Ghost | ผีปราบผี - 5 | เคหะหลวงหลอก

เหตุการณ์ในยามเดียวกัน

ยามเย็นวันศุกร์

ตึก ๆ

รองเท้านักเรียนเปรอะโคลนกลิ่นฟุ้ง ได้จอดหยุดอยู่บ้าน 2 ชั้นที่มีร้านซ่อมโทรศัพท์อยู่ด้วย

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

// นั่งท้าวคางตาก็ปรายมองโทรศัพท์ในมือ

ลุงพัน ( ภัทร )

// ก้าวขาเล็กเดินไปใกล้

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

// หางตามองชุดนักเรียนย้อนไปด้วยน้ำโคลน

เหมือนอะไรไปดลบันดาลใจ ให้นางปาโทรศัพท์ลงพื้นด้วยสีหน้าโกรธเคือง แล้วเดินเข้าไปคว้าแขนร่างเด็กตัวน้อย

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

อิภัทร มึงไปไหน ย่าไปรับก็ไม่เห็น

ลุงพัน ( ภัทร )

อะไรพี่ภา

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

มึงไม่รู้หรอก แค่หามึงไม่เจอก็วุ่นกันทั้งบ้าน ไลน์ให้ครูไปหา ก็ไม่เจอ // กำแขนน้ำผึ้งแน่น

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

มึงจะไปรู้อะไรล่ะ ตัวรับกรรมคือกูนี่ ! // จิกแขนน้ำผึ้งนวลแน่นพลางยกนิ้วชี้ตน

ลุงพัน ( ภัทร )

โอ้ยย พี่ อะไรเนี่ย ภัทรแค่เคลียร์งานส่งคุณครู // ใช้แรงอันน้อยขัดขืน

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

แล้วทำไมไม่มาเคลียร์ที่บ้าน // กระชากเสื้ออีกฝ่าย

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

โง่รึปล่าว // เอนหน้าไปใกล้อีกฝ่าย

ลุงพัน ( ภัทร )

อั่กก แค่ก ๆ // พยายามแกะมือที่บีบคอตัวเอง

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

โอ้ยย // ปล่อยผู้เป็นน้องเป็นอิสระพลางจิกหัวร่ำไห่

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

ฉ .. ฉันทำอะไรลงไป กรี๊ดด

เสียงกรี๊ดร้องก้องกังวาน น้ำเสียงสั่นเครือ ใบหน้าแดงอุ่น ดวงตาใสงามประไพฉายแววเจ็บปวด

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

ฮึก .. ฉ .. ฉันก็แค่คนถูกกระทำ คนอย่างแกจะไปเข้าใจอะไร

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

เพราะสุดท้ายแล้วมึงก็แค่ปีศาจในคราบเด็กผีที่บ่งการอีแก่นั่น มึงมันปีศาจ !

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

แฮ่ก ๆ ม .. มึงมันปีศาจ

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

มึงมันปีศาจ

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

ปีศาจ ! // สติแตก

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

โอ้ยย พอ ๆ เอะอะโวยวายอะไร มันรบกวนลุงแดงข้างบ้าน // เดินมาสงบศึกพร้อม

หญิงชราใส่ชุดลายผ้าไทย วัยย่างก้าว 59 เดินเข้ามาห้ามปรามเด็กทั้งสอง ซึ่งนางมีสถานะคือย่าของภัทร และเป็นแม่ม้ายลูกติด 2 คน

นางมีนามว่า “ เขมิกา ” หรือ “ เขม ”

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

พอ ๆ อิภา เข้าบ้านไปแดกยา // คว้ามือผู้มีนามว่าภาเข้าบ้าน

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

กรี๊ดด ไม่เอา ไม่กินยา ! // ร้องลั่น

และนี่คือลูกสาวคนโตของนาง เธอมีนาม “ นภา ” หรือ “ ภา ”

ถ้าให้กล่าว ครอบครัวของเขมิกาไม่ค่อยเลี้ยงดูนภาดีเสียเท่าไหร่หรอก ทั้งปัญหาชีวิตรุ้มเร้ากับความทรงจำที่พ่อของตนโดนฆ่าตาย มันจึงสั่งสมให้นภาป่วยเป็นโรคจิตเภท

มันมาหานภาไวเสียไม่ได้ตั้งตัว นางยังหลุดพ้นจากเรื่องพรรค์นั้นมิได้เลย ยังต้องรับชะตากรรมไปเต็ม ๆ เป็นชีวิตที่น่าเวทนา

ไม่แปลกที่นางจะดื้อ ไม่ยอมกินยา แอบมักขโมยมีดหรือซื้อมีดครัวมากรีดแขนทำร้ายตัวเอง และยิ่งเขมิกาไม่เคยปรับความเข้าใจเรื่องโรคนี้หรือสอบถามแพทย์เพื่อเข้าใจเธอ

และเขมิกายังเป็นคนปากจัดชอบเอาความเป็นความตายมาล้อเล่นกับนภา ก็ยิ่งจุดชนวนให้นภาอยากฆ่าตัวตายมากขึ้น

แต่ก็ไม่แปลก เพราะเขมนั้นตั้งแต่เกิดมาก็พบแต่ความยากลำบาก ผัวก็ตาย หนี้สินก็ต้องหามาจ่าย แถมยังมีค่าเทอมมหาศาลของโรงเรียนเอกชนลูกคนรอง นี่ยังไม่รวมปัญหารุ้มเร้ายืมหนี้กู้สินนอกระบบ

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

แค่สิแตกยา มันสิตายบ่ แม่ใหญ่นี่

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

กรี๊ดด กูรู้นะ มึงกำลังวางแผนจะใส่ร้ายกูน่ -

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

หุบปากอิภา โรคห่ากินหัวมึงติ // อุดปากผู้เป็นลูก

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

กรี๊ดด

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

จักอิหยัง

“ คนป่วยโรคจิตเภทนี่มันเป็นอย่างงี้นี่เอง ”

ลุงพัน ( ภัทร )

// รูดซิบกระเป๋า

“ จัดตารางเรียนเสร็จละ ”

“ หมดเวร หมดกรรม สักที ”

ลุงพัน ( ภัทร )

// เช็กงานค้างในไลน์

กลุ่มนักเรียน ป . 5 / 2

👤 : แจ้งรายชื่อคนค้างงานคณิตนะคะ

ปั่กก

ลุงพัน ( ภัทร )

// ปาโทรศัพท์ลงพื้นด้วยความสะดุ้ง

“ ควยเอ้ยย กูค้างคณิต ”

ลุงพัน ( ภัทร )

ลุงพัน ( ภัทร )

สัสเอ้ย

ลุงพัน ( ภัทร )

ซ่างหัวมัน

เสียงจากชั้นล่างดังขึ้นมาจนถึงห้องของเด็กสาว แต่เนื่องจากประตูห้องไม่ได้เปิดขึ้นจึงได้ยินเพียงเสียงอู้อี้

ลุงพัน ( ภัทร )

เสียงไรแวว้

ตึก ๆ

“ ไหนขอเสือกหน่อยซิ ”

แกร๊ก

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

อิภีม !

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

ฮึก

หญิงชรากำมือกัดฟันแน่น น้ำตาใสโอบล้อมดวงตา น้ำเสียงกระแทกดังก้อง พร้อมกับใบหน้าอันสั่นเครือ

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

ที่กูส่งเสียมึงมาอะ มึงตอบแทนกับกูแบบนี้หรอ ! // ปาพ็อตลงพื้น

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

มึงตอบแทนกับกูแบบนี้หรอ ! // กระทืบเท้าลงพื้น

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

มึงตอบกูมาสิ

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

ก็ครอบครัวเราเป็นซะอย่างงี้

หญิงสาววัยรุ่นตอนปลายคนนี้คือลูกสาวคนรองหรือ “ ภีม ”

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

พ่อก็ตาย หนี้สินก็ต้องไปกู้ยืมเขามาจ่าย พี่ก็ป่วยเป็นโรคควยไรก็ไม่รู้ ประสาทแดกอยู่ทุกวันนั่นแหละ

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

เป็นไปได้ก็ตาย ๆ ไปซะก็ดี เปลืองเงิน

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

เอาไปซื้อบุหรี่ไฟฟ้ามาเสพยังดีกว่าเลย

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

นั่นพี่มึงนะ

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

เป็นพี่เป็นน้อง ก็ต้องรักกันสิ // ล้อเลียน

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

ใช่ไหมล่ะ

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

อิเด็กไร้กาละเทศะ ! // ง้างมือ

ผัวะ

ตุ้บ !

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

อั่กก

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

ฮึก // เอามือลงพลางกำมือ

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

ก็มันเป็นอย่างงี้ จะให้กูทำยังไงได้

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

รึมึงอยากจะไม่มีบ้านน่ะ

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

เออ !

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

เป็นไปได้ ก็ตาย ๆ ไปซะก็ดี

ผัวะ

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

กูลำบากมากกว่านี้อีก

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

ความคิดคนแก่ ๆ

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

มึงอย่ามาเถียงกับกู !

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

อิเด็กแบมือขอเงินแม่ไปวัน ๆ

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

ทีอิภัทรที่เป็นแค่อิเด็กลูกฝาก ทำไมถึงรักนักรักหนา กูเป็นถึงลูกเลยนะ

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

ก็ใช่สิ เด็กเวรขอเงินแม่ไปสูบพ็อตไปวัน ๆ อย่างกูจะไปมีดีอะไรให้แม่อย่างมึงสนใจ

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

อึก // ชะงักขึ้นมาทันใด

น้ำตาสั่นเครือแทบไหลริน ปากแทบกลั้นกัดฟันไม่ไหว

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

ล .. แล้วที่กูส่งเสียมึงเรียนเอกชนล่ะ . . .

อิแก่ ( รับบทเป็นผู้สูงวัย )

มันไร้ประโยชน์หรอ !

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

ก็กูไม่ได้ต้องการ

โตรับกรรม ( ตัวประกอบผู้หญิง )

ทั้งแม่ทั้งลูกจะตายที่ไหนก็ไป !

เหมือนตัดสายสัมพันธ์ความเป็นแม่เป็นลูก

เมื่อสิ้นเสียง หญิงสาวผู้เอ่ยเช่นนั้นเมื่อครู่ ก็เดินขึ้นชั้น 2 ลับจากไปโดยหยิบพ็อตบนพื้นไปด้วยแต่ผู้เป็นแม่ก็ทำได้เพียงทรุดตัวลง

ลุงพัน ( ภัทร )

. . .

ภัทรที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง แต่ก็ทำได้เพียงมองอย่างเอือมระอา

เรื่องพรรค์นี้เกิดขึ้นในเคหะอันจอมปลอมนับครั้งไม่ถ้วน จนหน้าเอือม แต่ภัทรก็ยังเด็กประถมจึงได้แค่มองอย่างเคยชิน แต่ทว่าในใจอันบอบช้ำนั้นทรมาณเกินบรรยาย

“ ตาย ๆ ไปหมดซะก็ดี ”

ไฟสลัวมั่วรอบไร้ความมืดมนต์

พรมแดงปูทางรายล้อมไปด้วยเทียน

เบื้องหน้าเหมือนเป็นงานศพขนาดย่อ

ลุงพัน ( ภัทร )

// นั่งพับเพียบพนมมือ

ลุงพัน ( ภัทร )

ลูกสวดมนต์ทุก ๆ วันเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่ท่าน

ลุงพัน ( ภัทร )

ยามนี้ลูกตกยากลำบาก

ลุงพัน ( ภัทร )

ท่านช่วยลูกหน่อยได้หรือไม

ลุงพัน ( ภัทร )

ยามนี้ประตูของโลกเราสองจักมาบรรจบพบเจอกัน ลูกสัญญาจักกรวดน้ำไปให้ท่าน

จากความสว่างไสวผันแปรเป็นดำมืดอย่างสะพรึงกลัว แต่กระนั้นเด็กสาวยังมุ่งมั่นภายใต้ความกลัว

กลิ่นธูปอ่อน ๆ ลอยตลบจมูก เหมือนเป็นดั่งการขานรับคำ

ลุงพัน ( ภัทร )

ขอบคุณที่ขานรับลูกนะคะ

ลุงพัน ( ภัทร )

// ตั้งจิตอฐิษฐานขอพร

“ สาธุ ”

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ