เดินทาง...(2/2)

...----------------...

...ลมหนาว...ท้องฟ้าขาวสว่าง...ปนมืดน้ำเงิน......

 เฮ้อออ..เสียงดัชเชส..หลังจากรอ.ประตูใหญ่ที่เปิดออกเเล้ว...ไอริสมองซ้ายขวา...เพื่อนสำรวจ...

...ท่านเเกรน์ยุค..ติดธุระนิดหน่อยครับ...

เลยให้กระผม..มารอรับท่านเเกรน์ดัชเชสเเนครับผม

ผมพ่อบ้าน เอริส์ ออร์...จะนำท่านเอกรน์ดัชเชสไปพบท่านเอกรน์ยุค..เองครับ..

เสียงพ่อบ้านประจำเขตเหนือ...

น่าผิดหวัง..ที่ เเกรนด์ยุค.บลิสเออร์ อี่เกอร์ เฮอร์ บาส

บอกข้ามาจะมารับหน้าประตูเอง..เห้ออ..ชั่งเถอะ..

นำทางข้าไปสิ เอริส์ ออร์ พร้อมกับมองทางอื่นพลางๆ

...ณ ทางเดินไปห้องรับรองเเขก....

ไอริส.มองรอบๆ...เเต่ต้องสะดุดกับห้องประตูสีเเดง..

 " นี่...พ่อบ้าน เอริส์ ห้องนั้นคือห้องอะไรกัน..พร้อมเอามือชี้ไปทางห้องนั้น ....

 เป็นห้องนอกรับเเขกชั้นล่างครับ..หรือห้องรับรองของพ่อค้าที่มาค้าขายที่นี้...ครับ..

ไอริสมอง..ผ่านๆ..ก่อนประตูเเดงจะเปิดประตูออก...

มีหญิงสาว...เเต่งตัวชุดเดสสีเขียวเปิดอก..ออกมาจากห้อง..ไอริสมองหญิงสาวคนนั้น..ทรงผมไม่เป็นทรง

ชุดเดช..ไม่เป็นทรง..เหมือนคนพึ่งเสร็จกิจการใครสักคน...หญิงสาวคนนั้นไม่ลีลา..รีบวิ่งออกจากสายตาของไอริส..ทันที...

เห้อออ..เสียงผู้ชายดังออกมาห้อง...พร้อมกับเดินออกมานอกห้องโดยที่ไม่ใส่เสื้อผ้า...มีเเค่ผ้าสี่เหลี่ยมผืน.ไม่ใหญ่มาก..คาดเอวอยู่...นั้นคือ เเกรนด์ดยุค บลิสเออร์

ดัชเชสไอริสมอง..ก่อนจะหันหน้าไปทางพ่อบ้าน..

  ธุระที่ว่า...นี่คือนี่หรอ..พ่อบ้านเอริส์..หึหึหึ พร้อมขำ

ดยุค บลิสเออร์ ตกใจตาโต...ดัชเชสไอริสทำไมถึงไม่อยู่ที่ห้องรับรองล่ะ พ่อบ้านเอริส์!!

เสียงโมโห....ดัง...

ดัชเชสไอริสตอบ..ข้าพึ่งมาถึงที่เมืองของเจ้า...ท่านเอกรนด์ดยุค บลิสเออร์รีบใส่เสื้อผ้าเถอะ..ข้าจะไปรอท่านที่ห้องรับแขก...พร้อมเดินออกไปโดยไม่ใส่ใจ..บลิสเออร์เลยสักนิด....เมื่อ..ไอริสพูดจบ.พ่อบ้านเอริส์..นำทางข้าต่อเลย...ครับ...ดยุคได้เเต่เก็บความโมโห..ไว้ในใจ..พร้อมเดินกลับเข้าห้องนั้น

ณ ห้องรับเเขก...กลิ่นชาดำลอยทั่วห้อง..คู่กับขนมปังไส้ครีมวนิลาอ่อนๆ...ไอริสนั่งรอดยุคไป..กินไป....เรียกสั้นๆคือนานกว่าดยุคจะให้เห็นเงา...

เห้อออ..ข้าต้องรออีกนานเเค่ไหนกันนะ...

มาเพราะทำภารกิจแท้ๆ..มาถึงก็เจอสิ่งไม่ดีส่ะเเล้ว...

ไอริสได้เเค่คิดในใจ...เเละมองรอบๆห้องว่างๆ...ที่มีเเค่ดัชเชสไอริสคนเดียว.....ไอริสได้ลุกขึ้นเเละเดินไปยังหน้าต่าง...ที่สามารถมองเห็นเมืองทั้งเมืองได้..

ภาพที่เห็นนั้น..เเตกต่าง...กับอาคารที่ดยุค อาศัยอยู่.

สภาพบ้านเมือง..ไม่บ้านไม้ก็หิน..หรืออิฐ....

ทางเดินมีเเค่หิมะ....กับทหารที่ยืนอยู่เป็นจุดๆ...

เหมือนเมืองที่ยังไม่พัฒนา...เหมือนเมืองที่ไม่ได้รับการ..ดูเเล...ชาวบ้านที่เดินผ่านไปมา..ก็ใส่เสื้อผ้าบางกว่ากระดาษซะอีก...เนื้อตัวสกปรก..เหมือนคนไร้บ้าน

.... เห้อออ..หนาวขนาดนี้..ข้าที่มีร่างกายเเข็งเเรง..

ยังไม่สามารถทนหนาวได้ขนาดนั้น...ถ้าห้องนี้ไม่มีปรองไฟ..ข้าคงได้เเต่นั่งหนาว...ผ้าห่มที่นำมาให้ข้ามาก็หน่าใหญ่กว่าเสื้อผ้าที่ข้าใส่มา....ไอริสคิดในหัว

ทางเหนือ...มีเพรชพลอยขายได้กำไรดิบดี...เท่น้ำเท่ท่า..เเค่ทำไมสภาพบ้านเมืองถึงได้..อับจนเสียหน้าอาย..... อาคารตกเเต่งด้วยของไร้สาระ...เครื่องผ้าก็ให้ไออุ่นดี....ของกินดี..เเต่ทำไมสภาพของชาวบ้าน..

นั้น..ถึง...เหมือนเหมือนเมือง...ไม่ทรัพย์สมบัติอะไรเลย....ย้อนเเย้ง..เสีย...ไอริสนั้นยืนมองสักพัก..

ไอริสได้..สะดุดตากับกับหมาป่า3ตัว...กับชาวบ้านสองคน...ทหารที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็มีเเค่1คน...

ฮื่อไปเเม่จ๋าานั้นตัวอะไรร ฮื่อๆๆ..เเม่....อย่ากลัวเลยลูก....เเม่ลูกกอดกันเเน่น....ทหารชักดาบ...เดินมาทางเเม่ลูก...กลางกลุ่มหมาป่าที่ร้องขู่...

เห้ออทนดูไม่ได้....ไอริสมองเเล้วกัดฟัน...

หมาป่าตัวหนึ่งพุ่งมาเข้าโจมตี...ทหารที่ไม่ได้รับฝึกจิตใจให้..เเข็งเเรงเหมือนดาบได้..วิ่งหนีเเละทิ้งแม่ลูกสองคนไว้...

กริ๊ดดด!!ฮื่อๆๆเสียงผู้เป็นแม่กับลูกชายร้องพร้อกัน..

พร้อมเดินถอยหลัง...ตัวสั่นระริก...น้ำตาไหล....

ไอริส..ไม่ลีลา...รีบเปิดหน้าตาเเต่หน้าต่างดันล็อคไว้....เเม่งเอ้ยย!!!..ไอริสวิ่งออกห่างจากหน้าต่าง...ระนะหนึ่ง..เเละวิ่งพุ่งกระจกหน้าต่างออกไป..ถึงจะอยู่ชั้น2..

ก็สามารถลงมาได้อย่างปลอดภัย....เมื่อถึงพื้นดินสีขาว

ไอริสรีบวิ่งตรงไปยังสองเเม่ลูกที่กอดกันกัดปากตัวสั้น.

ดาบสีดำปลายสีเเดงชมพู..ฟันหมาป่าสามตัว..ขาด...

เลือดไหลนองเต็ม...จากพื้นดินสีขาวก็กลายเป็นสีเเดง....

ไอริสเดินไปยังเเม่ลูกที่ตัวสั้น..พร้อมกับยืนลูกอมกับผ้าเช็ดหน้าสีดำให้.....

หยุดร้องเสีย...เป็นบุตรชายร้องไห้เยอะขนาดนี้เจ้าจะสามารถปกป้องมารดาของเจ้าได้หรือ?..มองพร้อมกับยิ้ม

... 5555เสียงหัวเราะ...

ของใครสักคน??

...****************...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***