Ep1

"กูต้องไปทำงานตอนกลางคืน แปลว่ากูจะกลับดึก มึงนอนก่อนได้เลย ไม่ต้องรอกู ข้าวเย็นไม่ต้องทำเผื่อกู"

เสียงแหบๆของผู้ชายตัวเล็กพูดออกมา

"ก็ได้ ยังไงกูก็ไม่ทำอาหารอยู่แล้ว" ผมบอกออกไปอย่างนั้น แต่ผมก็อดที่จะห่วงเขาไม่ได้

"สัปดาห์หน้า มหาลัยเปิดวันแรก แต่กูจะไปทำงานในอีก 2 วัน"

"มึงได้อยู่คอนโดน้อยกว่ากู กูต้องจ่ายส่วนของกูเพิ่มไหม?"

"ก็ดีนะ กูจะได้ไม่ต้องเหนื่อยหางานเพิ่มอีก 2-3 งาน เพื่อมาผ่อนค่าคอนโดกับมึง" หน้าตาคนตัวเล็กดูกวนฝ่าบาทาขึ้นเป็นกอง

"กูประชด กูก็ต้องทำงานเหมือนกัน"

"บ้านมึงก็รวยนี่ จะไปทำงานทำไม?"

"กูก็ต้องเก็บเงินไว้ซื้อของที่กูอยากได้ไหม"

"งั้นกูไม่เสือกเรื่องของมึงดีกว่า กูไปทำงานแล้ว"

"ไหนบอกมึงจะไปทำงาน ใน อีก 2 วันหน้าไง"

"เขาเพิ่งบอกมาว่าวันนี้ทดลองงาน กูก็เลยต้องรีบไป วันนี้มึงนอนคอนโดใช่ป่ะ กูกลับดึกไม่ต้องรอนะกูเอากุญแจสำรองมาแล้ว" คนตัวเล็กชูกุญแจให้ดู

"เออลืมแนะนำชื่อกันเลย กู'กันดั้ม'นะ"

"กู'นัท'" แล้วคนตัวเล็กก็เดินออกไป

ปัง

หลังสิ้นเสียงของประตูที่ถูกปิดลง ทำเอาห้องนี้เงียบสงัดขึ้นเป็นกอง

แล้วเราจะทำอะไรดีเนี่ย ยังไม่เที่ยงสะด้วยสิ

ผมเหลือบไปมองนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลา 11:47 น ก็ใกล้เที่ยงแล้วนะแต่ยังไม่หิวเลย

เก็บของก่อนดีกว่า ถึงตอนที่คุยกับนัทจะคุยไปด้วยเก็บไปด้วยก็เถอะแต่ของมันเยอะชะมัด

ผมมองไปทางโซนของนัทก็เห็นว่าของของเขาช่างน้อยเสียเหลือเกิน

มีเสื้อผ้าแค่ชุดนักศึกษา เสื้อคลุม 2-3 ตัวแล้วเหมือนจะมีชุดไปรเวทแค่ 4-5 ชุด หนังสือก็มีน้อย

แต่ในห้องของเค้าอาจมีข้าวของมากกว่านี้ก็ได้

อยากรู้จังเลยว่าเขาเรียนอะไร

ก๊อกๆ

"ครับมาแล้วครับ" ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูทันทีที่มีเสียงเคาะประตู

ผู้ชายตัวสูงถือถุงร้านสะดวกซื้อไว้ในมือแล้วพูดขึ้นว่า "อันนี้ใช่ห้องน้องนัทไหมครับ"

"ใช่ครับ"

"แล้วน้องนัทอยู่ไหมครับ?"

"เขาออกไปทำงานครับ"

"แปลกจัง นัทบอกกับพี่ว่าวันนี้ไม่มีงานนี่นา งั้นพี่ไม่มีอะไรแล้ว ขอโทษที่มารบกวนนะ พี่อยู่ห้องข้างบนน่ะ"

"อ๋อครับ"

แล้วพี่ผู้ชายคนนั้นก็เดินออกไป

เราทั้งคู่เพิ่งจะย้ายมาอยู่ห้องได้แค่วันเดียว มีคนที่รู้จักนัทด้วยหรอ คงจะเป็นพี่ชายละมั้ง

หรือว่านัทจะเป็นคนดังนะ

ลืมขอ IG ไปเลยแฮะ

เบอร์กับไลน์ก็ไม่มีแล้วจะติดต่อหากันยังไงเนี่ย

คิดไปคิดมา ของก็จัดเสร็จแล้ว แล้วตอนนี้ก็ใกล้จะ 15:00 น แล้วด้วย

ลงไปกินข้าวดีกว่า หรือสั่งขึ้นมากินข้างบนดีนะ แต่ถ้ากลิ่นมันติดห้อง นัทจะเหม็นหรือเปล่านะ

งั้นลงไปกินข้าวข้างล่างน่าจะดีที่สุดแหละ

ผมเดินไปที่ลิฟท์แล้วดูเหมือนคนจะเยอะมาก แล้วก็อยู่ชั้นบนสุดซะด้วย ลงบันไดอาจจะไวกว่า

ผมลงมาจากชั้น 3 แล้วเดินไปหาอะไรกินแถวๆคอนโด

ผมกำลังคิดว่าการใช้จ่ายของผมจะเป็นยังไง

พ่อส่งเงินมาเดือนละ 5,000 บาท จะพอหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ

ส่วนแม่ก็ให้รางวัลที่ผมติดคณะนิติศาสตร์ มาอีกหมื่นนึง

พออยู่แล้วเราไม่ได้กินอาหารหรูขนาดนั้น

ถ้าเจอพี่รหัส ที่รวยก็ดีสิ จะได้ผลาญเงินให้หมดเลย

ติ๊ง

Law (288)

goPjk : สวัสดีค่ะพี่ดึงเด็กคณะนิติปี 1 มาครบแล้วใช่ไหมเอ่ย

goPjk : พี่เป็นรุ่นพี่คณะนิติศาสตร์นะคะพี่ดึงทุกคนมาจากรายชื่อที่อยู่ในระบบนะคะ

Kluen : ถ้าใครมีเพื่อนที่เรียนนิติแล้วพี่ไม่ได้แอดไปช่วยแอดเพื่อนเข้ามาด้วยนะครับ

goPjk : ถ้ามีข้อสอบถามอะไรก็ส่งข้อความมาในแชทนี้ได้เลยนะ

แล้วคนจำนวนมากก็ส่งสติ๊กเกอร์รัวๆ

goPjk : พี่ชื่อเนย่านะคะ พี่อยู่ปี 2

Kluen : พี่ชื่อคลื่นนะครับอยู่ปี 3

NaaaNaaa : พี่ชื่อนานานะคะ ปี 2 ค่ะ

Kluen : ถ้าใครอยากจะปรึกษาอะไร สามารถทักแชทส่วนตัวมาที่พี่ได้เลยนะ

Kluen : สัปดาห์หน้าจะเปิดเทอมกันแล้ว พี่ขอให้น้องๆช่วยมาเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องด้วยได้ไหมครับ

NaaaNaaa : ถ้าใครไม่ว่างไม่เป็นไรนะแต่อย่างน้อยช่วยมาเกิน 200 คนนะคะ พวกพี่มีเรื่องจะแจ้งด้วยค่ะ

goPjk : ฝากบอกเพื่อนๆที่ยังไม่ได้เข้ามาด้วยนะคะ

ผมนั่งอ่านแชทไปกินข้าวไป แล้วไลน์ก็เด้งรัวๆ เหมือนคนจะเข้ามาเพิ่มขึ้น

"พี่ครับคิดตังค์เลยครับ"ผมเรียกพนักงานมาเก็บโต๊ะ

"45 ครับ"

"นี่ครับ" ผมยื่นธนบัตรใบละ 50 ออกไป "ไม่ต้องทอนนะครับ"

"ขอบคุณครับ" แล้วผมก็เดินกลับคอนโด

ตอนนี้ก็ 4 โมงกว่าๆ ไม่รู้จะทำอะไร

ก๊อก ก๊อก

ใครมาอีกแล้วนะ

แกร๊ก

เสียงเปิดประตูเข้ามา

"อ้าวกลับมาแล้วหรอ"

นัทเดินเข้ามา

"อืม กูไปอาบน้ำก่อนนะ กูขอยืมสบู่กับยาสระผมมึงนะ"

"เอาไปเลย" แย่จังที่คอนโดนี้มีห้องน้ำแค่ห้องเดียว แต่ดีตรงที่มีห้องนอน 2 ห้อง แต่ตู้เสื้อผ้าดันมีตู้เดียวนี่สิ คงต้องซื้อเพิ่มแล้วล่ะ หารค่าใช้จ่ายดีไหมนะ

จะว่าไปพอเก็บของแล้วก็กว้างดีเหมือนกันนะ

ผมเอนตัวลงนอนบนโซฟาในโซนห้องนั่งเล่น แล้วก็เปิดทีวีดูรายการข่าว

พอรู้สึกง่วงขึ้นมาก็เลยหลับสนิท

"มึงๆ ตื่นได้แล้ว" มือเล็กๆเขย่าไหล่ผม

แล้วใบหน้าที่ก้มลงมา บวกกับคอเสื้อกว้างที่ทำเอาเห็นร่างกายขาวๆด้านในพร้อมรอยดำเล็กๆที่คาดว่าน่าจะเป็นรอยสัก แต่ไม่อาจคาดเดาได้ว่าเป็นรูปอะไรกันแน่ ทำเอาผมตกใจไม่น้อย

พอเขายืนขึ้น ก็ทำให้เห็นว่าเขาใส่กางเกงขาสั้นที่เห็นไปถึงต้นขาด้านใน

ขาวชะมัด 

นี่เราคิดอะไรเนี่ย นั่นรูมเมทนะ

"มึงหน้าแดงนี่เป็นอะไรหรือเปล่า อ้อแล้วนี่ก็ 19:00 น แล้ว ไปอาบน้ำซะ"

ผมหลับไปนานขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย ไม่รู้สึกตัวเลยแฮะ

"อือ..." ผมเดินตรงไปที่ห้องน้ำ แล้วก็จับหน้าตัวเอง รู้สึกได้ถึงความร้อนบนใบหน้า

พออาบน้ำไปได้สักพัก ก็นึกขึ้นมาได้ว่าลืมหยิบผ้าเช็ดตัวมา

ผมล้างเนื้อล้างตัวเสร็จแล้ว ถ้าออกไปในสภาพนี้แย่แน่ๆ

ผมเลยตะโกนออกไปว่า "นัท หยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อย"

"อยู่ตรงไหนอ่ะ?"

"อยู่ในกระเป๋าเดินทางในห้องเข้าไปได้เลยไม่ได้ล็อค"

"เออๆ เดี๋ยวหยิบให้ กระเป๋าใบไหนนะ"

"ใบสีดำ"

"ใบสีดำมึงมีน้อยมากมั้ง"

"ใบที่ใหญ่ที่สุดอ่ะ" ทำเอาผมลืมไปเลยว่ากระเป๋าของผมมีอยู่ 4-5 ใบ และทุกใบดันเป็นสีดำเสียหมด

"ออ...เจอละๆๆ" เสียงของฝีเท้ากำลังเข้ามาใกล้ๆ

"เปิดประตูดิกูจะได้เอาให้"

"วางไว้หน้าประตูนั่นแหละ"

"เราก็ผู้ชายด้วยกัน เขินหรือไง"

'เออก็เขินอ่ะดิ' หวังว่าผมจะไม่ได้พูดคำพูดเมื่อกี้ออกไปนะ

"กูแขวนไว้ที่ประตูห้องน้ำนะ กูไปแดกข้าวแล้ว ให้กูซื้ออะไรขึ้นมาป่ะ"

มึงจะออกไปสภาพนั้นหรอ

"ไม่เอา" ผมปฏิเสธออกไป

"งั้นกูไปแล้ว"

ปัง

สิ้นเสียงปิดประตู ผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เข้าห้องนอนแล้วก็แต่งตัว

ผมล้มตัวลงนอนบนเตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเลื่อนดูข่าวสารต่างๆ

เวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก

ตอนนี้ประมาณ 5 ทุ่มได้แล้ว

แกร๊ก

มีเสียงเปิดประตูเข้ามา สงสัยรูมเมทของผมคงกลับมาแล้วแหละ ผมเดินออกไปกินน้ำก่อนนอน

"อ้าว...ยังไม่นอนอีกหรอ" ผู้ชายตัวเล็กที่เดินเข้ามาเอ่ยขึ้น

"แค่หิวน้ำอ่ะ" ผมหันไปมองเขาแว๊บนึง เหมือนแก้มเขาจะมีสีเลือดฝาดอ่อนๆ

ผมเดินไปใกล้ๆเขา ได้กลิ่นแอลกอฮอล์แรงมาก

"แล้วนี่ไปดื่มมาหรอ?"

"นิดๆหน่อยๆอ่ะ พอดีเจอเพื่อน"

พอสิ้นเสียงแหบๆของนัท เขาก็ล้มลงสลบอยู่ตรงหน้าผม

โอ๊ยนี่ต้องดื่มหนักขนาดไหนเนี่ย

ผมพยุงนัทไปที่โซฟา

"อุ"

ความชิบหายจะบังเกิดก็เวลานี้นี่แหละ

ผมรีบพานัทไปที่ห้องน้ำทันทีพยายามให้หน้าเขาจ่อชักโครกให้ใกล้ที่สุดเพื่อที่จะไม่เลอะ เหมือนเขาจะอาเจียนไม่ออกนะ

ต้องลูบหลังให้ใช่ไหม

ผมเอามือลูบหลังของเขา

"แหวะ"

กระเด็นมาถึงข้างบนเลยแฮะ

ครอก

เสียงกรน?

นัทหลับไปแล้ว?

ผมอยู่ในอาการงุนงงสักพักหนึ่งก่อนที่จะรู้สึกตัวว่าควรอาบน้ำให้เค้าหรือว่าเช็ดตัวให้เค้าดี

เช็ดตัวให้แล้วกัน ถ้าอาบน้ำอาจจะเปียกทั้งคู่

ร่างสูงพยายามอุ้มคนตัวเล็กพาเดินไปที่เตียง

แต่ลืมไปว่าห้องของเขาอาจจะล็อคไว้อยู่

ให้นอนโซฟาไปก่อนแล้วกัน

หลังเตรียมน้ำอุ่นและเช็คอุณหภูมิเรียบร้อยแล้ว มือหนาค่อยๆถอดเสื้อของคนที่นอนอยู่ด้านล่างออก

เอาชุบน้ำอุ่นแล้วบิดน้ำออกให้หมาดๆ แล้วเริ่มเช็ดจากหลังมือ ไล่ไปตามแขน แล้วเลื่อนไปตามคอ

สังเกตุเห็นรอยสักที่ไม่ใหญ่มากตรงบริเวณไหปลาร้าด้านขวา

ตัวเลข...วันเกิดเหรอ?

ของใครล่ะ?

อืม

นัทได้พลิกตัวทำเอาคนเหม่อสะดุ้งกลับมามีสติอีกครั้ง

คนตัวสูงเอาผ้าที่อยู่ในมือมาชุบน้ำแล้วบิดให้หมาดๆมาเช็ดตัวอีกครั้้ง

ผิวขาวเนียนน่ามองทำเอาอดคิดไม่ได้ว่า ที่สัมผัสอยู่ตรงนี้คือผิวกายของหญิงสาว แก้มสีแดงระเรื่อเพราะพิษของแอลกอฮอลล์ ปากเล็กสีชมพูอ่อนค่อยเม้มเข้าหากันเล็กน้อย

"หนาวจัง..." มือเล็กค่อยยกขึ้นมาถูที่ไหล่ตัวเองเล็กน้อย

"รู้ว่าหนาว แต่ตอนนี้มึงดูแลตัวเองไม่ได้หนิ" ว่าแล้วก็จับคนที่นอนตัวสั่นมาเช็ดตัวต่อ

หลังเช็ดตัวเสร็จ

ผมคิดว่าควรเอาเค้าไปนอนในห้อง เพราะถ้านอนข้างนอก มีหวังเค้าคงจับไข้แน่ๆเพราะไม่มีผ้าห่มสำรองสักผืน

คนตัวสูงควานหากุญแจในกระเป๋ากางเกง แต่หาเท่าไรก็หาไม่เจอ

เลยลองเดินไปบิดลูกบิดประตู

ผลสรุปว่า....ประตูไม่ได้ล็อค

ผมเปิดประตูเข้าไปเอาผ้าห่มออก

แล้วออกมาอุ้มก้อนที่นอนขดอยู่บนโซฟาให้มานอนบนเตียง พร้อมทั้งควานหาเสื้อผ้าที่อยู่ในกระเดินทางที่วางอยู่ปลายเตียง

หยิบสุ่มๆมาสักตัวคงไม่เป็นไร...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***