วันที่ 1 แรกพบ

 บิว : ............

 เทศมนตรี : โฮะโฮ้ว! บิว! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ดูโตขึ้นเยอะเลย

 บิว : อ-อาครับ

 เทศมนตรี : ยินดีต้อนรับอีกครั้งในเกาะสวรรค์ของเรา เดินทางมาเหนื่อยน่าดู ไปนั่งพักกินอะไรกันหน่อยไหม ลุงเลี้ยงเอง!

 บิว : ไม่เป็นไรครับๆ ผมยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่

 ตอนนี้ผมกำลังคุยอยู่กับชายอ้วนคนนึงที่ท่าเรือ ดูจากหน้าตาแล้วเป็นผู้สูงวัยอายุราวๆ 60 ได้ ใส่ชุดเหมือนกับนักสำรวจโบราณคดียังไงยังงั้น แต่ที่ตะหงิดใจที่สุดคือผมรู้สึกคุ้นเคยแปลกๆกับที่แห่งนี้ รวมถึงคนๆนี้ด้วย

 เทศมนตรี : อย่าคิดมากไปเลยนะบิว เราญาติกันน่ะ แต่เอาเถอะ! ฉันไม่บังคับอะไรอยู่แล้วและหวังว่าการที่นายมาที่นี้จะทำให้นายมีความสุขดีนะ

 บิว : ผมก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะครับ อยู่ในเมืองเหนื่อยมากๆเลยล่ะ แหะๆ

 ผมเองก็แถๆไปก่อนแหละนะ ยังไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์สักเท่าไหร่ แต่ที่แน่ๆคือตอนนี้ผมอยู่ในชุดเหมือนนักท่องเที่ยวเลย เสื้อยืดสีขาวใส่ทับด้วยชุดฮาวาย กางเกงขาสั้น และรองเท้าแตะ พร้อมด้วยกระเป๋าสะพายหลังและกระเป๋าลาก หนักเอาเรื่องเลยล่ะ

 เทศมนตรี : โฮะโฮ้ว! งั้นเราไปบ้านใหม่ของนายก่อนเลยไหม ตอนนี้จูดี้กับไบรอันคงเตรียมบ้านนายเสร็จแล้วล่ะ

 บิว : ไปกันเลยครับ

 ผมตอบกลับพร้อมพยักหน้าตกลง เทศมนตรีที่เห็นอย่างนั้นก็เดินนำผมไปเลยล่ะ พร้อมค่อยแนะนำสิ่งต่างๆตลอดทาง ในเกาะแห่งนี้ตอนเวลายามบ่ายเนี่ยสดใสสุดๆ มีต้นไม้ประดับประดาเต็มไปหมดรวมถึงดอกไม้หลากสี ผีเสื้อเองก็ไม่น้อยเลย รวมถึงยังมีร้านสังสรรค์ที่ติดใกล้กับชายหาด ถัดมาก็เป็นคาเฟ่ แล้วขึ้นไปอีกฝั่งตะวันออกของเมืองจะมีร้านขายของชำที่รวบรวมของไว้หลากหลาย แลปวิจัย คลินิก ฯลฯ ทางที่เราเดินผ่านหลักคือใจกลางเมือง พื้นที่โล่งอยู่ใจกลางเลยแต่มีพิพิธภัณฑ์และตึกหลักของเกาะสวรรค์

 เทศมนตรี : ถ้านายอยากจะได้อะไรหรือขอความช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ ก็มาติดต่อที่ตึกหลักได้

 บิว : ที่นี่มีอะไรมากมายกว่าที่ผมคิดไว้อีกนะครับ

 เทศมนตรี : ใช่แล้วล่ะ! แต่น่าเสียดายที่ช่วงนี้นักท่องเที่ยวแทบไม่มีเลย....และธรรมชาติแย่ลงเรื่อยๆ เพราะรากไม้แปลกๆสีดำนั้น....

 บิว : ???

 เทศมนตรีทำสีหน้าเสียใจออกมาให้เห็นต่อหน้าผม ผมเองก็หวนคิดนึกไปถึงก่อนหน้านั้น ก่อนจะเข้ามาถึงที่เกาะก็สังเกตเห็นคราบน้ำมันเยอะเอาเรื่องเลยล่ะแต่ในท่ามกลางคราบน้ำมันนั้นมีรากไม้งอกออกมาด้วย

 เทศมนตรี : ยังไงก็เถอะ ทุกอย่างจะดีขึ้นมาเอง!

 บิว : อืม! ผมเองก็จะช่วยอีกแรงนะครับ ถ้ามีอะไรที่ผมทำได้-.......

 เทศมนตรี : ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ขอบคุณสำหรับความหวังดีน่ะ เราไปต่อกันเถอะ

 บิว : ..........

 เทศมนตรี : ?? บิว??

 บิว : พระเจ้า....เทพธิดามาเกิดรึไง....

 เทศมนตรี : ห๊ะ????

 ในระหว่างที่ผมกำลังพูดคุยอยู่กับเทศมนตรีนั้นเอง ใจผมเหมือนจะเต้นผิดจังหวะไปชั่วครู่นึงก่อนจะเต้นสั่นระรัว ร่างกายกับสายตาราวกับถูกสะกดด้วยมนต์ตราบางอย่างทำให้หยุดนิ่งและไม่อาจละสายตาจากสาวคนนึงที่เดินผ่านอยู่ด้านหลังเทศมนตรี ก็อยู่ห่างพอสมควรแหละแต่ด้วยสายตาผมที่กลับมาชัดแจ๋วเหมือนเกิดใหม่ ทำให้สาวงามมัดผมทรงหางม้า ผมสีเขียวขจี นัยน์ตาสีดำ ดวงตาดูแหลมคมและงดงาม ใส่ชุดหมอสีเขียว มีรอยสักตามแขนซ้ายและบริเวณคอเล็กน้อยที่ผมพอได้เห็นบ้าง

 เทศมนตรี : อ้อ งี้นี่เอง โฮะโฮ้ว นั้นหมอยูริพึ่งมาอยู่ที่เกาะได้สัก 5 ปีเอง

 บิว : เย้ย! ตกใจหมด! มาอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?!

 เทศมนตรี : เมื่อกี้เอง นี้เหม่อไปไกลถึงไหน

 ยูริ : ?

 ผมแทบจะไม่รับรู้สิ่งรอบข้างเลยแม้แต่ตอนที่เทศมนตรีมายืนอยู่ข้างๆผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทำเอาผมสะดุ้งเฮือกใหญ่ด้วยความตกใจ แต่นั้นเองก็ทำให้หมอยูริหันมาทางผม แล้วผมก็ได้รับสิ่งที่คาดไม่ถึง นางยกยิ้มออกมาอย่างสดใสแล้วโบกมือทักทายกันแบบเบาๆ ตัวผมสตั้นนิ่งไปอีกครั้งก่อนจะยกมือขึ้นแบบสั่นๆแล้วโบกมือทักทายกลับไป

 เทศมนตรีมองผมด้วยสายตาที่เขม็งมองเลยล่ะ และผมไม่ทันสังเกตหรอกเพราะทั้งกายทั้งใจ(ทั้งจักรวาล)กำลังมีเพียงสาวคนนั้นคนเดียว หลังจากโบกมือทักทายอยู่สักพักคุณหมอได้ดูนาฬิกาข้อมือตัวเองก่อนจะรีบเดินไปต่อพ้นจากสายตาไป และพอหมอไป ผมก็ทรุดตัวลงนั่งยองกับพื้น

 บิว : คนแก่คนเฒ่าหัวใจเต้นแรงแบบนี้อ่ะ อันตรายถึงตายได้เลยนะเนี่ย

 เทศมนตรี : นายพึ่งอายุได้ไม่ถึงเลข 3 เลยนะบิว แปลกคนชะมัด

 เทศมนตรีพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆกับผม ส่วนผมก็ขออยู่แบบพักหายใจให้สติกลับมาเป็นปกติก่อนที่จะไปกันต่อสู้บ้านใหม่ของผม

 ตึก!ตึก!ตึก!

 เทศมนตรี : จูดี้! ไบรอัน!

 จูดี้ : อ่ะ คุณนายกเทศมนตรี และนั้น...ชาวไร่คนใหม่สินะ

 เทศมนตรี : ใช่แล้วล่ะ นี้บิว บิวนี้จูดี้ เป็นช่างประจำเกาะสวรรค์

 บิว : ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณจูดี้

 จูดี้ : ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ้ะ

 ผมกับเทศมนตรีมาถึงบ้านใหม่ผมจนได้ อยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองเลย เมื่อมาถึงก็ได้ยินเสียงทุบอะไรสักอย่างดังมาแต่ไกล หญิงสาวผิวสีแทน ผมสีดำยาว มัดผมหางม้า ใส่เอี๊ยมสีน้ำเงิน ยืนอยู่หน้าบ้าน ซึ่งบ้านก็....

 ไบรอัน : โอ้ว มากันพอดีเลย

 เทศมนตรี : ส่วนคนนั้นชื่อไบรอันนะบิว เป็นช่างเช่นกัน

 บิว : สวัสดีครับคุณไบรอัน

 และแล้วก็มีชายคนนึงเดินออกมาจากในบ้านพร้อมปัดๆมือของตนเอง เขามาในลุคชุดนายช่างเต็มยศเลย ใส่ผ้าโพกหัว ไว้หนวดไว้เครา

 ไบรอัน : สวัสดีๆ ชื่อ บิว เป็นชาวสวนคนใหม่สินะ

 บิว : จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ

 เทศมนตรี : และนี้! คือบ้านใหม่ของนายนะบิว ดูดีใช้ได้เลยใช่ไหมล่ะ!

 บิว : เออ.....ก็......

 เอาจริงๆแล้วบ้านก็ดูเหมือนบ้านเก่าๆโทรมๆมาเนรมิตใหม่ให้ดูดีขึ้น แถมยังดูเล็กมากเลยล่ะเมื่อเทียบกับบ้านหลังอื่นๆในเมือง

 จูดี้ : นี้นายไม่พอใจกับงานเรางั้นเหรอ

 บิว : อ่ะ-เอ๋ ไม่ใช่นะๆ ผมแค่อยากบอกว่า..

 เทศมนตรี : โว้วๆ ใจเย็นนะจูดี้

 จูดี้ : ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า แค่หยอกเล่นหน่า เอาจริงบ้านหลังนี้ก็เป็นอย่างที่นายคิดนั้นแหละนะ

 ไบรอัน : แต่ไม่ต้องห่วง เราจะค่อยๆซ่อมแซมทำบ้านใหม่ให้นายเรื่อยๆ

 บิว : อะแหะ- ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่ช่วยกันเตรียมบ้านใหม่ให้ผมโดยไม่มีค่าใช้จ่าย

 ไบรอัน : คนกันเอง เรายินดีต้อนรับเพื่อนบ้านใหม่เสมอ

 จูดี้ : ใช่แล้วล่ะที่รัก ถ้านายต้องการอุปกรณ์หรือให้เราช่วยก่อสร้างอะไร ก็มาที่บ้านนายช่างเราได้นะ ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองเลย

 บิว : ครับผม

 ไบรอัน : พวกเราเสร็จงานล่ะ กลับก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่

 จูดี้ : ไว้เจอกันใหม่

 เทศมนตรี : กลับกันดีๆล่ะทั้งสองคน

 ทั้งสองคนโบกมือพร้อมกล่าวลาและจากไป ผมกับเทศมนตรีก็โบกมือตอบกลับเช่นกัน แล้วเทศมนตรีก็หันไปมองทางด้านหน้าบ้านผม ผมก็หันมองตามแล้วพบกับพื้นที่อันกว้างใหญ่ที่รกไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า รวมถึงขยะมาจากไหนไม่รู้

 เทศมนตรี : ถึงมันจะโคตรรกสุดๆ แต่นี้ก็เป็นที่ไร่ของนายแบบชอบธรรมทั้งหมดเลย

 บิว : .........อ่า นึกออกแล้วล่ะ ที่นี่

 เทศมนตรี : นึกอะไรออกเหรอ?

 บิว : ไม่มีอะไรครับ ขอบคุณลุงด้วยนะครับที่พาผมมา

 เทศมนตรี : โฮะโฮ้ว เรื่องเล็กน้อย เอาหล่ะ! ลุงพามาส่งแค่นี้ ให้เวลานานพักผ่อนให้เต็มที่ มีเรื่องอะไรก็ติดต่อตึกหลักนะบิว

 บิว : รับทราบครับ

 เทศมนตรี : ขอให้สนุกกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่

 เทศมนตรีบอกลาและเดินกลับไปยังที่ของเขา ส่วนผมนั้นมองภาพพื้นที่อันรกรุงรังแห่งนี้ และได้คำตอบแล้วว่าที่นี่คือที่ไหน

 บิว : นี้เรา...มาเกิดอยู่ในเกมเมื่อ 60 ปีก่อนเหรอเนี่ย....

[ จบตอนที่ 2 ]

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***