มาเฟียขี้หึง นอนncนิดๆ

นอนncนิดๆ

ซุย(พ.อ)

//นอนข้างมิว

ซุย(พ.อ)

ขอหน่อยนะค่ะแมวน้อย

ซุย(พ.อ)

//ล้วงมือ้ข้าไปในเสื้อมิว

ซุย(พ.อ)

//ขยี้หัว🍼เล่น

มิว(น.อ)

อื้อ...อาส์

ซุย(พ.อ)

เสียงหลงจังนะค่ะ

ซุย(พ.อ)

//เลียหัว🍼มิว

มิว(น.อ)

//รู้สึกตัว

มิว(น.อ)

พี่//ตกใจ

มิว(น.อ)

ทำไร

มิว(น.อ)

ออกไปนะ

ซุย(พ.อ)

ก็ได้ค่ะ

ทั้งคู่ก็หลับไป

รุ่งเช้า

มิว(น.อ)

พี่

มิว(น.อ)

พี่

ซุย(พ.อ)

อะไรนะ

มิว(น.อ)

แด๊ดดี๊ค่ะ

มิว(น.อ)

หนูหิวแล้วค่ะ

มิว(น.อ)

เเด๊ดดี๊

มิว(น.อ)

ได้

มิว(น.อ)

ไอพี่ซุย

มิว(น.อ)

ไหนข้าวกู

ซุย(พ.อ)

//ตกใจตื่น

ซุย(พ.อ)

เออเดี๋ยวกูไปซื้อข้าวให้

มิว(น.อ)

ซุยขึ้นมาด้านบน

มิว(น.อ)

//ดูการ์ตูน

ซุย(พ.อ)

//เขินเพราะน้องน่ารัก

ซุย(พ.อ)

//ตั้งสติได้

ซุย(พ.อ)

หนูค่ะ

มิว(น.อ)

ว่า

ซุย(พ.อ)

ติวค่ะ

ซุย(พ.อ)

เอาวิชาไรก่อนค่ะ

มิว(น.อ)

เอา...วิทย์

ซุย(พ.อ)

เค

ซุย(พ.อ)

เริ่มเลยตั้งใจฟังนะ

ซุย(พ.อ)

วิทยาศาสตร์ หมายถึง ความรู้เกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ในธรรมชาติทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต รวมทั้งกระบวนการประมวลความรู้เชิงประจักษ์ ที่เรียกว่ากระบวนการทางวิทยาศาสตร์ และกลุ่มขององค์ความรู้ที่ได้จากกระบวนการดังกล่าว การศึกษาในด้านวิทยาศาสตร์ยังถูกแบ่งย่อยออกเป็น วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ และ วิทยาศาสตร์ประยุกต์ คำว่า science ในภาษาอังกฤษ ซึ่งแปลว่า วิทยาศาสตร์นั้น มาจากภาษาลาติน คำว่า scientia ซึ่งหมายความว่า ความรู้ ในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ฟรานซิส เบคอนได้พยายามคิดค้นวิธีมาตรฐานในการอุปนัย เพื่อนำมาใช้สร้างทฤษฎีหรือกฎต่าง ๆ ทางวิทยาศาสตร์จากข้อมูลที่ทดลองหรือสังเกตได้จากธรรมชาติ เป็นผู้รื้อถอนและปรับปรุงแนวความคิดเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์สมัยเก่า ที่ยึดติดกับแนวความคิดของอริสโตเติลทิ้งไป. ณ ขณะนั้น กาลิเลโอได้กำหนดลักษณะสำคัญของวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ไว้ดังนี้ ทำนายสิ่งที่เกิดขึ้นในปรากฏการณ์ธรรมชาติได้ โดยที่ไม่จำเป็นต้องอธิบายสาเหตุได้ เช่น ในขณะที่ยังไม่มีความรู้เรื่องแรงโน้มถ่วงนั้น กาลิเลโอไม่สนใจที่จะอธิบายว่า "ทำไมวัตถุถึงตกลงสู่พื้นดิน ?" แต่สนใจคำถามที่ว่า "เมื่อมันตกแล้ว มันจะถึงพื้นภายในเวลาเท่าใด ?" ใช้คณิตศาสตร์เพื่อเป็นภาษาหลักของวิทยาศาสตร์ (ดูหัวข้อ คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์) ในเวลาต่อมา ไอแซก นิวตันได้ต่อเติมรากฐานและระบบระเบียบของแนวคิดเหล่านี้ และเป็นต้นแบบสำหรับสาขาด้านอื่น ๆ ของวิทยาศาสตร์ ก่อนหน้านั้น, ในปี ค.ศ. 1619 เรอเน เดส์การตส์ ได้เริ่มเขียนความเรียงเรื่อง Rules for the Direction of the Mind (ซึ่งเขียนไม่เสร็จ). โดยความเรียงชิ้นนี้ถือเป็นความเรียงชิ้นแรกที่เสนอกระบวนการคิดเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์สมัยใหม่และปรัชญาสมัยใหม่. อย่างไรก็ตามเนื่องจากเดส์การตส์ได้ทราบเรื่องที่กาลิเลโอ ผู้มีความคิดคล้ายกับตนถูกเรียกสอบสวนโดย โป๊ปแห่งกรุงโรม ทำให้เดส์การตส์ไม่ได้ตีพิมพ์ผลงานชิ้นนี้ออกมาในเวลานั้น การพยายามจะทำให้ระเบียบวิธีทางวิทยาศาสตร์เป็นระบบนั้น ต้องพบกับปัญหาของการอุปนัย ที่ชี้ให้เห็นว่าการคิดแบบอุปนัย (ซึ่งเริ่มต้นโดยฟรานซิส เบคอน) นั้น ไม่ถูกต้องตามหลักตรรกศาสตร์. เดวิด ฮูมได้อธิบายปัญหาดังกล่าวออกมาอย่างละเอียด คาร์ล พอพเพอร์ในความคิดลักษณะเดียวกับคนอื่น ๆ ได้พยายามอธิบายว่าสมมติฐานที่จะใช้ได้นั้นจะต้องทำให้เป็นเท็จได้ (falsifiable) นั่นคือจะต้องอยู่ในฐานะที่ถูกปฏิเสธได้ ความยุ่งยากนี้ทำให้เกิดการปฏิเสธความเชื่อพื้นฐานที่ว่ามีระเบียบวิธี 'หนึ่งเดียว' ที่ใช้ได้กับวิทยาศาสตร์ทุกแขนง และจะทำให้สามารถแยกแยะวิทยาศาสตร์ ออกจากสาขาอื่นที่ไม่เป็นวิทยาศาสตร์ได้

ซุย(พ.อ)

เข้าใจนะค่ะ

มิว(น.อ)

คะ..ค่ะ🙀

ซุย(พ.อ)

วิชาต่อไปเคมีนะค่ะ

มิว(น.อ)

ค่ะ

เดี๋ยวต่อให้น่าาาาา





โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ