-1-

"กรี๊ดดด..แบบนี้ก็สวยสิแก๊!!!"เสียงของมังคุดทำให้ทุกคนในห้องเรียนหันมามองตาเดียวกัน

"ชู่ววว...เงียบๆดิ๊..ไอมังคุด"ส้มโอเอามือปิดปากมังคุดทันทีที่รู้ได้ถึงสายตาที่ทุกคนจับต้องมา

"ก็ได้ๆ..แต่แก๊ส..ดูไอเมลมันพิมพ์ดิ"ฉันและทุกคนอีก4คนเหบือบมอง

ก็ต้องหน้าแดงทันที...สวัสดีฉันชื่อดิวอายุ18ปีตอนนี้ฉันและเพื่อนๆอีก5คนกำลังเล่นเกมrandom chอยู่พวกเราตกลงให้ยัยเมลเป็นคนเขียนเลือกในการสุ่ม...แต่สิ่งที่นางทำคือ...

1จูบรุ่นพี่ฮาร์ต

2หอมแก้มรุ่นพี่แดนนี่

3กินวาสาบิ10ช้อน

4กินชีสเน่า10ช้อน

5ให้เพื่อนเลี้ยงพิซซ่า5ถาด

6บอกชอบรุ่นพี่แดนนี่

7บอกชอบรุ่นพี่ฮาร์ต

เห็นยังงงงดูนางงงสิ!ฉันก็รู้แหละว่านางชอบรุ่นพี่ฮาร์ตแต่ทำไมต้องรุ่นพี่แดนนี่และดูแต่ละอย่างที่พิมพ์มีดีแค่อันเดียวเอง...และเกมนี้ต้องทำตามที่สุ่มได้ด้วย...

"เอ่อ..เมลจะดีหรอ?"ฉันพูดอย่างตะกุกตะกัก

"แน่นอน!เธอจะไม่ทำหรอ?ถ้าไม่ทำอย่าลืมกฏของเกมนี้นะ!!!>:3"อ่า~มากฏบ้าๆนี้อีกแล้ว!!!

กฏของเกมบ้าบอนี้มีแค่3ข้อง่ายๆจำได้ง่ายมากแต่ก็เป็นกฏที่แย่ไม่ต่างกัน

1.ต้องทำตามสิ่งที่แรนด้อมได้

2.ถ้าไม่ทำจะต้องทำแรนด้อมที่เหลือทั้งหมด

3.ขอให้สนุกและเพลิดเพลินกับมัน

ง่ายไหมล่ะ...;-;

"เปียร์?"เสียงของมังคุดเรียกฉันที่กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ให้ตื่น

"อะไรหรอ?"

"เธอจะไม่เล่นจริงเหรอ?ไม่งั้นเธอต้องทำทั้งหมดนะ•√•"คำพูดเหล่านั้นมันปลุกจิตใต้สำนึกได้ดีเลยล่ะ!!!

"ใครบอกฉันจะไม่เล่น!!!!แรนด้อมมาเลย!!!!"ฉันสู้ฟัตตอบไปแบบนั้นแต่จริงๆนี้เหงื่อท่วมมือแล้ว;-;

คนแรกที่แรนด้อมคือมังคุด

.

.

.

ตาฉันแล้ว!ตอนนี้ที่เหลือให้แรนด้อมมี...บอกชอบรุ่นพี่ฮาร์ตกับจูบรุ่นพี่ฮาร์ต;-;คือฉันเป็นคนสุดท้ายไง;-;ส่วนคนอื่นๆน่ะหรอ..หึ!นั่งหัวเราะคิกกันหมดแล้ว!!!!ส่วนยัยเมลก็นั่งมองหน้าต่างแล้วทำหน้าบึ้งตึง

เพราะนางชอบรุ่นพี่ฮาร์ตยังไงล่ะ!แต่นางได้ไปบอกชอบรุ่นพี่แดนนี่น่ะสิ555+ฉันยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะ555

ตื้อดึง!

มันหมุนไปรอบๆ...และ..

ติ๊ง!

หยุดที่บอกชอบรุ่นพี่ฮาร์ต!ดีแล้วล่ะที่ไม่ใช่จูบ..ฉันแอบดีใจจนิดนึงก่อนจะเงยหน้ามองทุกคนจากนั้นก็เลิกเรียนพวกเราเก็บกระเป๋าของพวกเรามาสะพายจากนั้นก็แยกย้ายตามภาระกิจที่ได้

มีฉันกับเมลและมังคุดที่ต้องยืนรอรุ่นพี่ทั้งสองคนหน้ารร.(เพราะพวกพี่เขาเป็นนักบาสรร.เลยกลับช้า)

แต่นี้มัน5โมงเย็นเลยนะแต่ทำไม...พวกผู้หญิงมายืนเยอะขนาดนี้เนี้ย?!พวกหล่อนไม่กลับบ้านกันหรอยะ!แต่เมลก็นะออร่าแรงเว่อร์ผู้ชายที่เดินผ่านไปมาขอไลน์ขอเบอร์เป็นพันคนละมั้ง

ฉันที่ยืนจนเมื่อยก็ไปนั่งลงข้างพุ่มไม้

แซกๆ

!?

แซกๆ

มีตัวอะไรอยู่ในพุ่มไม้นะ?!ฉันเอื้อมมือไปเพื่อจะลองแซกกลางของพุ่มไม้...

"เมี๊ยว"

อ๋อลูกแมว...แต่เอ๊ะ?มีปลอกคอด้วยหนิชื่ออะไรนะ

"บาสหรอ"

"เมี๊ยว!~"เหมือนจะใช้นะเพราะปลอกคอมันเขียนว่าบาสฉันอุ้มมันออกมาจากพุ่มไม้และพบว่ามันบาดเจ็บที่ขาข้างซ้าย...สงสัยโดนกิ่งไม้ขูดมั้ง!

"เจ็บมากไหม?"ฉันถามด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม

"เมี๊ยว~"ท่าทางจะเจ็บนะ

ฉันล้วงกระเป๋ากระโปรงหญิงปาสเตอร์ยาแล้วแกะซองออกแปะให้เจ้าแมวจากนั้นก็อุ้มมันมาวางไว้บนตักฉันก็ยังคงนั่งรอ~....รอพวกพี่เขาจนจะ6โมงแล้วพวกผู้หญิงบางกลุ่มกะถอดใจกลับบ้านไปแล้ว..

ส่วนเจ้าแมวนอนหลับปุ่ยบนตักฉันไปแล้วจร้า~เจ้าของเจ้าแมวนี้น่ารักจริงๆไม่สนใจเจ้าเเมวเลยเห้อ~

.

.

.

ผ่านไปนานแล้วนะมังคุดกับเมลก็เริ่มนั่งจิ้มโทรศัพท์กันแล้ว...ฉันน่ะจะกลับตอนไหนก็ได้เพราะหอที่ฉันอยู่จะกลับตอนไหนก็ได้เพราะยามจะกลับไปนอนก็6โมงเช้ากุญแจฉันก็ฝากยามไว้เมื่อกี้ก็พึ่งโทรไปบอกยามว่าจะกลับช้าเหมือนกันนะ~เจ้าแมวก็หลับต่อไม่รอแล้วนะ~

.

.

(special past)

"เห้ยไอฮาร์ต!"แดนนี่เพื่อนแสนเ_ี้ยเรียกผม

"อะไรวะ"ผมตอบกลับไปอย่างอารมณ์เสียเพราะผมกำลังกินน้ำแก้เหนื่อยอยู่แล้วก็กำลังกังวลว่าเจ้า'แมว'ขี้เซานั้นจะเป็นไงบ้าง

"นี้มันจะ1ทุ่มแล้วนะเว้ย!กลับกันเถอะ"

"จริงดิวะ!!!!!"ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู...จะ1ทุ่มแล้วจริงด้วยผมรีบสะพายกระเป๋าพุ่งตรงไปที่หน้าประตูรร.(ผมเป็นห่วงเจ้าแมวนั้น)อย่างไม่รีรอแดนนี่..แดนนี่ก็รีบพุ่งสะพายกระเป๋าเดินตามผมมาเหมือนกัน

"ไอเหี้ย!!!!ทำไมมึงเร็วอย่างนี้วะ!!!!!"ผมที่กำลังจะพุ่งไปที่พุ่มไม้ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นผญ.คนนึงกำลังนอนกอดเจ้าแมวไว้(นอนเเบบเอาหลังพิงกำแพง)ผมยอตัวลงมองหน้าเธอก่อนจะอมยิ้มเมื่อเห็นปาสเตอร์ยาที่ขาซ้ายของเจ้าแมว...เธอใส่ใจรายละเอียดแม่กระทั่งแผล่เล็กๆนี้เลยหรอ..น่ารักชะมัด....

แปะ!

ผมเอามือสองข้างตบหน้าตัวเองจนทำให้เจ้าแมวสะดุ้งตื่นกับทำให้ผู้หญิงอีก2คนก็หันมามองตอนแรกผมสังเกตเห็นพวกเธอเล่นโทรศัพท์อยู่อ่ะนะผมเลยมองหน้าพวกเธอสองคนก่อนจะมองหน้าแดนนี่เหมือนขอความช่วยเหลือ

แดนนี่ไม่รู้แค้นไรผมเลยบอกว่า

"กูไม่ช่วยมึงนะ"

"พี่แดนนี่คะ!"ผู้หญิงผมสั้นตะโกนหาแดนนี่ก่อนจะเดินมาหาแดนนี่และผู้หญิงหน้าตาสละสลวยคนนึงก็เดินมาหาแดนนี่แต่สายตาเธอมองมาที่ผมแต่ผมกลับไม่สนใจใบหน้านั้นเลยผมสนใจผู้หญิงตรงหน้ามากกว่าเธอมารอใครหรอ?รอผม?หรือรอเจ้าของแมวที่เป็นผม?

"อื้อ~..ห้าว~~~"เธอบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะขยี้ตาแล้วมองเจ้าแมวก่อนจะมองหน้าผมแบบหลี่ตามองนิดๆ

"ใครคะ?"เธอถามแบบสะลึมสะลือก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเธอโฟกัสหน้าผมแบบดีๆได้

"พะ..พี่ฮาร์ตหรอคะ?"เธอถามผม..ผมก็ได้เพียงพยักหน้าหงึกๆ

"เอ่อคือ..."เธออ้ำอึงก่อนจะมองเห็นเจ้าแมวกระโดดมาคลอเคลียขาผม

"แมวพี่หรอคะ?"ผมพยักหน้าตอบหงึกๆ

เธอนี้ก็ดูเหมือนผู้หญิงปกตินะ...

แต่ทำไมไม่รู้ทุกท่าทางในการขยับของเธอมันถึงได้ดึงดูดสายตาผมกันนะ

(special end)

ฉันมองคนตรงหน้าอย่างคนบ้าฉันตกใจมากเลยล่ะไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ใกล้ชิดเขาขนาดนี้พี่ฮาร์ตเลยนะ!!!!

พี่เขาใส่กางเกงขาสั้นสีส้มกับทรงผมสีน้ำตาลอ่อนที่เต็มไปด้วยประกายน้ำหรือเหงือกับเสื้อกล้ามสีส้มและหุ่นสุดล้ำของพี่เขาทำเอาฉันเกือบกระอักเลือดตาย

ส่วนเจ้าแมวเหมียวนู้นจร้า~ไปหาพี่ฮาร์ตแล้วไม่ต้องถามเลยใครเป็นเจ้าของฉันเหลียบมองไปทางด้านหลังก็เห็นยัยมังคุดหอมแก้มพี่แดนนี่อนู่จากนั้นก็กระดีกระด้าหยิบโทรศัพท์มาจิ้มๆส่วนยัยเมลก็สารภาพรักเเล้วจร้า~~~

ฉันมองหน้าพี่ฮาร์ตดวงตาสีช็อกโกแลตมองฉันอย่างไม่ขาดสายตา

ฉันก็อ้ำอึงก่อนจะลุกพรวดแล้วตะโกนด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าวมือก็กำชายกระโปรงแน่น

"รุ่นพี่ฮาร์ตคะ!หนูชอบรุ่นพี่ค่ะ!!!"ฉันตะโกนไปแบบโผงผางมากจร้าคือฉันไม่ได้ลืมตามองสีหน้าเลยฉันหลับตาแล้วตะโกนคือวินาทีนั้นฉันก็เขิลอายเป็นอย่างมากเลยอ่ะ>///<

ฟึบ!เสียงเหมือนคนลุกขึ้นอย่างไวจากนั้นสักพักก็มีมือหนาจับใบหน้าของ

แล้วค่อยๆลากนิ้วโป้งมาที่ลิมฝีปากฉันจากนั้นเฉยคางฉันขึ้นแบบหน้าใจหาญ?!นี้ฉันฝันไปรึเปล่าฉันรีบเบิกตากว้าง!

"ที่พูดเมื่อกี้จริงหรอ?"ดวงตาของพี่เขาดูต้องการคำตอบ

อึก!

"ค่ะ.."ฉันตอบรับอย่างรนราน;-;

"งั้นพี่จะเก็บเอาไปคิดเป็นกรณี'พิเศษ'ละกันนะครับ-√-"?!พี่เขาจะเก็บไปคิดเป็นกรณีพิเศษเลยหรอ?!บางคนที่เคยสารภาพรักกับพี่เขาก็ต่างบอกกันว่าโดนปฏิเสธแต่ฉันกรณีพิเศษ?!

ฉันอึ้งเล็กน้อยแต่เหมือนว่าไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวนะที่อึ้ง

มังคุด.เมล.พี่แดนนี่.อึ้งทุกคนจร้าาาาขนาดเพื่อนสนิทยังอึ้งเลยงื้อ~

"หนูก็ชอบพี่เหมือนกันค่ะ!!!"เมลโพงพางบอกพี่ฮาร์ตอย่างคนใจร้อน

"ครับขอบคุณนะครับ...แต่พี่ไม่ได้สนใจในตัวน้องนะครับ-_-"?!อึ้ง×2จร้าาาาาาาาขนาดคนสวยอย่างเมลที่มีผู้ชายไม่ขาดสายยังโดนปฏิเสธเลยนะ!!!!

ฉันอึ้งก่อนจะหยิบกระเป๋าวิ่งออกจากรร.ไปอย่างเขอลๆโดยไม่สนใจคนด้านหลังพวกนั้ยเลยฉัน...อาย!!!!!

.

.

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***