ฉันเนี่ยนะได้หมั้นกับยากูซ่า
"หาวววว"
เสียงจากโทรศัพท์ของเจนดังขึ้น
"ได้เวลาไปโรงเรียนแล้วหรอ!
(วิ่งไปอาบน้ำ)
"เสร็จแล้วไปโรงเรียนดีกว่า"
เดินไปโรงเรียนด้วยความร่าเริงและคาบขนมปังไปด้วย
ระหว่างทาง
"ระวัง!"
"ห่ะ!?"
มีผู้ชายตัวใหญ่คนนึงวิ่งมาอุ้มตัวเจนขึ้นอย่างง่ายดายดูทรงน่าจะวิ่งหนีนักเลงมาด้วย
"นี้มันบ้าอะไรเนี่ย!ปลอยฉันเดียวนี้นะไอโรคจิต!"
"อยู่นิ่งๆสิ!"
"ผู้หญิงอะไรว่ะตัวเล็กนิดเดียวแต่แรงเยอะจริง!"
"..."
ผู้ชายคนนั้นมาแอบพวกนักเลงที่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งละวางเจนลง
"...มองอะไร?"
"มองคนพิลึกไง",
"เฮ้ฉันไม่ใช่คนพิลึกนะ"
"แล้วนายเป็นไรอยู่ๆมาอุ้มฉันทำไหม?"
"..."
ชายคนนั้นเงียบไปก่อนจะตอบว่า
"นี่!ฉันช่วยเธอไวนะไม่คิดจะขอบคุณกันหน่อยหรอ"
"ช่วย?ช่วยเรื่องอะไรฉันไม่เห็นรู้เรื่อง"
"เรื่องนักเลงไง!พวกมันคุยกันว่าจะเอาตัวเธอไป"
"ห่ะเอาตัวฉัน!"
"ใช่"
"แล้วทำไมพวกมันถึงไล่ตามนายอ่ะ"
"...ออฉันไปยืนฟังพวกมันน่ะ^ ^"
"นี่นายโง่จริงหรือแกล้งโง่ห่ะ"
"ขอโทษคับบบ"
"ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ"
"ฉันชื่อเจนละนายอ่ะ"
"ชื่อภีมคับบ"
"ว่าแต่นายอยู่โรงเรียนเดียวกันหรอ"
"ใช่แล้ววว"
"ว่าแต่นี่กี่โมงแล้วอ่ะ"
"7:30แล้วคับบ"
"ห่ะ!!"
"ทำไมหรอ"
"แย้แล้วๆๆๆๆ"
"???"
"ฉันต้องรับไปรายงานตัว''
"ออสำหรับเด็กทุนน่ะหรอ?"
"ใช่ละตอนนี้สายแล้วด้วยTT"
"พาฉันไปตึกคณะหน่อยได้ไหม?"
"ได้"
"ขอบคุณนะ"
ทั้งคู่พากันวิ่งไปที่ตึกคณะและเจนก็เข้าไปสัมภาษณ์1 ชั่วโมงผ่านไปเจนเดินออกมาจากตึกคณะด้วยรอยยิ้มภีมที่รออยู่ก็เดินไปหา
"เป็นไงบ้าง"
"ผ่านแล้ว^ ^"
"ดีใจด้วยนะ"
"ดูเหมือนตอนนั้นเธอจะตกใจมากเลยนะ"
"นิดหน่อยที่อยู่ๆมีคนแปลกหน้ามาอุ้ม–_–"
"ขอโทษนะ"
ภีมพูดพร้อมกับใบหน้ารู้สึกผิด
"เอาเถอะฉันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอก"
"เดี๋ยวเลี้ยงเครปเอาไหม"
เจนเบิกตากว้างและถามว่า
"ได้หรอ"
"ได้สิ"
ทั้งคู่พากันไปซื้อเครปโดยมีภีมเลี้ยง
"ว่าแต่นายอยู่ปีอะไรหรอ"
"อ๋อปี3น่ะ"
"แสดงว่านายเป็นรุ่นพี่ฉัน2ปีหรอ"
"ประมาณนั้น"
"จะฉันพาเธอไปส่งหอไหมตอนนี้มันก็เย็นแล้ว"
"ไม่ต้องหรอกฉันกลับเองได้"
"ถ้างั้นพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าล่ะมีกิจกรรมรับน้องอีก,
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments