ชั้นที่ 0 ออฟฟิศผนังสีเหลืองที่ไม่มีที่สิ้นสุด

​

จากตอนที่เเล้วที่แม็คได้เปิดประตูแปลกๆ

ในระหว่างที่เเม็กซ์ได้แยกจากนิลเเละไคท์ในห้างสรรพสินค้าเเห่งหนึ่ง

เเม็กซ์ก็โดนแรงผลักปริศนาจนทำให้มาอยู่ในห้องที่มีกำแพงวอลล์เปเปอร์โมโนสีเหลือง พรมชื้นที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นเน่าเเละมีเสียงฮัมบัซสูงสุดของหลอดไฟฟลูออเรสเซนต์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด

แม็กซ์:ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?

โทรศัพท์ละ! โทรศัพท์กูละ!

ตอนโดนผลักเหมือนหล่นไปที่ไหนซักที!

นั้นไง! มันกระเด็นไปตกอยู่ตรงนั้นไง!

แม็กซ์ก้มลงเก็บโทรศัพท์ของเขาในทันทีเเละเช็คโทรศัพท์ของเขาดู

ปรากฎว่าโทรศัพท์ของเขานั้นไม่มีสัญญาณอินเทอร์เน็ตและสัญญาณมือถืออยู่เลย

เเม็กซ์:อะไรวะ! เเล้วกูจะมีชีวิตอยู่ยังไงละเนี่ย!

มีโทรศัพท์เเต่ไม่มีเน็ตเเล้วจะทำอะไรได้ละ

แม็กซ์ร้องด้วยความสิ้นหวังเหมือนชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

แม็กซ์ที่พึ่งนึกออกว่าเรากำลังถือกระเป๋านักเรียนอยู่นิ

ว่าเเต่ในกระเป๋าเรามีเเค่ขวดนํ้าเปล่าขวดเล็กและอุปกรณ์การเรียนนะ 

เฮ้ย! โชคดีวะ! มีพาวแบงก์กับสายชาร์จด้วย

เเต่ไม่มีหัวชาร์จ แล้วจะชาร์จอย่างไงละเนี่ย?

เอาเป็นว่าแบตก็คงอยู่ได้สักพักนั้นแหละ

แม็กซ์ลองโทรศัพท์หาไคท์ดู

ปรากฏว่าโทรไม่ติด เพราะไม่มีสัญญาณ

แม็กซ์มองไปรอบๆนี้มันเหมือนThe Backroomsเลยนิ

มันเหมือนที่แม็คเคยอ่านเจอในอินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับbackroomชั้น 0 นี้ มันเป็นเหมือนเขาวงกตที่ไม่มีที่สิ้นสุด เป็นจุดเริ่มต้นที่ไม่ค่อยมีเอนทิตี้ที่เป็นอันตรายซักเท่าไหร่ มีอัตราการพบเจอเอนทิตี้ในชั้นนี้น้อยมากๆ

ชั้นนี้เป็นชั้นเขาวงกตที่กว้างขวาง ห้องที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เเม็กซ์ต้องหาประตูหรือบันไดที่ดูปลอดภัยสำหรับไปชั้นถัดไปหรือว่าชั้นที่1โซนที่อยู่อาศัย

ซึ่งในชั้นที่1นั้นถึงแม้จะไม่เป็นชั้นที่ปลอดภัยไปกว่าชั้นที่0 เเต่ก็มีทรัพยากรอาหารเเละศูนย์คอยช่วยเหลือในชั้นนั้น นั้นคือข้อมูลที่แม็คได้อ่านเจอมา

ในใจเเม็กซ์ยังคงกลัวคนมากกว่าเอนทิตี้ในBacckroomแห่งนี้อยู่ดี เเม็กซ์นั้นคิดในใจ

แม็กซ์เริ่มเดินทางเดินไปทางตรงเพราะเเม็กซ์คิดว่าถ้าหากเดินซ้ายขวาเดี๋ยวก็วนกลับมาที่เดิม การเดินเป็นทางตรงดีที่สุดแล้ว

แม็กซ์เดินไปด้วยความสั่นกลัวว่ามันจะมีตัวอะไรออกมาไหมนะ?

แม็กซ์สังเกตรอบๆมีเเต่เสียงของหลอดไฟฟูลออเรสเซนต์ส่งเสียงน่ารำคาญออกมาตลอดเวลา

เเม็กซ์อ่านเจอในเน็ตว่าถ้าฟังนานๆก็จะทำให้เกิดอาการประสาทหลอน 

เเม็กซ์ก็คิดว่า คงเป็นอย่างงั้นเเหละ ในอินเตอร์เน็ตเขาเเนะนำให้ทุบทิ้งเเต่ในความจริงแล้ว มีเยอะขนาดนี้ใครจะไปทุบไหว

บางทียังมีพื้นพรมเเฉะๆที่เหยียบไปเเล้วมีเสียงเเยะๆ ของนํ้าที่ขังอยู่ในพรมในบางพื้นที่

เเม็กซ์ไม่คิดเลยว่าถ้าเเม็กซ์ไม่ได้ใส่รองเท้านักเรียนมา เเต่ใส่ถุงเท้านักเรียนมาจะเป็นยังไง มันคงเปียกจนน่าขยะแขยงน่าดู 

บางทีบางผนังวอลเปเปอร์สีเหลืองหรือพื้นพรมอันเปียกแฉะนั้นมีเห็ดหลากหลายชนิดหลากหลายหน้าตาขึ้นอยู่ในบริเวณที่เปียกแฉะบ่อยครั้ง

เนื่องจากเเม็กซ์อ่านมาว่าเห็ดกับนํ้าบนพื้นนี้ ในชั้นที่0นี้อันตรายและไม่ควรดื่มเพราะมันจะทำให้ร่างกายเราเสื่อมลง จากสายตาคนปกติก็คงไม่มีใครอยากจะกินนํ้ากับเห็ดแปลกๆอยู่แล้วนะ แม็กซ์คิดในใจ

เเม็กซ์เดินไปสักพักก็เริ่มจะเกิดอาการประสาทหลอนนิดๆ ผนังที่มีเเต่วอลล์เปเปอร์สีเหลืองเเละทางเเยกนับอนันต์ กับเสียงหลอดไฟที่ส่งเสียงน่ารำคาญออกมาตลอดเวลา

มันเริ่มทำให้แม็คเวียนหัวและรู้สึกอยากจะอ้วก

ชั้นนี้เกิดมาทำไมเนี่ย? แม็คนั้นครุ่นคิด

แม็คคิดว่า ในเมื่อเป็นชั้นแรกของThe Backroomsก็ไม่ควรจะเป็นสถานที่เริ่มต้นที่ยากเย็นสักขนาดนี้

แม็กซ์เดินไปเรื่อยๆเเละมองไปรอบๆ เพื่อระวังเผื่อว่าจะมีตัวอะไรโผล่ออกมาและเผื่อมีนํ้าอัลมอนด์ให้ แต่โชคก็ไม่เข้าข้างแม็กซ์มากนัก เดินมาครึ่งชั่วโมงแล้วก็ยังเหมือนเดิมยังคงไม่มีอะไรเลย

แม็คสังเกตเห็นบางทีบนผนังวอลเปเปอร์สีเหลืองนั้นก็มีปลั๊กไฟเเต่ส่วนใหญ่มันดูเหมือนมันจะหลุดออกมาเป็นชิ้นๆไปแล้ว ถึงเเม้เเม็กซ์จะมีสายชาร์จเเต่ก็ไม่มีหัวปลั๊กชาร์จอยู่ดี

พอเเม็กซ์เห็นปลั๊กสภาพดีๆทีไรก็เสียดายตลอด แบตพาวเวอร์แบงก์ที่เเม็กซ์พกมาก็เหลือ50%เเล้วตอนนี้เเต่ก็คงใช้ได้อีกนาน เพราะเเม็กซ์ก็พยายามประหยัดแบตเตอรี่มือถือเผื่อไว้ใช้ในเวลาฉุกเฉิน

ตอนนี้ก็ผ่านไป1ชั่วโมงแล้ว

แม็กซ์ก็ยังไม่เจอแม้เเต่อะไรนอกจากผนังสีเหลืองเดิมๆเเละหลอดไฟฟลูออเรสเซนซ์ที่ส่งเสียงน่ารำคาญออกมาตลอดเวลา

แม็กซ์เริ่มที่จะเบื่อหน่ายและเริ่มที่จะง่วงนอน

แม็คคิดถึงการที่กลับบ้านไปในเวลานี้แม็คควรจะได้นั่งเล่นคอมพิวเตอร์ที่บ้านอย่างมีความสุขแล้ว ช่างคิดถึงเสียจริงๆ

 แม็กซ์เดินมาเรื่อยๆ ด้วยความเบื่อหน่าย ทั้งที่คนปกติคงสติเเตกไปเเล้วเเต่แม็กซ์นั้นดันแค่รู้สึกเบื่อเท่านั้น

 น่าเบื่อจริงๆ แม็กซ์กล่าวพร้อมกับหาวออกมาเสียงดังๆด้วยความเบื่อ จนเสียงก้องกังวานสะท้อนไปทั่วทั้งห้องที่มีผนังสีเหลืองเเปลกๆแห่งนี้

แต่เหตุการณ์ต่อจากนี้จะทำให้แม็คนั้นต้องกลับมาคิดว่าการกระทำที่ผิดพลาดในครั้งนี้ของแม็คเป็นสิ่งที่ไม่น่าให้อภัยกับตัวเองอีกเลย

ทันใดนั้น!ก็มีเสียงคล้ายกับหมาครางผสมกับเสียงมนุษย์ออกมาอย่างน่ากลัวดังสะท้อนกลับออกมา

พอเเม็กซ์ได้ยินก็กับก้าวขาไม่ออก นี้มันเสียงของเอนทิตี้Houndsนิ! เขาบอกกันว่ามันมีลักษณะคล้ายๆ หมาที่มีหน้าเป็นมนุษย์ มีสีผิวเป็นสีเหมือนกับมนุษย์ แต่กลับยืนด้วย4ขาที่มีเล็บและฟันอันแหลมคมไว้คอยขยํ้าเหยื่อ

ใครเข้าใกล้มัน มันจะขยํ้าจนไม่เหลือชิ้นดี ชิบหายละ!

ในอินเตอร์เน็ตเนี่ยมันตอแหลรึป่าววะ หรือว่ากูโชคร้ายกันแน่เนี่ย!

ที่ต้องเจอตัวอันตรายตั้งเเต่ชั้น0เลยเนี่ย! เสียงของมันดังสะท้อนกลับมาอีกรอบแล้ว รู้สึกว่ามันเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆจากทางขวา กูต้องวิ่งออกห่างเเล้ว อะดรีนาลีนของแม็กซ์เริ่มพุ่งกะสูดถึงขีดสุด

ตายห่าแล้วไงมันมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แล้วขณะที่แม็กซ์ก้าวเดินไปทางขวาเรื่อยๆ เสียงมันก็ดังเขามาเรื่อยๆ พอแม็กซ์หันกลับไปดูต้นทางของเสียงครางนั้นเป็นภาพที่ไม่น่ามองเอาซะเลย

ใกล้มาก ใกล้โคตรๆ!!! 

ภาพของสิ่งมีชีวิตยืนสีขาที่มีผมสีดำปกเต็มใบหน้า พร้อมกับฟันอันแหลมคมของมัน ดวงตาสีขาวสองดวงเปล่งประกายในความมืดกำลังจ้องมองมาทางแม็ค อย่างใกล้ชิด

ตอนเเรกเสียงมันยังอยู่ไกลเลยนิ ตอนนี้มันอยู่ตรงหน้าเลยนิ! ชิบหายแล้ว!

เเม็กซ์เริ่มจะวิ่งอย่างสุดชีวิต เสียงเท้าของมันเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ มาพร้อมกับเสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอันสุดแสนจะบรรยาย เเม็กซ์ไม่กล้าเเม้เเต้หันไปมอง 

เสียงมันดัง เหมือนเสียงครางของหมาผสมคน ที่เริ่มใกล้ขึ้นมาเรื่อยๆแล้ว

ฉันไม่ชอบหมามาตั้งเเต่ไหนเเต่ไรละ ฉันชอบเเมวเว้ย อย่ามากัดกู 

ฮ้าดดดด!

เเม็กซ์เริ่มวิ่งอย่างสุดชีวิตโดนไม่สนว่าข้างหน้าจะมีอะไรอีกต่อไปเเล้ว ในที่สุดเสียงHoundsที่ไล่ตามก็ค่อยๆหายไป 

ถึงเเม้เสียงที่Houndsวิ่งไล่ ได้หายไปเเล้ว

แต่เเม็กซ์ก็ยังไม่หยุดวิ่งอยู่ดี ตอนนี้นํ้าตาได้ของแม็คได้ไหลอาบนองแก้มเต็มไปหมดแล้ว ความจริงเเล้วแม็คนั้นเป็นคนที่ไม่เข้มเเข็งเอาซะเลย

ใครกันบ้างวะที่เจอตัวเเบบเนี่ยเเล้วไม่ร้องไห้บ้าง ก็คงเป็นไคท์ละนะตอนที่เจอสถานการณ์แบบนี้ก็คงยังควบคุมสถานการณ์อย่างมีสติได้ดีตลอด 

ไม่ทันได้คิดต่อเเม็กซ์ก็ระงับความคิดของตัวเองด้วยความเหนื่อย แฮ่กๆ เเม็กซ์หายใจเอาออกซิเจนเข้าปอดด้วยความเหนื่อย

พอหันหน้าขึ้นพร้อมลืมตาอีกที

แม็กซ์ก็มาโผล่ยังห้องโถงอันกว้างใหญ่ พร้อมกับเก้าอี้ที่ไม่น่าไว้วางใจเลยวางอยู่ตรงกลางห้องโถง

ว่าเเต่ที่นี่ที่ไหนเนี่ย เเม็กซ์คิดในใจเมื่อไรจะออกจากชั้นนี้ได้เนี่ย โคตรน่ากลัวเลย หวังว่าจะมีนํ้าอัลมอนด์หวานชํ่าๆโผล่ออกมาให้นะ พูดไม่ทันขาดคำ

เเม็กซ์ได้เดินผ่านเสาหนึ่ง และได้มองไปยังหลังเสาต้นนั้น

ปรากฏว่า เฮ้ย!นํ้าอัลมอนด์วะ สมตามความปรารถนาของกูเลย

เเม็กซ์หยิบขึ้นมาไม่ทันสนใจอะไรทั้งนั้น

ดื่มเข้าไปหลายอึกใหญ่ สดชื่นไปจริงเลยเว้ย

ที่แปลกคือหลังจากเเม็กซ์ดื่มไปทั้งความง่วงนอนและและความเหนื่อยล้าก็หายไปทันที

นี้มันนํ้าพิเศษหรือไงเนี่ย! วิเศษจริงๆ ถ้ากูมีนํ้าเเบบนี้ในชีวิตจริงนะเวลาเล่นเกมก็คงช่วยได้เยอะเลยเวลาลงเเรงค์ตอนดึกๆ

แม็กซ์นั่งลงบนเก้าอี้อันไม่น่านั่งอันนั้นอาจจะเพราะด้วยความไม่นั่งมานานหรือมีอะไรดลใจให้นั่งก็เเล้วเเต่ 

แต่ทันใดนั้น!ก็มีข้อความปริศนาจากตัวเครื่องส่งมาหาแม็กซ์ทั้งๆที่แม็กซ์ไม่มีเน็ตหรือสัญญาณอะไรเลย แล้วมันจะมีข้อความส่งมาได้ไง

"คุณกำลังเศร้าอยู่ใช้ไหม อยากหาความสุขละสิ คนที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้นั้นนะ ถ้าอยากมีความสุข เดินไปทางด้านหลังเก้าอี้ 30 ก้าวแล้วเลี้ยวขวาไปอีก 30 ก้าว จะเจอประตูสีเหลืองที่เขียนว่า เวลาปาร์ตี้ เปิดเข้ามาเลยความสุขกำลังรออยู่"

ผู้ส่งข้อความปริศนา\=)

​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***