ปีศาจแมวน้อยของผม • 3

ไอเดน

//นั่งลงที่โต๊ะอาหารที่ติดกำแพง

สเปกเตอร์

..//ยืนรอคำสั่ง+ขมวดคิ้ว

ไอเดน

นี่..

ไอเดน

เป็นเมดนี่นา ไม่รู้หรอว่าจะต้องทำอะไรบ้างน่ะ(แกล้งหน่อยละกัน)//ยิ้มมุมปาก

สเปกเตอร์

ทำไมจะไม่รู้ล่ะครับคุณผู้ชาย--

ไอเดน

นายท่าน

ไอเดน

คุณเมดจะต้องเรียกแขกว่านายท่านครับผม//ยิ้มกรุ่มกริ่ม

ไอเดน

(หึๆๆ มึงโดนกุเล่นแน่!)

สเปกเตอร์

(ทำไมเรื่องมากจังวะ)💢

สเปกเตอร์

(จะแกล้งกันหรอ)💢

สเปกเตอร์

ผมไม่พูด

ไอเดน

บัญชี//หูทวนลม

สเปกเตอร์

(เป็นเสี่ยรึไง!?)

สเปกเตอร์

(แต่...หวานหมูสิครับทีนี้)

-1,000

ไอเดน

ไหน ขอใช้งานหน่อยซิว่าคุ้มกับที่จ่ายไปรึเปล่า~?//ยิ้ม

สเปกเตอร์

คุ้มแน่นอนสิครับนายท่าน//เปลี่ยนอารมณ์ทันที

สเปกเตอร์

ครับนายท่าน ก่อนอื่นผมจะต้องแจ้งเรื่องกฎของทางคาเฟ่ก่อนนะครับ

ไอเดน

(คำว่านายท่านนั้นน่ารักสำหรับเขามาก...แต่กุว่ามันมีอะไรแปลกๆ)

ไอเดน

(กูพอจะมีวาสนาให้เขาเรียกอย่างนี้ในอนาคตอีกไหมนะ?)

สเปกเตอร์

กฎก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ผมเชื่อว่าท่านน่าจะรู้ดีอยู่แล้ว แต่ที่สำคัญและเด่นๆนะครับ

สเปกเตอร์

คือ

สเปกเตอร์

"ไม่แตะต้องเมดและให้เกียรติเมดด้วยครับ"

ไอเดน

วา~ ทำไมคำพูดเมดถึงได้แข็งกระด้างขนาดนี้น้า~?

ไอเดน

ไหนลองพูด คะ หน่อยสิคะ

สเปกเตอร์

อย่าเรื่องมากได้มั้ยคะ?💢//คาเบะด้งอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

ปึง-!

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ บางทีอาจจะรู้สึกอยากกู้ศักศรีกลับคืนก็ได้

ถึงใบหน้าจะห่างกันมากแต่ก็ทำเอาประมาทไม่น้อย

ไอเดน

!!!//ตกใจ

ไอเดน

//มองไปที่ใบหน้าของอีกฝ่าย

ไอเดน

(อยากเห็น..หน้าของเขาจัง)//เหม่อลอย

สเปกเตอร์

//มอง+หน้าแดงเอง

คนในร้านต่างฮือฮากันเสียงดัง

สเปกเตอร์

//ถอนหายใจเบาๆ+กลับมายืนท่าเดิม

สเปกเตอร์

เงียบเลยดิ

สเปกเตอร์

เป็นไง~เจอผมเข้าไป

สเปกเตอร์

อึ้งเลยดิ

ถึงแม้เขาจะใส่แมสอยู่แต่ก็รู้ได้อย่างชัดเจนว่าเขากำลังยิ้มเยาะเย้ยอย่างได้ใจภายใต้แมสนั้น

ไอเดน

ก็หล่อจริงๆนี่นา..//เสียงเบา

สเปกเตอร์

หยุดชมซักทีเถอะครับ!//หน้าขึ้นสี

ไอเดน

ทำไม? เขินละสิ เขินใช่ม้าาา~

ไอเดน

กิ้วๆ

สเปกเตอร์

(บางทีถ้าไม่ใช่ที่ทำงาน ผมอาจจะซัดหมอนี่ไปแล้ว)

สเปกเตอร์

ป่าวครับ ผมรู้ตัวดีอยู่แล้ว ไม่เห็นจำเป็นต้องอวยเลย

ไอเดน

(มั่นหน้าจังวะ!! หัดต่อปากต่อคำตั้งแต่เมื่อไหร่)

ไอเดน

มั่นหน้า

สเปกเตอร์

ก็หล่อจิงๆนี่คับ หล่อกว่าคุณด้วยซ้ำ

ไอเดน

.(แต่ก็จริงของมัน)

ไอเดน

(ตั้งแต่คาเบะด้งแล้วกูไม่ยอมหรอกเว้ย!)//เอื้อมมือไปหวังจะคว้าคอเสื้ออีกฝ่ายให้เข้ามาใกล้ๆหน้าตน

ขวับ-!

สเปกเตอร์

//หลบทัน

สเปกเตอร์

แบร่~ คิดจะทำอะไรคับ//ยิ้ม

เด็กเสิร์ฟยิ้มจนตายิ้มตามแล้ว ดูสดใสและแฮปปี้เอามากๆ

เขาดูจะสนุกเข้าเส้นจริงๆ

ไอเดน

💢(โอ้ย!!! เห็นงี้กูจะโกรธลงได้ไงวะ!!)

ไอเดน

(ซักทีเหอะ!)//เอื้อมมือหวังคว้าคอเสื้ออีกครั้ง

เด็กเสิร์ฟหลบได้เช่นเคย

สเปกเตอร์

//คว้าข้อมืออีกฝ่ายได้ทัน

สเปกเตอร์

หื้ม~ คิดจะทำอะไรครับ? //หัวเราะคิกคักยั่วประสาท

สเปกเตอร์

//มองข้อมืออีกฝ่าย

สเปกเตอร์

//เอาหน้าเข้าไปใกล้ๆข้อมือนั้น

ฟุดฟิดๆ

สเปกเตอร์

อืม..

เหมือนว่าจะได้อนุภาคกลิ่นที่ไม่ชัดเจน

สเปกเตอร์

//เอาจมูกติดแหมะกับข้อมือนั้น

สเปกเตอร์

ใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรคับเนี่ย?//เอาหน้าออกมา+มองไปที่หน้าอีกฝ่าย

ตึกตัก

ไอเดน

(บ้าจริง กูเป็นโรคหัวใจรึไงวะ)

สเปกเตอร์

น้ำหอมขวดสีดำๆใช่มั้ยคับ

สเปกเตอร์

เจ้าชู้นะคับเนี่ย

ไอเดน

รู้ได้ไง!?

สเปกเตอร์

ดมแค่นี้ก็รู้แล้วล่ะคับ

สเปกเตอร์

ผู้ชายในผับก็ใช้กันออกจะเยอะ

ไอเดน

แล้วรู้ได้ไงว่าขวดสีดำ

สเปกเตอร์

เอ่อ จริงๆผมก็พึ่งซื้อมาใช้น่ะครับ

สเปกเตอร์

จริงๆผมก็ไม่รู้ความหมายของมันหรอกครับ เห็นมันเท่ดีเลยซื้อมา

สเปกเตอร์

แต่ผมก็พึ่งมารู้ตอนที่ซื้อมาแล้วน่ะครับ//มองข้อมืออีกฝ่าย

ไอเดน

(เล่นทีเผลอละกัน!)//ใช้มืออีกข้างคว้าคอเสื้ออีกฝ่าย

หมับ-!

สเปกเตอร์

ไอเดน

(ได้แล้ว!)//กระชากลงมาทันที

สเปกเตอร์

เห้ย!!//ผละจากข้อมือนั้น+ใช้มือยันตัวเองกับโต๊ะไม่ให้หน้าทิ่มแทน

ในครั้งนี้ใบหน้าของพวกเขาไม่ได้อยู่ห่างกันเหมือนครั้งก่อน แทบจะนับขนตาได้อยู่แล้ว

สเปกเตอร์

!!//รีบกระโดดออกมา

สเปกเตอร์

ทำอะไรน่ะครับ!! ก็บอกแล้วไงว่าห้ามแตะต้องเมดน่ะ!!//หน้าแตกตื่น+หน้าแดง

ไอเดน

แตะต้องที่ไหนล่ะครับ ผมจับเสื้อไม่ได้จับตัวคุณสักหน่อย//ยิ้ม+หูขึ้นสีเล็กน้อย

สเปกเตอร์

ฮืออออ//วิ่งออกไปที่หลังร้าน

ไอเดน

เดี๋ยวสิครับ!!

ไอเดน

ไปซะละ(หนำซ้ำยังลืมถามชื่อเด็กนั่นอีก)//ถอนหายใจ

ไอเดน

//มองพนักงานเมดคนอื่นๆที่กำลังมองมาทางตนเอง

: พวกเขารู้จักกันมาก่อนหรอรุกหนักมาก อร้ายฟิน

: เขาตามมาจีบถึงนี่เลยหรอเนี่ย

: ชั้นว่าตามจีบแน่นอน

: คู่นี้น่ารักจังเลยเนาะ

ไอเดน

น้องคับ

: คะ! มีอะไรให้น้องเมดรับใช้คะ//ยิ้ม

ไอเดน

ฝากให้น้องผู้ชายคนนั้นหน่อยนะครับ//วาง+ลุกออกไป

สิ่งที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นเงินแบงค์เทานับสิบใบพร้อมกับกระดาษแผ่นเล็กมีเนื้อความว่า

" เจอกันคืนนี้นะครับคุณเมด:) "

กริ๊ง--

เสียงกระดิ่งดังเมื่อชายคนนั้นเดินออกไปจากร้าน

: เจอกันคืนนี้..หรือว่า!!เขามาตามเมียกลับบ้านจริงๆ!!

: เจอกันคืนนี้ แกคิดเหมือนกับที่ชั้นคิดป้ะ

: ชั้นว่าแน่นอนแก อร๊ายเขิน

: สายเปย์ซะด้วย

: ตังนี้จะเลี้ยงน้องเขาไปตลอดชีวิตเลย

จดหมายจากแอด :

' แอดรายงานตัวครับ(⁠ ⁠╹⁠▽⁠╹⁠ ⁠) แอดกลับมาแล้วทุกคนก็อย่าลืมกลับมานะครับ ยอมรับว่าคิดถึงทุกคนและคิดถึงการแต่งนิยายเลยกลับมาครับ '

' ต้องขอโทษที่ไม่สามารถอัพเรื่องนี้หรือเรื่องก่อนหน้านี้เป็นเวลานานเพราะแอดเรียนค่อนข้างหนักในช่วงนี้ หวังว่าทุกคนจะแฮปปี้กับตอนใหม่นะครับ '

' ส่วนใครที่แวะเข้ามาใหม่หรือกลับมาก็ยินดีต้อนรับนะครับ ดีใจที่แวะเข้ามานะครับ ขอให้สนุก! '

' ขอบคุณที่อ่านจนมาถึงตรงนี้ ขอบคุณมากๆครับ ขอให้ทุกคนมีวันที่ดีนะครับ(⁠｡⁠•̀⁠ᴗ⁠-⁠)⁠✧ '

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ