เกิดใหม่ในดาบพิฆาตอสูรงั้นหรอ
เริ่มเดินทาง..(มีย้อนนิดๆ)
มิซากิ เบียคุยะ
ม..ไม่จริงน่า..//มองศพครอบครัว
คางามะ (พ่อ)
//ตาย+มีร่องรอยการถูกฟันที่คอ
ยาโอโตะ (พี่)
//ตาย+มีร่องรอยการถูกหักคอ
บาคุกิ (แม่)
//ตาย+มีร่องรอยการถูกกิน
ยูริ (น้อง)
//ตาย+มีร่อยรอยการถูกกิน
มิซากิ เบียคุยะ
นี่..//เข้ามาดู
นางก็ตัวชีพจรดู...สรุปไม่มีใครรอดสักคน
มิซากิ เบียคุยะ
แม่ง..//กำหมัดแน่น
มิซากิ เบียคุยะ
(เจอกันแค่แปปเดียวเอง..)
มิซากิ เบียคุยะ
ไอ้ตารุ้งพัดคู่..
มิซากิ เบียคุยะ
เจอมึงเมื่อไหร่...กูจะฆ่ามึง
มิซากิ เบียคุยะ
เหอะ..//ไปข้างๆบ้าน+หยิบจอบ
มิซากิ เบียคุยะ
//ขุดดินทั้ง4หลุม
มิซากิ เบียคุยะ
อ่า..//ขุดเสร็จ+วางจอบ
มิซากิ เบียคุยะ
//หาผ้ามาปูให้ทั้ง4หลุม
มิซากิ เบียคุยะ
//เข้าบ้าน+อุ้มศพผู้เป็นพ่อ
มิซากิ เบียคุยะ
//ค่อยๆวางศพผู้เป็นพ่อลงไปในหลุม1
มิซากิ เบียคุยะ
//เข้าบ้าน+อุ้มศพผู้เป็นแม่
จากนั้นนางก็ทำแบบนี้ไปจนครบทุกคน
มิซากิ เบียคุยะ
...//หาผ้ามาคลุมให้ทุกคน
มิซากิ เบียคุยะ
//กลบดินทุกหลุม
มิซากิ เบียคุยะ
ฟู่ว..//วางจอบ
มิซากิ เบียคุยะ
//นั่งลง+ภาวนาในครอบครัว
มิซากิ เบียคุยะ
ขอให้ไปภูมิภพที่ดีนะคะ...
มิซากิ เบียคุยะ
ขอโทษที่ปกป้องไม่ได้..
มิซากิ เบียคุยะ
ไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอกค่ะ..
มิซากิ เบียคุยะ
ข้าน่ะ...จะแก้แค้นให้ทุกคนเอง...
มิซากิ เบียคุยะ
ฮึบ//ลุกขึ้น
มิซากิ เบียคุยะ
//เข้าบ้าน+เช็ดคราบเลือด
มิซากิ เบียคุยะ
อ่า..//ปาดเหงื่อ+เดินออกมา+ปิดประตู
โทมิโอกะ กิยู
//วิ่งมาที่เกิดเหตุ+มาไม่ทัน
โทมิโอกะ กิยู
อ่า...มาไม่ทัน..//มองที่หลุมศพ
มิซากิ เบียคุยะ
หือ...(โทมิโอกะ กิยูหนิ..)//หันมามอง
โทมิโอกะ กิยู
นี่เจ้า..ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย..
มิซากิ เบียคุยะ
ไม่เป็นไรค่ะ..ข้าสบายดี..
มิซากิ เบียคุยะ
ข้าเองก็พึ่งจะกลับมาบ้าน..
มิซากิ เบียคุยะ
แต่พอมาถึงบ้าน..
มิซากิ เบียคุยะ
ครอบครัวของข้าก็ถูกเจ้าอสูรฆ่าตายไปแล้ว..//มองที่หลุมศพ
โทมิโอกะ กิยู
(ถ้ามาเร็วกว่านี้...ก็คงไม่เกิดขึ้น..)
โทมิโอกะ กิยู
ขอโทษด้วย..ที่มาช่วยไม่ทัน..
มิซากิ เบียคุยะ
ไม่ใช่ความผิดของคุณเลยค่ะ^^...//ยิ้ม(แต่ในใจคือแค้นมาก)
โทมิโอกะ กิยู
อ่า..แล้วเจ้ามีญาติที่สนิทรึป่าว..
มิซากิ เบียคุยะ
ไม่มีหรอกค่ะ..
โทมิโอกะ กิยู
จงไปที่ภูเขาซากิริซะ..
โทมิโอกะ กิยู
ไปพบชายแก่ที่ชื่อ"อุโรโกดาคิ ซากอนจิ"
มิซากิ เบียคุยะ
อ่า..เข้าใจแล้วค่ะ..
มิซากิ เบียคุยะ
ขอบคุณมากๆนะคะ..
มิซากิ เบียคุยะ
คุณ..เอ่อ..//รู้อยู่แล้วจ้าาา
โทมิโอกะ กิยู
โทมิโอกะ กิยู..
มิซากิ เบียคุยะ
ข้า..มิซากิ..เบียคุยะ
มิซากิ เบียคุยะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ...คุณโทมิโอกะ//ก้มหัวเล็กน้อย
โทมิโอกะ กิยู
อืม..ข้าลาล่ะ//หายตัว
มิซากิ เบียคุยะ
ฟู้วว..(หน้าตาหล่อ..แต่ไม่มีเพื่อน)//ถอนหายใจ
มิซากิ เบียคุยะ
(แต่ก็เท่ดี...ดูนิ่งๆเหมือนกูเลย..)
มิซากิ เบียคุยะ
//เดินมาที่หน้าหลุมศพ
มิซากิ เบียคุยะ
ข้าไปแล้วนะคะ..
มิซากิ เบียคุยะ
ลาก่อนค่ะ..//ก้มหัวเล็กน้อย
คางามะ (พ่อ)
รักษาตัวด้วยนะเบียคุยะลูกพ่อ//ยิ้ม+ลูบหัว
บาคุกิ (แม่)
ดูแลตัวเองด้วยนะ//ยิ้ม+กอด
ยาโอโตะ (พี่)
แก้แค้นให้ได้ล่ะ...ไม่งั้นข้าจะมาหลอกแก//ยิ้ม+มอง
ยูริ (น้อง)
พี่ยาโอโตะก็นะ!!..ทำให้ได้ล่ะพี่เบียคุยะ!//ยิ้ม+กอด
ยูริ (น้อง)
แล้วก็...ระวังตัวด้วยล่ะ!
มิซากิ เบียคุยะ
อึก..//รู้สึกได้
มิซากิ เบียคุยะ
หึ...ขอบคุณนะคะ//ยิ้ม
มิซากิ เบียคุยะ
//เดินออกไป
หลังจากนั้นนางก็เริ่มเดินทางไปที่ภูเขาซากิริเพื่อที่ไปพบ"อุโรโกดาคิ ซากอนจิ"ตามที่โทมิโอกะ กิยูบอก
ยูริ (น้อง)
//นั่งรอพี่เบียอยู่นอกบ้าน
ยาโอโตะ (พี่)
นี่ยูริ...มานั่งทำไรคนเดียวน่ะ//เดินออกมา
ยูริ (น้อง)
นั่งรอพี่เบียคุยะอยู่ค่ะ//หันมามอง
ยูริ (น้อง)
ป่านนี้ยังไม่มาเลย
ยาโอโตะ (พี่)
เห้ออ..เข้ามารอในบ้านจะดีกว่านะ
ยาโอโตะ (พี่)
อีกไม่นานยัยนั่นคงจะกลับมาแล้ว
ยาโอโตะ (พี่)
นั่งตรงนี้เดี๋ยวยุงก็มากัดหรอก
ยูริ (น้อง)
ก็ได้ค่ะ!//ลุกขึ้น
โดมะ
โอ๊ะโอ~ มีมนุษย์เเถวนี้ด้วยเนี่ย~//เดินมา+เห็นยูริ
ยูริ (น้อง)
หืออ..??//หันมามอง
ยาโอโตะ (พี่)
ห๋าา..?//มอง+ขมวดคิ้ว
โดมะ
เด็กสาวคนนี้...น่ากินจังนะ~
โดมะ
ถ้าได้ลิ้มรสละก็...คงจะนุ่มนวลน่าดู~//เอาพัดปิดหน้า+เลียปาก
ยูริ (น้อง)
อึก..//กลัว+หลบหลังพี่ยาโอโตะ
ยาโอโตะ (พี่)
พูดอะไรของแกน่ะ...//บังยูริไว้
โดมะ
เห๋~ เป็นพี่น้องกันหรอเนี่ย~
ยาโอโตะ (พี่)
ก็เออน่ะสิ...แกจะทำไม//มองค้อน
โดมะ
งั้นหรอ~ น้องสาวของเจ้าน่ะ~
โดมะ
ชั่งน่าเอามาเป็นอาหารของข้าซะจริง~//ยิ้ม+เดินเข้าใกล้
ยูริ (น้อง)
อึ้ก!..//กลัวกว่าเดิม+สั่น
ยาโอโตะ (พี่)
อย่าเข้ามานะ!//หยิบขวานใกล้ๆมา
ยาโอโตะ (พี่)
หรือว่าแก...คืออสูร!!//เอาขวานชี้หน้าโดมะ
โดมะ
หืม~ ชั่งฉลาดจริงๆ~//ยิ้ม+เดินเข้าใกล้เรื่อยๆ
ยาโอโตะ (พี่)
ยูริ!..ถอยออกไปซะ!
ยาโอโตะ (พี่)
ไม่ต้องเป็นห่วงพี่!..ถอยไปได้แล้ว!
ยูริ (น้อง)
อะ..ค่ะ!!//รีบถอยออก
โดมะ
เป็นพี่ชายที่คอยปกป้องน้องสาวนี่...ดีจังนะ~
ยาโอโตะ (พี่)
หนวกหู!..หุบปากไป!
โดมะ
แหมๆ...พูดจาแรงไปนะเจ้าหนู~
ยาโอโตะ (พี่)
อย่ามาตอแหลเเถวนี้!
ยาโอโตะ (พี่)
อสูรที่กินมนุษย์อย่างแกน่ะ...ควรตายไปซะดีกว่านะ..//กำขวานแน่น
โดมะ
คิกๆ...แน่ใจนะว่าจะจัดการข้าได้น่ะเจ้าหนู~
ยาโอโตะ (พี่)
กึก!..//โมโห+กำขวานแน่น
โดมะ
แค่นี้ก็โมโหแล้วหรอเนี่ย~
ยาโอโตะ (พี่)
แก!...ตายซะ!!//วิ่งไปฟันโดมะ
โดมะ
โอ้ว..ไม่เบาเลยนี่~//หลบ
ยาโอโตะ (พี่)
//ใช้ขวานฟันโดมะรัวๆ
ยาโอโตะ (พี่)
ชิ!..แก!//พุ่งเข้าฟันตรงๆ
โดมะ
เป็นคนที่ชอบเกะกะจังนะ~//หลบ+จับหักคอ
ยาโอโตะ (พี่)
แอ่ก!//ตาเหลือก+ตายคาที่
โดมะ
เอาล่ะ~ไม่มีใครมาเกะกะข้าแล้ว~//หันไปมองยูริ+ยิ้ม
ยูริ (น้อง)
กริ๊ดด!!!...พี่ยาโอโตะ!//ตกใจ+สั่น
โดมะ
ชู่ว~เงียบๆสิครับ//เดินเข้าหา
ยูริ (น้อง)
ช่วยด้วยค่ะ!!..ใครก็ได้!!//ถอยหลัง+กลัว
ยูริ (น้อง)
ท่านพ่อ!..ท่านแม่!
บาคุกิ (แม่)
ยูริ!!//รีบออกมา
คางามะ (พ่อ)
เกิดอะไรขึ้น!//วิ่งตามมา
คางามะ (พ่อ)
เสียงดังตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว!
ยูริ (น้อง)
อึก!..ท่านพ่อ!//รีบวิ่งไปกอดผู้เป็นพ่อ
คางามะ (พ่อ)
ยูริ!//รับกอด
ยูริ (น้อง)
ท่านพ่อคะ..พี่ยาโอโตะเขา...ตายแล้ว..ฮึก!//ร้องไห้
ยูริ (น้อง)
ถูกเจ้าปีศาจหักคอ..ฮึก!..ฮือ!//กำเสื้อแน่น
คางามะ (พ่อ)
อะ..//ช๊อค+มองไปที่ศพยาโอโตะ
บาคุกิ (แม่)
ยาโอโตะ..ไม่จริง..//ช๊อค+มองที่ไปศพยาโอโตะ
บาคุกิ (แม่)
ไม่นะ!...ลูกแม่!!//ทรุด
คางามะ (พ่อ)
กึก!..แก!!//โกรธ+ลุกไปหยิบปืน
โดมะ
โอ้ะ..คิกๆ//เอาพัดปิดหน้า
คางามะ (พ่อ)
มีอะไรน่าขำกัน!!//เล็งปืนไปที่โดมะ
คางามะ (พ่อ)
บังอาจ!!..ไอ้อสูรชั่ว!!//ยิง
กระสุนก็ได้ทะลุหัวโดมะ3นัด
โดมะ
อ่าส์~ ช่างรุนแรงซะจริง//ยิ้ม+ฟี้นฟู
คางามะ (พ่อ)
ไม่จริงน่า!!..ชิ!//จะยิงอีกครั้ง
โดมะ
มันไม่ได้ผลหรอกหน่า~//พุ่งไปฟันที่คอคางามะ
คางามะ (พ่อ)
อัก!..อึก..แก!//ล้มลงกลับพื้น+ตายคาที่
บาคุกิ (แม่)
คุณคะ!!//ตกใจ+กอดยูริแน่น
ยูริ (น้อง)
ท่านพ่อคะ!!//ช๊อค+กอดผู้เป็นแม่
โดมะ
//หันไปมองแม่ลูกคู่นั้น+ยิ้ม
บาคุกิ (แม่)
อย่าเข้ามานะ!!...ออกไป!//ถอย
ยูริ (น้อง)
ฮึก..ฮือ//กอดผู้เป็นแม่
โดมะ
ไม่มีใครได้ยินหรอก..อีกไม่นานก็จะได้เป็นอาหารของข้าแล้ว~//เดินเข้าใกล้+พร้อมฆ่า
บาคุกิ (แม่)
อึก...//หมดหนทางที่จะหนีแล้ว
โดมะ
เอาล่ะ...ลาก่อน~//ใช่พัดฆ่าแม่ลูกคู่นั่น
บาคุกิ (แม่)
อึก..//ตายคาที่
ยูริ (น้อง)
อะ..//ตายคาที่
จากนั้นอีโดมะก็ลากศพครอบครัวของเบียคุยะเข้าไปไหนตัวบ้าน
แล้วก็เริ่มกินบาคุกิกับยูริผู้เป็นแม่กับน้องสาวของเบียคุยะ
โดมะ
หอมหวานจริงๆ~//เลียคราบเลือดที่มุมปาก
โดมะ
หือ..เสียงอะไรน่ะ//มองไปที่ต้นไม้
โดมะ
หืม~ได้กลิ่นมนุษผู้หญิงแถวๆนี้นี่นา~//เดินไปที่ต้นไม้
โดมะ
กลิ่นเลือดหายากหรอเนี่ย~//เริ่มเดินเข้าใกล้เรื่อยๆ
มิซากิ เบียคุยะ
//แอบอยู่+ถอดรองเท้า
มุซัน:โดมะ..//สื่อจิตกับโดมะ
โดมะ
อ้ะ...ท่านผู้นั้นเรียกนี่นา~//หยุด
โดมะ
เสียใจจัง...อยากรู้จริงๆว่าใครแอบอยู่~
โดมะ
ลาก่อน...สาวน้อย~//หายตัว
มิซากิ เบียคุยะ
สาวน้อยบ้านพ่อมึงดิ!
ดากะเองค้าบ(แอด)
ย้อนยาวไปมั้ย
ดากะเองค้าบ(แอด)
ไม่หรอก...ไม่เหลือ5555
ดากะเองค้าบ(แอด)
ฮ้ะ!..หนุกกันรึป่าวว
ดากะเองค้าบ(แอด)
ว่างๆจะมาอัพให้นะ
ดากะเองค้าบ(แอด)
//เอายาดมยัดจมูกทั้งสองข้าง+นอน
Comments
เพียวคิรุ🍋🥃
อัพหน่อยค้าา
2024-04-27
1
꒻ꋬꄲ ꉧ꒐ꋬ ꉧ꒤ (ꀘꋬꅐꋬ꒐꒐ ꒒ꋬꂵꄲꋊ)
หนุกดีน๊า
2024-04-02
1
꒻ꋬꄲ ꉧ꒐ꋬ ꉧ꒤ (ꀘꋬꅐꋬ꒐꒐ ꒒ꋬꂵꄲꋊ)
หายใจออกมั้ยนั่น;-;;;
2024-04-02
0