ชีวิตวนลูบ

สวัสดีครับ ผมนาย สุธาวัฒน์ หรือ โมต ผมเป็นเด็กมหาลัยธรรมดาคน นึง แต่ผมไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไร เนื่องจากผมเป็นเด็กที่เข้าสังคมไม่ค่อยเก่ง นักแต่ผมมีเพื่อนคนนึง เธอชื่อ ธารารักษ์ หรือ นารา มันเป็นเพื่อนเพียงคน เดียวของผมมาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นคนที่น่ารักมาก เธอยิ้มง่ายเป็นคนที่คอย ช่วยผมในเรื่องต่างๆ เธอเรียนเก่งกว่าผมมากเวลาใกล้สอบ นาราก็จะเป็นคน ที่มาติวให้ผมเสมอ เพื่อให้เกรดของผมดีขึ้น ซึ่งมันก็ดีขึ้นจริงๆ เธอเป็นคนที่ อธิบายเก่งมากๆ ซึ่งเธอชอบรุ่นพี่ปี2 ที่เป็นเดือนคณะ ชื่อ ณัฐวัฒน์ หรือ ธันวา พี่ธันวาเป็นคนที่ป๊อปมากในมหาลัย เพราะพี่ธันวา เก่งทุกด้าน นั้นเป็นเหตุผล ว่าทำไม นาราถึงชอบพี่ธันวามาก

“นี่ โมต นายเหม่ออะไรอยู่น่ะ ตั้งใจฟังที่ฉันติวบ้างสิ นายนี่นะ”ผมเหม่ออีก แล้วสินะ

“ขอโทษนะ นาราถึงตรงไหนแล้วนะ”

“ตรงนี้ไง”

ผมกำลังให้นาราติวให้ผมอยู่น่ะครับตอนนี้ เพราะพรุ่งนี้มีสอบการ เก็บคะแนน ถ้าถามว่าผมกับนาราเรียนอยู่คณะอะไรล่ะก็ ผมกับนาราเรียนอยู่ คณะ นิเทศศาสตร์ สาขาสาขาศิลปะการแสดง ซึ่งนารากำลังติวบทให้ผมอยู่ ผมได้บท เพื่อนนางเอง และมันไม่มีบทพูด มันดีกับผมมากๆ เพราะผมไม่ค่อย ชอบพูดสักเท่าไร

“โอเค วันนี้พอแค่นี้นะ”

“ขอบคุณนะ นารา”

“ไม่เป็นไรจ้า ถึงนายจะไม่ค่อยมีบทพูด แต่การแสดงออกทางท่าทางและ อารมณ์สำคัญมากนะ”

“คราวนี้จะทำให้ดีกว่าเดิมนะ เธอก็บทเยอะถ้ามีตรงไหนที่ผมพอจะช่วยได้ก็ บอกนะ นารา”

“จ้า”

ตอนนี้เธอกลับไปแล้วล่ะ ผมก็ควรลงไปซื้อของมาตุนไว้ในห้องได้แล้วล่ะ

ผมลุกไปหยิบโทรศัพท์ กับกระเป๋าตัง และเดินลงไปซื้อของ ต้องซื้ออะไรบ้าง นะ อืม\\~

“อ่ะ ขอโทษครับ”ทำไมถึงซุ่มซามแบบนี้นะเรา เฮ้อ

“ทางนี้เองก็ต้องขอโทษครับ เพราะผมเดินไม่ดูทาง” เสียงคุ้นๆแฮะ

ผมตัดสินใจเงยหน้าขึ้น เดี๋ยวสิ พี่ธันวาอยู่แถวนี้หรอ ซวยล่ะจะทำยังไงดีล่ะ

“อ-เออ ผมไปซื้อของก่อนนะครับ”

คงเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วล่ะมั้ง ผมรีบเดินออกมาแล้งหยิบของที่ต้องการซื้อ จนครบจากนั่นก็จ่ายเงินและเดินไปที่คอนโดที่ผมพักอยู่ ผมอยู่ชั้น10 ตอนนี้ ผมอยู่ในลิฟต์กับคนที่ผมไม่อยากจะอยู่มากที่สุด พี่ธันวาไงล่ะหลายคนคง สงสัยว่าทำไมผมถึงไม่ค่อยอยากอยู่ใกล้พี่ธันวา เพราะผมไม่ชอบความนิสัย ดีของพี่แกนั้นแหละ ผมไม่ชอบสังคมแบบนี้ มันวุ่นวายมีแต่การแย่งชิง เฮ้อ ถึงชั้นที่ผมอยู่แล้วล่ะ ผมเดินเข้ามาในห้องและดำเนินกิจวัตรประจำวัน และ หลับไป

ตอนนี้ผมกำลังเดินไปมหาลัยอยู่ครับ เพราะมันไม่ได้ไกลมากก็เลยไม่ เอารถมา เพราะหาที่จอดลำบาก นารายืนรอผมอยู่หน้ามหาลัย ผมเดินเข้าไป ทักกว่านะ

“อรุณสวัสดิ์ นาราทานข้าวมารึยัง” “ทานแล้วจ้ะ แล้วโมตล่ะทานมารึยัง”

เธอพูดพร้อมเดินเข้ามหาลัยซึ่งผมก็เดินตามหลังนารา

“ทานแล้วล่ะ รีบไปที่หอประชุมเถอะจะได้จำบท” “อือ” ผมกับนารารีบเดินมาที่หอประชุมเพื่อจะได้จองที่

“นาราอยากได้น้ำกับขนมอะไรไหม จะออกไปซื้อให้น่ะ” ผมหันไปถามนารา และหยิบกระเป๋าตังกับโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง

“เอาน้ำเปล่า กับ นมรสสรตอเบอร์รี่จ้ะ ส่วนขนมเอาอะไรก็ได้”

”เค เธอท่องบทของเธอไปเถอะนะ เดี๋ยวจำไม่ได้จะแย่เอา”

“จ้า”ผมเดินออกมาเซเว่นหน้าคณะนิเทศ

เพื่อซื้อน้ำกับขนมและข้าวไปกินกับ นารา ว่าแต่คนที่จะให้คะแนนการแสดงนี่ใครกันนะ อืมบทเราไม่ต้องพูดก็จริง แต่เราต้องใช้ภาษามือกับการแสดงออกทางอารมณ์ น่าจะยากอยู่เหมือนกัน นะตรงการแสดงอารมณ์เนี่ย อ่ะเหม่ออีกแล้วสิ รีบซื้อของรีบกลับเข้าหอ ประชุมดีกว่า เดี๋ยวจะไม่มีเวลาจะบท

ผมรีบวิ่งกลับมาที่หอประชุม เเละเดินเข้าไปหานารา แต่ดูเหมือนเธอจะ ยืนคุยกับพี่ธันวาอยู่ เราอยู่ตรงนี้สัดแปบนึงล่ะกัน รอจนกว่าพี่ธันวาจะไป ผม มองดูนาราคุยกับพี่ธันวาอยู่สักพัก สีหน้าของนาราดูไม่ค่อยดีเลยเเฮะ คงไม่ เป็นไรหรอกมั้ง เหมือนพี่ธันวาจะให้นาราเขียนอะไรก็ไม่รู้ใส่กระดาษให้พี่ ธันวา แล้วพี่แกก็เดินออกไป ผมว่าผมไปถามนาราดีกว่านะ

“นาราเป็นอะไรรึป่าว ทำไมเธอดูไม่ค่อยดีใจเลยตอนที่พี่ธันวามาคุยด้วยน่ะ”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***