ตอนที่3

"ป๊ะป๊าป้อนน้องอีก น้องอยากินอันนั้น" เสียงของลูกน้อยสองคนที่เเย่งกันให้ป๊ะป๊าของตนป้อนข้าวแม้ว่า พวกตนจะอิ่มมากเเล้วเเต่ก็ยังอยากใช้เวลากัับป๊ะป๊าของตัวเอง

"ปุณปราณครับ หนูกินเยอะไปเเล้วนะครับ หนูหิวกันจริงๆหรือเเค่อยากใช้เวลาอยู่กับป๊ะป๊าครับ"เสียงของคนเป็นพ่อเอ่ยทักอย่างรู้ทันลูกทั้งสอง

"น้องปุณอิ่มเเล้วคับ" "น้องปราณก็อิ่มคับ" พวกเขาอิ่มเเล้วเเต่ยังอยากใช้เวลากับป๊ะป๊าเพราะป๊ะป๊านะ ไม่ค่อยมีเวลามาให้เขาเลย เขาอยากอยู่กับป๊ะป๊าตลอดเวลาเลยเเหละ

"อิ่มเเล้วก็พอครับเดี๋ยวหนูจะปวดท้องเอา เอายังงี้เราไปหาดูประวัติคนที่อาพลส่งมาให้ดีไหมครับ เดี๋ยววันนี้เรามาช่วยกันเลือกพี่เลี้ยงของพวกหนูกัน"

"ครับ! ครับ!" เสียงลูกน้อยตอบรับทันควันเพราะอยากทำกิจกรรมร่วมกับผู้เป็นพ่อของตน

"งั้นปุณปราณไปรอที่ห้องนั่งเล่นนะครับ เดี๋ยวป๊ะป๊าตามไป" ก่อนจะจับเจ้าปราณที่กำลังนั่งบนตักให้ยืนขึ้น แล้วปุณก็กระโดดลงจากเก้าอี้วิ่งจับมือกับปราณไปที่ห้องนั่งเล่น เป็นภาพที่ทำเอาคนเป็นพ่อยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว ลูกเขามันน่ารักลูกเขาเกิดมาเพื่อใช่คำว่าน่ารัก

"จิรามึงติดต่อไอ้พลให้ส่งประวัติพี่เลี้ยงมาให้กูตอนนี้เลย " ก่อนจะหันมาคุยกับลูกน้องที่ยืนอยู่ตรงข้างโต๊ะกินข้าว

"ครับนายใหญ่ นายใหญ่ครับเรื่องที่นายใหญ่ให้ผมไปจัดการผมจัดการเรียบร้อยเเล้วนะครับ ส่วนเรื่องปืนทางนั้นก็ตอบตกลงแล้วเเละจะส่งมาให้เราภายใน 3วันนี้ครับ แต่พวกมันขอเพิ่มราคาจากเดิมเป็น3เท่าครับนาย" ลูกน้องมือซ้ายอย่างจิราน่ะ ทำงานไว้ที่สุดในทีมเขามันทั้งเเกร่งทั้งฉลาด แต่ติดอยู่อย่างเดี๋ยวมันติดลูกเขา

"ให้ไปตามที่มันขอกูบอกแล้วจ่ายไม่อั้นคือไม่อั้น ทำงานดีมากจิรา" ก่อนจะลุกตัวเองออกไปแล้วไปนั่งดูโทรทัศน์กับลูกน้อย รอเวลาที่ลูกน้องของตนจะส่งประวัติพี่เลี้ยงคนใหม่มา

ตี้ดดด ตี้ดดดดด

"จิรา มึงโทรมาหาพ่องมึงเหรอ มึงก็รู้กูมาจัดการเรื่องไอ้ตระกลูรองให้นายใหญ่อยู่"

"นายใหญ่จะเอาประวัติพี่เลี้ยงของนายน้อยนะพี่พล แล้วพี่จัดการอะไรเรื่องตระกลูรองผมจัดการหมดเเล้วนะ"

"เออออมันมีที่กูต้องจัดการนั้นล่ะ ส่วนประวัติพี่เลี้ยงอยู่ในไฟล์แท็บเล็ตกู ชื่อไฟล์ เปลี่ยนพี่เลี้ยงเปลี่ยนยากเปลี่ยนลูกได้ไหมครับนาย "

"ไอ้พี่พล มึงตั้งชื่อไฟล์ได้น่าโดนลูกปืนนายจริงๆน่ะ "

"เอออ มึงเปลี่ยนชื่อไฟล์ให้กูด้วย เดี๋ยวกูกลับไปจะได้เเดกลูกปืนนายใหญ่ "

"ค่าเปลี่ยน5000นะพี่ช่วงนี้ผมช็อด"

"ไอ้นี้กับพี่กับน้องมันยังเอา เอออ3000พอนะ ช่วงนี้กูก็ช็อด นายน้อยไถ่ตั้งกูตอนเลิกเรียนทุกวัน"

"นายน้อยเเม่งเชื้อพ่อมันเเรงว่ะพี่ ส่วนเรื่องชื่อไฟล์ผมเปลี่ยนให้ละนะ ไปล่ะพี่นายเรียกแล้ว อย่าลืมโอนมาละพี่"

"เชื้อพ่ออะไรละ" ก่อนจิราจะตัดสายไปโดยไม่รอฟังเสียงของรุ่นพี่หนุ่มเลย

ห้องหน่วยสืบสวนพิเศษกองกำกับการของตำรวจตอนนี้เรียกได้ว่า ว้าวุ่นเป็นที่สุดในรอบ3เดือนเพราะอยู่ๆทางนั้นก็เกิดมีเรื่องทำให้พวกเขาปวดหัวอีกเเล้ว

"สารวัตครับ ตอนนี้คนของทางนั่นที่ให้สืบถูกพวกมันไล่ออกเเล้วครับ"

"ไล่ออกหรือพวกมันจับได้นะผู้กอง เเต่ตอนนี้ล่ะเป็นโอกาศให้เราส่งคนของเราเข้าไปสักที"

"น่าจะแค่ถูกไล่ออกครับ เท่าที่ผมสืบมาได้ ทางนั้นบอกเเค่ว่าไม่ต้องมาทำงาน แล้วก็โอนค่าจ้างล่วงหน้ามาให้100000บาทครับ"

"อือ ทางนั้นเปิดรับอีกเเล้วซินะ ให้เราส่งประวัติของทางเราไปเพื่อจะมีสักคนที่จะถูกตาพวกมัน"

"ครับสารวัตร ผมจะเร่งจัดการให้ครับ"

"แล้วเรื่องปืนล่ะผู้กอง"

"เอ่อออ คือ ทางโน้นมาริบไปแล้วครับบอกว่าให้เอาเข้ากองกลางครับ"

"อีกเเล้วเหรอ ช่างเถอะส่วนประวัติที่ส่งไป ส่งของผมไปด้วยนะ ใส่ไปว่าผมเคยเป็นสารวัตเเต่ถูกไล่ออกนะ เพราะผมคงจะลาออก อยากรู้ทางนั้นจะทำยังไง"

"สารวัตรจะลาออกเหรอครับ "

"ผมจะลาออกไปปฏิบัติหน้าที่ เเค่อยากรู้พวกมันจะทำอย่างไงถ้ารู้ว่าสารวัตที่ตามสืบคดีมันอยู่ลาออกแล้วไปทำงานกับมัน"

"งั้นให้ผมใส่ประวัติปลอมไหมครับว่าเเค่ไล่ออก สารวัตรไม่เห็นต้องลาออกเลยนิครับ"

"ไม่ล่ะมันน่าจะมีหนอนในนี้ เเถมผมอยากรู้ว่ากรมตำรวจจะตั้งใครมาเเทนผมด้วย คุณรีบไปจัดการเถอะ ส่วนใบลาออกผม ให้เขียนไปว่าผมจะไปเลี้ยงเด็ก"

สารวัตรหนุ่มไฟเเรง เร่งสั่งลูกน้องให้รีบจัดการเรื่องใหญ่กว่านี้ เขานะเบื่อระบบข้าราชกาลของไทยที่กินเล็กกินน้อย เอื้อประโยชน์ให้คนรวย เขาก็ไม่ได้ใส่สะอาดเเต่นี้มันมากไป จับปืนไม่ทันไรคนใหญ่คนโตก็ริบไป ปากบอกเอาเข้าชาติ เเต่เขารู้ว่ายังไงก็เอาไปปล่อยให้พวกพ่อค้าอาวุธอยู่ดี เเล้วจะให้พวกเขาจับมาทำไหม ถ้าจะยังทำเหมือนเดิมส่งอาวุธให้พวกมัน สู้ลาออกไปสืบคดีหาหลักฐานให้เเน่นแล้วจับให้ก็สิ้นเรื่อง หรือไม่ก็ทำงานกับพวกมันซะก็เขาก็เบื่อที่ต้องเป็นคนเลวในคราบคนดีเหมือนกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***