ส้มลูกใหญ่

4 -

หลังที่อาบน้ำเสร็จญาย์ก็ได้แต่งตัวเตรียมที่จะเข้านอน ตอนที่ออกมาจากห้องน้ำนั้นก็เห็นว่าเนยนั้นได้หลับไปก่อนแล้ว เธอเลยเดินไปปิดไฟ

แล้วเดินมานอนข้างๆเนย เนยนั้นเป็นคนที่นอนดิ้นมากดิ้นถึงขั้นว่าขาของเนยอ้าไปทั้งเตียง

“ นอนดิ้นไปไหนเนี้ย? ” เธอพูดพร้อมกับจัดท่านอนให้กับเพื่อนของเธอใหม่ เสร็จแล้วญาย์ก็ล้มตัวนอนด้วยความเพลียพอหัวถึงหมอนเธอก็หลับทันที

“ ญาย์ตื่นยังลูก ” เสียงแม่ของญาย์ได้เอ่ยเรียกขณะที่ญาย์กำลังสะลึมสะลือตาตื่นขึ้นมานั้นก็เห็นว่าเพื่อนของเธอนั้นหายไปจากเตียงแล้ว ญาย์เลยคิดว่าเนยน่าจะออกไปก่อนแล้ว เลยรีบลุกเตรียมตัวที่จะไปล้างหน้าล้างตา

“ เฮ้ย! ” ญาย์ตกใจร้องเสียงหลงออกมาเพราะเห็นว่าเนยนั้นที่เธอคิดว่าออกไปก่อนแล้ว แต่ไม่เป็นอย่างที่เธอคิดเธอนั้นเห็นว่าเนยนอนอยู่ที่พื้นญาย์รู้ได้ทันทีว่าเนยนั้นนอนตกเตียงอย่างแน่นอน

“ เห้อ จะบ้าตายคนอะไรนอนดิ้นถึงขนาดตกเตียงเนี้ย ” ญาย์ถึงกับบ่นออกมาด้วยความเหนื่อยใจ แต่แทนที่เธอจะปลูกแต่เธอกลับปล่อยให้เนยนอนอยู่อย่างงั้ยจะดีกว่า 

“ เดี๋ยวอีกสักพักก็คงตื่นเองละมั้ง ” ญาบอกก่อนที่จะเดินไปล้างหน้าล้างตาอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมากินข้าวที่แม่ทำไว้ให้ เธอหันไปเห็นกระดาษโน๊ตที่มีขวดน้ำวางทับเอาไว้อยู่

แม่ไปสวนก่อนนะลูกถ้าลูกจะตามมาก็มาได้เลยที่สวนมีที่นั่งเล่นด้วยนะ 

เธอรีบกินข้าวแล้วเตรียมตัวที่จะไปสวนทันทีปล่อยให้เนยเพื่อนของเธอนอนอยู่ที่บ้านไปคนเดียว ระหว่างทางที่เดินไปสวนเธอก็ได้สักเกตุรอบข้างไปด้วย ในสถานที่ที่เธออยู่นั้นเป็นหมู่บ้านเล็กๆห่างจากตัวเมืองเป็นอย่างมาก

ถึงอย่างงั้นเธอและพ่อแม่ก็รู้สึกสบายใจมากกว่าตอนอยู่ตัวเมืองเสียอีก สองข้างทางต้นไม้เล็กใหญ่ขึ้นอย่างเต็มไปหมด เลยทำให้ระหว่างทางที่เดินไปสวนนั้นไม่รู้สึกร้อน 

“ พ่อแม่หนูมาช่วยแล้วค่ะ! ” ญาย์ตะโกนออกไปก่อนที่จะเดินไปถึงพ่แบะแม่ของเธอ ขณะที่เธอกำลังจะวิ่งขึ้นไปหาพ่อกับแม่นั้นเท้าของเธอก็ดันไปสะดุดหินจนเกือบจะล้มหน้าขมัมทิ้มพื้น 

“ เป็นอะไรรึป่าวครับ ” ชายหนุ่มที่พุ่งตัวออกมารับเธอเอาไว้พูดถามเธอขึ้นมา แต่ก่อนที่เธอจะได้ตอบเธอก็ต้องหยุดมองจ้องไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้น

ใบหน้าที่คมเข้ม ผมทรงบ๊อบย้อมด้วยสีแดงปลายๆ จมูกที่มีสันดั้งยิ้มทำให้เขาดูมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก ผิวสีแทนของเขามันดูดีจนเธอถึงกับมองไม่วางตา

“ เออ..คือว่าเจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ? ” ชายหนุ่มคนนั้นเอ่ยปากถามเธออีกครั้ง เธอรีบดึงสติกลับมาทันทีก่อนจะพยักตัวออกแยกกลับเขา พ่อและแม่ของเธอก็รีบวิ่งลงมาทันทีด้วยท่าทางที่ลุกลี้ลุกลน คงจะกลัวว่าเธอนั้นจะได้รับบาดเจ็บ

“ ญาน์! เจ็บตรงไหนมั้ยลูก ” แม่ของเธอถามทันทีที่วิ่งมาถึงเธอ ญาย์ส่ายหน้าทันที บ่งบอกว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นอะไร

“ ขอบคุณมากเลยน่ะสตาร์ ” พ่อของเธอหันหน้าไปบอกชายหนุ่มคนนั้นที่ชื่อสตาร์ทันที เขาได้แต่ส่งยิ้มมาให้พ่อของเธอ

“ ไม่เป็นไรเลยครับเรื่องแค่นี้ไม่ต้องขอบคุณก็ได้ครับ ”

“ ไม่ได้หรอกนายช่วยฉันเอาไว้น่ะ ” เธอพูดบอกสวนกลับเขาทันที สตาร์มองหน้าเธอก่อนจะส่งยิ้มอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันทำให้เธอถึงกับหน้าแดงด้วยความเขิน

“ ว่าแต่..ท้องอยู่หรอครับ ” สตาร์หันหน้าไปถามเธอทันทีก่อนที่เขาจะก้มมองไปที่ท้องของเธอที่มีเข็มกลัดติดเอาไว้อยู่ 

“ ..... ” ญาย์ถึงกับหน้าเหวทันทีเธอนั้นยังไม่ได้ตอบกลับอะไรเขาเลยสักคำแต่เขากลับเดินเข้ามาแล้วนั่งย่อลงเพื่อที่จะติดเข็มกลัดให้กับเธอใหม่เพราะเห็นว่ามันเบี้ยวอยู่

“ ขะ...ขอบคุณค่ะ ” 

“ อ๋อไม่เป็นไรครับยังไงเราก็เป็นเพื่อนบ้านกัน ” สตาร์พูดก่อนจะเดินกลับไปทำงานของตัวเองต่อ ส่วนแม่ของเธอนั้นก็ลากเธอไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ทันทีก่อนจะตรวจดูร่างกายเธออีกครั้งว่าบาดเจ็บตรงไหนมั้ย พอเห็นว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นอะไรคนเป็นแม่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก 

“ ต่อไปอย่าวิ่งแบบนั้นอีกน่ะ! กำลังอยู่ด้วยแล้วจะเป็นอันตรายเอาน่ะ! ”

“ ค่ะแม่ ” เธอถึงกับหน้าหงอยทันทีที่แม่ดุเธอ ญาย์พยายามส่งสายตาหน้าสงสารปนออดอ้อนไปด้วยเพื่อให้แม่ของเธอนั้นหายโกรธ แต่เหมือนมันจะไม่ได้ผลครั้งนี้แม่โกรธเธอจริงๆเข้าแล้ว 

“ ขอโทษครั้งหน้าหนูจะระวังมากกว่านี้ค่ะแม่ ”

“ เห้ออ...ก็ได้ๆแม่จะยกโทษให้ครั้งนึงละกันแต่ต่อไปต้องระมัดระวังตัวมากกว่านี้น่ะรู้มั้ย ” 

แม่บ่นเธอยาวเยียดส่วนเธอก็ได้แต่พยักหน้ารับ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตามแม่ของเธอไปที่สวนส้มข้างหน้า ลูกส้มลูกใหญ่ดึงดูดสายตาของเธอ เธอจดจ้องมันอยู่อย่างงั้นจนพ่อเธอรู้สึกสงสัยว่ามองอะไร

“ หาอะไรอยู่หรอญาย์ ”

“ ไม่ได้หาค่ะ....แต่ว่าหนู ” พ่อของเธอยิ่งรู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีกเพราะเธอดันไม่ยอมพูดให้จบประโยค พ่อเดินเข้ามายืนตำแหน่งเดียวกับเธอก่อนจะมองขึ้นไปบนลำต้นว่ามันมีอะไรรึป่าว

“ ไม่เห็นมีอะไรเลย ญาย์มองอะไรหรอ? ”

“ หนู...อยากกินค่ะ! ” เธอพูดโต้กลับด้วยน้ำเสียงที่อยากจะกินส้มลูกใหญ่ลูกนั้นทันที พ่อของเธอถึงกับหลุดขำพรืดออกมา ด้วยท่าทางของเธอที่เหมือนเด็กเวลาอยากกินอะไรก็จะยืนจ้องอยู่อย่างงั้นจนคนเป็นพ่อแม่ต้องมาถาม

“ กินได้มั้ยค่ะ น้าค่าาา ” ญาย์ทำหน้าและเสียงออดอ้อนกับพ่อของเธอ คนเป็นพ่อก็พยักหน้าตอบอันเป็นว่าอยากกินเท่าไหร่ก็จัดให้เต็มที่ เธอถึงกับยิ้มจนแก้มปริเลยทีเดียว เธอไม่รีรอและรีบเอื้อมมือขึ้นไปเด็ดส้มนั้นลงมาด้วยความตื่นเต้นที่จะได้กินของอร่อย

“ ว้าวว ลูกใหญ่มากเลยมันต้องหวานมากแน่ๆ ” เธอรีบแกะเปลือกออกแล้วหยิบเข้าปากทันที ญาย์ถึงกับน้ำตาไหลเพราะควาอร่อยของส้ม ที่น้ำตาไหลนั้นเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรปกติเวลากินส้มก็ไม่เห็นอร่อยขนาดนี้

หรือมันอาดจะเป็นเพราะเธอกำลังท้องก็ไม่รู้เห็นของกินนิดหน่อยก็อยากจะหยิบเข้าปากไปหมดซะทุกอัน พอกินจนหนำใจเธอก็เดินไปช่วยพ่อของเธอเด็ดผลส้มใส่ตะกร้าเพื่อที่จะนำไปขั้นเป็นน้ำเพื่อนำไปขายเพื่อต่อยอด 

“ ต้องขายดีมากแน่เลย หวานอร่อยขนาดนี้ ”

“ ฮ่า ฮ่า พ่อก็ว่าอย่างงั้นแหละ ” คนเป็นพ่อพูดตอบกลับเธอมาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มเพราะเห็นว่าเธอนั้นมีความสุขกับการกินส้ม ขนาดที่ว่าอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ในอัลบั้มเลยทีเดียว ตอนนี้ญาย์เองก็รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมากเช่นกัน 

อยู่อย่างงี้ก็ไม่ได้แย่แฮะ.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***