ฉันไม่ได้ชอบคนอย่างเเก ฉันไม่ได้ชอบคนอย่างเเก

ฉันไม่ได้ชอบคนอย่างเเก

"วันเปิดเรียนวันเเรกของฉัน"

สวัสดีฉัน "โม่ เฉียงหลิว" ฉันเป็นเด็กมัธยมคนหนึ่งที่มีคนไม่ชอบขี้หน้าฉันอย่างยิ่ง เเต่ใครสนกันละจริงมั้ย ผ.ญในห้องก็ไม่ชอบฉันเหมือนกัน ฉันทักทายเขาก็ไม่คุย เเต่เเล้ววันหนึ่ง มีเด็กใหม่เข้ามา.....

อาจารย์: ทุกคน ฟังทางนี้ วันนี้มีเด็กใหม่ก็ฝากดูเเลเขานะจ๊ะ

เฉิ่ง หลุย: สวัสดีครับ ผมเด็กใหม่ ชื่อเฉิ่ง หลุยนะครับ ผมเก่งวิชา พละศึกษาถ้าไม่เข้าใจอะไรก็ถามได้นะครับ

ทุกคน//ปรบมือ//

อาจาารย์: เอาจ๋ะๆ เฉิ่งเธอไปนั้งใกล้เจ้าโม่นะจ๊ะ /ด.ชโม่ดูเขาด้วยนะ.

โม่: ทำไมต้องมานั้งใกล้กูด้วยวะเนี้ย(ในใจ)

เฉิ่ง:เอิ่ม..นายชื่อ โม่หรอ// หน้าตานายก็ไม่เเย่นิ หล่อใช่ได้เลยนะ โม่น้อย~~

โม่: เห้ย!! มึงบ้าหรอวะ เราไม่รู้จักกันเเท้ๆเเต่มาเรียกฉันเเบบนี้เเกอยากโดนฉันต่อยรึยังไงห๊ะ!

เฉิ่ง: ไม่เอาหน่า ไม่โกรธกันสิ ถึงเราพึ่งได้รู้จักกันเเต่เราได้นั้งข้างๆกันนะน้องโม่ นายอยู่กะฉันละนายจะชินนะ.

// พักเที่ยง//

เฉิ่ง: โม่นายจะไปกินข้าวตรงไหนอะฉันอยากไปด้วย....

โม่: เเกจะตามมาทำไมวะ เเกไม่มีเพื่อนไง.

เฉิ่ง: ละเห็นฉันมีมั้ยละโม่ ฉันพึ่งมาก็มีเเค่นายนี้เเหละ...ฉันอยากไปกินข้าวด้วย ให้ฉันไปด้วยน้า.