"เออ"
หลังจากพักกลางวันกิจกรรมได้คำเนินต่อจนเลิก
ตอนนี้เป็นเป็นเวลาหนึ่งทุ่ม
"ไงน้องสาว" "สาวพ่องกูผู้ชาย" "อาวผู้ชายหรอวะ" "เออ"
"ไม่เป็นไรกูอยากลองขอใหม่"
จากนั้นชายปริศนาได้ดันดินให้ไปติดกำแพงเมฆได้มาเห็นพอดีเลยจะเข้าแต่ต้องอยุดชะงักเพราะเห็นชายร่างเล็กชัดเขาไปที่หน้าชายปริศนา
"ซี๊ดแม่ง..ตัวแค่นี้ต่อยเจ็บชิบ"
"เห็นตัวเล็กอย่างนี้ก็สู้เป็นนะ"
"หึ อย่างนี้สิเมียในอนาคตของฉัน"
เมฆพูดเบาๆก่อนที่จะเดินเข้าไปหาทั้งสอง
"ทำอะไรกัน"
"รุ่นพี่เมฆ!!"
ชายปริศนาได้รีบวิ่งนี้ไป
"หึ ไงตัวเล็ก"
"ใคร ใครตัวเล็กขอพี่"
"มึงไง"
"ห๊ะผมไปเป็นตัวเล็กของตอนไหน"
"ตอนนี้ไง"
เมฆได้ดันดินติดกำแพง
"พี่อยากโดนอีกคนไง"
"มัดแค่นั้นทำอะไรฉันได้"
"พี่"ดินได้ง้างมือเตรียมต่อย
"อุ็ยๆหน้ากลัวจัง"
"พี่"
อยู่ๆดินน้ำตาก็ไหล
"ดิน!!"
"ร้องไห้ทำไม"
"ก..ก็ผมอยากกลับที่พักแล้วอะ"
ดินพูดด้วยเสียงสั่นสะเทือน
"แล้วที่พักดินอยูไหนเดี๋ยวพี่ไปส่ง"
เมฆพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
"อยู่ตึกCR"
ดินพูดไปร้องไป[อยู่ที่เดี๋ยวกับฉันเลย]เมฆได้คิดในใจ"เดี๋ยวไปส่งพี่ก็อยู่ตึกนั้น
" "ค..ครับ"
ดินพูดติดๆคัดๆ[น่ารักชะมัด]เมฆได้พาดินไปส่งที่ตึกCRแล้วจะถามเลขห้องของดินแต่ต้องอยุดชะงักเพราะเห็นดินนอนหลับปุ๋ยเมฆเลยตัดสิใจอุ้มดินไปห้องขอตนก่อน
ณ.ห้องของเมฆ
เมฆได้วางดินอย่างนุ่มนวล
"อื้ม~"
ดินได้ละเมอดึงเมฆมากอดเพราะคิดว่าเป็นหมอนข้าง
"เหี้*!! ดินปล่อยกูนะ"
เมฆาดิ้นไปมาเพื่อให้ดินปล่อย
"อื้ม~หมอนข้างอะไรว่ะดิ้นได้"
ดินลืมตาขึ้นมาดู
"อ๊ากก!! พี่เมฆเข้ามาให้ฟ้องผมได้ไง"
"ห้องกูต่างหาก"
ดินได้มองดูรอบๆ
"จ..จริงด้วย....ผมมาอยู่ห้องพี่ได้ไง"
"ก็มึงอยู่ดีๆได้ร้องกับหอพักพอกูจะถามเลขที่ห้องมึงก็หลับกูเลยพามึงมาห้องกูก่อนแล้วกำลังว่างมึงลงบนเตียงกูมึงก็ดึงกูมากอด"
"ข...ขอโทษครับพอดีเป็นคนชอบอยู่แต่ในห้องนะครับ"
"ทำตัวเป็นเด็ก"
"ตอนนี้ผมอยู่ไหนอะ"
"หอพักCR"
"อ๋อ...ห๊ะ พี่อยู่หอเดียวกับผมหรอ"
"อืม"
"มึงจะกับห้องมึงยัง"
"ก็กำลังไปครับ"
"เออเดี๋ยวกูไปส่ง"
"ไม่เป็นไรครับ"
"งันมึงอยู่ห้องไหน"
"ห้อง122ครับ"
"ห้องข้างกู..."
"ห๊ะ...นี้ห้องไหนครับ"
"121"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Radin P. R.
เศร้าใจ 😔 (Sad)
2024-01-17
0