จิตวิญญาณและคำสาบานแห่งเหล็ก
Act 0 [Chapter 3]: สงคราม [3]
คำเตือน 18+ Alert เนื้อหาในเรื่องนี้มีอาจเนื้อหาบางส่วนที่รุนแรง คำที่ไม่เหมาะสม
แม่ทัพลูเซียส
เจ้าเป็นนักรบที่ดี เอรอน
แม่ทัพลูเซียส
เสียดายที่เจ้าเกิดอยู่ผิดฝั่ง
?
แม่ทัพเอรอน: เลิกพูดมากและสนใจกับการดวลได้แล้ว
?
แม่ทัพเอรอน: หากเจ้ายังอยากมีชีวิตอยู่
แม่ทัพทั้งสองควบม้ากลับไปตั้งหลัก
จากนั้นก็ควบม้าด้วยความเร็วในขณะที่ถือหอกไว้เพื่อพุ่งชน
ม้าของทั้งสองวิ่งไวมากและพร้อมที่จะปะทะ
ร่างของแม่ทัพเอรอนได้ร่วงหล่นจากหลังม้าของเขา
ทหารของข้าศึกที่ได้สูญเสียกำลังใจในการรบเป็นที่เรียบร้อย
ขุนนางข้าศึกได้สั่งให้พวกเขาถอนทัพออกจากสมรภูมิโดยทิ้งทหารจำนวนหนึ่งเพื่อฆ่าเวลาให้พวกเขาหนีไปได้
แม่ทัพลูเซียส
*ตะโกนประกาศชัยชนะ* เหล่าทหารหาญที่มีพระมหากษัตริย์อันปราดเปรื่องเป็นผู้นำได้ทำประตูชัยให้กับอาณาจักรวาลานเดีย นี่คือชัยภาพที่สุดยอด ไชโย!
แม่ทัพลูเซียส
นี้จะเป็นสารส่งไปถึงพวกที่ต่อต้านอำนาจของราชอาณาจักรวาลานเดียของพวกเรา
หลังจากจบศึกประจันบานระหว่าง
ราชอาณาจักรวาลานเดียกับเอ็มพรายตะวันออกแล้ว
พวกเราเดินทัพกลับไปยังเมืองวาลานเดีย
ธีเมียร์
*/นี้ข้ารอดมาได้จริงๆสินะ/*
ธีเมียร์
*/ข้าไม่เห็นรู้สึกผิดเลยที่ได้ฆ่าคนไปด้วยมือของตัวเองแบบนี้/*
ธีเมียร์
*/ข้าแปลกไปรึเปล่านะ/*
ธีเมียร์รับเงินค่าจ้างจากนายพลท่านหนึ่งซึ่งเขาหักเงินไปครึ่งหนึ่งแบบไม่เป็นธรรมและได้ทำการคืนชุดเกราะให้กับคลังแสงของราชอาณาจักร
แต่ทุกคนรู้ หากพื้นเพของเรานั้นยากจนเราแทบจะไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องความเป็นธรรมเลย
มีเพียงแค่คนรวยและขุนนางเท่านั้นที่มีสิทธิ์ในทรัพย์สิน
ธีเมียร์ได้รับ 45 เหรียญเงิน
ธีเมียร์
*/ข้าเริ่มเบื่อกับความเป็นจริงนี้เต็มทนล่ะ/*
ธีเมียร์ไม่ได้บ่นอะไรมากก่อนที่จะเดินไปยังตลาดในเมือง
ธีเมียร์ได้สูญเสียครอบครัวของเขาไปเมื่อสองปีก่อน
เนื่องจากพ่อแม่ของเขาเข้าร่วมกับกลุ่มกบฏชาวนาที่ต่อต้านการเอารัดเอาเปรียบของพวกชนชั้นสูง
แม้แต่ตอนนี้ธีเมียร์ก็ยังคงไม่ลืมความแค้นต่อความเน่าเฟะของสังคมแห่งนี้
ธีเมียร์
*ธีเมียร์เดินไปที่ตลาดในเมือง*
ธีเมียร์
ข้าจะกินอะไรดีเนี้ย
ธีเมียร์คุ้นคิดอยู่ซักพักใหญ่
ธีเมียร์
*ไปที่ร้านขายเนื้อปิ้ง*
ธีเมียร์
ไม้นี้น่ะ ราคาเท่าไหร่
NPC
พ่อค้าร้านขายเนื้อปิ้ง: ไม้ละ 35 เหรียญทองแดง
ธีเมียร์
ทำไมราคามันแพงขึ้นตั้ง 5 เหรียญเลยเนี้ยนะ
ธีเมียร์
ทำไมมันถึงแพงขึ้นละ
NPC
พ่อค้าเนื้อปิ้ง: ก็เนื้อมันแพงขึ้นนะสิ! ยิ่งช่วงสงครามพ่อค้าเนื้อมันน่าเลือดมากเลยละ
NPC
พ่อค้าเนื้อปิ้ง: ข้าก็ไม่ได้อยากขึ้นราคาหรอกนะ
NPC
พ่อค้าเนื้อปิ้ง: หากข้าไม่ขึ้นข้าก็คงอยู่ไม่ได้หรอก
ธีเมียร์
งั้นข้าเอาไม้เดียวก็พอ
ธีเมียร์
*ยื่นเหรียญทองแดงให้ 35 เหรียญและเดินไปยังร้านขายขนมปัง*
ธีเมียร์
ข้าเอาขนมปังแถว 1
NPC
แม่ค้าเบเกอรี่: 20 เหรียญทองแดงจ๊า
ธีเมียร์
*/แม้แต่ขนมปังก็ราคาขึ้นงั้นรึ/*
ธีเมียร์
*/พ่อแม่เราใช้ชีวิตมาได้ยังไงกันเนี้ย/*
ธีเมียร์
*ยื่นเงินให้แม่ค้าและเดินตรงกลับไปที่บ้าน*
บ้านของธีเมียร์นั้นอยู่นอกเมืองประมาณ 15 ไมล์
เนื่องจากเขาไม่มีเงินเพียงพอที่จะเช่าอาคารที่พักในเมืองได้
เขาจึงต้องอาศัยในหมู่บ้านเล็กๆ ชื่อโอริตัน
เวลาผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง ธีเมียร์ได้มาถึงหมู่บ้านแล้ว
ทุกคนในหมู่บ้านรอลูกชายหรือคนรักของพวกเขานั้นกับมา
ซึ่งมีหลายรายที่ล้มตายจากสมรภูมิ
ธีเมียร์ที่กำลังเดินก้มหน้ามองไปดินอันคุ้นเคย
เขาก็ได้สะดุดเข้ากับเสียงเรียกของหญิงผู้คนหนึ่ง
เมนน่าเธอคือเพื่อนสมัยเด็กของธีเมียร์และก็ยังคงเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่
ในช่วงเวลาที่ธีเมียร์ได้สูญเสียครอบครัวของเขาไป ก็มีเมนน่านี้แหละที่คอยปลอบใจเขา
เรียกได้ว่าเธอเป็นคนที่ธีเมียร์นั้นไว้ใจมากที่สุด
เมนน่า
เจ้ารอดกลับมาสินะ !
เมนน่า
เดี๋ยวข้าทำซุปอุ่นๆให้ทาน
ทั้งสองคนเข้าไปที่บ้านของเมนน่า
ธีเมียร์
สวัสดีครับท่านลุงเอมอนและคุณป้าเฮเลนน่า
ธีเมียร์ได้ทักทายพ่อและแม่ของเมนน่าอย่างเคยก่อนที่จะเข้าบ้าน
Comments