

ราชาแห่งความมืด

 

การประลองฝีมือ

2เดือนผ่านไป

ณ วันประลองฝีมือดาบของลูกๆทุกคน เพื่อ พิสูจน์ว่าใครจะได้ไปเรียนที่ สถาบันนักดาบเวทย์ที่ดีที่สุด

'เอาล่ะทุกคนวันนี้เรามีการประลองดาบเพื่อพิสูจน์ว่าใครคู่ควรทีาจะได้เข้าเรียนที่สถาบัน'

//โฮ้วววว//

'งั้นพวกเรามาเริ่กันเลยดีกว่า เริ่มจากลูกชายคนเล็กของตระกูล "ลอยด์ ฟอร์น ออฟ ฟอร์ด" ละครับ"

//โฮ้ววว//

'คนที่สอง เรย์ ฟอร์น ออฟ ฟอร์ด'

เริ่มการประลองได้!!

ทั้งสองคนได้ประลองฝีมือกันอยู่สักพักแล้วจากนั้น

เรย์ก็เริ่มที่จะเล่นลูกไม้ตุกติก คิดจะใช้เวทย์เพิ่มพลัง

/ลอยด์/(หึ คิดว่าเวทย์แค่นั้นจะหยุดฉันได้หรอ)

ลอยด์ได้เปิดใช้งานสกิลติดตัวของเขาเพื่อจะให้การประลองสิ้นสุดเร็วๆ

/มิติแห่งความเชื่องช้า/

ทุกอย่างรอบตัวเขาได้เคลื่อนไหวช้าลง 5นาที

แล้วจากนั้นเขาก็ได้เดินไป ปัดดาบของ เรย์ ออกเพื่อเป็นการสิ้นสุดการประลอง

ทุกสิ่งทุกอย่างได้กลับมาเคลื่อนไหวปกติแล้วผลของการประลองก็เป็น เอกฉันท์ ว่าลอยด์ คือผู้ชนะ

"โอ้ว ดูเหมือนเราจะได้ผู้ชนะแล้วนะครับ ผู้ชนะก็คือคุณชายลอยด์นั่นเองละครับ"

ทุกคนต่างแสดงความยินดีกับการชนะครั้งนี้

"นี่ ลอยด์ ลูกทำได้ดีมากเลยล่ะ"

"ขอบคุณครับพ่อ"

"งั้นก็เตรียมตัวที่จะออกเดินทางเร็วๆนี้ล่ะกันนะ"

แล้วจากนั้นเขาก็เดินจากไปจากตรงนี้

แล้วอยู่ไปก็มีผู้หญิงคนไหนไม่รู้มาเดินชนเขา

"โอ้ย!? หลีกไปนายมายืนขวางฉันทำไม ตอนนี้ฉันกำลังรีบ"

แล้วเขาก็ยอมหลีกทางแต่โดยดี พร้อมกับสงสัยว่าเธอคนนั้นเป็นใคร แล้วเธอรีบไปไหน

"เฮ้ออ~~วันนี้เหนื่อยเป็นบ้าเลย"

"นายน้อยคะ ให้ฉันเตรียมของที่จะเอาไปที่สถาบันเลยใหมคะ?"

"อืม ... แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน เตรียมไว้ก่อนน่าจะดีกว่า"

/ค่ะ/

แล้วจากนั้นก็มีพาอบ้านคนหนึ่งมาเคาะหน้าประตูห้อง

//ก๊อค ก๊อก//

"นายน้อยครับ ขอเข้าไปได้ใหมครับ "

"อืม เข้ามาสิ มีเรื่องอะไรงั้นหรอ?"

"คืออย่างงี้ครับ พอดีนายท่านเรียกตัวนายน้อยให้ไปพบที่โต๊ะทำงานครับ"

แล้วจากนั้นเขาก็เกินออกไปจากห้อง

"เฮ้อ อะไรอีกเนี่ย"

สุดท้ายเขาก็เดินไปด้วยความมั้นใจว่าจะมีอะไรดีๆใหม

"พ่อครับ ขออนุญาตเข้าไปนะครับ"

//เชิญเข้ามาเลย//

"ไม่ทราบว่าท่านมีเรื่องอไรหรอครับทำไมจู่ๆถึงได้เรียกผมมาแบบนี้?"

เขาเดินไปข้างของพ่อของเขา

"วันนี้ฉันเรียกนายมาก็เพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่มีอะไรมากหรอก"

"คะ...ครับ"

พวกเขาได้คุยกันเรื่องบางอย่างกัน

ไม่นานลอยด์ก็เดินออกมาด้วยความสงสัย

(ทำไมกันนะ ทำไมเขาถึงอยากจะมอบดาบนั่นให้ฉัน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม แต่นั่นเป็นสิ่งที่ดีมากเลย)

( ก่อนหน้านี้ )

"ถ้าเจ้าสามารถจับดาบนั่นได้10นาที ดาบนั้นก็จะเป็นของเจ้า"

"คะ..ครับ"

เขาได้ถึอดาบนั่นสักพัก สุดท้ายเขาก็รู้สึกแปลกไปเหมือนมานากำลังถูกดูดออกไป

(อึ๊กก!! นี่มันอะไรกัน ทำไมมานาฉันมันกำลังลดลง)

พ่อของเขาได้ยืนมองว่าเขาจะทนได้สักเท่าไหร่

แล้วเขาก็พูดออกมาว่า

"อ่อ ข้าลืมบอกเจ้า ว่าดาบนั่นมันจะมีพลังทำลายล้างที่สูงถ้ามันได้ดูดชึมมานาเข้าไป"

หน้าแปลกใจที่ ลอยด์ยังทนถึอดาบนั่นได้แต่นั่นมันยังไม่จบ

(หึ เด็กคนนี้ไม่ ธรรมดา เขาสามารถจับดาบนั่นได้นานมาก แต่ขอดูหน่อยซิ ว่าจัทนได้เท่าไหร่)

จากนั้นสักพักบอยด์ก็ได้รู้สึกอะไรบ้างอย่าง

(อึ๊ก!! อะไรกัน ทำไมมานาฉันถึงไหนไม่หยุดอย่างนี้ ถ้าเป็นแบบนี้มานาได้หมดตัวแน่)

แล้วจากนั้น เขาก็ทำสำเร็จ เขาได้ถึอดาบนั่นจนครบ10นาที โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ พ่อของเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าเขาจำทำมันได้สำเร็จ จากนั้นเขาก็ได้พูดกับลอยด์ว่า

"น่าทึ่งชะจริงที่เจ้าสามารถทำมันได้"

"ขะ...ขอบคุณครับ"

จากนั้นพ่อของเขาก็ได้บอกกับเขาว่า

"อ่อ ข้าลืมบอกเจ้า เจ้าต้องหาคนใช้ใหม่เพื่อไปที่ สถาบัน น่ะ ทีนี้ก็ไปได้แล้ว"

ลอยด์ได้พูด แค่สั้นกว่า

"ครับ"

แล้วเขาก็ได้เดินออกไปจากห้อง

แล้วหัวหน้าพ่อบ้านก็ได้พูดกับเจ้านายของเขาว่า

"นายท่านครับ นายน้อยเขามีความสามารถที่พิเศษมากเลยครับ กระผมคิดว่าเขาน่าจะแข็งแกร่งกว่าที่คิดแน่นอน"

"นั่นก็เป็นส่วนหนึ่ง แต่ฉันน่ะสามารถมองความสามารถของคนอื่นได้ แล้วพลังของลอยด์ยังไม่ตื่นขื้นต่างหาก พลังของเขานั้นเยอะกว่าทีเราคิด"

"อย่างงั้นหรอครับ ถึงว่านายท่านถึงได้มอบดาบนั่นให้เขา"

เขาได้ผู้กับหัวหน้าพ่อบ้านอยู่สักพัก