ดินแดนมหัศจรรย์ ท่านพ่อ

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

เจ้าเป็นอะไร!

ภาริสท์ (นางเอก)

ฮื้ออ!...

นางร้องไห้ออกมา

ภาริสท์ (นางเอก)

ข้าตายแล้วรึเนี่ยฮื้ออ!..

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ไม่ร้องนะๆ

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าตายรึยัง ข้าเห็นเจ้าหมดสติอยู่ตีนเขาข้าเลยพาเจ้าขึ้นมา

คันธีร์กอดปลอบนางอย่างอ่อนโยน

คันธีร์ได้เกลี้ยกล่อมนางอยู่สักพักกว่านางจะหยุดร้องไห้

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

เอาละ..

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ข้ายังมิรู้ชื่อของเจ้าเลย

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

เจ้าชื่ออะไรหรอ

ภาริสท์ (นางเอก)

ข..ข้าชื่อภาริสน์

ภาริสท์ (นางเอก)

แล้วเจ้าละ

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ข้าคันธีร์

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ต่อไปนี้ข้าจะเป็นผู้ปกครองของเจ้าเอง

ภาริสท์ (นางเอก)

☺

นางยิ้มพยักหน้ารับ

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ต่อไปนี้เจ้าคือลูกของข้า

ภาริสท์ (นางเอก)

ข้าคือลูกของท่านรึ

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ใช่แล้วละ

ภาริสท์ (นางเอก)

ข้าอยากลงไปที่เมืองมนุษย์จัง

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ข้าพาเจ้าลงไปไม่ได้หรอก

ภาริสท์ (นางเอก)

ทำไมกันละ

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ข้าเป็นเพียงแค่คนแต่งกลอนมิใช่เทพแค่ออกไปจากสวรรค์มิได้

คันธีร์ยิ้ม

จู่ๆความคิดของภาริสท์ก็ผุดขึ้นมา

ภาริสท์ (นางเอก)

(เอ๊ะ ถ้าท่านคันธีร์พาไปมิได้ข้าก็ไปเอง)

นางคิดก่อนที่จะตอบคันธีร์

ภาริสท์ (นางเอก)

เข้าใจแล้วค่ะท่านคันธีร์

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ดีแล้วๆ

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

งั้นตอนเย็นข้าจะไปหาผลไม้ในป่าเจ้าจะไปด้วยรึไม่

ภาริสท์ (นางเอก)

ไม่ไปดีกว่าค่ะ ข้ารู้สึกไม่สบาย

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

เจ้าคงเครียดเกินไปจนไม่สบายสินะ

ภาริสท์ (นางเอก)

ค่ะ😊(สะที่ไหนละ ข้าจะลงไปต่างหาก)

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

งั้นเจ้าพักเถอะข้าจะไปเขียนกลอน

คันธีร์หันหลังกลับไปที่โต๊ะเพื่อนเขียนกลอนต่อ

ภาริสท์ (นางเอก)

//เดินมาดู

ภาริสท์ (นางเอก)

โห้! นี่คือกลอนที่ท่านแต่งหรอ

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ใช่

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

เจ้าสามารถหยิบไปอ่านได้นะแต่ต้องเอามาคืนห้ามทำเสียหายโดยเด็ดขาด

ภาริสท์ (นางเอก)

ค..ค่ะ

ภาริสท์ (นางเอก)

(ทำไมท่านคันธีร์ถึงหวงกันนะ)

ตกเย็นคันธีร์ได้บอกกับภาริสท์ว่าจะออกไปเก็บผลไม้ในป่า

พร้อมบอกห้ามให้เธอออกไปไหน

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

ห้ามออกไปเด็ดขาด

คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)

เดี๋ยวข้ารีบไปรีบกลับ

ภาริสท์ (นางเอก)

จ้า

ภาริสท์ (นางเอก)

(ทำไมถึงต้องออกไปเก็บตอนเย็นด้วย)

ภานริสท์ได้แต่ งง

เมื่อคันธีร์ออกไปได้สักระยะแล้วภาริสท์ก็ออกไปทันที

ภาริสท์ (นางเอก)

ถึงเวลาที่ข้ารอคอย!//วิ่งออกไปอีกทางนึง

แต่เมื่อนางวิ่งไปสักพักนางก็ได้ยินเสียงออกมาจากพุ้มไม้

ภาริสท์ (นางเอก)

เอ๊ะ

ภาริสท์ (นางเอก)

นั้นเสียงอะไร

นางหันไปที่พุ้มไม้

ภาริสท์ (นางเอก)

อ๊ายย!!!

นางเจออะไรกันนะต้องรอชมตอนต่อไป

ดินแดนมหัศจรรย์

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ