อีกแล้วหรอ

ผมคบกับผู้ชายคนหนึ่งมา3ปี ปีแรกๆที่คบกันเขาก็ดูเหมือนผู้ชายปกติทั่วไปจนกระทั่งสองปีให้หลัง เขาเจ็บตัวกลับมาหาผมทุกวัน ผมสงสัยเลยถามไปเขาตอบผมว่ามันคืองาน ผมก็เข้าใจมาจนถึงตอนนี้

และวันนี้แฟนของผมกลับมาในสภาพเจ็บตัวอีกแล้ว ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้งก็ไม่สามารถทำใจให้ชินได้จริงๆ

"ผมกลับมาแล้ว" เขาพูด แต่ผมไม่ได้เอ่ยตอบ แน่นอนว่าผมโกรธแต่ตอนที่เห็นบาดแผลตามตัวของเขา ผมก็ใจอ่อนทุกที 

เขามองตาผมยิ้มๆเมื่อเห็นว่าผมเงียบไป ผมถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปหาเขา 

"หายหน้าหายตาไปเป็นอาทิตย์ ทำไมกลับมาแล้วสภาพเป็นแบบนี้ล่ะครับ" 

"ฮะๆ มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ" เขาหัวเราะ แต่ผมไม่รู้สึกขำสักนิด เขาไม่รู้หรือไงว่าผมรู้สึกยังไงตอนที่กลับบ้านมาแล้วไม่เจอเขา แน่นอนว่าผมเป็นห่วง ทั้งเป็นห่วงทั้งกลัว ผมออกตามหาเขาแน่นอนว่าไม่เจอ ผมร้องไห้ ผมรู้ว่าเขาทำงานที่ไม่ค่อยดีนั้นยิ่งทำให้ผมรู้สึกกังวลเข้าไปใหญ่ ตอนนั้นเองที่ลูกน้องของเขามาบอกกับผมว่าแฟนของผมมีงานด่วนต้องไปสะสาง

แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังสงสัย มันด่วนขนาดที่ไม่มีเวลามาบอกผมเองเลยหรือ อย่างน้อยโทรมาหรือแชททิ้งไว้ก็ได้ ผมมั่นใจว่าตัวเองมีเวลารับสายและอ่านแชทเขาแน่นอน

"ผมไม่ชอบคุณที่เป็นแบบนี้เลย" ผมบอก แต่ถึงจะพูดแบบนั้นร่างกายของผมกลับสวมกอดเขาแน่น

"ทำไมชอบไปไหนไม่บอกกัน คุณทำให้ผมกังวลมากนะ รู้มั้ย?" เขากอดตอบ ซุกชอกคอแล้วสูดดมเบาๆ

เขาตอบผมว่า ขอโทษครับ จะไม่ทำอีกแล้ว แต่พวกคุณรู้อะไรมั้ย เขาพูดแบบนี้มาสองปีแล้วและอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้งเขาก็จะกลับมาหาผมที่บ้านในสภาพที่ร่างกายมีบาดแผลแบบนี้ตลอด 

ผมถอนหายใจ ไม่ใช่ว่าไม่เคยขอให้เขาเลิกทำงานนี้ แต่เขาก็ชอบพูดติดตลกออกมาทุกครั้งอย่างเช่นตอนนี้

"ทำไมคุณถึงไม่อยากเลิกทำงานนี้ครับ"ผมนั่งข้างล่างโซฟาส่วนเขานั่งบนนั้น ผมทำแผลที่ข้อเท้าให้เขา พวกคุณคิดดูเถอะขนาดที่ข้อเท้ายังมีแผลไม่ต้องพูดถึงส่วนอื่นๆเลย

"แฟนผมใช้เงินเยอะขนาดนี้ ถ้าไม่ทำผมก็กลัวตัวเองจะล้มละลายอยู่เหมือนกัน"เขาหัวเราะ ยิ้มจนตาหยี ผมมองเขาแล้วถอนหายใจ ผมอยู่กับเขามา3ปีถอนหายใจไปแล้วNครั้ง ผมกลัวว่าตัวเองจะอายุสั้นลงในสักวันเหมือนกัน

"ผมไม่ได้อยากบังคับอะไรคุณหรอก แต่ขอเหตุผลจริงๆที่เลิกไม่ได้ได้มั้ย เห็นแฟนตัวเองกลับบ้านมาแล้วเจ็บตัวทุกทีผมก็ใจหายอยู่เหมือนกัน"

หลังจากทำแผลที่สุดท้ายเสร็จผมก็ลุกขึ้นนั่งข้างเขา ผมจับมือเขาเบาๆแล้วจูบซับ ผมรักเขามาก ผมไม่อยากเห็นเขาเจ็บตัวเลยสักนิด มันทำผมปวดใจ

"ถ้าผมเลิกทำจริงๆ เรื่องคงจะยุ่งยากกว่านั้นเยอะเลยน่ะ ให้มันวุ่นวายแค่ที่ผมก็พอดีกว่า ผมไม่ติดอะไร" เขายิ้มอ่อน ส่วนผมมองเขาอย่างเศร้าใจ

"แล้วผมล่ะ" ผมน้อยใจ ทำไมเขาถึงพูดมาได้ว่าไม่ติดอะไร

"ถ้าคุณเป็นอะไรไปแล้วผมจะอยู่ยังไง"

____________________________________________

ยังไม่ได้ปักโพเลยค่ะ ในหัวคือชายแท้ไทป์อบอุ่นคบกันเป็นห่วงกันไปมาจับมือถือแขน ต่างฝ่ายต่างปฏิบัติเหมือนอีกคนเป็นผู้หญิง เพราะไม่เคยคบผู้ชายมาก่อน งงไปหมด แต่ฟิน

​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***