นักฆ่าเข้าสู่นิยายภาค4 แจ้ง(ต้องอ่าน)

ทุกคน

ช่วงนี้คิดบทไม่ค่อยออกเลย

แล้วเพื่อนแอดก็แต่งนิยายเหมือนกัน

เลยอยากจะให้ไปอ่านนิยายเพื่อนแอดหน่อย

ชื่อเรื่อง ด้ายแดงสายสัมพันธ์

ถ้ามองไม่ผิดอะนะ

ถ้าเรื่องเพื่อนแอดมี มีคนกดไลค์ถึง20คนจะต่อเรื่องนี้ให้

ในระหว่างที่รอผมจะได้พักผ่อนจากเรื่องนี้ด้วยระยะนึง

มาอ่านของเพื่อนแอดเยอะๆนะ

ถ้าไม่ถึง20ไลค์ไม่อัพต่อนะ

เรื่องสำคัญมีแค่นี้

ต่อไปจะเรื่องที่จะอ่านหรือไม่อ่านก็ได้

คือเหตุผลที่ผมไม่ค่อยได้อัพก็ตามที่ผมบอกตอนแรก ผมคิดไม่ออก

แล้วผมก็ไม่ได้มีเรื่องเดียวที่ต้องแต่ง

ผมพยายามทำหลายอย่างให้คนดูพอใจ

ถึงผมจะรู้ว่าผมไม่สามารถทำให้ทุกคนพอใจได้

ผมมักมีความสุขเวลามีคนมาคอมเม้นท์อะไรฮาๆ

ผมมักมีปัญหากับครอบครัว เรื่องเงิน และสังคมที่โรงเรียน

ชีวิตผมมักจะมีปัญหาอยู่ทุกวัน

ครอบครัวก็ไม่มีใครเข้าใจผม

ผมไม่ชอบออกจากบ้านตอนกลางคืนก็จะให้ผมออกไปกดน้ำ

ผมแม่งก็ยิ่งเป็นพวกมักหล่อนมักคิดไปเองกลัวความมืดและกลัวผีเข้าใส้

พ่อกับพี่ชายก็ไม่เข้าใจความรู้สึกผมเลย

ถึงผมมักจะสู้คนขี้โมโห

แต่ในใจผมแม่งโครตบางและโครตอ่อน

แค่มีคนพูดเรื่องครอบครัวผมก็แทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ละ

เมื่อไม่กี่วันก่อนครูมาถามว่าจบม.3จะไปเรียนต่อที่ใหน

เพื่อนบางส่วนก็ไปต่อตามที่ตนเองชอบที่ตนเองอยากไป

แต่ผมจบม.3ต้องไปหางานทำเพราะทางบ้านไม่มีเงินส่งต่อ

ผ่านปี2566ไปพ่อผมก็ไม่มีงานทำละ

พ่อผมก็อายุ59แล้วไม่รู้จะมีใครรับทำงานรึเปล่า

ผมเองก็ยังอายุแค่14ปี จะหางานแถวบ้านทำก็ไม่ได้เพราะไม่มีเวลา

จะไปทำงานที่อื่นก็ไม่ได้เพราะขับรถไม่เป็น

ทุกวันนี้หลังเลิกเรียนถ้าไม่มีใครกลับบ้านผมต้องเดินกลับบ้านเอง

แล้วแม่งโครตปวดขา

พ่อก็ชอบพูดทำร้ายจิตใจ บางครั้งเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเหมือนไบโพล่าร์แดก

ชอบพูดจุดอ่อนผมพูดในสิ่งที่ผมไม่ชอบ

เป็นพ่อแท้ๆ แม่งด่าลูก ชอบเอาผมไปเปรียบกับวัวกับควาย

อยากจะบอกมากว่าถ้าวัวควายมันดีขนาดนั้นจะมาเลี้ยงผมทำไม ทำไมถึงไม่ไปเลี้ยงวัวเลี้ยงควาย

พ่อไม่เคยให้กำลังใจผมเลย

ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม

ชอบเอาเรื่องที่ทำงานมาบ่นที่บ้าน

พี่ชายแม่งก็ไม่ต่างกัน

ผมอยากไปเรียนที่เทคนิคแต่เนื่องจากของที่นั้นกับที่ผมอยู่ราคามันต่างกันมาก

ไม่ก็ไปโรงเรียนแก่งคอยตามเพื่อน

แต่ฐานะทางบ้านก็ไม่ค่อยดี

ผมรู้ว่ายังมีอีกหลายคนที่ลำบากกว่าผม

แต่เรื่องนั้นผมไม่สน

ผมสนในสิ่งที่ผมเป็นอยู่

ผมไม่ชอบการที่เอาผมไปเปรียบเทียบกับใคร

แม่ก็มีค่าใช้จ่ายท่วมหัวไม่รู้จะหมดตอนใหน

พี่แม่งก็ติดม้าติดบุหรี่ เลิกไม่ได้ไอของไม่มีประโยชน์น่ะ

ไอพี่คนโตแม่งก็อยู่กับผัว

ทุกวันที่ทักหาแม่ก็มีแต่ แม่มี100มั้ย แม่มี50มั้ย

แม่งเป็นพี่คนโตแล้วแท้ๆอายุก็24ขึ้นละ ผัวก็มีละ ขอทุกวัน

เหมือนแม่มีให้มากมั้ง

ผมอยากไปเรียนต่อแต่ด้วยเงินที่บ้านก็แทบจะไม่มี

กำลังใจในชีวิตก็แทบจะไม่มีไม่ต่างกัน

ผมไม่มีครอบครัวสนับสนุน ผมไม่มีเงินในการไปต่อ ผมไม่กำลังใจจากคนในครอบครัว

ผมก็อยากจะสู้ด้วยตัวเองนะ

แต่มันทำไม่ได้

ในชีวิตมันท้อ แม่งมืดเกือบจะ8ทิศ

แทบจะไม่มีทางใหนให้ไปต่อ

ผมไม่อยากให้แม่ต้องมาลำบากเพราะส่งผมเรียน

แต่ตัวผมเองก็ไม่สามารถหาเงินได้

ครูก็เหมือนจะเป็นกำลังให้แต่ก็ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์

ผมมีแค่เพื่อน3คนที่คอยให้กำลังใจ

แต่มันก็ไม่พอต่อชีวิตในเวลาข้างหน้า

ผมแม่งโครตอิจฉาเพื่อนที่ได้เรียนต่อได้เรียนที่ดีๆ

ผมโคตรท้อกับชีวิต

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ