นายสุดหล่อกับนักเรียนสุดมึน
P.a4
แอดเอง
แอดหายไปแต่ปีที่แล้ว
แอดเอง
ยังอ่านของแอดอยู่ไหม
โอบาตะ(นายเอก)
//ไม่รู้ตัว
โอบาตะ(นายเอก)
มะ….ไม่ได้แพ้
โอบาตะ(นายเอก)
//ตื่นขึ้นในห้อง
โอบาตะ(นายเอก)
ข้า…กลับร่างเดิมแล้วหรอ
โอนางิ(เพื่อนพระเอก)
ใช่ ฉันปลุกนายเอง
โอนางิ(เพื่อนพระเอก)
ตอนนี้ในห้องมีแค่เรา2คน
โอนางิ(เพื่อนพระเอก)
คุยกับฉันได้นะ
โอบาตะ(นายเอก)
…..คือฉันไปทำอะไรเสียหายไหม//เกรงใจ
โอนางิ(เพื่อนพระเอก)
ไม่เลย ฉันไม่รู้ว่านายสามารถทำตัวเองให้เป็นปีศาจ
โอนางิ(เพื่อนพระเอก)
นายเก่งมากเลยรู้มั้ย//เผลอชม
โอนางิ(เพื่อนพระเอก)
เป็นอะไรรึปล่าว//ถาม
โอบาตะ(นายเอก)
ปล่าวน่ะ//ตอบแบบเขิลๆ
โอนางิ(เพื่อนพระเอก)
งั้น ฉันขอไปหาเพื่อนก่อนนะ//เดินออกห้อง
รางิบูตะ(เพื่อนสนิทนายเอก)
นี่ เป็นไงบ้าง เจ็บรึปล่าว หายรึยัง//มาหาแล้วเป็นห่วง
โอบาตะ(นายเอก)
(มาแล้วหรอ รางิบูตะ)
โอบาตะ(นายเอก)
เอ่อ….ไม่เป็นไรมากน่ะ
คานากุริ(เพื่อนพระเอก)
นี่ ตื่นได้แล้ว//ปลุกนางะ
นางะ(พระเอก)
อืมม//งัวเงีย
คานากุริ(เพื่อนพระเอก)
เป็นไงบ้าง//ถาม
นางะ(พระเอก)
ข้ารู้สึกว่า จำไม่ได้เลย จำได้แค่เด็กไหม่//นึกถึงโอบาตะ
คานากุริ(เพื่อนพระเอก)
เดี๋ยวนี้นึกถึงแต่เด็กไหม่ ชอบรึปล่าว
นางะ(พระเอก)
เอ่อ…..ไม่ซะหน่อย//ตาแดง
คานากุริ(เพื่อนพระเอก)
//มองหน้า
โอนางิ(เพื่อนพระเอก)
เป็นไง กลับห้องได้ยัง ข้าเตรียมอาหารไว้หมดแล้วนะ
คานากุริ(เพื่อนพระเอก)
อืม เดี๋ยวตามไป
นางะ(พระเอก)
อืม เดี๋ยวตามไป
นางะ(พระเอก)
เองจะอยู่ตรงนี้หรอ
คานากุริ(เพื่อนพระเอก)
อืม ไปเลยๆ
โอนางิ(เพื่อนพระเอก)
นี้คืออาหารน้าาา//ออกจากห้อง+ล้อกห้อง
ภาพด้านหน้าคือโอบาตะใส่ชุดเมจรอพี่นางะพร้อมกับฟันแหลมอันน่ารัก
โอบาตะ(นายเอก)
พี่นางะครับ….//เสียงอ่อนๆ
นางะ(พระเอก)
ทำไมทำอย่างนี้//ก้มลงไปหา
นางะ(พระเอก)
(มันแข็งแล้ว เราทนไม่ได้อีกแล้ว)
โอบาตะ(นายเอก)
อื้อ~~//เสียงหลง
นางะ(พระเอก)
พี่ไม่ทนละนะ//ถอดทุกอย่าง
นางะ(พระเอก)
อ้ะ…..ระ…เราฝันเปียกงั้นหรอ
นางะ(พระเอก)
เราชอบน้องเขาหรอเนี่ย
Comments