น้องชายผมเป็นเป็ดปักกิ่ง วิ่งสิ วิ่งสู้หมา! (รีไรท์)

สายตานับสิบของคนทั้งห้องบรรยายกำลังมองรวมไปที่จุดเดียว

เขาไม่ชอบให้คนมอง ไม่ชอบเป็นจุดสนใจ ไม่ชอบเป็นขี้ปากใคร

แต่ทำไมตอนนี้เหมือนเขากลายเป็นแลนด์มาร์คไปแล้ว

จอมทัพ

ที่รัก...ที่รัก...ที่รักๆๆ

เด็กวิศวะคนหนึ่งกำลังนั่งอ้อร้อเด็กหมออยู่หลังห้อง เจ้าตัวทำเหมือนกับว่าโลกนี้มีกันอยู่สองคน หมอเซฟเมินคนที่นั่งหันข้างเข้าหาเรียกที่รัก ๆไม่ขาดปาก และแล้วจู่ๆมือหนาก็อ้อมมาวางพาดบนหัวไหล่เขา

หมอนี้พูดคำอื่นไม่เป็นหรือไง

นักศึกษาหญิง

พวกแกดูโน่นๆ

นักศึกษาหญิง

น่ารักโน๊ะๆ

จอมทัพ

ทำไมทำหน้าแบบนั้น

จอมทัพ

เมื่อคืนก็ทิ้งพี่ไป

จอมทัพ

น้อยใจนะเนี่ย

เสียงที่พูดเหมือนจงใจให้คนทั้งห้องได้ยิน

แรกๆก็พอฟังผ่านๆ แต่ตอนนี้...รำคาญ!

มาง้องแง้งงุ้งงิ้งอะไร ตัวใหญ่ขนาดนี้

จอมทัพ

ที่รักยิ้มหน่อยสิครับ

จอมทัพ

อ้าปาก อ้ามมม

เจ้าหมาตาอ้อนกำลังยื่นแซนวิชทูน่าจ่อปากเขางึกๆงักๆ

ไม่รู้ว่าไม่สังเกตหรือจงใจเมินรังสีสังหารแรงๆที่เขาปล่อยออกมา เขาหันหนี อีกฝ่ายก็เลื่อนแซนวิชตามจนน่าหงุดหงิด

ยังจะมาอ้งมาอ้าม

ถ้าอยากให้เขามีความสุขก็ควรเลิกวุ่นวายก่อนสิ

เซฟ

พี่ไม่รู้หรือว่าทำไมเมื่อคืนผมหนีไปนอนที่อื่น

คนแปลกๆที่มีตรรกะประหลาดอย่างจอมทัพ

ถึงไม่อยากพูดเรื่องสถานะมัดมือชกบ้าๆ แต่ถึงจะเป็นสถานะที่อีกฝ่ายทึกทักตอนนี้ก็พอจะอ้างได้

จะให้รู้เรื่องคำสาปไม่ได้เด็ดขาด

เขาแสร้งทำเป็นไม่พอใจ

เซฟ

ทั้งในเน็ต ในเว็บมหาลัย ไหนจะไปป่าวประกาศตามคณะกับห้องพักอาจารย์อีก

จอมทัพ

เข้าใจแล้ว

อีกฝ่ายฉลาดขนาดไหนเนี่ย

เขาเอียงคอเล็กน้อย แต่ความไม่เข้าใจเต็มร้อยเปอร์เซนต์

รุ่นพี่เข้าใจอะไรก๊อน!

จอมทัพ

ที่รักงอนเรื่องนี้สินะ

จอมทัพ

ที่พี่ลืมตั้งไบโอว่าเราคบกัน อยากให้พี่ช่วยตั้งของที่รักด้วยไหม

ว่ากันว่าไม่คาดหวังไม่ผิดหวัง

ทำหน้าไม่ถูกกับสิ่งที่ได้ยินเลยจริงๆ

เขาคาดหวังเรื่องดีๆ ไม่สิ เรื่องปกติจากปากรุ่นพี่มากไปใช่ไหม

ตัวเองคิดเข้าข้างตัวเองแล้วยังจะมาตั้งไบโอคนอื่นอีก

เซฟ

ไม่!

ทำไมเขาต้องมาเป็นแฟนมัดมือชกของคนคนนี้ด้วย คนคนนี้น่ะ ให้ฟรียังไม่เอาเลย

ต้องมาคอยปฏิเสธคนที่พร้อมจะพุ่งเข้ามาถามเรื่องความสัมพันธ์เรื่อยๆ ไหนจะคนที่คอยแว้ดๆนินทาระยะเผาขนเพราะอยากเห็นปฎิกริยาของเขา

พอเห็นตัวต้นเหตุไม่หือไม่อือ แต่ยังทำตัววุ่นวาย พารากระปุกเดียวก็เอาไม่อยู่!

คนอื่นๆ

นักศึกษา…

เซฟ

อาจารย์มาแล้ว

เซฟ

พี่ออกไปเลย

เซฟ

คงไม่ได้คิดจะเรียนผ่าตัดกับผมใช่ไหม

อาจารย์แม่สุดโหดเดินฉับๆเข้ามา แถมเริ่มหันมามองทางนี้ด้วย เขาจึงรีบดันไหล่คนไม่รู้ร้อนรู้หนาว

.....

เรียน...ไม่รู้เรื่องเลย

ถึงจอมทัพจะยอมจากไปแต่โดยดี แต่มันไม่ดีเลย ไม่ดีที่ตลอดทั้งคาบเขายังโดนอาจารย์และเพื่อนร่วมสาขาแซวไม่หยุด

ขนาดแกล้งทำหูทวนลม ก็ยังมีจดหมายน้อยเป็นสิบๆฉบับส่งมาสอดรู้สอดเห็น สุดท้ายเลยต้องแกล้งฟุบหลับ ...ดันเผลอหลับจริง

เขาต้องรักษาระยะห่างจากจอมทัพให้มากที่สุด!

จอมทัพ

อ้าม อ้าปากสิ

ลืมไปว่าปัญหาเรื่องระยะห่างไม่ได้อยู่ที่ผมตั้งแต่แรกนะสิ!

เซฟ

ที่นี่โรงอาหารนะ

สายตาคนรอบข้างต่างมองแปลกๆราวกับข้าวในจานไม่ใช่ข้าวมันไก่แต่เป็นไข่ทองคำ ถึงอย่างนั้นคนหน้าด้านบางคนก็ยังทำหน้าระรื่นสุดๆตักข้าวป้อนเขา

เกร๊ง!

เขาปัดช้อนตกพื้นเบาๆ

สีหน้าของจอมทัพแย่ลงทันที

เซฟ

พี่ต้องการอะไรเนี่ย

เซฟ

ทำตัวให้มันดีๆหน่อยได้ไหม

ตวาดดังลั่น

จอมทัพฝืนยิ้มแต่ไม่พูดอะไร เขาลุกขึ้นเดินคอตกออกไปดื้อๆ

เป็นสิบนาทีแล้วก็ไม่มีวี่แววว่าใครบางคนกลับมา เขาลุกเดินนิ่งๆผ่านเสียงนกเสียงกาเอาจานไปเก็บ เวลาแบบนี้หนีไปอ่านหนังสือที่หอสมุดดีกว่า ทว่า...

กึก!

อะไรอีกเนี่ย!

ช่อกุหลาบกว้างเท่าสองแขนขวางหน้าเขา เสียงนกเสียงกากระพือแรงอีกครั้งจนหนวกหู พอๆกับแสงแฟรชและเสียงชัดเตอร์

เซฟ

ขอทางหน่อยครับ

สิ้นคำ เจ้าของกุหลาบก็ชะโงกหน้าออกมาข้างๆช่อดอกไม้ ทันทีที่เห็นหน้าคนร้าย เขาก็เดินเบี่ยงอ้อมไปอีกทางแบบไม่ต้องคิดเลย

อีกฝ่ายเลยใช้สองแขนหอบช่อดอกไม้ทุลักทุเลตามต้อยๆ

สาบานได้ว่าต่อให้ทั้งโลกแตก เขาก็จะไม่มีวันเข้าใกล้หมอนี่!

จอมทัพ

น้องไม่ชอบหรือ สงสัยแบบนี้จะดีไม่พอ

อย่าบอกนะว่ากุหลาบนี่คือ...

เขาหน้าเหย

นี่คุณพี่ตีความคำว่าทำตัวดีๆผิดไปหรือเปล่า!

นักศึกษาหญิง

กรี๊ด คู่ของพี่จอมทัพกับน้องเซฟน่ารักมากเลย

เซฟ

รู้ใช่ไหมครับ รุ่นพี่

จอมทัพ

...

เซฟ

ถ้าทำอะไรไม่เข้าท่าอีกครั้งเดียว

เซฟ

ผมจะเชือดพี่ให้ตายซะ!

.....

จอมทัพ

เจ็บตัวหมดเลย ช้ำไปหมดแล้ว

เสียงบ่นกระปอดกระแป่ดไม่หยุด!

พอได้ระบายอารมณ์บ้างก็ค่อยยังชั่วหน่อย

เสียดายที่เจ็บแค่นี้นะ!

เซฟ

ยังกล้าพูดอีกหรือ

เซฟ

ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ ผมจะโดนอาจารย์บรรณารักษ์ไล่ออกมาไหม

จอมทัพเกาะติดเขาหนึบเป็นตุ๊กแก

เลกเชอร์ที่ต้องทำวันนี้ยังไม่เขียนสักตัว ดีที่วันพรุ่งนี้ยังไม่ต้องส่ง

หมดกัน ทีนี้จะไปหาที่เงียบสงบที่ไหน!

จอมทัพ

น้องเป็นคนเอาสันหนังสือมาฟาดพี่นะ

กล้าพูด...

เซฟ

แล้วใครใช้ให้พี่มา...

เขาหน้าแดง พูดอึกอักในคอ อีกฝ่ายเห็นก็ยิ่งชอบใจยกยิ้มกริ่ม เขาเลยเบี่ยงตัวหนี

เขาอายจะตายอยู่แล้ว จะให้พูดอะไรอีก!

จอมทัพ

เขินหรือ ก็น้องส่งสัญญาณให้พี่จุ๊บแก้มก่อน

คนแซวยิ้มกริ่มน่าหมั่นไส้

เซฟ

ผมไปทำตอนไหน

จอมทัพทวนความจำ

เขายิ่งหน้าร้อนจะระเบิดกว่าเดิม ดีที่หน้าเขาไม่ได้ทำจากกระเบื้องเคลือบ ไม่งั้นแตกกระจาย

มือหนายกนิ้วชี้ 2 ข้างขึ้นมาทำกากบาทเล็กๆที่ปาก

ฉ่า!

เซฟ

ตอนนั้น ผมหมายถึงให้พี่ลุกออกจากตักผม

เซฟ

ถ้ามีคนถ่ายรูปตอนพี่นอนหนุนตักผมในห้องสมุดขึ้นมา อะ...

จอมทัพ

ฮ่าๆ

บรรยากาศเป็นกันเองมากขึ้น

เขาลืมตัวพูดฉอดๆผิดวิสัย

จนคนฟังระเบิดเสียงขำดังๆออกมา มือหนาลูบหัวเขาป้อยๆ

ตึกตัก ตึกตัก

มีบางอย่างแปลกไป

เสียงขำจากคนที่ยืนซ้อนด้านหลังมันฟังดูอบอุ่นหัวใจอย่างไรไม่รู้

แปะ

สัมผัสที่เส้นผมหนักๆโยกซ้ายทีขวาที ทำให้ความกลัวหน่อยๆผุดเข้ามาในใจ

ปัดมือออกเบาๆ

เซฟ

เอามือออกไป ยิ่งดวงไม่ดีอยู่

จอมทัพ

งั้นก็ไปทำบุญกัน

หูฝาดหรือเปล่านะ?

.....

เซฟ

ผมไม่น่าหลวมตัวมากับพี่เลย พี่มันคนไม่ได้เรื่อง!

จอมทัพ

อย่าโมโหสิ น้องไม่ชอบที่นี่หรอ

วัด มูลนิธิ ศูนย์ช่วยเหลือ แอ๊ด...ผิด ไม่ใช่ทั้งหมด สถานที่ตอนนี้คือ...สวนสาธารณะ!

เซฟ

ไหนพี่บอกว่าจะพาผมมาทำบุญไง

โดนหลอกเต็มเปา!

เขาหันหลังเตรียมกลับหอพักเดี๋ยวนั้น แลกกับการเสียเวลาและเสียสุขภาพจิตสุดๆมาตลอดวันนี่มันก็มากเกินพอแล้ว

ต่อไปคนหลอกลวงนี่อยากทำอะไรก็ทำไปเลย ไม่เกี่ยวกับเขา!

จอมทัพ

มาเดทกับพี่ก็ได้บุญนะ

จอมทัพ

พี่กำลังต้องการเลย

จอมทัพ

ช่วยคนยากลำบากได้บุญสองเท่า

เซฟ

พี่นี่มัน!

ช่างเถอะ แค่กลับหอพักก็จบ

รุ่นพี่มองแผ่นหลังของเขาที่หันไปทำอะไรยุกยิกๆคนเดียว

นิ้วเรียวกดเข้าแอพลิเคชั่นเรียกรถสีเขียว

ฟึ่บ

เซฟ

เอาโทรศัพท์ผมคืนมา

จอมทัพ

จะเซลฟี่ใช้เครื่องพี่ดีกว่า

เจ้าตัวหยิบเครื่องตัวเองขึ้นมากดกล้องหน้าชูมือขึ้นเฉียงๆ แขนอีกข้างก็โอบรอบตัวเขา

โทรศัพท์เขาเป็นของส่วนตัวขนาดพี่เติมเต็มยังไม่เคยแย่งไปเลย แล้วรุ่นพี่มาฉกไปดื้อๆได้อย่างไร

จอมทัพ

มามะ ยิ้ม

เซฟ

ปล่อยนะ เอาคืนมา

เขาดันอีกฝ่ายออก แขนสั้นๆยื้อแย่งโทรศัพท์คืนอยู่เป็นนาที อีกฝ่ายก็ชูแขน เขย่งตัวหลบ

เขาเลยตัดสินใจปัดแขนคนตัวสูงไปด้านหลัง

เป็นการตัดสินใจที่เลวร้ายมาก เขาอยากจะตีตัวเองแรงๆ

วืด

มือถือหลุดออกจากมือจอมทัพไปทางด้านหลังทั้งสองเครื่อง

จุ๋ม

เครื่องของจอมทัพตกลงไปในน้ำพุสวนสาธารณะ ส่วนของเซฟ...

พิกบู

เอ๋ง~

แม่นไม่แม่น มันไปโดนหัวหมาพิกบูตัวใหญ่ที่นอนหลับอยู่บนสนามหญ้า ก่อนจะตกน้ำไปอีกเครื่อง แรงอาฆาตมองมาที่พวกเขาสองคนก่อนที่จะ...

วิ่ง...

...

เซฟ

ไม่ไหวแล้ว หาที่หลบก่อน

วิ่งมาจะสิบนาทีจนตอนนี้ขาสั่นพับๆแล้ว ไม่โดนหมากัดก็หัวใจเขาต้องวายตายก่อนแน่ๆ

หมับ

จอมทัพ

ทางนี้!

จอมทัพลากแขนเขาเข้าไปหลบที่ตึกทางขวามือ หลับหูหลับตาไปหลบหาที่ปลอดภัย

จนพ้นประตูหยาบๆ แหวกม่านออก เข้ามาซ่อนข้างในถึงไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าสัตว์สี่ขา

หลังสองคนเอาแต่ก้มตัวหอบแฮกๆ คิดในใจว่ารอดแล้วเลยลืมว่ากำลังจับมือกันแน่น เขากระอักกระอ่วนดึงมือกลับแล้วหันหนีทันที

คนอื่นๆ

สวัสดีครับคุณลูกค้า พักค้างคืนหรือชั่วคราวดีครับ

พนักงานแต่งตัวดีเปิดผ้าม่านเข้ามา ไม่แปลกใจสักนิดที่ผู้ชายสองคนจูงมือกันมาอยู่ตรงนี้

ไม่หรอกมั้ง ผนังแบบนี้ ผ้าม่านแบบนั้น อย่าบอกนะว่าที่นี่คือ...ม่านรูด!

.....

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ