บทที่4 คลิปที่หลุด

ภาพที่ชาร์ลกำลังยืนอึ้งและหัวเสียนั้นยังคงติดอยู่ในความทรงจำของฟินไม่หาย คิดขึ้นมาทีไรก็ยิ่งชอบใจนัก

"ช่วยหรอ?...มึงกับกูต่างกันยังไง"

ชาร์ลมองหน้าผู้เป็นเพื่อนด้วยอารมณ์ความโกรธที่ประทุอยู่ในแววตา การที่ฟินพาเธอไปจากเขาแถมยังทำเรื่องอย่างว่าตัดหน้าเขาอีก แต่กลับมาอ้างว่าเป็นการช่วยเธอ ช่างเป็นอะไรที่ดูหน้าไม่อาย ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาเขาเองก็ไม่ได้จะยุ่งเรื่องส่วนตัวอะไรของฟิน แต่ก็พอจะรู้ว่าฟินก็ไม่ได้ดีเด่อะไรไปกว่าเขา 'มันก็ผีตัวเดียวกันแหละวะ'

"ต่างสิ" ฟินสบถ ขณะหันไปกระดิกนิ้วเรียกหญิงสาวที่กำลังรินเหล้าลงบนแก้วให้เขา ฟินส่ายหน้าในเชิงบอกปัด เขาไม่อยากจะดื่มอะไรหนักๆในวันนี้แค่ไวน์ก็เพียงพอแล้ว

"เธอไม่อยากได้กับมึงไง...แทนที่เธอจะโกรธที่กูทำ เธอกลับขอบคุณกูที่ช่วยไม่ให้ได้กับมึง" ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มหยันก่อนกระดกไวน์เข้าปากจนหมดในรวดเดียว คำพูดของเขาทำเอาโนอาห์ที่นั่งฟังอยู่ถึงกับหลุดหัวเราะเสียงดังอย่างห้ามไม่ได้ 

"ถามจริง ฮ่าๆๆๆเธอพูดงั้นจริงหรอ...แม่งฮ่าๆๆๆๆ"

"นัยๆว่ากับใครก็ได้ที่ไม่ใช่ไอ้ชาร์ลหรอวะ" คาร์ลอสกล่าวทวนคำพูดของฟินอีกครั้ง เขาเองก็รู้สึกขบขันอยู่ไม่น้อยที่ในวันนี้คนที่เสียหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่ากลายเป็นคนผยองอย่างชาร์ล นานๆทีจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ก็ดีเหมือนกันบรรยากาศที่น่าเบื่อนี่จะได้หายไปเสียที

"โหแม่ง...อันนี้โคตรจี้ดเลยนะแสดงว่ามึงต้องสุดมาก ไม่งั้นเธอคงไม่มองว่าสิ่งที่ไอ้ฟินทำเป็นการช่วยเธอได้" โนอาห์ยังคงไตร่ตรองคำพูดของผู้เป็นเพื่อน นึกภาพตามแล้วก็อดขำไม่ได้ ไม่คิดว่าคนที่นิ่งมาโดยตลอดอย่างฟินจะสุดได้ขนาดนี้ หรืออาดเป็นเพราะเขาไม่ได้สนิทหรือรู้จักเรื่องส่วนตัวอะไรของฟินมาก ที่ผ่านมาก็ได้เห็นแต่สิ่งที่ฟินให้เห็นเท่านั้น ยังมีอีกหลายเรื่องที่เขาไม่เคยรู้เกี่ยวกับเพื่อนคนนี้ รู้เพียงแค่ว่าฟินไม่ชอบให้ใครยุ่งเรื่องส่วนตัวและไม่ชอบยุ่งเรื่องของใคร

"เออ...มีเหตุผล" คาร์ลอสพูดเสริมก่อนจะหัวเราะในลำคอ

"หึ...ไอ้ฟิน กูไม่เคยพยายามอะไรมากขนาดนี้เลยนะ แต่มึงทำให้กูพยายาม พยายามที่จะไม่ใส่ใจคำพูดยั่วโมโหของมึง" น้ำเสียงของชาร์ลเริ่มสั่นจากการพยายามข่มอารมณ์ความโกรธเอาไว้ กรามแก่งขบเข้าหากันแน่น เขาไม่คิดเลยว่าคนนิ่งๆอย่างฟินจะกล้าหักหน้าเขาได้มากขนาดนี้

"เพราะกูไม่อยากต่อยมึง...พอดีว่าไม่ได้เป็นพวกชอบใช้ความรุนแรงเหมือนมึงอะนะ" ชาร์ลเปรยตามองผู้เป็นเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์ ฟินไม่ใช่คนดีอะไร เรื่องนี้เขารู้ ถึงต่อให้เจ้าตัวจะไม่เคยเปิดเผยเรื่องส่วนตัว แต่เขาก็ดูออกกว่าฟินทำอะไร ก็เหมือนกับคำพูดที่ว่า'ผีเห็นผี'

"เออจริงสิคลิปนั้นมึงเป็นคนปล่อยใช่ไหม ที่ไอ้นั่นโดนรุมกระทืบน่ะ สีมือมึงใช่ไหมล่ะ" โนอาห์ตัดสินใจถามออกไปตรงๆ เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว แม้จะรู้ดีว่าฟินไม่ชอบให้ยุ่งเรื่องส่วนตัว แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้น มันก็ถูกเปิดเผยสู่สาธารณะชนจนแทบไม่มีอะไรให้ต้องปิด

"ใช่" ฟินตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขาดูจะไม่ได้มีท่าทีอาการใดๆที่แสดงต่อกับคำถามของเพื่อน

"เดานะ...มันเป็นคนที่แอบถ่ายคลิปมึงแล้วปล่อยลง" คาร์ลอสเลิ่กคิ้วขึ้น มองไปยังเจ้าของเรื่องอย่างรู้คำตอบ 

"ถามจริง...กูก็ว่าทำไมไอ้นี่หน้าคุ้นๆ คู่อริมึงนี่เอง" ครั้งแรกที่เห็นคลิป โนอาห์ก็รู้สึกคุ้นเคยกับใบหน้าของชายที่กำลังถูกกระทืบในคลิปเอามากๆ ฉากความรุนแรงนั้นทำเอาคนในคลิปมีสภาพเละเทะอ่วมซ้ำไปทั้งตัว ซึ่งก็ดูจะเป็นการสั่งสอนที่สมน้ำสมเนื้อพอสมควร แม้ในคลิปจะไม่ได้เผยว่าใครเป็นคนสั่ง แต่ก็เดาได้ไม่ยาก คงเป็นคนที่กำลังจับกล้องถ่ายคลิปนั่นแหละที่เป็นตัวต้นเรื่อง

"ไม่ตายใช่ไหม" โนอาห์อดไม่ได้ที่จะสงสัยต่อ เพราะสภาพคนในคลิปนั้นไม่ต่างอะไรกับตาย ถึงไม่ตายก็ปรางตาย อีกอย่างเขาก็เดาใจเพื่อนไม่ถูกว่าต้องการสั่งสอนถึงขั้นไหน แค่เลือดตกยางออกหรือถึงตายกันแน่

"ป๊ากูขอไว้"

"แปลว่า ถ้าป๊ามึงไม่ขอไอ้นั่นคงตาย...มันควรไปกราบป๊ามึงนะ ฮ่าๆๆๆ" คาร์ลอสกล่าวอย่างติดตลก

"มึงก็รู้ คนแบบมันชอบใช้ความรุนแรงแก้ปัญหาอยู่แล้ว" ชาร์ลเอ่ยแทรกด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ทว่ามันก็ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายแสดงสีหน้าใดๆต่อกับคำแหนบแนมของเขา

"ผิดแล้วล่ะ กูชอบใช้เงินต่างหาก...แต่เรื่องบางเรื่อง...ก็ไม่อยากจะใช้เงินแก้ปัญหาสักเท่าไหร่ เพราะมันคงไม่ใช่ทางออกที่ดีเสมอไป" ร่างหนาเอนหลังพิงโซฟาแขนสองข้างเหยียดทาบลงบนพยักพิงด้วยท่าทางสบาย 

"แต่คลิปหลุดของมึงก็ถูกลบไปหมดแล้ว ไวดีนี่ อย่างนี้ก็แสดงว่าพ่อมึงนี่เส้นใหญ่ไม่เบา"

สายตาครมเหยียดมองอีกฝ่ายที่อยู่ตรงข้ามในทันทีที่ได้ยินคำกล่าวอันขัดหู ขณะเดียวกันทางด้านชาร์ล เมื่อเห็นท่าทีที่เริ่มเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของฟินหลังจากที่เขาพลาดพิงถึงบิดา ก็เผยยิ้มออกมาอย่างพอใจ

"พอมีปัญหาก็ให้ป๊าคอยตามเคลียร์ให้ ป๊ามึงนี่ก็ดีเนอะไม่ปล่อยให้มึงรับผิดชอบอะไรเองเลยสักอย่าง"

"แล้วอย่างนี้ ระหว่างกูกับมึงใครดูเป็นเด็กห้าขวบมากกว่ากันล่ะ"

ฟินไม่ตอบแต่จ้องเขม็งชาร์ล ดวงตาสีนิลฉายแววความไม่พอใจชัดเจน แม้ว่าเขาจะไม่ได้แสดงสีหน้าที่บ่งบอกถึงความไม่โอเคออกมา แต่ทุกสิ่งอย่างมันก็สะท้อนบนดวงตาคู่ครมแล้วว่าเขารู้สึกอย่างไร ชาร์ลยิ้มชอบใจราวรับรู้จุดอ่อนของอีกฝ่าย ไม่คิดมาก่อนว่าฟินจะอ่อนไหวกับเรื่องของบิดามากขนาดนี้

"เห้ยไอ้เหี้ยพอได้แล้ว จะกัดกันถึงพรุ่งนี้เลยรึไง" เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ของคนทั้งคู่เริ่มไม่สู้ดี โนอาห์จึงรีบกล่าวเตือนสติเพื่อนทั้งสอง เพราะในตอนนี้บรรยากาศลอบตัวเริ่มกลับสู่ความเงียบงันอีกครั้งแต่มันกลับเต็มไปด้วยความอึดอัดปะปนอยู่จนเขาพลอยรู้สึกไม่ดีไปด้วย

"ถ้าการใช้ความรุนแรงช่วยแก้ปัญหามึงสองตัวตอนนี้ได้ก็เอาเถอะ...พวกกูจะไม่ห้าม ดีกว่ามานั่งเห่ากันไปมาแบบนี้" เมื่อความสนุกในตอนแรกหายไป ก็ไม่ใช่เหตุผลอะไรที่จะต้องมานั่งฟังคนทั้งสองแซะกัดกันไปมา คาร์ลอสชอบที่ชาร์ลเป็นตัวตลกแต่ไม่ได้ชอบสถานการณ์อันน่ากระอักกระอ่วนเช่นนี้ เขารู้ดีว่าเรื่องนี้มันจะไม่จบง่ายๆหากคนทั้งคู่ไม่แลกหมัดกันเสียก่อน

"ก็บอกแล้วไงวะ! กูไม่ได้เป็นพวกชอบใช้ความรุนแรงเหมือนมัน" 

"เอาเป็นว่ากูจะไม่ให้ค่ากับคำพูดยั่วโมโหของมันก็แล้วกัน" ชาร์ลกล่าวทิ้งท้ายก่อนจะยกแก้วเหล้าบนโต๊ะขึ้นกระดกเข้าปากจนหมดด้วยความสบายใจ พลันกวักมือเรียกสาวๆให้มาเอ็นเตอร์เทนเขาที่กำลังอารมณ์ดีขึ้นในตอนนี้ แขนสองข้างโอบรั้งเอวบางของหญิงสาวทั้งสองคนในอ้อมข้าง ซ้ายขวาไว้ มือลูบไล้สัดส่วนอวบอั๋นอย่างหมั่นเขี้ยว

"ถ้าอยากต่อยกูขนาดนั้น ก็เข้ามาต่อยเลยดิ" ฟินเอ่ยเสียงเรียบ 

"กูรู้ว่ามึงทนไม่ได้หรอก" ทำไมเขาจะดูไม่ออกคนใจร้อนอย่างชาร์ล โดนกระตุกหนวดนิดๆหน่อยๆก็ไม่ต่างอะไรกับสุมไฟแล้ว 

"ทนไม่ได้?...ทำไมถึงคิดว่ากูทนไม่ได้" ชาร์ลเลิ่กคิ้วขึ้น จ้องมองไปยังคนที่กล่าวทิ้งทวนความสงสัยในทันที

"ก็เพราะว่ามันคือครั้งแรกของผู้หญิงคนนั้น...แทนที่จะเป็นมึง อุตส่าห์เล็งไว้นี่ แต่ขอโทษนะ...กูได้ก่อนว่ะ"

"ไอ้ฟิน!..." ชาร์ลกัดฟันกรอดเมื่อได้ยินคำพูดของฟินที่ตอกย้ำความขุ่นเคืองที่มีอยู่ในใจของเขา

"เห็นว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้แบบนี้นิ...ส่วนมากจะได้แต่ของเหลือเดนจากคนอื่น" อันที่จริงเขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว แต่นั่นคือจุดอ่อนของชาร์ล คนหมกมุ่นเรื่องพลันนี้อย่างชาร์ลจะทนได้จริงหรือ ยิ่งเหยื่อที่เล็งไว้โดนตัดหน้าไปแค่นี้ชาร์ลก็แทบอยู่ไม่สุขแล้ว

"เชี่ย!อันนี้แม่งหน้าต่อยจริงว่ะ" เรื่องสนุกกำลังมามีหรือโนอาห์จะพลาด ได้โอกาสก็รีบสุมไฟ เขาก็รออยู่เหมือนกันฉากที่คนทั้งสองสวนหมัดกัน แต่เพราะชาร์ลกลัวเสียหน้าจึงยืดยื้อฝืนความต้องการของตัวเองไว้ แต่คนใจร้อนก็คือคนใจร้อน ชาร์ลก็เหมือนกับไฟที่พร้อมจะลุกโชนได้ทุกเมื่ออย่างไรเขาก็ทนไม่ไหวกับคำพูดยั่วโมโหของฟิน สิ่งๆนี้อยู่ในความคาดการของฟินหมดทุกอย่างเรื่องนี้โนอาห์ก็พอจะมองออก

ชาร์ลจ้องเขม็งฟินด้วยความขุ่นเคืองในแววตา มือหนาบีบเข้าหากันแน่น เขาพยายามที่จะสงบสติอารมณ์แล้วแต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ต้องการให้เป็นเช่นนั้น ฟินเหลือบมองมือทั้งสองข้างของชาร์ลที่กำลังกำแน่นจากการข่มอารมณ์ รอยยิ้มร้ายก็เผยออกมาบนใบหน้าหล่อเหลา เขาสบสายตาของชาร์ลอย่างท้าทาย ยิ่งเห็นอาการโกรธจนเลือดขึ้นหน้าของชาร์ลเขาก็ยิ่งสะใจ

"เอาสิ...แค้นกูมากไม่ใช่หรอ" ฟินยังคงยั่วยุต่อ เขาอยากจะเห็นเต็มทีแล้วว่าชาร์ลจะเสแสร้งแบบนี้ไปได้สักกี่น้ำ ไม่ว่าจะยังไงก็ตามแต่ตอนนี้เขาสักเริ่มชอบและสนุกสุดๆกับการกระทำทั้งหมดนี้

สถานการณ์ที่เพิ่งจะกลับมาสงบได้ไม่นานก็แปลเปลี่ยนเป็นตึงเครียดอีกครั้ง เพราะคนทั้งคู่ต่างไม่มีใครยอมใคร พวกเขายังคงท้าทายซึ่งกันและกันอยู่อย่างนั้น กระทั่งเสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำเอาคนในห้องต่างหันไปมองผู้มาเยือนใหม่เป็นจุดเดียวกันในทันที

"พวกมึงกูมาแล้ว รอนานไหม" ดีแลนเลิ่กคิ้วขึ้นสูงด้วยความมึนงงเมื่อทุกสายตาต่างจ้องมาที่เขาที่เพิ่งมาถึง

"ไม่...เพราะไม่มีใครรอ" คาร์ลอสกล่าวตอบ

"เออไอ้เวร...แล้วนี่มีอะไรกัน ทำไมไอ้ชาร์ลหน้าแดงขนาดนั้น เมาแล้วหรอวะ ไวจัง" สิ่งแรกที่เขาเห็นคือสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ของชาร์ล อีกทั้งนั้นใบหน้าของชาร์ลก็แดงก่ำจนผิดสังเกต จะว่าเมาก็คงไม่น่าใช่เพราะที่รู้ๆชาร์ลคอแข็งจะตายไป กะอีแค่เวลาเพียงไม่นานที่เขาสายคงไม่ทำให้ชาร์ลเมาได้หรอก ทว่าถึงจะสงสัยมากขนาดไหน แต่ก็ไม่มีใครตอบคำถามของเขาแม้แต่คนเดียวทุกคนต่างเงียบ สีหน้าแสดงออกชัดว่ามีความขุ่นเคืองอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ ไม่รู้ว่าการมาสายของเขาจะทำให้พลาดหลายสิ่งหลายอย่างมากขนาดนี้

"อ้าว!นี่มึงจะกลับแล้วหรอ?" ยังไม่ทันให้คำตอบกับเขาฟินก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกจากห้องไป

"ทำไมรีบกลับวะ กูเพิ่งมาถึงเองนะ" ดีแลนรีบรั้งคนที่กำลังจะจากไป ด้วยความไม่เข้าใจ

"ถ้ากูอยู่ต่อ วันนี้...คงมีคนไมเกรนขึ้นจนช็อคตาย"

สิ้นคำสบถฟินก็เดินจากไป โดยยังคงทิ้งทวนความสงสัยให้กับดีแลนในหลายๆอย่าง เขาเลิ่กคิ้วขึ้นเป็นสัญลักษณ์คำถาม ไม่รู้ว่าระหว่างที่เขายังมาไม่ถึงมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง บรรยากาศการดื่มสังสรรค์ถึงได้กลายเป็นความเครียดตึงได้ขนาดนี้

******

ฝากกดติดตาม กดlike คอมเมนท์ เพื่อเป็นกำละงใจให้ไรท์ด้วยนะคะ\~\~\~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***