สนมเอกผู้น่ารัก หนีเที่ยว

ณ จวนสกุลลู่

ลู่ซือซือ(คุณหนูสี่)

ท่านแม่!!!!

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

ซือซือเจ้ามีอะไร

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

เอะอะเสียงดังอยู่ได้

หรงฮวา(แม่นมหรง)

นายหญิง//พูดเบาๆพร้อมส่ายหน้า

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

เจ้ามีเรื่องอะไร

ลู่ซือซือ(คุณหนูสี่)

ลูกอยากออกไปเที่ยวเล่นเจ้าค่ะ

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

ไม่ได้

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

วันนี้ดึกมากแล้วมันอันตราย

ลู่ซือซือ(คุณหนูสี่)

แต่ลูกปกป้องตัวเองได้แล้ว!

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

เจ้ากล้าขึ้นเสียงใส่แม่รึลู่ซือซือ!

หรงฮวา(แม่นมหรง)

คุณหนูสี่

หรงฮวา(แม่นมหรง)

วันนี้นายหญิงอารมณ์ไม่ดี

หรงฮวา(แม่นมหรง)

ท่านกลับไปก่อนเถอะเจ้าค่ะ

ลู่ซือซือ(คุณหนูสี่)

แต่แม่นม

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

หากเจ้ายังไม่ไปข้าจะส่งเจ้าไปค่ายทหาร

ลู่ซือซือ(คุณหนูสี่)

ท่านแม่!//เริ่มงอแง

หรงฮวา(แม่นมหรง)

คุณหนู//ส่งสายตา

ลู่ซือซือ(คุณหนูสี่)

ข้าไปก็ได้!

ลู่ซือซือ(คุณหนูสี่)

ลาเจ้าค่ะ//เดินออกจากห้อง

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

นางได้ใครมากันแน่

หรงฮวา(แม่นมหรง)

ได้ท่านนั่นแหละเจ้าค่ะ

หรงฮวา(แม่นมหรง)

นายท่านบอกให้ท่านไปเรียนจัดดอกไม้

หรงฮวา(แม่นมหรง)

ท่านยังหนีไปฝึกวรยุทธเลยนะเจ้าคะ

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

ก็ข้าชอบหนิ

หรงฮวา(แม่นมหรง)

คุณหนูสี่ก็เหมือนกับท่านตอนนั้นแหละเจ้าค่ะ

หรงฮวา(แม่นมหรง)

นางเป็นคนที่ชอบเล่นซุกซน

หรงฮวา(แม่นมหรง)

ท่านก็อย่าบังคับนางนักเลย

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

ไม่ได้!

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

ข้ารู้สึกว่าข้าต้องสูญเสียอะไรบางอย่าง

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

ข้าต้องระวังยิ่งกว่านี้

หรงฮวา(แม่นมหรง)

เช่นนั้นข้าจะไปสั่งให้เพิ่มกำลังคนในจวน

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

เช่นนั้นก็ดี

ลู่ซินหยาง(แม่น.อ)

เรื่องนี้ข้าฝากเจ้าด้วย

หรงฮวา(แม่นมหรง)

เจ้าค่ะ

ลู่ซือซือ(คุณหนูสี่)

ข้าต้องออกไปให้ได้