูจีน)

ประธานในการกล่าวถึงเหตุผลที่พูดออกไปไม่ชอบตลกดีจนผมพูดไม่จบ

หลวงคือมือขวาของการเปลี่ยนแปลง

ยืนเคียงข้างจักรพรรดิเสมอดาบที่คอยปกป้องจักรพรรดิจากศัตรูทั้งหมด

…นั่นเป็นเป้าหมายที่ทำให้ผม

ไอริหลับตาเศร้าและเพื่อนจะเห็นปากงอเล็กน้อย

“พรมืด…และสีขาวล้วนผู้อยู่เบื้องหลังว่ามีหน้าเป็นดาบหลวง…”

“เฮ้ยอย่าร้องไห้!” (ไอริ)

คำพูด 'อย่าหัวเราะ' กินหัวใจผมเป็นรูใหญ่

“ระบบสุริยะทีทีไปเถอะไอริ”

“ เอ๋…แต่…ด-ได้สิ” (ไอริ)

ไอริจากไปดึงโดยเพื่อนเธอ

ไอริไม่ได้มองกลับมาหาผมอีกครั้ง

—วันที่ผมลาจากโรงเรียนไป

◇◇

“ ใช่อีกครั้งหลังจากเตือนเพื่อนสมัยเด็กนายปิดตัวอยู่แต่บ้านนายถูกพ่อเตะก้นและนายเข้าโรงเรียนกฎเกณฑ์เช่นเคียนหรือเปล่า? นายสามารถเกิดขึ้นได้อีกครั้งกันยูจีน?”

“เงียบน่าคลอดด์บางครั้งที่จะไม่เกิดขึ้นกับนายผู้กล้าผู้เก่งกาจขยี้ได้บ่นเถอะ” (ยูจีน)

ตอนนี้ผมเข้าอยู่ในห้องนักเรียนธรรมดาในโรงเรียนกฎเช่นเคียนที่อยู่กลางทับทิมใต้

โรงเรียนกฎไลเคียนเป็นศูนย์การเรียนสู้อันดับสูงสุดกลางทับทิมใต้

ระดับการเรียนนั้นสูงในเรื่อง

และคุณภาพของนักเรียนก็สูงด้วย

ผมทำอะไรไม่ถูกต้องหัวหน้าโดนโจมตีเหล็กของพ่อและโยนเข้าโรงเรียนเวทมนตร์

คนที่รู้จักที่นี่เพราะผมใช่ชีวิตในโรงเรียนสบายๆ

ผมขอบคุณพ่อผมจริงๆ

มันยังมีต่อเลย

ชายผู้เดินข้างผมคือเกิดเพอร์ซิวาลจากห้องผู้กล้าในตำนานของโรงเรียนเวทมตร์

เขาจะได้รับ 5 สี อาชีพคือผู้กล้า

สนามกีฬาที่สนามกีฬา

อาชีพผมคือตัวประกอบเหมือนนักรักษาและผู้ใช้บาเรีย

แค่ 2 เท่านั้นที่ทำได้ด้วยมานาสีขาวงาน

เพราะนี่รายได้ทั้งชีวิตของผมจะเป็น 1/100 เป็นผลสำเร็จต่อผู้กล้า … การควบคุมที่ตรงนั้น

มันทำให้รู้สึกตื่นเต้นมากๆ

“ เจ้าหญิงไอริเพื่อนในแบบเด็กของนายนี่ถูกมั้ย? ฉันจะติดตามไต่ไปถึงระดับที่แตกต่างกันไปถึงอัศวินสวรรค์” (คลอดด์)

“จึเพียงอย่างเดียวเธอก็มีแฟนเป็นฟุตบอลด้วย…” (ยูจีน)

นอกจากนี้ต่างประเทศไกลๆเหมือนโรงเรียนเวทมตร์ยังคงพูดถึงเรื่องราวเกี่ยวกับคนดัง

การขอแต่งงานจากเจ้าชายในครั้งที่สองไม่ผ่าน

ในที่สุดการพบกันก็เกิดขึ้นกับนายพลในระดับสูง

เรามีวิธีที่เด็กลืมเกี่ยวกับผมและร่างกายกินดีกับแฟนใหม่... พวกเขายืนยันว่า

เชื้อชาติเหล่านี้

อาจจะเกิดมาดูสีหน้าผมออกและพยายามปลอบใจผมด้วยน้ำเสียงเห็นอกเห็นใจ

“แต่นายเป็นคนเดียวที่ปล่อยให้ผ่านไปไวในคู่หูดูแลตรวจสอบยูจีนช่วยได้มากๆตลอด” (เกิด)

“ยืนยันว่าอยู่ชมรมสัตว์หรอกว่าเป็นงานของฉันเท่านั้นเอง” (ยูจีน)

นักเรียนในโรงเรียนเวทมนตร์อยู่ในชมรม

กิจกรรมในโรงเรียนโรงเรียนไลเคียนในสมาคม

ในวิชาของโรงเรียนหนึ่งเรียนเวทมนตร์, ต่อเนื่อง, และความรู้ทั่วไป

ที่ชมรมจะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องนักเรียนหลายคนใช้โอกาสนี้รู้จักกับนักเรียนต่างชั้นปี

ชมรมที่เราอยู่คือชมรมสัตว์

โดยทั่วไปแล้วนักเรียนจะเลือกชมรมที่ต้องการเข้าได้ตามสบาย แต่สำหรับผม จะต้องเป็นไปตามอาจารย์ใหญ่

ผมถูกให้ทุนเรียนแทน

ลองหาชมรมที่มีงานจุกจิกมีปัญหาเยอะจนแค่ไม่คุ้มกับสิ่งนั้น

คลอดด์และผมมาถึงหน้ากรงใหญ่

และที่นั่นมีกระเบื้องใหญ่กับแม่ผ้านึก

กุญแจเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์สำหรับใช้เฉพาะที่

“เฮ้ยคู่หู” (เบิร์ดด์)

ทารกแรกเกิด

ไวเมื่อนสวยพร้อมเกล็ดสีดำบินลงพื้นหน้าเขา

*คุรุรุรุ*

มันร้องเสียงสั่นในความสุข

“สบายดีมั้ย?” (เกิดแล้ว)

ไวเมื่อร้องอย่างมีความสุขเมื่อแรกเกิดแปรงส่วนที่เหลือมัน

ผมเติมอาหารระหว่างที่พวกเขาทำ

“ฉันมีชีวิตอยู่ในวันเกิด” (ยูจีน)

ผมพูดกับทารกแรกเกิดและไวต่อความรู้สึก

*คุรุรุรุรุรุ…*

ไวแค่ไหนก็ยื่นหน้ามาใกล้ผม

ผมลูบมันเบาๆ

คงชอบผมหลังจากผมรักษามันด้วยคุณสมบัติของการรักษาจำนวนมาก

บางครั้งมันจะดูแลไวในบางครั้ง

“คู่หูเราจะไปตรวจสอบบินด้วยกันเถอะ” (เกิดด์)

คลอดยิ้มอย่างสดชื่นให้กับคู่หูของเขา

ช่างขี้เก๊ก

วันนั้นเอง

ที่นั่นแน่นอน

เป็นผู้รับผิดชอบ

ผมจากกรงและเดินลึกลงไปทั้งหมด

แต่เกิดตามหลังผมด้วยเหมือนกัน

“นายทำธุระแล้วนี่?” (ยูจีน)

“นายจะกรงนั้นตอนนี้ยูจีนเหรอ? ฉันจะไปด้วย” (เบิร์ดด์)

“... ไม่เชื่อหรอกว่านายแปลกอยู่นะ” (ยูจีน)

สมาคมสัตว์กว้างใหญ่

อาจารย์ใหญ่ชอบของหายากและสัตว์ต้องรอเยอะและขยายพันธ์จำนวนมาก

เขามีสัตว์ในเวลามนตร์เพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่เป็นตำนาน

กินอะไรลึกๆ ตอนกินยิ่งนึกอันตราย

ยังคงมีความยากลำบากขึ้นเรื่อยๆ

ระดับที่คนส่วนใหญ่จะไม่ต้องพูดถึงอีกต่อไป

แต่นั่นทำให้บาเรียอย่างผม…

ผมกังวลและมองข้างผม และผมเห็นเกิดด์หน้าด้านข้าง

ฉันบอกแล้ว…

“อย่ากดดันตัวเองเลยเบิร์ดด์” (ยูจีน)

“ฉ-ฉันยังได้เลย…” (เบิร์ดด์)

ผมเดินช้าๆให้เท่ากับเกิด

เราก็มีถึงกรงเหล็กใหญ่มาก

— นึกไม่ถึง: ระดับเจ็ด

ลึกลงไปที่นี่จะเจอกับสิ่งมีวิตในตำนานที่อันตรายที่สุดในโรงเรียน

คนทั่วไปสบตาเป็นบ้าไปเลย

งานสกปรกให้กับผู้ใช้บาเรียทำ

การดูแลรักษาเป็นงานของชมรมสัตว์

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าไม่มีใครอยากทำ

“ข-ขอโทษ…ยูจีนรู้สึกเหมือนไกลกว่านี้ไม่ได้แล้ว” (เกิดด์)

วันเกิดเหงื่อแตกพลั่กและหยุดเคลื่อนไหวเลย

“นายเข้ามาได้ใกล้อยู่นะวันนี้” (ยูจีน)

“ใช่… เจ้าปีศาจในตำนานฉันเห็นมันอย่างเห็นได้ชัดแต่…ฉันยังทนพิษนี้ได้…” (เกิดแล้ว)

“อย่ากดดันตัวเองเลยไปล่ะ” (ยูจีน)

ผมเปิดประตูหนักๆ

พิษที่รวมการควบคุมเสียง

“กุ่…!” (เกิด)

เกิดมาทำอาหารลงไปคุกเข่า

“เอ่อ [รักษาจิต]” (ยูจีน)

ผมร่ายเวทมนตร์รักษา

กำเนิดยืนอย่างสง่างาม

“ทำไมยูจีนฉันสงสัยอยู่ตลอด แต่ทำไมนายยังคงอยู่ในพิษ…? ฉันเองที่เป็นผู้กล้ายังทนไม่ได้” (เกิดด์)

“มันจะเป็นผู้ใช้บาเรียนายมาถามฉันตั้งหลายครั้งแล้ว?” (ยูจีน)

“แต่นักปราชญ์ในทีมเราใช้บาเรียได้ก็สลบไปไกลก่อนประตูอีก…” (ตายแล้ว)

“ พวกเขาฝึกมาไม่พอ” (ยูจีน)

“ฉันยังไม่เชื่อ” (เบิร์ดด์)

“ เจอกัน” (ยูจีน)

หัวโบกมือและปิดประตูจากด้านบน

“สิ่งนั้นยังผิดอยู่น่า…” (เกิดด์)

ก่อนประตูปิดผมได้ยินเกิดพึมพำ

อะไรผิดกัน?

◇◇

คุกใต้ดินในชั้นในของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน

สัตว์ในตำนานและสัตว์ในตำนาน

โดยทั่วไปแล้วตัวหนึ่งจะหลุดออกไปเมืองจะพังทลายหลายเมือง…เห็น

โดยไม่ต้องสักตัวที่หลุดไปจริงๆ ดังนั้นผมจึงรู้จริงมั้ย?

สำหรับเหตุผลที่ว่าทำไมถึงมีสิ่งมีชีวิตที่เป็นอันตรายที่นี่ก็คือเพราะเป็นของอาจารย์ใหญ่

มันเหมาะกับคนแปลก

มีแม่ผนึกอยู่หลายอันที่กรงแต่ละอันและจะไม่เปิดยกเว้นส่วนที่สำคัญที่สุดที่ถูกต้อง

แล้วที่นั่นเป็นพื้นที่ของสัตว์ที่ลอยไปทั่ว และในที่สุดแม่ผ้าจินตนาการที่ทนที่สุดยังทนเก็บพิษนั้นไว้ไม่ได้นั่นก็คือสิ่งที่มนุษย์มี

ผู้คนที่เข้ามาในวันนี้จะมาฟังอีกครั้ง

ผู้กล้าอย่างแรกเกิดก็เปิดเผยสิ่งนั้นเช่นกัน

มันจะบ้าที่ไหนจะแอบเข้ามา

ผมรู้สึกอย่างระวังผ่านหลายประตูผนึกที่มีขั้นตอนเข้ากรงมีปัญหามากมาย

ถ้าผมใช้เวลามากไปผู้หญิงคนงานโกรธ

(รีบเถอะ…) (ยูจีน)

แล้วรีบเดินลึกลงไป

ชื่อชื่อ ณ กรงที่ลึกที่สุดมีชื่อนี้เขียนอยู่

เจ้ามนุษย์นางฟ้าตกสวรรค์เอริเนียส

ผมเข้ากรงไปถึงพิษอย่างช้าๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***