ตอนที่1 สบตา

​

ณ ผับ xxxxx

ท่ามกลางผู้คนมากมาย ที่รายล้อมไปด้วยแสง สี และเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ร่างบางที่อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายที่กำลังโย้กย้ายส่ายสะโพก อวดหุ่นทรงสวยให้ชายหนุ่มทั้งหลายได้มองอยู่หน้าเวที จนรู้สึกเหนื่อยจึงจะเดินกลับไปยังที่โต้ะ

ระหว่างที่กำลังหันหน้าไปยังที่โต้ะผมรู้สึกเหมือนมีคนกำลังมองผม ผมจึงเงยหน้าขึ้นไปมองยังชั้นสองจึงได้สบตากับชายหนุ่มที่อยู่ด้านบนโดยไม่ได้ตั้งใจ เพียงแค่สบตากับชายหนุ่มด้านบน หัวใจได้เต้นดังกะหน่ำแข่งกับเสียงเพลงทันที (ว้าวววว 😲)เขาได้แต่ร้องอุทานในใจ หล่อมากกกก ใบคมดูดุดันชมัดเลย โดยที่ผมก็ไม่รู้สึกตัวสักนิดว่าเดินมาถึงโต้ะแล้ว                     

 "น้ำ มึงมองอะไรอะ? กูเห็นมึงมองแต่ข้างบนไม่มองทางที่มึงเดินเลย น้ำ น้ำ มึงได้ยินกูไหมเนี้ย!"                       

เพื่อนทั้งสามคนได้แต่มองตามสายตาของผมที่มองไปยังด้านบน  ก็ผมไม่ได้สนใจเพื่อนเลยสักนิด แต่จู่ๆเพื่อนผมคนหนึ่งก็อุทานออกมา                                             

"เชี้ย!! อย่าบอกนะมึง มึงถูกใจคนนั้นอะ "                       

ผมหันขวับกับมามองเพื่อนทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงเพื่อนคนหนึ่งอุทานออกมา

(ผมแนะนำตัวก่อนดีกว่าเนอะผมชื่อน้ำครับผมมีเพื่อนสนิท3คน นั่นคือเตยแตงแฝดสาวสวย และเปิ้ลเพื่อนเกย์รับสุดน่ารัก และก็อาร์มเพื่อนสนิท20ปีของผมสุดหล่อของกลุ่มครับ)

   ผมมองหน้าเตยทันที ที่มันพูดจบและถามมันต่อ

"ทำไมอะ? เธอ3คนรู้จักผู้ชายคนนั้น???"                         

"ก็ไม่เชิงรู้จักกูแค่ได้ยินเรื่องผู้ชายคนนั้นตอนไปเข้าห้องน้ำอะ"

เตยตอบผมระหว่างที่ยกแก้วเหล้าสีทองอำพันไหลลงคอ เตงก็พูดต่อทันที     

"คือเราได้ยินคนพูดกันอะ ว่าผู้ชายคนนั้นทำธุรกิจสีดำ อืมม หรือสีเทาเนี้ยแหละ อันตรายสุดๆ ก็ผับเนี้ยที่เรานั่งดื่มอยู่เนี้ยก็ของเค้า และอีกฝากหนึ่งของตึกก็คือคาสิโนบ่อนการพนันทุกชนิดและอื่นๆอีกจะเรียกอีกอย่างก็มาเฟียละมั้งอะไรประมานนี้"

ระหว่างที่เตงพูดอยู่นั้นอาร์มก็ได้หัวเราะในลำคอทันที ทั้งที่นั่งเงียบอยู่นานไม่พูดไม่จา       

" หึ หึ  คนนี้?"

อาร์มหันหน้ามามองผมและถามคำถามที่รู้กันสองคนเมื่อเพื่อนรักอย่างผมเจอคนที่ถูกใจสุดๆ ทำไมอาร์มจะไม่รู้     

"อืม คนนี้แหละ "

อาร์มได้แต่ส่ายหัวไปมาให้เพื่อนตัวบางที่นั่งข้างเค้าและหันไปมองหน้าเอ๋อๆของเพื่อนอีกสามคนที่ตอนนี้มองหน้าอาร์มแล้วทำหน้าอยากรูอยากเห็นอย่างชัดเจน

"เฮ้อ กูรู้ว่าพวกมึงอยากถาม ที่กูพูดกันเมื่อกี้หมายถึงอะไรใช่ไหม?"

"ใช่"

ทั้งสาม คนตอบอย่างพร้อมเพียงโดยที่ไม่ได้นัดแนะกันมาเลยสักนิด                                                                   

" พวกมึงเตรียมตัวเตรียมใจ ไว้ให้พร้อมเถอะ หลังจากนี้มี เซอร์ไพรส์ ให้พวกมึง ได้เห็นแน่นอน"

ทั้งสามคนก็ได้นั่งทำหน้าเอ๋อแล้วคิดในใจ(เซอร์ไพรส์อะไรวะ) หลังจากที่น้ำได้ยินที่อาร์มพูดน้ำก็ยกแก้วที่มีเหล้าสีเข้มไหลลงสู่คอและพูดขึ้นทันทีที่เห็นหน้าเอ๋อๆของเพื่อน

"มึงก็พูดไปอาร์ม อย่าไปเชื่อมัน กูไม่มีอะไรเซอร์ไพรส์หรอก" 

"หึ น้ำมึงรู้จักกับกูมากี่ปีไหนบอกกูสิ"

"ก็20ปีเต็มพอดี ทำไมอะ"

ผมตอบอาร์มออกไปพร้อมทั้งคอยมองด้านบนอยู่ตลอด (ก็มันละสายตาไม่ได้อะ)           

"ใช่ไง และที่สำคัญอย่าลืมสิ กูคนนี้รู้จักมึงยิ่งกว่า พ่อแม่มึงอีกน้ำ ทำไมกูจะไม่รู้แบบไหนที่มึงชอบด้านไหนที่มึงแสดงออก และด้านไหนที่มึงไม่แสดงออกและพยายามปกปิด เพราะมีแค่กูที่เคยเห็น กูถึงได้รู้ ว่ามึงเป็นยังไง" 

 เพื่อนทั้งสามงงกับคำพูดอาร์ามพร้อมอ้าปากค้างและคิดว่าทำไมครั้งนี้อาร์มถึงได้พูดยาวกว่าทุกครั้งที่เคยคุยกันเพราะเพื่อนชายคนนี้พูดน้อยกว่าเค้าทั้งสามคนที่พูดเยอะสะเหลือเกิน

"เฮ้ออออ ลืมง่ะขอโทษครับ คิกคิก"

ผมทำหน้าตาหัวเราะชอบใจออกมาโดยที่คิดได้ว่ามีอาร์มเท่านั่นที่รู้ดีที่สุดว่าตัวผมเป็นแบบไหน และอะไรที่ผมชอบหรือไม่ชอบที่สุดแต่ไม่เคยแสดงออกมาให้ใครได้รู้ว่าเป็นแบบไหนแม้แต่พ่อแม่หรือเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงหน้าอีกสามคน

สามคนนี้ผมสนิทกันได้ไม่กี่ปีแต่ก็ถือว่านานนะสำหรับคนอื่นแต่สำหรับผมนั้นถือว่าไม่นานถ้าเทียบกับอาร์ม เพราะอาร์มคือคนที่เขารู้จักมาตั้งแต่เกิด เป็นเพื่อนบ้านกันเกิดปีเดียวกัน เดือนเดียวกัน แต่คนละวันเท่านั้นเอง และเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่ยังคบมาอยู่ทุกวันนี้

ระหว่างที่ผมคิดเรื่องของผมอยูู่นั้นก็เผลอไปสบตากับร่างสูงอีกครั้ง ครั้งนี้เขาเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้นชัดกว่าเดิม ใบหน้าที่เรียบเฉย ดูเย็นชา และดุดันใบหน้าที่หล่อตามฉบับลูกครึ่งคิ้วเข้มจมูกโด่งริมฝีปากหนา ผิวสีแทนเข้ากับรูปร่างที่สูงกว่าตัวเขาน่าจะสัก190กว่าได้ ไหนจะทรงผม รองทรงสูง เปิดข้างทั้งสองข้าง สีผมสีดำน้ำตาล นัยน์ตาสีเทาควันบุหรี่ ที่มองสบตากับเขาไหนจะเสื้อผ้าที่ดูดี ในชุดเสื้อยืดสีดำแบรนด์ดัง กับเสื้อแขนยาวหนังดำที่สวมทับเสื้อยืดด้านใน ช่วงล่างเป็นกางเกงสแล็คสีดำขาเดฟ พร้อมกับรองเท้าแบรนด์ดังแค่นี้ก็รู้แล้วว่ามีฐานะขนาดไหนทำให้ผม จินตนาการว่า ถ้าใบหน้าที่เรียบเฉย ดูเย็นชานั้นอยู่บนร่างของผม ผู้ชายคนนั้น จะยังทำใบหน้าเรียบเฉยอยู่ไหม??  

จะแสดงสีหน้าเวลาสุขสมอย่างไงแล้วขนาดของเขาละจะขนาดไหน เมื่อนึกถึงขนาดของชายคนนั้นสายตาของผมก็เลื่อนต่ำลงมายังกางเกงผ้าเนื้อดีที่ตรงกางนู้นขึ้นมาตามฉบับการใส่กางเกงที่พอดีกับหุ่น อืมมม ขนาดมันหลับอยู่ยังขนาดนั้น แล้วถ้ามันตื่นจะขนาดไหนแค่คิดก็เสียววาบยันท้องน้อย ขึ้นมาแล้ว

แต่ในขนาดที่ผมกำลังสำรวจหุ่นผู้ชายร่างสูงอยู่นั้น ไม่รู้ว่าได้แสดงสีหน้าแบบไหนออกมาเพื่อนทั้งสามคนถึงได้มองผมด้วยสีหน้าแปลกๆ แตงจึงได้ทักขึ้นมา

" เก็บอาการหน่อยค่ะเพื่อน สีหน้าบ่งบอกว่าอยากแดกเค้ามากจนเกินไปแล้วนะคะคุณเพื่อนน้ำ"

ผมถึงกับสำลักน้ำลายตัวเองเลย( ผมแสดงใบน่าหื่นขนาดนั้นเลยรึ ไม่รู้ตัว55)

" แค่กๆ อะไรของมึงเนี้ย น่ากูเป็นยังไง ?ก็ปกติ"

"มึงถูกใจมากเลยหรอคนนี้ "

เปิ้ลถามผมออกมาชัดเจนเพราะรู้กันอยู่เนื่องจากเป็นเพศที่เหมือนกันนั้นคือเกย์ฝ่ายรับนั้นเอง     

"อื้อ^^"

ผมตอบกลับไปแบบไม่ลังเลและยกแก้วเดิมอีกครั้ง   

"อ่า โอเค ถ้างั้นเตยกับแตงจะไปหาข้อมูลเพิ่มเช้านี้รอฟังข่าวได้เลยจ้ะ เพื่อนน้ำ"

เตยพูดออกมาพร้อมยิ้มตาหยี้ที่ชายใดมอง ต้องตกหลุมรักแน่น่อน ผมก็พยักหน้าให้กับแฝดทั้ง2คน หลังจากที่บทสนทนาเรื่องชายคนนั้นจบผมและเพื่อนก็นั่งกินเหล้าคุยกันสนุกเฮฮาตามประสา มีคนเดินมาชนแก้ววนเวียนทักทายทั่วไปจนเหล้าหมดไปหลายขวด  ผมมองนาฬิกาตอนนี้เกือบจะตี1แล้วและพวกผมมีเรียนเช้าถึงจะชอบเที่ยวกันขนาดไหนแต่เรื่องเรียนต้องมาก่อนเสมอ ผมจึงยกแก้วอีกครั้งและดื่มจนหมดจึงเอ่ยปากบอกเพื่อน 

" กลับกันเถอะพรุ่งนี้มีเรียนเช้าตอนนี้จะตีหนึ่งแล้วนะ"       

ทั้ง4คนพยักหน้าและกำลังจะลุกออกไปแต่เปิ้ลดันทักขึ้นมาสะก่อนทุกคนเลยชงักและมองหน้าผมแบบสงสัย         

" วันนี้มึงไม่หิ้วใครกลับหรือไง??"

เปิ้ลถามออกไปแบบสงสัยเพราะทุกครั้งที่มาเที่ยวผมจะต้องหิ้วผู้ชายกลับออกไปด้วยแทบจะทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมกับนั่งกินเหล้าและมองขึ้นไปข้างบนไม่มองคนอื่นอีก เตยกับแตงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แต่คนที่ตอบกลับไม่ใช่ผมแต่เป็นอาร์มที่ตอบแทน           

" หลังจากนี้มันคงไม่หิ้วใครกลับไปด้วยอีกแล้วล่ะ เพราะถ้ามันเจอของที่ถูกใจมันก็จะกินแต่ของที่ชอบ และเราก็จะได้มาผับนี้กันทุกวันเลยละพวกมึง 55555"

อาร์มหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ และเดินนำออกไปก่อนตามด้วยเตยแตงและเปิ้ล แต่ก่อนจะเดินออกมาจากโต๊ะผมได้หันขึ้นไปมองอีกครั้ง ครั้งนี้ชายหนุ่มมีหญิงสาวนั่งข้างกายไม่ห่างใส่ชุดรัดรูปสีแดงเกาะอกที่รัดสะนมแทบล้นออกมาแต่ใบหน้านั้นก็ยังดูเรียบเฉยไร้สีหน้าอื่นออกมาอยู่ดี ผมจ้องใบหน้านั้นตาไม่กระพริบแต่ขาของผมก็ยัง ก้าวเดินออกมาเรื่อยๆ ผมก็ได้คิดในใจและยกยิ้มตามมุมปากเล็กน้อย(ไปก่อนนะครับสามีในอนาคตของผมแล้วพรุ้งนี้เราจะได้เจอกันแน่นอนครับ)

หลังจากเดินออกมาจากผับแล้ว ต่างคนต่างกลับคนละทางเตยแตงและเปิ้ลกลับด้วยกันเพราะทางเดียวกันส่วนผมกลับอาร์มกลับด้วยกันเพราะอยู่คอนโดเดียวกันแต่คนละห้อง ระหว่างทางที่กลับนั้นผมหันหน้าไปหาอาร์ามแล้วพูดบางอย่างออกมา                     

" มึงทีหลังอย่าพูดอะไรแบบนั้นสิ เดี๋ยวเพื่อนก็ตกใจกันหมดพอดี"

อาร์มหยักไหล่ให้กับผมแล้วตอบกับผมในขณะที่ขับรถไปด้วย ตาก็มองทางไปด้วย                                   

"พูดไปน่ะดีแล้วเพราะถ้าผู้ชายคนนั้นอันตรายตามที่เตยบอกอนาคตข้างหน้า เอ้ะ!! ไม่ใช่สิวันข้างหน้าต้องมีปันหาตามมาแน่นอนมึงไม่ห่วงเพื่อนหรือไง?"

พูดไปก็ยิ้มเย้ยเพื่อนไป     

 " ไอ้ห่วงก็ห่วง แต่อย่าลืมสิว่าสามคนนั้นอะ ประวัติที่บ้านก็ไม่ใช่ย่อยๆนะมึง"         

"โอ้ะ!! ลืมไป" 😁

 อาร์มคิดในใจว่านั้นสิลืมไปว่าพวกเค้าจะคบใครแต่ละคนต้องไปสืบประวัติมาก่อนอยู่แล้ว เพื่อนเค้าคนนี้เป็นจำพวกรอบครอบและต้องได้ผลประโยชน์ ฉับพลันอาร์มก็นึกขึ้นมาได้                             

" แต่มึงอย่าลืมสิว่าพวกนั้นไม่รู้ว่ามึงเป็นคนแบบไหน พวกนั้นคิดว่ามึงเป็นคนชอบเที่ยวกินเหล้าสนุกควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้าเฉยๆและตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน เข้ากับคนได้ง่ายไม่เป็นพิษภัษ เคยเห็นมึงโกรธใครนับครั้งได้มั้ง!! อะถึงละลงครับคุณมึง"

รถหรูเข้ามาจอดที่เวไอพีแล้วเรียบร้อยผมและไอ้อาร์มออกมาจากรถหรูและเดินขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนสุด แต่ก่อนที่จะเดินเข้าห้องใครห้องมัน ผมจึงหมุนตัวหันไปมองมัน

"คนเนี้ยกูจะเอาจริงๆนะ คนเนี้ยกูชอบ สเปคกูสุดๆอ่ะมึง หล่อ ใบหน้าเรียบเฉย ดูเย็นชาและดุดัน อื้ออออ แค่กูคิดก็อยากให้ถึงพรุ้งนี้เร็วๆ แค่สบตากูก็รู้สึกถึงอันตรายกลิ่นอายรอบตัว แบบนี้เลยที่ตามหามาตลอด มึงคิดว่าผู้ชายคนนั้นอันตรายจริงไหม เพราะที่ผ่านมาเจอแต่ของเก๊อะ"

ใบหน้าหวานง้อง้ำลงนิดหน่อยเพราะกลัวว่าชายคนนั้นคนที่ผมสบตาด้วยแล้วทำให้ใจเต้นผิดจังหวะจะเป็นของเก๊แต่จู่ๆไอ้อาร์มก็พูดบางอย่างขึ้นมาบางอย่างที่ทำให้หัวใจของผมลิงโลดออกมาทันที ตึกตัก ตึกตัก       

 "  กลิ่นอายที่มึงว่า คนนี้ของจริง กูมองดูแล้วภาพรวมแล้วกูก็คิดว่าใช่   เตรียมตัวไว้เถอะมึง ยับแน่  55555555 ฝันดีนะเพื่อนรัก"

ติ้ด ปัง! เสียงประตูปิดลงแล้ว แต่ผมยังคงยืนอยู่ที่หน้าประตู  หัวใจผมแทบจะทะลุออกมาเพราะคำพูดของเพื่อนรัก20ปีของผม  อาร์มเป็นคนที่เซนท์ดีมากๆและไม่เคยพลาด แค่มองแปปเดียวก็รู้ว่าใครเป็นแบบไหน ในเมื่อเพื่อนพูดขนาดนี้ฝันดีเลยครับตัวกู ผมจึงหันมาสแกนลายนิ้วมือ เข้าห้อง

เมื่อเปิดประตูห้อง ความเย็นของห้องก็ปะทะใส่ใบหน้าของ    ผมรีบถอดทุกอย่างออกจากร่ายกายแล้วทิ้งตัวลงนอนทันที

" ขอไม่อาบน้ำละกันวันนี้  " 

เข้าสู่ห้วงนิทา

................

อีกด้านหนึ่งของชายหนุ่ม                                     

"มึง มองไรว่ะ "

ต้นชายส่วมแว่นถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็น   

"เปล่า"

คำตอบสั้นๆที่เจ้าตัวชอบทำเสมอ ไฟ หรือ โลกันต์ทำให้เพื่อนที่ถามขึ้นไม่พูดอะไรต่อ แต่เพื่อนอีกคนที่นั่งข้างกัน เจ รีบพูดขึ้นทันที                                                     

"นี่มึงดูน้องคนนั้นดิ กูว่า....น้องเขามองมึงนะเว้ย ตาไม่กระพริบเลยมองแต่มึงทางไม่มอง มึงคิดว่าไงวะ"             

เค้าหันไปถาม ต้นเพื่อนที่นั่งข้างกัน

" นั่นดิว่ะ" 

ร่างสูงหันไปตามที่เพื่อนพูด ก็ได้สบตากลับร่างบาง และหันกลับมา มองเพื่อนของตัวเองอีกครั้ง  ก่อนที่จะได้พูดอะไร ต้นก็ถามเพื่อนอีกรอบและเน้นทุกคำที่ถามออกไป   

 "  มึง คิด ว่า ไง  " 

เจกับต้นนั่งมองหน้าเพื่อนที่เรียบนิ่ง   

"อืม " 

คำเดียว คำเดียวจริงอะ เจกับต้นมองหน้ากันและถอดหายใจให้กับไอ้ไฟไอ้เพื่อนที่พูดน้อยเหมือนขี้เกียจพูดใบหน้านิ่งเฉยไร้อารมณ์แต่ดันมีเสหน่กับทุกเพศ เสนอตัวให้มันกันทุกคนโดยที่มันไม่ต้องทำอะไรเลยแค่นั่งนิ่งๆปรายตามอง  แปปเดียวเดินตามกันมาเปนแถว ดูอย่างสาวที่นั้งข้างมันดิ นางแบบที่เพิ่งจะดัง เชียร์ สาวอกบึ้ม หุ่นไซร์เอส ขาวเป็นหยวกกล้วย นั่งเกาะไอ้ไฟไม่ห่างเลยแทบจะสิงกันอยูู่แล้ว😈                                                               

 "ไปอยู่ต่างประเทศมาหลายปีก็ยังไม่เปลี่ยนนะมึง"

ต้นพูดขึ้นเมื่อเขาสัมผัสได้ว่าเพื่อนที่หายไปนานกลับมาคราวนี้ไม่ได้แตกต่ากจากเดิม แต่ก็มีบางอย่างที่มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ อันตราย คำๆนี้ยังคงต้องใช้กับไอ้ไฟเช่นเดิม     

"ไม่เปลี่ยนเลยสักนิดนะมึงอะ ก็ยังคงกลิ่นเดิมนะมึงแต่กูแรงกว่าเดิมหน้ามึงเนี้ยทำเป็นหน้าเดียวหรือไง? ไปอยู่ที่นู้นเจอหนักกว่าที่นี่หรอว่ะ?"

เจพูดขึ้นหลังจากที่เค้า คิดว่ารอบตัวมันเป็นแบบที่เค้าคิดจริงๆ     

 "อืม มึงเป็นหมา??"

ไอ้ไฟตอบแบบหน้าตายและยักคิ้วกวนตีนเจไปครั้งหนึ่ง 🤨                                                             

"เออมั้ง! ไอ้สัส 555"

อย่างน้อยมันก็ดีกว่าที่มันตอบคำเดียว

สวัสดีค่ะขอฝากเรื่องกลิ่นอายอันตรายไว้ด้วยนะคะเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก แต่งเองค่ะคือแบบ แต่งสนองตัณหาตัวเองล้วนๆ หากตรงไหนบกพร่อง แสดงความคิดเห็นกันได้เลยจ้า ขอบคุณนะคะ แค่อย่าว่ากันก็พอเนอะ😘😘😘 ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***