กฏข้อที่สอง

กฏข้อที่สี่

ในเวลาตีหนึ่ง ท่านจะได้ยินเสียงเดินบนหลังคาบ้านของท่าน อย่าตื่นตระหนก แต่ท่านควรมีสติ ท่านจงตั้งใจฟังเสียงของมันให้ดี จะมีอยู่ สอง กรณีที่ท่านจะต้องรับมือกับมัน

กรณีที่หนึ่ง เริ่มจากเสียงเดินบนหลังคามาเป็นเสียงวิ่งบนหลังคา ให้ท่านระวังของที่จะตกลงมา บางทีอาจเป็นของหนักหรือเบา โปรดรักษาชีวิตของท่านเอาไว้ให้ดี

กรณีที่สอง

หากท่านได้ยินเสียงคนหลายทุบหลังคาสลับกันไป ท่านจงไปซ่อนตัวให้มิดที่สุด ให้เปรียบซะว่านี่เป็นการเล่นซ่อนแอบ แต่ถ้าท่านโดนเจอ นั่นหมายถึงชีวิตของท่าน และเมื่อเสียงของพวกมันหยุดลง ท่านจึงจะออกมาจากที่ซ่อน และกลับไปพักผ่อนได้

สุดท้ายนี้ ทางเราต้องขอให้ท่านโชคดี มีชีวิตรอดกลับมา ด้วยความหวังดีจาก สมาชิกในหมู่บ้านชนบทที่หนึ่ง

ทันทีที่น้องชายของผมได้อ่านจบ ผมก็หัวเราะออกมา เพราะเป็นคนที่ไม่ได้เชื่อเรื่องกฎธรรมชาติพวกนี้มากมายก็เถอะ จึงคิดว่านี่เป็นเรื่องแต่งขึ้นที่สนุดเเหละหลอนเอามากๆเลยทีเดียว แต่น้องชายของผม มันดันเชื่อจนรีบวิ่งเข้าบ้านไปล็อคหน้าต่างทุกบานพร้อมปิดม่านทันที

มึงเชื่อเรื่องแต่งแบบนี้ด้วยหรอวะ

ผมถามออกไป เพราะไม่ค่อยสบอารมณ์มากนัก

เพื่อความปลอดภัยละกันนะ

มันตอบกลับมาพรางยิ้มตอบเบาๆ ผมก็ไม่ได้จะว่าอะไร จึงเดินไปนั่งดูทีวีช่องโปรด รอเวลานอน

ในเวลาสามทุ่มครึ่ง ผมก็ยังไม่พบเจอกับที่กฏในกระดาษนั้นบอกมา ผมจึงวางใจว่ามันเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเกือบร้อยเปอร์เซ็น พอใกล้เวลาสี่ทุ่ม น้องชายของผมมันก็ปิดไฟทุกดวงในบ้าน รวมถึงทีวีที่ผมกำลังดูอยู่ด้วย ผมรู้สึกโมโหที่ถูกขัดจังหวะในการดูมวยคู่ที่ผมตั้งตารอมาตั้งนาน มันบอกให้ผมขึ้นไปนอน ผมก็คิดว่ามันง่วงมาก เพราะขนของลงรถมาเกือบทั้งวัน ผมจึงกลับเข้าห้องนอนใหม่ของผม พร้อมกับน้องชาย และไม่ทันไร เราทั้งคู่ก็สลบสไลลงไปพร้อมความง่วง

ตึกๆ ตึ้ง

เสียงดังสนั่นลั่นมา มันเหมือนเสียงของหนักหลายตันตกมายังพื้นซ้ำๆ ทำเอาผมรำคาญ และเหมือนว่ามันจะเสียงดังมากถึงขนาดที่น้องชายของผมที่เป็นคนหลับลึกมากๆ ถึงกับตื่นขึ้นมา มันมองหน้าผมและบอกว่า

มึง ลุกไปเปิดหน้าต่างเร็ว!

อะไรของมึงว่ะไอ้นาย มึงเชื่อกฎบ้าๆนั่นหรอวะ

มึงไปเปิดก่อน กูจะเล่าให้ฟัง

ด้วยความที่ผมรำคาญมันเต็มที เลยต้องจำใจลุกขึ้นเพื่อหาหน้าต่างช่วยมัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

กฎข้อที่หนึ่ง