องค์หญิงเเวมไพร์

...เสียงมือถือได้ดังขึ้น...

...“ไคลน์! ไคลน์! นั้นนายนั้นใช่ไหม นี่เซเเวนพูด ปลอดภัยดีใช่ไหม”...

...“อา ชั้นเองเซเเวน ชั้นปลอดภัยดี”...

...“ค่อยยังชั่ว ที่นายปลอดภัย พวกเราจะไปรับเดี๋ยวนี้...

...เเหละ รอสักหน่อยนะเพื่อน อย่างเพิ่งเป็นอะไรไปละ อยู่ตรงนั้นนะ อย่าขยับไปไหนละ”...

...“รีบมาละกันนะ อย่าช้าละ ก่อนที่เเผลของชั้นมันจะฉีกไปมากกว่านี้!”...

...2ชั่วโมงต่อมา...

...“ชั้นเเทบจะไม่ไหวเเล้วนะ พวกนายจะมาได้ยัง”...

...ไคลน์นั้นเเทบจะไม่ไหวอยู่เเล้วตอนนี้...

...เครื่องบินขับเข้ามาจุดที่ไคลน์อยู่เเล้วจอดลงข้างๆ...

...“ไคลน์ ฉันมาเเล้ว”...

...มองหาไคลน์...

...“เร็วเข้า หน่วยแพทย์ไคลน์มันจะไม่รอดเเล้ว”...

...ในที่สุดก็ได้พาไคลน์ะส่ง พยาบาลได้สำเร็จ”...

...ตัดมาที่โรงพยาบาล...

...ไคลน์ได้ตื่นขึ้นมาบนเตียง หลังจากนั้นไคลน์นั้นก็รีบลุกออกมาจากเตียงเลยทันที...

...“สงครามมันยังไม่จบ ชั้นควรที่จะหยุดมัน”...

...จู่ๆนั้นไคลน์ก็โดนตบเข้าไปที่หน้าของตัวเอง...

...“นายจะรับความหวังของผู้คนทั้งโลกไว้ที่คนเดียวไม่ได้นะ”...

...“นายนี่มันบ้ามากๆที่ไปทำภารกิจคนเดียวเเบบนี้ ทำเอาฉันเป็นห่วงมากเลยนะ”...

...ไคลน์ได้นิ่งไปสักพัก...

...“ถ้านายเสียไป ฉันจะรู้สึกยังไง ฉันไม่อยากจะเสียนายไป”...

...“ชั้นขอโทษด้วยนะ คานาตะ เเต่มันจำเป็น ชั้นต้องหยุดมันลง ชั้นอยากความสุขของประชาชน”...

...ไคลน์ได้เดินออกไป...

...“เดี๋ยวสิไคลน์ คิดจะทำอะไร ถ้านายไปละก็ เท่ากับว่านายไม่มีโอกาสมีชีวิตกลับมาเลยนะ”...

...“ชั้นต้องขอโทษด้วย”...

...ไคลน์ต่อยเข้าที่ท้องเซเเวน อย่างเต็มเเรง...

...“ชั้นขอโทษด้วยนะ เซเเวน เเต่นี่คือความหวังของโลกเเล้วละ ชั้นสูญเสียมามากพอเเล้วละ นายอยู่เฉยๆไปเถอะ ตอนนี้ชั้นน่ะ ไม่เหมือนเดิมเเล้ว ชั้นได้รับพลังมาจากเทพศักดิ์สิทธิ์กลัมาทั้งหมดเเล้ว ตอนนี้เเทบจะไร้เทียมทานเเล้วละ ถ้านายเกิดไปด้วยละก็ ฉันอาจจะเสียนายไป”...

...“ค...ไคลน์”...

...เซเเวนล้มลงกับพื้น...

...ฮาจิเมะได้เห็นเหตุการณ์...

...“ชั้นเข้าใจนายนะว่าไม่อยากสูญเสียอีก เเต่ว่าศัตรูที่เราเจอนั้นเป็นภัยคุมคามต่อมนุษย์ชาติทั่วทั้งโลก พร้อมยังมีลูกน้อง ในสังกัด20ล้านตนถึงนายจะสามารถปลดล๊อคพลังได้เเบบ100%ก็ตาม เเต่ว่านายจะไหวหรอ”...

...“เชื่อใจชั้นไหม ถ้านายเชื่อฉันใจละก็ ฉันก็จะทำให้มันสำเร็จ”...

...“เเน่นอนอยู่เเล้วว่าฉันจะต้องเชื่อนาย”...

...ไคลน์ ได้เเสดงใบหน้ายิ้มเล็กน้อยออกมา เเละได้ยื่นมือมาให้...

...“ขอบคุณนะที่เชื่อใจ”...

...ไคลน์ได้ยื่นมือไปที่ฮาจิเมะ...

...“นายนี่นะ ไม่เปลี่ยนไปเลยจริง”...

...ฮาจิเมะ ยื่นมือไปชนมือไคลน์...

...“ฝากความหวังของผู้คนทั้งโลกกับนายด้วยละ”...

...“อา วางใจได้เลย อย่าไปบอกอลิซเข้าให้ละ นี่อาจจะเป็นการเจอกันครั้งสุดท้ายนะ ลาก่อนเพื่อน”...

...ในเวลาต่อมา สงครามได้จบลง ได้สำเร็จ...

...ไคลน์ได้เสียชีวิตในสงคราม ไคลน์ทนพิษบาดแผลไม่ไหว ไคลน์ได้ต่อสู้กับเหล่าเทพทั้งหมด13องค์ เเละลูกน้องอีก 20ล้านตน ด้วยตัวคนเดียว ในเวลา10ชั่วโมง...

... ทั่วโลกได้รับความเสียหายไปจำนวนมาก เเต่ว่าเขานั้นได้กลายเป็น วีรบุรุษของโลกนั้นเอง ได้ถูกขนามไปว่าเป็นฮีโร่ของโลก ทั่วโลกนั้นต่างยกย่องให้วีรบุรุษของโลกนั้นเอง...

...เวลานั้นได้ผ่านถึง3ปี...

...“อรุณสวัสดิ์จ้าาาา”...

...“ยินดีด้วยนะนายได้ตายเเล้ว”...

...ไคลน์นั้นได้ทำหน้าเเบบว่ามันจะดีใจตรงไหน...

...“เเล้วมันควรน่าดีใจตรงไหนฟะ”...

...“ไม่ดีใจหรอ นายจะได้เกิดใหม่เลยน๊าาาา น่าดีใจดีออกนะ”...

...“อะเเฮ่ม”...

...“ฉันขอโทษด้วยนะ ที่เสียมารยาท ฉันลืมเเนะนำตัว ฉันคือเฟร์ย ฉันเป็นเทพธิดาที่จะพานายเกิดใหม่กับชีวิตใหม่ยังไงละ”...

...เฟร์ยนั้นได้เสกขนมออกมากิน...

...“มันใช่เวลากินที่ไหนละเว้ย”...

...ไคลน์ได้ดีดนิ้ว ทำให้ขนมที่เฟร์ยกำลังกินอยู่หายไป...

...“ขะขะขะขนมหายยยยย อุหว่าาาา ใจร้ายจังอ่า เป็นคนที่เทพเจ้าต้องกลัวไม่พอยังจะรังเเกฉันอีก ใจร้ายยยย”...