เรื่องนั้นของน้ำตาล

หลายคนคงสงสัยทำไมน้ำตาลถึงร้องให้ ซึ่งฉันก็ยังไม่รู้คำตอบเหมือนกัน การเรียนในวันนี้ของฉันและน้ำตาลผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้น ได้เวลาพักรับประทานอาหารแล้วค่ะ ตอนนี้ถึงเวลาพักเที่ยงแล้วทุกคนออกจากห้องเพื่อไปรับประทานอาหารกันหมดเหลือฉันกับน้ำตาลในห้องเพียงสองคน

"น้ำตาลแกโอเครไหม มีอะไรบอกฉันได้นะถ้าฉันช่วยได้ฉันจะช่วย"

ฉันมองน้ำตาลที่นั่งเหม่อลอยอยู่ สายตาของน้ำตาลมองไปนอกหน้าต่าง โดยที่คงไม่ได้สนใจ

ฉัน ฉันจึงจับมือน้ำตาลไว้แน่น

"แกยังมีฉันนะ ฉันไม่รู้ว่าแกเจออะไรมา แต่ฉันสัญญาว่าจะไม่ทิ้งแกไปไหน"

น้ำตาลยิ้มบางๆให้กับฉัน แล้วก็พูดขึ้นว่า

"ใช่ฉันยังมีแกอยู่นี่น่า ฉันรักแกที่สุดเลยนะข้าว "

รอยยิ้มที่สดใสของน้ำตาลทำให้ฉันฉีกยิ้มกว้าง(จนเห็นฟันครบทุกซี่ ไม่ใช่ล่ะๆคนแต่งก็เกินไปหน่อยนะ>_<)

ฉันเลยเปลี่ยนเรื่องคุย เพื่อไม่ให้น้ำตาลเครียดอีก

"แกฉันหิวข้าวแล้วอ่ะ ป่ะไปกินข้าวเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง ห้ามปฏิเศษนะค่ะคุณเพื่อนสุดสวย"

แฮร่ๆปกติฉันไม่ยอมเลี้ยงใครง่ายๆนะแต่นี่เพื่อเพื่อนค่ะเราทำได้(~_^)(หรือเพราะหิวข้าวมากๆด้วยนะ^.^)

มันหัวเราะเพราะคำพุดของฉัน จากนั้นเราก็ไปซื้อข้าวมานั่งกินตามปกติ

"เอ้ะๆเกิดอะไรขึ้นอ่ะทำไมเสียงดังจังตรงนั้นอ่ะ"

น้ำตาลพูดขึ้น ฉันพยายามยืนมองแต่ด้วยความสูงที่ไม่ถึงร้อยหกสิบ (ค่ะไม่ถึงร้อยหกสิบทุกคนได้ยินไม่ผิดนะค่ะมันคือความจริงค่ะฮือๆๆ ฮือสงสารนางเอกของเราทำไมต้องเตี้ยด้วยT_T)

"แกเกิดอะไรขึ้น!"

ฉันถามน้ำตาล

"อ้อไลออนประธานนักเรียนคงกำลังลงโทษเด็กนักเรียนที่หนีเรียนอ่ะ หมอนี่ไม่เคยลงโทษใครให้ใครเห็นนะแต่ทำไมวันนี้ถึง ..."

น้ำตาลพูดยังไม่จบฉันก็เห็นหมอนั้นเดินมาทางที่เราสองคนอยู่ พร้อมกับลากนักเรียนชายร่างใหญ่บิ้กเบิ้มอีกสองคนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยช้ำรอบดวงตาเลือดที่ปากยังไหลไม่หยุด นายนี่หรอไลออนนายผมฟ้าจอมพลังที่หลายๆคนพูดถึงแต่สำหรับฉันหมอนี่ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรหรอกมั้งนะทำไมนายโหดจัง~_~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทนำ