ตอนที่ 3 35 เสียท่าให้เด็ก

22.34

"ไหนวะยี้...เด็กน้อยคนที่แกพูดถึง

นางไม่มาหรอกหรอ"

เกศโน้มตัวไปถามเพื่อนสาวพร้อม

กับยกมือขึ้นมาป้องปากแอบถาม

หาเด็กหนุ่มผู้หล่อเหลาที่เพื่อนสาว

เคยโม้ไว้ให้ฟังตอนคุยสาย

"คิดว่าคงไม่น่าจะกล้ามาหรอกแก

ขี้อายซะขนาดนั้นอ่ะ...ถ้ามาเจอ

แม่เสือดาวอย่างพวกแกมีหวัง

เขินอายม้วนลงไปกองที่พื้นแน่"

ยู่ยี้เม้าไปพร้อมกับหัวเราะคิกคัก

ยิ่งเกศได้ยินได้เห็นท่าทีของเพื่อน

เธอก็ยิ่งอยากจะเจอพ่อกระต่ายน้อย

ของยู่ยี้มากขึ้นไปอีก

"คนอะไรจะขาวใสสะอาดปานนั้น

วะแก...เรด้าแกยังใช้งานได้ดีอยู่

ใช่มั้ยวะยี้"

"ฉันคิดว่าเรด้าสแกนตรวจจับ

ของฉันมันยังใช้ร้อยเปอร์เซ็นต์

เด็กนั่นดูเป็นคนที่น่าจะฉลาดมาก

แต่แค่ขี้อาย..ออกจะเก็บตัวหรือ

หนักไปกว่านั้นคือโลกส่วนตัวสูง"

"แล้วไอ้ที่ว่าหล่อเนี้ย..จริงป่าว"

"บอกเลยว่านางมาสายเกาเลย

สายพวกแกเลย...ชอบไม่ใช่หรอ

สาวคันสายเกาอะไรนั่นอ่ะ"

เกศพอได้ยินเพื่อนพูดมาแบบนั้น

เธอก็ถึงกับของขึ้นเมื่อเพื่อนที่ไม่

เก็ตไม่อินกับสายเกาเช่นพวกเธอ

"แหม่!!!!!!...ให้มันน้อยๆหน่อย

นะจ๊ะแม่คุณ...ฉันสายเกาแล้วยังไง

อย่ามารบหลู่บ้านผัวทิพย์ของฉัน

นะคะแม่คุณ...ชิ๊!!!..ยัยเพื่อนบ้านี่"

"ก็แล้วจะให้ทำไงล่ะ..ก็คนมันไม่อิน

ไม่ฟินนี่หว่า...แต่เด็กคนนี้ยอมรับว่า

นางหล่อดีตี๋หน่อยๆผิวเนียนยังกะ

เด็กทารก...ที่สำคัญยิ้มสวยมาก"

ยู่ยี้พูดไปยิ้มไป เธอเผลอยิ้มออกมา

โดยที่เธอเองก็ก็ไม่ได้รู้ตัวนะว่าตอน

นี้ตัวเองได้ยิ้มอย่างมีความสุขออก

มารอยยิ้มนั้นมันทำให้เกศเพื่อนซี้

ต้องรู้สึกแปลกใจ

ไม่นานที่หน้าประตูห้องของยู่ยี้ก็มี

เสียงเคาะประตูดังขึ้นจนคนในห้อง

ต่างพากันเงียบหมด เคนหนุ่มน้อย

ที่หน้าตาดีอาสาเดินไปเปิดประตู

เพื่อดูว่าเป็นใครที่มาเคาะประตูห้อง

"สวัสดีครับ...มาหาใครครับ"

คำเอ่ยทักทายอย่างสุภาพพร้อมกับ

รอยยิ้มต้อนรับอย่างอ่อนโยนของ

เคนทำให้ซูมต้องก้มเล็กน้อยเพื่อ

เป็นการสวัสดีแบบสุภาพเช่นกัน

"ผมเป็นเจ้าของห้องข้างๆ...คือพอดี

ว่าพี่...พี่ห้องนี้ชวนผมมาปาร์ตี้ด้วย

น่ะครับ"

"อ้อ...ครับ..เชิญข้างในเลยครับ"

หลังจากที่ซูมย่างก้าวเข้ามาในเขต

บริเวณห้อง บรรยากาศในห้องก็เริ่ม

ที่จะเปลี่ยนไป มันเงียบขึ้นนิ่งขึ้น

ทุกๆสายตานับสิบคู่จับจ้องมาที่ซูม

ซูมเดินผ่านใครก็ส่งยิ้มให้พร้อมกับ

ก้มหัวคำนับเล็กน้อยเหมือนจะบอก

ว่าเขาสวัสดีคนพวกนั้น

"อียี้!!!...นั่นใช่มั้ยเด็กหนุ่มใสสื่อที่

แกบอกอ่ะ...เฮ้ยยยยไม่เลวเลยแก

ใช้ได้เลยอ่ะ..ผิวขาว..สูง..หุ่นดีมาก

หน้าท้องที่ดูทรงแบนราบนั่นคงจะ

แอบซ่อนซิกแพคแน่นไว้แน่ๆเลยอ่ะ"

แพรเพื่อนสาวอีกคนของยู่ยี้อีกคน

พูดขึ้นเสียงสั่น สายตาเธอวาดสาม

ทำการลวนลามเด็กหนุ่มไปแล้วหนึ่ง

"น้อยๆหน่อยอีแพร...ใครว่าใช้ได้วะ

แบบนี้เขาเรียกว่าผ่านเกณฑ์สายตา

งานดีขนาดนี้กูให้ผ่าน..สามดาวไป

เลยมึงนี่ตาดีจริงนะอีเพื่อนชั่ว..

ว่าแต่ได้กันยังวะมึง...คนนี้กูเชียร์

เว้ยอียี้"

แหวนแหวนพูดขึ้นพร้อมยกมือขึ้น

เพื่อส่งสัญญาณให้เด็กหนุ่มเห็นว่า

คนที่เขากำลังตามหานั่งอยู่ข้างๆเธอ

ยู่ยี้ยกมือมาตีเบาๆที่ขาของแหวน

พร้อมกับทำทีชี้หน้าขู่

"พูดห่าอะไรอีแหวน...นั่นเด็กมั้ยมึง

มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบคบเด็ก...กูไม่ได้

อยากอายุยืนหมื่นๆปีหรอกนะ

อย่าพูดอะไรแบบนั้นต่อหน้าน้องเขา

นะพวกมึงกูขอร้อง..สงสารน้องเขา"

"แหมะๆๆ...เอ็นดูก็ดีนะมึง

อย่าเผลอไปดูเอ็นน้องเขาแล้วกันนะ

เด็กหนุ่มวัยน่ากินแบบเนี้ย...ทำเซอยู่

นะจ๊ะจะบอกให้"

"อีเกศ...อีห่าลามกอ่ะมึง"

สาวๆต่างพากันคุยหยอกล้อกัน

จนคนที่กำลังเดินเข้าไปหาพวกเธอ

นั้นต้องรู้สึกเขินอายนิดๆ เขินทั้งๆ

ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเธอกำลังคุยถึง

เรื่องอะไรกันอยู่

"น้องซูมมมม...มาช้าจัง..พี่รอเรา

อยู่มาๆมานั่งลงข้างๆนี่สิ"

แพรเอ่ยปากทักซูมราวกับว่าเธอ

และเขารู้จักมักคุ้นกันมานาน

แพรผายมือเชิญซูมมานั่งลงโซฟา

ตัวเดียวกันกับยู่ยี้

"ครับ"

เวลาผ่านไปไม่ถึงสองชั่วโมง

คนทุกคนในห้องก็ทำความรู้จักกัน

และเริ่มพูดคุยกันอย่างสนิทสนม

ทุกคนในห้องเริ่มทะยอยเมาแล้วก็

ขอตัวกันกลับบ้านทีละคนสองคน

ตอนนี้จะเหลือก็แต่เพื่อนที่สนิทสุด

คือ แพร แหวนแหวน เกศ และ

รุ่นน้องคนสนิทอีกคนคือเคน

"นี่ ...พวกมึง...กูว่าเรากลับกัน

ดีกว่าดีมั้ยวะ...ผัวกูโทรตามแล้ว

โทรจิกเป็นไก่เลยเนี่ยเป็นพันๆสาย

ได้แล้วมั้ง"

แพรทำทีชวนเพื่อนๆกลับเพราะ

อยากจะเปิดโอกาสให้เพื่อนสาว

ได้อยู่กันตามลำพังกับหนุ่มน้อย

"น้องซูม..พอดีพวกพี่จะกลับแล้ว

พวกพี่ฝากน้องซูมช่วยดูแลอียู่ยี้

เพื่อนพี่หน่อยแล้วกันนะ...ดึกว่านี้

ไม่แน่พวกพี่อาจจะได้นอนนอก

ห้องแน่ๆฮ่าๆๆๆ"

"อ้อออครับพี่...เดี๋ยวผมจะดูแล

พี่เขาอย่างดีเลยครับ"

และสุดท้ายในห้องนั้นก็เหลือกัน

แค่สองคนคือยู่ยี้ที่เมาไม่ได้สติ

กับอีกคนที่ยังไม่เมาและสติมีดี

ครบถ้วนคือซูม

"พี่ยี้ครับ...พี่จะนอนที่โซฟาเลย

ไม่ได้นะครับมันหนาว...ไปนอน

ที่เตียงเถอะครับพี่เดี๋ยวผมจะ

ไปส่ง..ไปครับ"

ซูมช่วยพยุงเอวบางๆของยู่นี้ขึ้น

เพื่อจะไปส่งเธอที่เตียงเพื่อให้ได้

นอนสบายๆ แต่เมื่อไปถึงเตียง

มันดันไม่เป็นอย่างที่เขาคิดเลย

นู๋นี้ละเมอเกาะแข้งเกาะขาซูม

งอแงไม่ยอมปล่อยให้เขากลับ

แต่ในความที่ละเมอนั้น ทุกครั้ง

ที่ยู่ยี้เรียกชื่อดันเป็นชื่อของแฟน

เก่าที่พึ่งทิ้งยู่ยี้ไป จนมันทำให้

เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าหัวร้อน

คิดอยากจะทำอะไรที่ไม่ดีขึ้นมา

ในหัวทันที

"รักเขามากชอบเขามาก..ทำไม

ถึงปล่อยให้เขาไปจากพี่ล่ะครับ

ละเมอชื่อเขาต่อหน้าผมแบบนี้

พี่คิดว่าผมจะให้อภัยพี่แล้วปล่อย

ให้พี่ได้นอนหลับสบายเหรอครับ

ถ้าคืนนี้ผมไม่ได้นอน..พี่ก็อย่าหวัง

ว่าพี่จะได้นอนเลย"

ซูมขึ้มไปคร่อมร่างบางพร้อมกับ

ก้มหน้าลงจูบประทับตราที่

ริมฝีปาก ซูมจูบบดขยี้ซ้ำแล้ว

ซ้ำอีกพร้อมกับใช้มือหน้าปลด

เปลื้องเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออกจน

หมดทั้งตัว คืนนั้นเขาและเธอตก

เป็นของกันและกันอย่างเสร็จ

สมบูรณ์ หลายครั้งต่อหลายครั้ง

"พี่เป็นของผมแล้วนะครับ

ได้ยินผมมั้ยว่าพี่เป็นของผมแล้ว"

ซูมจูบยู่นี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อเป็นการ

เตือนอีกฝ่ายว่าจูบพวกนั้นเป็นการ

ตีตราจองจากเขาสู่เธอ

.

.

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***