ตอนที่ 2 กลิ่นเลือด

ตอนนี้ผมเมาแบบเดินเซแล้วครับแต่ผมก็ยังพอที่จะมีแรงเดินหรือพูดอยู่

"เห้ยกูกลับก่อนนะ"

ผมที่ง่วงมากจึงบอกไอทิวไป เพื่อนผมชื่อทิวนะครับหรือจะเรียกมันว่าไอขี้เกียจก็ได้เพราะวันๆมันแทบจะไม่ทำอะไรเลยนอนอย่างเดียว

"เออๆไปดีมาดีนะก้า"

เมื่อทิวบอกแบบนั้นผมก็ลุกขึ้นเพื่อที่จะกลับบ้านแต่ทันใดนั้นเอง

"พี่คะ"

"ครับ?"

เสียงเด็กผู้หญิงอายุราวๆ 12 ปีดังขึ้น

"หนูมีอะไรจะให้ค่ะช่วยรับไว้ได้มั้ยคะ"

"อะไรหรอครับ"

เด็กผู้หญิงคนนั้นได้ยื่นบางสิ่งบางอย่างให้กับผมซึ่งสิ่งที่เธอให้มันใส่ถุงมานะครับ

"มันคืออะไรครับ"

"เอาเป็นว่าช่วยรับไว้เถอะค่ะ"

ตอนที่เธอตอบผมมาผมรู้สึกขนลุกมาเลยครับเพราะน้ำเสียงของเธอค่อนข้างจะเยือกเย็นเป็นบ้าแถมเธอยังยิ้มอย่างสยดสยองอีกด้วยเมื่อผมเห็นว่าเธอหายไปแล้วจึงเดินออกมาจากที่นั่นซึ่งมันเป็นผับนะครับ

ตึก ตึก ตึก ตึก

ผมได้ยินเสียงเหมือนกับตอนที่กำลังจะออกจากคอนโดเลยครับมันน่ากลัวมากและผมก็ได้ยินมันอีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมใจกล้ากว่าครั้งอื่นจึงหันกลับไปมองและก็เหมือนเดิมที่ไม่มีใครเลยไม่มีแม้แต่เสียงลมพัดแร่ตอนนี้ผมต้องการกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพราะตอนนี้อากาศเหมือนกำลังจะแข็งตายทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ร้อนแทบละลายผมที่เดินนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนตอนนี้ถึงห้องของผมแล้ว

"อ่าถึงสักทีนะ"

ในขณะที่ผมกำลังจะเปิดห้องนั้นได้มีเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้น

ตึ้ง!!

"เหี้ย!!"

(ชิปหายละคนโบราญเขาห้ามทักเสียงแปลกๆตอนกลางคืนนี่หว่า)

เมื่อคิดได้ดังนั้นก็รีบเปิดห้องแล้วเข้าห้อง

"เชี่ยเกือบไปละกู"

หลังจากที่บ่นกับตัวเองเสร็จผมก็ได้ลุกขึ้นไปอาบน้ำ

ซ่า ซ่า ซ่า

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จผมก็ดันหิว

"มีไรแดกบ้างว่ะ"

ผมค้นตู้เย็นไปเรื่อยๆจนเริ่มรู้สึกแปลกๆ ผมรู้สึกว่ามันมีกลิ่นคาวๆเหมือนกับเลือดผมได้กลิ่นนี้ออกมาจากตู้เย็น