2ปีต่อมา

[ฮัลโหลพี่เป้ยๆ พรุ่งนี้ผมจะกลับแล้วนะมารับด้วย]

[แล้วเลขาเราล่ะ]

[รายนั้นเขาไปฮันนีมูนกันกับแฟนเขา]

[อ๋ออ โอเคๆเดี๋ยวพี่ไปรับ พาตัวเล็กกลับมาด้วยใช่ไม]

[อื้อ พามาด้วยๆ]

[โอเค รีบๆมาล่ะพี่คิดถึงเจ้าตัวเล็ก แล้วก็คิดถึงเราด้วย]

[ครับบๆ ผมไปเก็บของก่อนนะ]

[โอเค ไปเถอะวั้นแค่นี้นะ]

[ครับบ]

ร่างบางกดวางสายก่อนจะก้มเก็บกระเป๋าต่อ

ก็อก ก็อก

"มะม๊าค้าาบ"

"หื้ม ว่าไงครับน้องเบื้องบน"

ร่างบางที่กำลังก้มเก็บของแพ็กใส่กระเป๋าเดินทางทั้งของตัวเองและของลูกก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองเสียงหวานเล็กน่ารักที่กำลังเคาะประตูและเรียกตนอยู่

"คืนนี้ เบื้องบนขอนอนกับมะม๊าได้ไหมฮะ"

เด็กน้อยก้มหน้าเล็กน้อยปากก็ว่าพล่าง มือก็ขยุกขยิกดุ๊กดิ๊ก ดูแล้วช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริง

"คืนนี้หรอ? อืมมมทำยังไงดีน๊าา"

เด็กน้อยได้ยินดังนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าคนเป็นแม่ต้องการอะไร ไม่รอช้าตัวเขาจึงรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กจากหน้าประตูไปหาผู้เป็นแม่อย่างสายหมอกก่อนจะจุ๊บลงที่แก้มขาวนวลทั้งสองข้างอย่างรวดเร็วเสียงดังฟังชัดว่า

ฟอดด

"จุ๊บ! นะฮะ คืนนี้ให้ผมนอนด้วยนะฮะV⁠●⁠ᴥ⁠●⁠V"

ไม่ว่าเปล่าเด็กน้อยยังส่งสายตาออดอ้อนผู้เป็นแม่จนคนเป็นแม่อดที่จะขำออกมาไม่ได้กัยความน่ารักน่าเอ็นดูของผู้เป็นลูก

"หึๆ ได้สิครับทำไมจะไม่ได้ มะม๊าให้นอนได้แต่ต้องนอนกันเร็วหน่อยนะครับเพราะพรุ่งนี้เราจะกลับไทยกัน"

"ไทยหรอครับ?! เย้ๆๆ จะได้กลับไทยไปหาคุณอาเป้ยๆกับคุณน้านำ้ผึ้งแล้วก็คุณน้าข้าวกล่องแล้วใช่ไมคับ!?"

"ใช่ครับ"

"เย้ๆๆ งั้นผมจะไปโทรบอกคุณอาเป็นนะคับ!"

"ครับแต่อย่ากวนคุณอามากนะครับ เพราะคุณอาต้องทำงาน"

"ค้าาาาาบ"

ว่าจบคนเป็นแม่ก็อดที่จะไม่อมยิ้มออกมาเล็กน้อยไม่ได้ด้วยความน่ารักน่าเอ็นดูปุ๊กปิ๊กของคนเป็นลูกชายก่อนจะเอามือลูบหัวเบาๆแล้วก็ปล่อยให้ลูกได้วิ่งไปโทรหาอาผู้เป็นที่รักแล้วตนจึงหันมาเก็บกระเป๋าต่อ

_____________________________________________

ทุกคนข๋าา แอดอัพแค่นี้ก่อนนะคะ ต่อจากนี้กดข้ามไปได้เลยเพราะตัวอักษรมันไม่พอ บ๊ายบายค่าาา

สวดยดยดสดวเวอววเวเวเวเวดวดววดดววดสแสอสอสอสดสดสดสดสเสสเสเสเสเนดนดนเนอสอสสเสดสดสเสเสเสสเสเสเสเสเสดนยดยกสดสดาเาเรดสวดวดวดวดวดสเาเยแวแวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิวหิว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ปฐมบท