ซือจุนผู้นี้พิเศษกว่าผู้ใด
[2]
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
อืมม...//งัวเงีย
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
!!//ตกใจ
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ทะ-ท่านเป็นใคร...//หวาดระแวง
ลู่หลิ่วเซียน
ข้าแซ่ ลู่ นาม หลิ่วเซียน
ลู่หลิ่วเซียน
เจ้าละ//ยิ้ม
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ท่าน...? มะ-มิรังเกียจหรือขอรับ? //ก้มหน้า
ลู่หลิ่วเซียน
แล้วทำข้าต้องรังเกียจเจ้าด้วยละ?
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ก็ข้ามิเหมือนผู้อื่-
ลู่หลิ่วเซียน
ดูข้าสิ ข้าก็มิต่างอะไรจากเจ้าหรอ
ลู่หลิ่วเซียน
//ถกชายแขนขึ้น
ที่แขนของลู่หลิ่วเซียนนั้นมีเหมือนแผลเป็นดังน้ำร้อนที่ลวกขนาดใหญ่อยู่
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ยะ...ไยท่าน ถึงเป็นเช่นนั้นละขอรับ
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
หรือว่าท่านจะเป็นเยี่ยงข้า...//มองแผลเป็นของลู่หลิ่วเซียน
ลู่หลิ่วเซียน
มิเชิงเช่นนั้นหรอ ข้าแค่ไปปราบพวกมาร
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
พวกมารหรือ?
ลู่หลิ่วเซียน
แต่มิสำเร็จจึงถูกมารสาปไว้
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
แล้วท่านมิถอนคำสาปนั้นละขอรับ
ลู่หลิ่วเซียน
ข้าคงทำเช่นนั้นไม่ได้หรอก...
ลู่หลิ่วเซียน
คำสาปนี้จะติดตัวข้าไปตลอดมิอาจถอนได้
ลู่หลิ่วเซียน
มันจะกัดกร่อนจิตปราณของข้าชั่ววิของชีวิตข้า
ลู่หลิ่วเซียน
อืมม...//พยามตัดบทไม่ให้เครียด
ลู่หลิ่วเซียน
ข้าช่วยรักษาแผลที่ตัวให้แล้ว อาจะมีปวดแสบร้อนตามกลายบ้าง
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
แผล...?//มองดูบาดแผลที่ถูกรักษา
ลู่หลิ่วเซียน
แล้วสรุปเจ้าชื่ออะไร
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ข้า...เฉินเจียอวี๋ขอรับ
ลู่หลิ่วเซียน
ชื่อเจ้าดูเพราะดีนะ
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ข้า...ไม่ได้คำชมนี้มานานแล้วขอรับ
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
//นิ่ง+หน้าเริ่มเศร้า
ลู่หลิ่วเซียน
เจ้าพึ่งตื่นคงหิว ข้าเตรียมไว้ให้เจ้าแล้ว//ยกอาหารมาตั้ง
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ขอบคุณขอรับ
ลู่หลิ่วเซียน
กินเยอะๆล่ะ//ยิ้มแย้ม
ขยายความ🔎
"เสี่ยว" มักใช้กับบุคคล/พี่น้องที่สนิทกันระดับสูง
"เสี่ยง" มักใช้เรียกบุคคลคนที่สนิทมากเหมือนกันแต่ในบริบทนี้ใช้กับบุคคลที่อาวุโสกว่า
ลู่หลิ่วเซียน
นี่เสี่ยวอวี๋ ข้าถามอะไรเจ้าหน่อย
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
มีอะไรหรือขอรับ
ลู่หลิ่วเซียน
ข้าจะสอนเจ้าเกี่ยวกับการใช้ปลานต่างๆให้//ยิ้ม
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ขอรับ!//ตอบอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นเฉินเจียอวี๋ได้รับการฝึกฝนกับลู่หลิ่วเซียนจนมีทักษะในการต่อสู้พอสมควร
เวลานับยิ่งผ่านไปทั้งสองเริ่มสนิทกันไปเลื่อยๆเฉินเจียอวี๋ก็โตขึ้นเยอะ
แต่แล้วคนที่เฉินเจียอวี๋รักที่สุดเสมือนครอบครัวของเขาก็ล้มป่วยกระทันหันเพราะอาการกำเริบของคำสาป
ลู่หลิ่วเซียน
//นอนอาการทรุดที่เตียง
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ท่านหลิ่วเซียนอย่าเป็นอะไรนะขอรับ!
ลู่หลิ่วเซียน
เสี่ยวอวี๋...//เอื้อมมือไปจับ
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ท่านต้องอยู่กลับข้านะขอรับ!//น้ำตาคลอ
ลู่หลิ่วเซียน
คงเป็นไปไม่ได้หรอก...//เสียงแผ่วเบา
ลู่หลิ่วเซียน
มีพบก็ต้องมีจาก...
ลู่หลิ่วเซียน
ข้ารู้ว่าสักวันคำสาปที่ติดตัวข้าต้องกำเริบขึ้นสักวัน..
ลู่หลิ่วเซียน
หลังจากนี้...อึก...ข้าฝากความหวังไว้กับเจ้า ใช้ชีวิตที่เหลือให้ข้าได้เห็น...
ลู่หลิ่วเซียน
ข้าอยากให้เจ้ามีความสุขตลอดไป อย่าได้โศกเศร้าต่อข้าอีก...
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ท่านหลิ่วเซียนอย่าพูดเช่นนั้นสิขอรับ...//หลั่งน้ำตา
ลู่หลิ่วเซียน
//นิ่ง+หลับตาลง
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ทะ...ท่านหลิ่วเซียน//อึ้ง
ท่านหลิ่วเซียน!!!//เสียดังลั่นออกนอก
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
//กอดร่างไร้วิญญาณ+ร้องไห้
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ทำไมโชคชะตาของข้า ถึงมีแต่ความผิดหวังทั้งนั้น ฮึกฮือ..//ร้องไห้
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ทำไมข้าถึงช่วยอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ทำไม...ต้องแบบนี้ ฮือๆ
เฉินเจียอวี๋(ตอนเด็ก)
ข้าขอโทษ...ท่านหลิ่วเซียน ข้าขอโทษ...//ร้องไห้+โทษตัวเอง
ถ้าชอบติดตามผลได้เลยเจ้าค่ะ!
Comments